Eski ben olsam savaşırdım, şimdi her fermana boynum kıldan ince, henüz inancım yitmiş değil ama bir şeylerin üstesinden gelmek için kendimde güç bulamıyorum kalsın böyle.

Canımın acıdığını hissediyorum. Konuşmak istiyorum ama korkuyorum. Konuştukça geçer derler ya hani... Geçmiyor. Konuştuğum her şey daha çok yakıyor canımı.

ben hep bir şeylerden korkmuştum. insanların gitmesinden, birisinin ölmesinden, kalmaktan ve daha anımsayamadığım birçok şeyden. hep kaçmış bir köşede sigaramı içmiştim. gerçekleri yüzüme vuranlara küfürler savurmuştum. nefretin gözümü kör ettiği senelerde hep bir ölüm arzusuyla koşmuştum. nefesim kesilene, bacaklarım ağrıdan sökülene dek. hep bir şeyler yapmıştım. ilaçlar içmiş, serumlar taktırmış, bir zamanlar ölü gibi yalnızca yatmıştım. sabahları kalbime vuran ağrı elden ayaktan kesse de beni inatla devam etmiştim aynı yolda. ayaklarıma batan kor gibi yanan taşları hissetmemiştim. gözlerimden süzülen yaşları hep bir şeyler ile geçiştirmiş içimde yanan acıyla bağdaştırmamıştım. bir zamanlar suskunluk yemini etmiş gibi ağzımı dâhi açmamıştım. kapıları çarpmış, krizler geçirmiştim. tırnaklarım avuç içimi keserken bile gülümsemiştim. bulanan midemi susturmaya çalışırken yine kendimi buz gibi fayansta bulmuştum. bazı zamanlar gözüme uyku hiç girmemişken saatlerce düşünmüş kendi kendimi boğmaya dâhi çalışmıştım. eğri bedenimi yasladığım duvarın üzerime yıkılmasını istemiştim sanki yıkılmamış gibi. bu acı bana yetmiyormuş gibi hep daha beterini beklemiştim. sevgiyi ezip geçmiştim. hep bir şeylere koşmuştum. sigaraya veya alkole. hangisi olduğu fark etmez artık. başımdaki ağrıyı dindirmek adına sayısını hatırlamadığım kadar ilaç içmiş kendimi sikik şeylere bağımlı yapmıştım. biliyordum, böyle olmasaydım şâyet yalnız kaldığım ilk an öldürürdüm kendimi. biliyorum, öldürdüm kendimi. ama inan, hiç pişman değilim. bu beni kötü bir insan yapar mı?

ben kendimi daha once hic bu kadar degersiz hissetmemistim. degersiz, kaybolmus ve bombos.. beni sevmen icin cok ugrastim. hayatinda kalabilmek icin cok ugrastim. beni birakmaman icin cok ugrastim. aslinda bir an basardigimi sandim biliyor musun ? ama senin bir kalbe sahip olmadigini unutmusum. seni oylesine saf duygularla severken beni kullandigini nasil anlayabilirdim ki? askimdan gozum kor olmus gibiydi. tek gordugum sen ve senin o kahve gozlerindi. beni sevdigini sandim. beni hic birakmayacagini sandim. aslinda birakmadin biliyor musun.. hala benimlesin ama bir o kadar da degilsin de. opuyorsun, sariliyorsun. ama ben seni hissedemiyorum. benim bedenime dokunuyorsun, ruhuma degil. en aci olan da ne biliyor musun? her seyin farkinda olmama ragmen susmam..

beni icine surukledigin o karanliga ragmen sen o karanlikta kalma istemistim. seni yalniz birakmamak hayatini renklendirmek istemistim. beraber mutlu olalim istemistim. soyle bana cok sey mi istedim? bana yasattiklarina ragmen yinede sen mutlu ol istedim. ozgur biraktim seni. bitirdik her seyi. mahvettik. ama seni kalbimde nasil bitirebilirim? senin icin yanip tutusan kalbim seni nasil unutabilir? tek bir gulusunle hizlanan kalbim senin yoklugunda durmak uzere. hissetmiyorum kalbimi. sadece aciyor. hem de cok fazla aciyor. elimde artik hicbir seyim kalmadi. her seyim gitti. ben de senden gittim. hani herkes kalana zor oldugunu soyler ya. gitmeniz icin size bir kapi acildiysa siz o yerde daha fazla duramazsiniz. sen beni kapiya kadar ittin. ben gitmemek icin direndikce o kapinin esigine kadar geldim. ve kapidan cikmaktan baska carem yoktu

Bir çoğumuz yaralarını ruhunda taşıyor, ruhu daha fazlasını kaldıramayınca bedenini yaralamaya başlıyor. Şimdi anladım ki neden bedenimin bu halde olduğunu?

"İnsanın yaraları olur bazen kanar bazen kabuk bağlar kimi zamanda yaralar geçer izi kalır çünkü yaralar elbet bir gün geçer ama izleri ebediyen bizimle olmaya mahkum kalır..."

İzmirlimisin

Hayir

Yalnizligalisikadam nereye gitti?

Bilmiyorum

bazen uyumazsınız fakat çok rüya görürsünüz..

Bir anda gelen bir cesaretle sana yazasım var bu gece…

Eski evler gibiyiz seninle biz. İşi bitmiş, içi geçmiş. Yine de önümüzden geçen herkes, en az bir kere kafasını çevirip saygıyla bakıyor. Demem o ki, seninle biz eski hatırayken bile güzeliz.

Hak etmediği halde; acı çeken insanlar, değişmeye mahkumdur.

sen sormadın ama o işi hallettim. arada halledemediğim meseleler oldu seni aramak istedim ama arayamadım bunun ağırlığını da hallettim.

Bir gün sende duvarlara anlatacaksın içine sığmayanları... cevap alamamayı öğreneceksin.

İçimdeki küçük kız bir parça sevgi kıyafetini giymek istedi, sen ise ona kefen giydirdin…

Sen değiştin demek yerine bir kere de " Onu bu hale getirecek ne yaptım " diye kendinize sorsanız keşke