Tumgik
Text
Bir çözüm yolu ararım kendime,
Karanlıkta daha fazla durma derim yeter.
Ne çözüm bulabiliyordum,
Ne de karanlıktan çıkabiliyordum.
Oturup dinlenirdim karanlığımda,
Sonrasında bu sana fazla dermişcesine;
Geçmişim vururdu yüzüme.
Rahat bırakmazdı beni karanlığımda.
Sonra gene çabalardım kendi kendime,
Başaramazdım her defasında kendimle kalırdım.
Kimse çabamı görmezdi, işitmezdi,
Sadece başarısızlığımı görürdü kendimde.
Sonu nereye varacak bu hikayenin sonu bilinmezdi,
Ben de bir hayli merak ederdim bu bilinmezi.
Ya karanlığa alışık bedenimi sonsuz karanlığa sürükleyecektim,
Ya da güneşe alışması için uyuşuk bedenimi kurtaracaktım.
Her iki olasılıktan da bir hayli korkardım,
Fakat bilirdim ki korkunun ecele faydası olmadı.
Herkes güçlü derdi evet güçlüydüm,
Kimse asıl kendimden korktuğumu bilmezdi.
18 notes · View notes
Text
Tahmin edersiniz ki , ayrıldık ... :)
Çok korkuyorum dostlarım, çok. Sevgilimle 3391 Kilometre filmine gittik ve orada bir şeyler yük oldu bana. Sevgilimin üniversite için Ankara'ya gidecek gerçeği, ilişkimizin ilk başlarında bana "ben uzak mesafe ilişkisi yapamıyorum, sevmiyorum" demesi... Bunlar çok yoruyor kafamı. Tüm film boyunca bende ki mod düşüklüğünün sebebini anlayarak bana "merak etme, seni bırakmayacağım. Artık hazırım uzak mesafelere ama sadece seninle varım. Korkma her daim yanında olacağım, seni seviyorum ve sevmeye devam edeceğim." Demesi birazcık da olsa beni rahatlatsa da o içimde ki ufacık şüphe uykularımı kaçırıyor. Sanmayın ki uzak mesafeden korkuyorum, hayır. Ben uzak mesafe ilişkisini elbette ki yürütebilirim. Sadece benden gidebileceği ihtimali, ayrıca karakterinin elbette ki yaşının getirdiği ölçüde değişebileceği ve bunun doğrultusunda yepyeni kavgaların çıkabileceği; yeni insanlar tanıyacak olması ve belki de (zihnimde ki en uç köşelerde ki ufacık bir detay) uzak mesafeden dolayı benden bıkabileceği hatta yeni birini sevebileceği.
Abartıyor olabilirim belki de dostlar ama ben birini ilk defa bu denli sevdim. İlişkimiz çok mu güzel, hiç kavga etmiyor muyuz diye soracak olursanız tabiki de kavga ediyoruz her insan ve çift gibi. Ama ilk defa bir insan beni direkt yargılamak yerine dinliyor, mutsuzsam mutlu etmeye çalışıyor ve hatta çözüm bulmaya çalışıyor. İlk defa bir insanın yanında yaptığım herhangi bir hareketimden suçlu hissetmiyor veya korkmuyorum. İlk defa bir insan yaralarıma gülmek, aşağılamak yerine öpüyor dostlar.
18 yaşımda ve ben normalde olgunken sevgiyi tadan çocuk yanımın onunla beraberken ortaya çıkması dışarıdan bakıldığında tuhaf gözüküyor. Çünkü normal zamanda beni dışarıdan görseniz ne kadar olgun bir insan dersiniz. Fakat onunlayken... Adeta küçük ben ortaya çıkıyor. Bilmiyorum belki de çok duygusal düşünüyorumdur ki normalde mantık insanıyımdır.
Bir yanıt arıyordum yana yakıla fakat sessiz haykırışlarımı, çığlıklarımı duyan ve de önemseyen kimse yoktu...
2 notes · View notes
Text
İnsan sorulsun istiyor bazen, nasılsın? İyi misin? Diye. Fakat istediklerinden o sorular gelmedikçe de yalnızlığa sürükleniyor. Sonrasında o sorulardan nefret etmeye başlıyor. Sonrasında neden böyle olduk diye bize kızıyorlar. Dilin Lâl olur susarsın, konuşmazsın; çünkü konuşmanın bir etkisinin, artısının olmayacağını anlarsın. Hayat böyledir işte, çok konuşanlarla hiç konuşmayanlarla dolu bir savaş alanı.
1 note · View note
Text
Sen kalbimde sana her zaman dediğim köşende kalacaksın ama artık o köşe unutulup giden bir kitap gibi tozlanmış rafda kalacak. Sana mutluluklar dilerim sevgilim. Belki başka bir evrende en güzel halinle tekrardan tanışırız bilemem ama benim bu evrende senin hayatında yerim yokmuş sevgilim onu anladım. Benim seni sevdiğim gibi sevmeyecek biriyle mutluluklar dilerim.
-Başka Bir Evrende Tanışalım , JKookiemix
6 notes · View notes
Text
Eskisi gibi olamamanın yorgunluğu var üzerimde.
Ne yaparsam yapayım geçmiyor bu yorgunluk.
Ne kadar müzik dinlesem, kitap okusam, spor yapsam, dışarı çıksam;
hatta ne kadar konuşursam konuşayım geçmiyor bu yorgunluk.
Bitmiyor, azalmıyor; kimse de anlamıyor.
Kimse de sormuyor; nasılsın, diye.
Kimse de merak etmiyor; iyi miyim, diye.
Onlara göre sadece mutlu olmak zorunda olan,
Sürekli pozitif olmak zorunda olan,
Herkese iyi gelmek zorunda olan kişiyim.
Mutsuz olamam, üzülemem,
hatta ve hatta yüzüm bile düşemez.
Ben sadece gülümsemeliyim.
Sorarım kendime, bu hayatı daha ne kadar yaşayacaksın?
Daha ne kadar katlanacaksın?
Aklımda tek cevap dayanamayacağımla ilgili.
Bir silah var sanki kafamda,
bir sürü ok var sanki küçücük sırtımda.
Öyle bir yük varki omzumda,
ben istemeden gelmiş gitmemek için.
Gitmiyor, azalmıyor bu yük.
Kimsede yardım etmiyor,
hatta görmüyor bu yükü.
Görseler de taşıyamazlar zaten bu yükü.
11 notes · View notes
Text
Bir kilit vurdum ağzıma,
Konuşmasın bağırmasın diye tutuyorum sıkıca.
Bir duvar ördüm gözüme,
Yaşlar akmasın kaçmasın diye tutuyorum sertçe.
Anlarlar beni, evet anlarlar;
Ne anladıklarını sorarım, öylece kalırlar.
İyiyim derim, iyiyim mutluyum,
Takmıyorum kafaya derim;
Oysa öyle bir takıyordum ki,
Kafamın içindeki sesler dışarıdan daha gürültülüydü.
Sıkmak isterim kafama sussun diye ses,
Sıkamam kafama güçsüzdüm.
Sevdiklerin ne olacak derlerdi bana,
Ben ne olacağım diyemezdim onlara.
Beni anlamazlardı, tek anladıkları kendileriydi.
Yokolup gidiyordum şu kısa hayatta,
Haberleri yoktu bilmiyorlardı.
Kafa karışıklığı ile yazardım satırlarımı anlaşılmak için,
Yine de anlaşılmazdı satırlarım.
Kayıp, ışıkları sönük lunapartım.
1 note · View note
Text
Çok korkuyorum dostlarım, çok. Sevgilimle 3391 Kilometre filmine gittik ve orada bir şeyler yük oldu bana. Sevgilimin üniversite için Ankara'ya gidecek gerçeği, ilişkimizin ilk başlarında bana "ben uzak mesafe ilişkisi yapamıyorum, sevmiyorum" demesi... Bunlar çok yoruyor kafamı. Tüm film boyunca bende ki mod düşüklüğünün sebebini anlayarak bana "merak etme, seni bırakmayacağım. Artık hazırım uzak mesafelere ama sadece seninle varım. Korkma her daim yanında olacağım, seni seviyorum ve sevmeye devam edeceğim." Demesi birazcık da olsa beni rahatlatsa da o içimde ki ufacık şüphe uykularımı kaçırıyor. Sanmayın ki uzak mesafeden korkuyorum, hayır. Ben uzak mesafe ilişkisini elbette ki yürütebilirim. Sadece benden gidebileceği ihtimali, ayrıca karakterinin elbette ki yaşının getirdiği ölçüde değişebileceği ve bunun doğrultusunda yepyeni kavgaların çıkabileceği; yeni insanlar tanıyacak olması ve belki de (zihnimde ki en uç köşelerde ki ufacık bir detay) uzak mesafeden dolayı benden bıkabileceği hatta yeni birini sevebileceği.
Abartıyor olabilirim belki de dostlar ama ben birini ilk defa bu denli sevdim. İlişkimiz çok mu güzel, hiç kavga etmiyor muyuz diye soracak olursanız tabiki de kavga ediyoruz her insan ve çift gibi. Ama ilk defa bir insan beni direkt yargılamak yerine dinliyor, mutsuzsam mutlu etmeye çalışıyor ve hatta çözüm bulmaya çalışıyor. İlk defa bir insanın yanında yaptığım herhangi bir hareketimden suçlu hissetmiyor veya korkmuyorum. İlk defa bir insan yaralarıma gülmek, aşağılamak yerine öpüyor dostlar.
18 yaşımda ve ben normalde olgunken sevgiyi tadan çocuk yanımın onunla beraberken ortaya çıkması dışarıdan bakıldığında tuhaf gözüküyor. Çünkü normal zamanda beni dışarıdan görseniz ne kadar olgun bir insan dersiniz. Fakat onunlayken... Adeta küçük ben ortaya çıkıyor. Bilmiyorum belki de çok duygusal düşünüyorumdur ki normalde mantık insanıyımdır.
Bir yanıt arıyordum yana yakıla fakat sessiz haykırışlarımı, çığlıklarımı duyan ve de önemseyen kimse yoktu...
2 notes · View notes
Text
Ah sevgilim seni özlüyorum.
Ah sevgilim seni çok seviyorum.
Ah sevgilim seni niye bu kadar özlüyorum?
Ah sevgilim seni niye bu kadar seviyorum?
Sorardım kendime bu soruları,
Cevaben gözümün önüne bir sen gelirdin.
Sevmek güzel bir şeydir bilirim,
Fakat ben seni haddimden fazla sevdim ey sevgilim.
Bu satırlarım sana ey sevgilim,
Sana olan sevgimi anlayabilesin diye.
Sürekli dersin bana kelimelerle dans ediyorsun,
Fakat konu sen oldun mu dilim Lâl olur susarım.
Ah sevgilim ah yârim,
Ne yaptın bana ey sevgilim.
Yanımdayken bile özlerim seni,
Yanımdan gittin mi kederimden ağlardım.
Delice sevmemeye çalışırdım seni,
Aklım başımda sevmeye çalışırdım seni.
Aklımı başımdan alıyor bu sevdan,
Delirtiyor beni deliriyorum bu sevdadan.
1 note · View note
Text
Bir kilit vurdum ağzıma,
Konuşmasın bağırmasın diye tutuyorum sıkıca.
Bir duvar ördüm gözüme,
Yaşlar akmasın kaçmasın diye tutuyorum sertçe.
Anlarlar beni, evet anlarlar;
Ne anladıklarını sorarım, öylece kalırlar.
İyiyim derim, iyiyim mutluyum,
Takmıyorum kafaya derim;
Oysa öyle bir takıyordum ki,
Kafamın içindeki sesler dışarıdan daha gürültülüydü.
Sıkmak isterim kafama sussun diye ses,
Sıkamam kafama güçsüzdüm.
Sevdiklerin ne olacak derlerdi bana,
Ben ne olacağım diyemezdim onlara.
Beni anlamazlardı, tek anladıkları kendileriydi.
Yokolup gidiyordum şu kısa hayatta,
Haberleri yoktu bilmiyorlardı.
Kafa karışıklığı ile yazardım satırlarımı anlaşılmak için,
Yine de anlaşılmazdı satırlarım.
Kayıp, ışıkları sönük lunapartım.
1 note · View note
Text
Tumblr media
479 notes · View notes
Text
Geziyorum ıssız sokaklarda,
Kulağımda kulaklık ile yaylana yaylana.
Bir şarkı çalıyor ne bilmiyorum,
Zihnimde bir senin sesin geliyor anlamlandıramıyorum.
Kırıyorsun beni bir hayli,
Üzüyorsun beni bir hayli.
Soğuk davranıyorsun isteyerek,
Üşüyorum görmüyorsun bilmeyerek.
Üzüyorsun beni diyorum anla,
Hakediyorsun diyorsun bunu anla.
Hakedecek ne yaptım diye sorarım kendime,
Haketmiyorsun diyorum, haketmiyorsun.
Hep iyilikle yaklaşan ben,
Hep kötülük gören ben.
Davranıldığı gibi davranmayı deneyen ben,
Daha kötü sonuçlar alan yine ben.
Issız sokaklar evim olur bilmezler,
Issız sokakları kendime ev yaptığımı bilmezler.
Ellerin soğuk derler, donuyorsun,
İçimin soğukluğundan daha soğuk değil diyemiyorum.
Dönüyorum benliğime şarkıya odaklanıyorum,
Senin sesini kısıyorum, bir kenarıya koyuyorum.
Dinliyorum şarkıyı gene seni hatırlatır,
Kapatırım hemen şarkıyı gene seni hatırlarım.
Ne olacak sonum bilmiyorum.
Sorarım sizlere ne görüyorsunuz bu hikayede son?
Ben bir son bulamazken,
Sallana sallana gezerim kendimi bulamazken...
0 notes
Text
Tumblr media
206 notes · View notes
Text
Ben bir lunapartım. Gündüzleri ışık saçar, herkesi eğlendirirdim. Gece oldu mu herkes evine gider, benden korkardı; kimse yüzüme dahi bakmazdı ışıklarım söndü diye. Oysa ki deniz olsaydım şayet herkes beni severdi. Gece de, gündüz de beni severlerdi. Ama ben bir lunapartım. Herkesin gündüz eğlendiği fakat gece oldu mu; ışıklarım söndü mü benden korkar kaçarlardı. Geri dönüp yüzüme dahi bakmazlardı. Ben bir lunapartım...
1 note · View note
Text
Ben pek sevilmedim o yüzden garip bir kişiliğe sahibim aldırış etmeyin
313 notes · View notes
Text
Bu saçma sapan dünyada,
Dolaşıyorum yaylana yaylana.
Ne yaptığımı bilmeden,
Nereye gittiğimi görmeden.
Gezip dolaşıyorum boş bir bedenle,
Bakıyorum etrafıma duygusuz gözlerle.
Neler oluyor şöyle bir bakıyorum,
Anlamlandıramadan arkamı dönüyorum.
Dönüyorum sırtımı bu saçma sapan dünyaya,
Dönüyorum gidiyorum küskün insanlardan.
Şöyle bir dönüyorum arkamı umut ile,
Hızla geri dönüyorum hayal kırıklığı ile.
İnsanlar diyorum ne bencil varlıklardı,
Herkesi çıkarları uğruna döküp kırıyorlardı.
Hayat güzel derler, güzeldir hayat yaşa,
Hayatı bana dar ettikten sonra; hayatı yaşa.
Sorarım kendime nereye aittim,
Dönüp bakarım kendime kiminleydim.
Sol'uma bakarım mutlu olurdum,
Başka tarafa bakarım intiharım olurdum.
Öyle değil miydi insan,
Kendi kendisinin intiharı değil miydi insan.
Birçok insan gelir yıkıp dökerdi,
Hiçbirine yıkılmayıp, yine kendini yıkıp dökerdi...
1 note · View note
Text
"Lütfen gitme...'' diye düşündü Ege...
"Lütfen gitmeme izin verme," diye düşündü İzmir...
Ama ikisi de sustu.
İzmir gitti.
Ege kaldı.
246 notes · View notes
Text
İnan bana... Beni, ben bile toparlayamıyorum.
281 notes · View notes