Uchwała sędziów SN w sprawie prof. Gersdorf nie ma żadnej mocy prawnej - Krzysztof Łapiński http://bit.ly/2zYo2qz

Zgromadzenie SN: zmiany w Prawie o ustroju sądów powszechny niosą zagrożenia

Zgromadzenie SN: zmiany w Prawie o ustroju sądów powszechny niosą zagrożenia

Rozwiązania przyjęte w noweli Prawa o ustroju sądów powszechnych niosą zagrożenia dla niezależności tych sądów – głosi czwartkowa uchwała podjęta przez Zgromadzenie Ogólne Sędziów Sądu Najwyższego.

View On WordPress

Ochrona szczególnej więzi emocjonalnej

W pierwszej kolejności odniesienia wymagają zarzuty naruszenia prawa procesowego, gdyż dokonanie wykładni prawa materialnego może być właściwie ocenione jedynie na kanwie niewadliwie ustalonej podstawy faktycznej rozstrzygnięcia. Powyższe rodzi konieczność rozpoznania w pierwszym rzędzie zarzutów naruszenia prawa procesowego zmierzających zakwestionowania stanu faktycznego (por. wyrok Sądu Najwyższego z 7 marca 1997 r. II CKN 18/97, OSNC 1997/8/112). Nie zasługiwał na uwzględnienie zarzut naruszenia art. 217 § 1 k.p.c. w zw. z art. 227 k.p.c. polegający na oddaleniu wniosku o dopuszczenie dowodu z opinii biegłego. Wprawdzie po oddaleniu tego wniosku pozwanego przez Sąd Okręgowy

z szerokim umotywowaniem stanowiska, pełnomocnik pozwanego zgłosił zastrzeżenie do protokołu w trybie art. 162 k.p.c., ale na tym poprzestał w swej wypowiedzi. Należy wskazać, że zastrzeżenie zgłoszone do protokołu rozprawy złożone po oddaleniu wniosku dowodowego, nie wskazywało żadnego przepisu, któremu miałby uchybić Sąd. Z treści art. 162 k.p.c. wynika, że strona ma zwrócić sądowi uwagę na uchybienia przepisom postępowania. Oznacza to, że nie jest wystarczające zwrócenie się o zaprotokołowanie, że strona zgłasza i wnosi o wpisanie zastrzeżenia do protokołu. Brak wyjaśnienia, na czym polega uchybienie Sądu, uniemożliwia Sądowi naprawienie tego uchybienia, o ile rzeczywiście zachodzi, gdyż zgodnie z art. 240 § 1 k.p.c. Sąd nie jest związany swoim postanowieniem dowodowym i "stosownie do okoliczności" może je zmienić. Z treści art. 162 k.p.c. wynika, że strona ma zwrócić sądowi uwagę na uchybienia przepisom postępowania. Oznacza to, że nie jest wystarczające zwrócenie się o zaprotokołowanie, że strona zgłasza i wnosi o wpisanie zastrzeżenia do protokołu. Zastrzeżenie będzie skuteczne, jeżeli strona wskaże przepisy, które sąd jej zdaniem naruszył (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 27 listopada 2013 r. V CSK 544/12, Lex nr 1438426). Z powyższych przyczyn, brak podstaw do rozpoznawania postanowienia dowodowego Sądu Okręgowego o dopuszczenie dowodu z opinii biegłego sądowego z zakresu psychiatrii w trybie art. 380 k.p.c. Niezależnie od powyższego stwierdzić trzeba, że w okolicznościach tej sprawy, gdy się zważy odległy czas od wypadku, w którym zginął syn i brat powódek, brak dokumentacji lekarskiej z ewentualnego leczenia psychiatrycznego., a także tę okoliczności, że już po wypadku zmarł z powodu choroby także drugi syn i brat powódek, dopuszczanie wnioskowanego przez pozwanego dowodu jawi się jako niecelowe. Rozmiar doznanej krzywdy przez powódki i następstwa tragicznego zgonu A. G. dla powódek, Sąd Okręgowy ustalił na podstawie zeznań świadka, który towarzyszył powódkom w trudnych chwilach po wypadku oraz samych powódek. Nieuzasadniony był także zarzut wadliwej oceny dowodów, bowiem wskazuje się w orzecznictwie, że skuteczne podniesienie zarzutu poczynienia ustaleń sprzecznych z materiałem dowodowym nie może polegać na zaprezentowaniu ustalonego przez skarżącego, na podstawie własnej oceny dowodów, stanu faktycznego, a wymaga wskazania przy użyciu argumentów jurydycznych rażącego naruszenia dyrektyw oceny dowodów wyrażonych w art. 233 § 1 k.p.c. (wyrok Sądu Najwyższego z 18 czerwca 2004 r. sygn. akt II CK 369/03 LEX nr 174131). Takich naruszeń pozwany nie zdołał wykazać. Pozwany wskazywał na przekroczenie granic swobodnej oceny dowodów w kontekście oparcia się na zeznaniach powódek, gdy zdaniem skarżącego niezbędne było zasięgnięcie opinii biegłego. Ja wskazano już wyżej dopuszczenie dowodu z opinii biegłego w sprawie niniejszej nie było celowe, zaś wnioski Sądu Okręgowego wyciągnięte na podstawie zaoferowanych dowodów z zeznań świadka i powódek są racjonalne, wynikają z logicznego rozumowania i zasad doświadczenia życiowego Jednocześnie zarzuty te zostały postawione w sposób nieprecyzyjny, co do zasady bez wskazania istoty uchybień oraz ich wpływu na treść rozstrzygnięcia. Nie ulega bowiem żadnej wątpliwości, że nagła, tragiczna śmierć osoby najbliższej-syna, brata wywołuje o osób bliskich ogromny wstrząs. Wniosek taki płynie właśnie z doświadczenia życiowego, a także ze spójnych w tym zakresie zeznań świadka i stron, których nie kwestionuje także pozwany, bowiem skupia się na swojej subiektywnej ocenie, że jedynie opinia biegłego psychiatry umożliwia poczynienie takiego ustalenia. Także za wiarygodne należy uznać te zeznania świadka i powódek, w którym zgodnie zeznają, że przez około rok powódki przeżywały żałobę, zażywały leki uspokajające, nie mogły spać. Pomimo upływu 10 lat od śmierci A. G. jego matka wycofała się z kontaktów towarzyskich, jest zamknięta w sobie, nadal przyjmuje leki uspokajające i nasenne, 1-2 razy w tygodniu chodzi na jego grób, wciąż przeżywa jego śmierć, zaś siostra-pomimo, że posiada własną rodzinę, wciąż tęskni za bratem, także często odwiedza jego grób. Powyższe prawidłowe ustalenia faktyczne, nie zakwestionowane w apelacji, wynikające z prawidłowej oceny dowodów, doprowadziły Sąd pierwszej instancji do trafnych wniosków, że obie powódki przeżyły silny wstrząs i nadal nie pogodziły się ze śmiercią syna i brata, a także do uznania, że doznały znacznej krzywdy wskutek naruszenia ich dóbr osobistych wywołanych śmiercią A. G. Dla przeprowadzenia tego typu oceny nie była więc konieczna opinia biegłego. Z powyższych przyczyn zarzuty naruszenia prawa procesowego nie były uzasadnione. Sąd Okręgowy dokonał prawidłowych ustaleń faktycznych, które Sąd Apelacyjny przyjmuje za własne, zatem nie zachodzi potrzeba ich ponownego przytaczania. Zarzuty apelacji nie podważają skutecznie ustalonych przez Sąd Okręgowy faktów, w szczególności z uwagi na brak wskazania w apelacji na konkretne uchybienia w ocenie dowodów, której wadliwość zarzuca pozwany. Również ocena prawna dokonana przez Sąd Okręgowy jest prawidłowa, zarzuty naruszenia prawa materialnego należało uznać, zdaniem Sądu Apelacyjnego za nieuzasadnione Gdy chodzi o zarzuty naruszenia prawa materialnego, należy wskazać, że w świetle ugruntowanego stanowiska judykatury najbliższemu członkowi rodziny zmarłego przysługuje - na podstawie art. 448 k.c. w zw. z art. 24 § 1 k.c. zadośćuczynienie pieniężne za doznaną krzywdę, gdy śmierć nastąpiła na skutek deliktu, który miał miejsce przed dniem 3 sierpnia 2008 r. (np. uchwała SN z 22 października 2010, III CZP 76/10, OSNC-ZD 2011, nr B, poz. 42). W uzasadnieniu tej uchwały Sąd Najwyższy wskazał, że śmierć osoby najbliższej powoduje naruszenie dobra osobistego osoby emocjonalnie związanej ze zmarłym. Katalog dóbr osobistych określonych w art. 23 k.c. ma charakter otwarty. Należy podzielić także pogląd zwarty w wyroku Sądu Apelacyjnego w Gdańsku z dnia 23 września 2005 r. (I ACa 554/2005), że skoro dobrem osobistym w rozumieniu art. 23 k.c. jest kult pamięci osoby zmarłej, to może nim być więź między osobami żyjącymi, nie ma zatem przeszkód do uznania, że szczególna więź emocjonalna między członkami rodziny pozostaje pod ochrona przewidzianą w art. 23 i 24 k.c. Dodatkowo wskazać należy także na wyrok Sądu Najwyższego z dnia 16 kwietnia 2014 r. (sygn. akt V CSK 320/13, Lex nr 1463645), w którym Sąd Najwyższy potwierdził dotychczasową linię orzeczniczą i stwierdził, że skoro na mocy nowelizacji kodeksu cywilnego, wprowadzającej art. 446 § 4 k.c. do porządku prawnego, nie został uchylony art. 448 k.c., to należy przyjąć, że jeżeli czyn niedozwolony został popełniony po dniu 3 sierpnia 2008 r.-najbliżsi członkowie rodziny osoby zmarłej mogą dochodzić zadośćuczynienia zarówno na podstawie art. 446 § 4 k.c., jak i na mocy art. 448 k.c., przy czym skorzystanie z pierwszej podstawy jest prostsze, gdyż łączy się z ułatwieniami dowodowymi. Natomiast przed dniem 3 sierpnia 2008 r. jedyna podstawą roszczenia o zadośćuczynienie był art. 448 k.c. i to zarówno dla osób najbliższych, jak i dla innych podmiotów. Sąd Najwyższy w wyroku tym wskazał także, że więź rodzinna stanowi dobro osobiste.

Poseł o decyzji ws. wyborów: Uchwała nie może być uznana za stanowisko SN.

Uchwała trzech izb SN: RPO wniósł do TK o umorzenie sprawy.

Uchwała SN - "Będziemy mieli system dwuwładzy"

from Najnowsze audycje - Radio TOK FM http://bit.ly/2GmzgWc via TOK FM

Uchwała SN - "Będziemy mieli system dwuwładzy" http://bit.ly/2GmzgWc

Uchwała trzech izb SN. Komentarze.

Jak wczorajsza uchwała SN wpłynie na sądownictwo?

from Najnowsze audycje - Radio TOK FM http://bit.ly/2RN0A55 via TOK FM

Jak wczorajsza uchwała SN wpłynie na sądownictwo? http://bit.ly/2RN0A55

"Uchwała SN pomoże rządowi wyjść z chaosu prawnego"

from Najnowsze audycje - Radio TOK FM http://bit.ly/2viWlGY via TOK FM

"Uchwała SN pomoże rządowi wyjść z chaosu prawnego" http://bit.ly/2viWlGY

Hermeliński - Uchwała SN uporządkuje działania sądów http://bit.ly/2TNvGMG

Hermeliński - Uchwała SN uporządkuje działania sądów

from Najnowsze audycje - Radio TOK FM http://bit.ly/2TNvGMG via TOK FM

Sąd Najwyższy uznał, że sędziowie wybrani przez nową KRS nie mogą orzekać. Czy to ostatnia niezależna uchwała SN? http://bit.ly/36mjSDB

Sąd Najwyższy uznał, że sędziowie wybrani przez nową KRS nie mogą orzekać. Czy to ostatnia niezależna uchwała SN?

from Najnowsze audycje - Radio TOK FM http://bit.ly/36mjSDB via TOK FM