#nemesims | Explore Tumblr Posts and Blogs

mamagrizknamo · 5 months

Text

Cukruotomis apelsinų žievelėmis gardintos raugo spurgos

Laikrodininkas sako, kad šito nebetaisys - grįžusi išmetu laikrodį į šiukšliadėžę. Žinoma, stengdamasi apsimesti, kad sugebu neprisirišti ir kad be kai ko tikrai galiu išsiversti. Bet juk laiką aš skaičiuoju nepaliaujamai. Įprotis gal toks? Tiksliai nežinau, kaip kad ir netiksliai nežinau - tiesiog skaičiuoju ir tiek. O ir mechaniniai laikrodžiai, nė per plauką nepriartinantys prie dar vieno išmanumo, man žiauriai patinka. Ir net nudrįžusios odinės apyrankės, švelniai apkabinančios ir tiksintį mechanizmą, ir riešą, man yra gražu. Bet išgyvensiu - žmonės gyvena net ir neturėdami kur gyventi, o čia, tik pamanyk, laikrodis.

Mano seneliukas laiką skaičiavo 10 metų. Sutapimas ar ne, bet spurgų kaskart iškepu lygiai tiek pat, 10. Jei kiekvienam spurgiukui tešlos atseikėčiau kiek mažiau, jų gautųsi kiek daugiau. Bet koks skirtumas, viena spurga daugiau ar mažiau?

Bet šitos raugo spurgos, vis tik, sukurtos tiems, kurie skaičiuoja. Ne, ne kalorijas ar pinigus, o laiką. Nes šitos bus pakankamai greitos - op, ir yra. Kodėl? Ogi todėl, kad iš esmės tešlą kels ne raugas, o kepimo milteliai. Jei jų nedėčiau ir pasikliaučiau tik raugu, matyčiau tas spurgas tik kitą dieną, kuri nebūtinai išauš graži. Bet smagu, kad raugas procese, vis tik, dalyvauja - šiek tiek padeda kepimo milteliams ir tikrai labai padeda skoniui - be jo saldžiosios bandelės su skylutėmis tikrai nebūtų tokios turtingai gardžios. Gera žinia ir ne švaistūnams - tešlai naudojama ta raugo dalis, kuri lieka maitinimo metu ir kurią iš principo galima išmesti. Bet mes nemesim ir iškepsim skylėtai dailias ir tikrai skanias spurgas, kurių norėsis dar ir dar.

Spurgas esu kepusi su dviem raugais - universalusis suteikė daugiau tekstūros, rusvos spalvos ir išskirtinio skonio (ragavusi kolegė spėjo, kad turėtų būti sveikuoliškos, mat kiek grubesnės), o kvietinio raugo gardumynai buvo labai jau purūs, švelnaus skonio ir tokios pat, švelnios spalvos.

Tiesą sakant, mudvi taip ir nenusprendėme kurioms spurgoms duoti medalį, bet labai tikiuosi, kad tai padarysite jūs.

Į formeles nereikia tešlos dėti su kaupu - kepdamos pakils dvigubai.

Reikės:

-150 g kvietinio arba universalaus duonos raugo (naudokite neaktyvią jo dalį, t. y; tą raugo dalį, kuri neabejotinai lieka po kiekvieno raugo maitinimo);

-40 g aliejaus;

-60-80 g cukraus;

-7 g kepimo miltelių;

-2 kiaušinių;

-1 a. š. vanilė pastos;

-4 a. š. cukruotų apelsinų žievelių (naudoju pirktas, smulkintas);

-žiupsniuko druskos;

-120-130 g universalių kvietinių miltų.

Papildomai (pasirinkti sau priimtiną variantą):

-25 g lydyto sviesto, kelių šaukštų cukraus, 1 a. š. cinamono arba cukraus pudros.

Gaminimas:

Į raugą dėti cukrų, druską, įmušti kiaušinius, įpilti aliejaus ir labai gerai išmaišyti.

Miltus išsijoti ir sumaišyti su kepimo milteliais.

Per kelis kartus, vis maišant, suberti miltus, įdėti vanilės - masė bus tąsi ir lipni. Dubenį pridengti maistine plėvele ir palikti kambario temperatūroje valandai ar dviem - tegu tešla fermentuojasi - turėsite galimybę stebėti jos putlėjimą.

Kepimo formeles patepti ar papurkšti aliejumi. Dviejų šaukštų arba konditerinio maišelio (antgalio nereikia) pagalba tešlą paskirstyt formelėse. Kepdama tešla kils, todėl nepersistenkit ir užpildykit 1/3 ar 1/2 formos tūrio.

Kepti 180*C orkaitėje apie 12-13 minučių. Iškepsite, priklausomi nuo to, kiek į kiekvieną formelę dėjote tešlos, apie 10 spurgų.

Jei nuspręsite jas dar pasaldinti, puodelyje ištirpinkite 20 sviesto. Į lėkštelę įberkite apie 30 g cukaus, 1 a. š. cinamono ir į tą mišinį pabaksnokite vieną spurgos pusę.

Jei planuojate visas suvalgyti vienu prisėdimu, tiks apibarstymas cukraus pudra. Tik turėkit omeny, kad tas gražus sniegelis, jei skylėtuosius kepinius laikysite kitai dienai (uždengtus maistine plėvele), būtinai dings.

#saldus #stebuklai

0 notes

twotonedecho · 3 years

Photo

hm. thinking about Them again.

fae king and reader...

#nemsims #n...nemesims....

5 notes · View notes

bil · 5 years

Text

La question du pourquoi....

Et licet quocumque oculos flexeris feminas adfatim multas spectare cirratas, quibus, si nupsissent, per aetatem ter iam nixus poterat suppetere liberorum, ad usque taedium pedibus pavimenta tergentes iactari volucriter gyris, dum exprimunt innumera simulacra, quae finxere fabulae theatrales.

Hoc inmaturo interitu ipse quoque sui pertaesus excessit e vita aetatis nono anno atque vicensimo cum quadriennio imperasset. natus apud Tuscos in Massa Veternensi, patre Constantio Constantini fratre imperatoris, matreque Galla sorore Rufini et Cerealis, quos trabeae consulares nobilitarunt et praefecturae.

Ego vero sic intellego, Patres conscripti, nos hoc tempore in provinciis decernendis perpetuae pacis habere oportere rationem. Nam quis hoc non sentit omnia alia esse nobis vacua ab omni periculo atque etiam suspicione belli?

Quod si rectum statuerimus vel concedere amicis, quidquid velint, vel impetrare ab iis, quidquid velimus, perfecta quidem sapientia si simus, nihil habeat res vitii; sed loquimur de iis amicis qui ante oculos sunt, quos vidimus aut de quibus memoriam accepimus, quos novit vita communis. Ex hoc numero nobis exempla sumenda sunt, et eorum quidem maxime qui ad sapientiam proxime accedunt.

Huic Arabia est conserta, ex alio latere Nabataeis contigua; opima varietate conmerciorum castrisque oppleta validis et castellis, quae ad repellendos gentium vicinarum excursus sollicitudo pervigil veterum per oportunos saltus erexit et cautos. haec quoque civitates habet inter oppida quaedam ingentes Bostram et Gerasam atque Philadelphiam murorum firmitate cautissimas. hanc provinciae inposito nomine rectoreque adtributo obtemperare legibus nostris Traianus conpulit imperator incolarum tumore saepe contunso cum glorioso marte Mediam urgeret et Parthos.

Harum trium sententiarum nulli prorsus assentior. Nec enim illa prima vera est, ut, quem ad modum in se quisque sit, sic in amicum sit animatus. Quam multa enim, quae nostra causa numquam faceremus, facimus causa amicorum! precari ab indigno, supplicare, tum acerbius in aliquem invehi insectarique vehementius, quae in nostris rebus non satis honeste, in amicorum fiunt honestissime; multaeque res sunt in quibus de suis commodis viri boni multa detrahunt detrahique patiuntur, ut iis amici potius quam ipsi fruantur.

Haec et huius modi quaedam innumerabilia ultrix facinorum impiorum bonorumque praemiatrix aliquotiens operatur Adrastia atque utinam semper quam vocabulo duplici etiam Nemesim appellamus: ius quoddam sublime numinis efficacis, humanarum mentium opinione lunari circulo superpositum, vel ut definiunt alii, substantialis tutela generali potentia partilibus praesidens fatis, quam theologi veteres fingentes Iustitiae filiam ex abdita quadam aeternitate tradunt omnia despectare terrena.

Martinus agens illas provincias pro praefectis aerumnas innocentium graviter gemens saepeque obsecrans, ut ab omni culpa inmunibus parceretur, cum non inpetraret, minabatur se discessurum: ut saltem id metuens perquisitor malivolus tandem desineret quieti coalitos homines in aperta pericula proiectare.

Et est admodum mirum videre plebem innumeram mentibus ardore quodam infuso cum dimicationum curulium eventu pendentem. haec similiaque memorabile nihil vel serium agi Romae permittunt. ergo redeundum ad textum.

Has autem provincias, quas Orontes ambiens amnis imosque pedes Cassii montis illius celsi praetermeans funditur in Parthenium mare, Gnaeus Pompeius superato Tigrane regnis Armeniorum abstractas dicioni Romanae coniunxit.

Accedebant enim eius asperitati, ubi inminuta vel laesa amplitudo imperii dicebatur, et iracundae suspicionum quantitati proximorum cruentae blanditiae exaggerantium incidentia et dolere inpendio simulantium, si principis periclitetur vita, a cuius salute velut filo pendere statum orbis terrarum fictis vocibus exclamabant.

Altera sententia est, quae definit amicitiam paribus officiis ac voluntatibus. Hoc quidem est nimis exigue et exiliter ad calculos vocare amicitiam, ut par sit ratio acceptorum et datorum. Divitior mihi et affluentior videtur esse vera amicitia nec observare restricte, ne plus reddat quam acceperit; neque enim verendum est, ne quid excidat, aut ne quid in terram defluat, aut ne plus aequo quid in amicitiam congeratur.

Hac ita persuasione reducti intra moenia bellatores obseratis undique portarum aditibus, propugnaculis insistebant et pinnis, congesta undique saxa telaque habentes in promptu, ut si quis se proripuisset interius, multitudine missilium sterneretur et lapidum.

Quanta autem vis amicitiae sit, ex hoc intellegi maxime potest, quod ex infinita societate generis humani, quam conciliavit ipsa natura, ita contracta res est et adducta in angustum ut omnis caritas aut inter duos aut inter paucos iungeretur.

4 notes · View notes

ventdeface-blog · 6 years

Text

Alea jacta es

Duplexque isdem diebus acciderat malum, quod et Theophilum insontem atrox interceperat casus, et Serenianus dignus exsecratione cunctorum, innoxius, modo non reclamante publico vigore, discessit.

Excitavit hic ardor milites per municipia plurima, quae isdem conterminant, dispositos et castella, sed quisque serpentes latius pro viribus repellere moliens, nunc globis confertos, aliquotiens et dispersos multitudine superabatur ingenti, quae nata et educata inter editos recurvosque ambitus montium eos ut loca plana persultat et mollia, missilibus obvios eminus lacessens et ululatu truci perterrens.

Isdem diebus Apollinaris Domitiani gener, paulo ante agens palatii Caesaris curam, ad Mesopotamiam missus a socero per militares numeros immodice scrutabatur, an quaedam altiora meditantis iam Galli secreta susceperint scripta, qui conpertis Antiochiae gestis per minorem Armeniam lapsus Constantinopolim petit exindeque per protectores retractus artissime tenebatur.

Haec ubi latius fama vulgasset missaeque relationes adsiduae Gallum Caesarem permovissent, quoniam magister equitum longius ea tempestate distinebatur, iussus comes orientis Nebridius contractis undique militaribus copiis ad eximendam periculo civitatem amplam et oportunam studio properabat ingenti, quo cognito abscessere latrones nulla re amplius memorabili gesta, dispersique ut solent avia montium petiere celsorum.

Montius nos tumore inusitato quodam et novo ut rebellis et maiestati recalcitrantes Augustae per haec quae strepit incusat iratus nimirum quod contumacem praefectum, quid rerum ordo postulat ignorare dissimulantem formidine tenus iusserim custodiri.

Denique Antiochensis ordinis vertices sub uno elogio iussit occidi ideo efferatus, quod ei celebrari vilitatem intempestivam urgenti, cum inpenderet inopia, gravius rationabili responderunt; et perissent ad unum ni comes orientis tunc Honoratus fixa constantia restitisset.

Incenderat autem audaces usque ad insaniam homines ad haec, quae nefariis egere conatibus, Luscus quidam curator urbis subito visus: eosque ut heiulans baiolorum praecentor ad expediendum quod orsi sunt incitans vocibus crebris. qui haut longe postea ideo vivus exustus est.

Non ergo erunt homines deliciis diffluentes audiendi, si quando de amicitia, quam nec usu nec ratione habent cognitam, disputabunt. Nam quis est, pro deorum fidem atque hominum! qui velit, ut neque diligat quemquam nec ipse ab ullo diligatur, circumfluere omnibus copiis atque in omnium rerum abundantia vivere? Haec enim est tyrannorum vita nimirum, in qua nulla fides, nulla caritas, nulla stabilis benevolentiae potest esse fiducia, omnia semper suspecta atque sollicita, nullus locus amicitiae.

Nihil est enim virtute amabilius, nihil quod magis adliciat ad diligendum, quippe cum propter virtutem et probitatem etiam eos, quos numquam vidimus, quodam modo diligamus. Quis est qui C. Fabrici, M'. Curi non cum caritate aliqua benevola memoriam usurpet, quos numquam viderit? quis autem est, qui Tarquinium Superbum, qui Sp. Cassium, Sp. Maelium non oderit? Cum duobus ducibus de imperio in Italia est decertatum, Pyrrho et Hannibale; ab altero propter probitatem eius non nimis alienos animos habemus, alterum propter crudelitatem semper haec civitas oderit.

Excogitatum est super his, ut homines quidam ignoti, vilitate ipsa parum cavendi ad colligendos rumores per Antiochiae latera cuncta destinarentur relaturi quae audirent. hi peragranter et dissimulanter honoratorum circulis adsistendo pervadendoque divites domus egentium habitu quicquid noscere poterant vel audire latenter intromissi per posticas in regiam nuntiabant, id observantes conspiratione concordi, ut fingerent quaedam et cognita duplicarent in peius, laudes vero supprimerent Caesaris, quas invitis conpluribus formido malorum inpendentium exprimebat.

Illud tamen clausos vehementer angebat quod captis navigiis, quae frumenta vehebant per flumen, Isauri quidem alimentorum copiis adfluebant, ipsi vero solitarum rerum cibos iam consumendo inediae propinquantis aerumnas exitialis horrebant.

Equitis Romani autem esse filium criminis loco poni ab accusatoribus neque his iudicantibus oportuit neque defendentibus nobis. Nam quod de pietate dixistis, est quidem ista nostra existimatio, sed iudicium certe parentis; quid nos opinemur, audietis ex iuratis; quid parentes sentiant, lacrimae matris incredibilisque maeror, squalor patris et haec praesens maestitia, quam cernitis, luctusque declarat.

Post hoc impie perpetratum quod in aliis quoque iam timebatur, tamquam licentia crudelitati indulta per suspicionum nebulas aestimati quidam noxii damnabantur. quorum pars necati, alii puniti bonorum multatione actique laribus suis extorres nullo sibi relicto praeter querelas et lacrimas, stipe conlaticia victitabant, et civili iustoque imperio ad voluntatem converso cruentam, claudebantur opulentae domus et clarae.

Adolescebat autem obstinatum propositum erga haec et similia multa scrutanda, stimulos admovente regina, quae abrupte mariti fortunas trudebat in exitium praeceps, cum eum potius lenitate feminea ad veritatis humanitatisque viam reducere utilia suadendo deberet, ut in Gordianorum actibus factitasse Maximini truculenti illius imperatoris rettulimus coniugem.

Per hoc minui studium suum existimans Paulus, ut erat in conplicandis negotiis artifex dirus, unde ei Catenae inditum est cognomentum, vicarium ipsum eos quibus praeerat adhuc defensantem ad sortem periculorum communium traxit. et instabat ut eum quoque cum tribunis et aliis pluribus ad comitatum imperatoris vinctum perduceret: quo percitus ille exitio urgente abrupto ferro eundem adoritur Paulum. et quia languente dextera, letaliter ferire non potuit, iam districtum mucronem in proprium latus inpegit. hocque deformi genere mortis excessit e vita iustissimus rector ausus miserabiles casus levare multorum.

His cognitis Gallus ut serpens adpetitus telo vel saxo iamque spes extremas opperiens et succurrens saluti suae quavis ratione colligi omnes iussit armatos et cum starent attoniti, districta dentium acie stridens adeste inquit viri fortes mihi periclitanti vobiscum.

Atque, ut Tullius ait, ut etiam ferae fame monitae plerumque ad eum locum ubi aliquando pastae sunt revertuntur, ita homines instar turbinis degressi montibus impeditis et arduis loca petivere mari confinia, per quae viis latebrosis sese convallibusque occultantes cum appeterent noctes luna etiam tum cornuta ideoque nondum solido splendore fulgente nauticos observabant quos cum in somnum sentirent effusos per ancoralia, quadrupedo gradu repentes seseque suspensis passibus iniectantes in scaphas eisdem sensim nihil opinantibus adsistebant et incendente aviditate saevitiam ne cedentium quidem ulli parcendo obtruncatis omnibus merces opimas velut viles nullis repugnantibus avertebant. haecque non diu sunt perpetrata.

youtube

0 notes