🍪🍪🍪🍪🍪🦄🦄🦄🦄

Etwas besonderes für die kleinen unter uns.. Maar ook voor de kleine volwassenen onder ons met droompony’s. Deze Zondag mochten we dan het Morgenroth droom zadeltje afpassen bij deze twee snoepjes Mabel en haar knappe “Meganhoeve Bandit”. Bandit de kleine knappe hartendief wist meteen mijn hart te veroveren. Deze NWR Welsh heeft een normaal draagvlak van 38cm wat past bij zijn groote en omvang. En gelukkig is Mabel zelf ook niet groot en zwaar waardoor ze haar eigen pony ook gewoon kan blijven trainen. Maar dan wel met een zadel wat niet op Bandits kont komt maar hem alle ruimte geeft. Als agent van Morgenroth werken wij tegenwoordig louter met de ponyzadels van van Morgenroth, gewoon omdat we deze altijd passend kunnen houden op de kleintjes. Want ja, ook de pony’s veranderen continu. De kwaliteit, afwerking en pasvorm zijn subliem en het geld dubbel en dwars waard. Mabel kon direct merken wat dit passende morgenroth pony zadel kon doen. Bandit kon zijn hele lijf gebruiken en liet een paar knallende ruime passen zien! Die lach gaat niet meer van Mabe’s gezicht af, wat een genot om naar te kijken!😍 Tot over een paar maandjes voor de check lieve Mabe en moeder Lies die de zadelmaker mocht voorzien van een lekker warm bakkie koffie, erg welkom gezien deze koude gure dag🙋🏾‍♂️🫶🏾❤️ #AkashSaddlery #AkashRiding #InDubioProEquo #PonyZadel #KriemhildMorgenrothSaddlery #MorgenrothAkademie #MorgenrothPonyClassic #SaddleFit4LifeAkademie #Zadelmaker #Zadelspecialist #ZadelExpert #PonySpecialist #ZadelFitter #PonySaddle #Zadelpasser #InstaPony #FamousPony #Agentschap www.akashsaddlery.nl www.morgenroth-zadels.nl (bij Kamerik) https://www.instagram.com/p/ClwD62uoCDi/?igshid=NGJjMDIxMWI=

Witam cię jak tam dzień mija? Mam nadzieje że dobrze. #mlp #krita #pony #mylittlepony #art #artist #FanArT #oc #myhartwork #plastyka #noc #niewiem #myOC #Brony 😊 #nieśpieirysuje #kawa #koffie (w: Bielsko-Biała) https://www.instagram.com/p/CNzi3Eqp8hA/?igshid=1fj8p920vipjp

Lieve papa

Vandaag een jaar geleden besloot jouw lijf dat het klaar was. Ik had je 's ochtends nog gesproken, je voelde je wat gammel. Ik belde 's middags nog met de afdeling, bezorgd. Het ging goed met jou. 's avonds haalden grote zus en ik jouw krantje op bij jou thuis. In de auto ging mijn telefoon en kwam het bericht. "sorry, uw vader is overleden." Je lag zo rustig op bed, nog warm, een zweem van een glimlach. Mijn lief zei gisteravond dat het al zo lang geleden lijkt. Dat snap ik wel. Nu blijft er niemand meer alleen achter. Jij weer bij ons ma. Dat geeft troost. Ik heb het best veel over jou, uitspraken, bezigheden. Hoe je iets zou vinden. Het klus project op zolder nu, een kastenwand. Mijn lief had anders bij jou gereedschap gehaald, jij zou komen kijken tussendoor en als het klaar was. Nu niet meer. Ik krabde een kastje af voor jongste liefje met jouw verf föhn. Die is stuk nu. Sorry. Het kastje stond bij jullie in huis. Straks bij jongste liefje. Fijn. Hebben allebei onze liefjes een kast van jullie. Klussen is raar zonder het erover hebben met jou. Waarom je zo'n slijpsteen hebt, zo'n fijne en niet zo'n grove. Ik lijmde vandaag een stoel en gebruikte jouw lijmklem. Met december in zicht denk ik aan mijn pony. Mijn verzorgpony werd verkocht voor kerst. Jij regelde een nieuwe pony voor me omdat ik zo verdrietig was. Dat deed je. Alles voor jouw meiden. Pony in het weiland en je bouwde een stalletje. Ook nog. En dat terwijl je niets met knollen had. Dat is liefde. Ik zat pas in een vrachtwagen, ik mocht meerijden naar de weegbrug. Ik moest denken aan het tanken met onze vrachtwagen en dat ik daar een lolly kreeg, op de veiling peekes jatten of aardbeien, als die er waren. Of daar een cornetto kopen. Ik vond veiling rijden heerlijk. Feestje. Je bent één keer heel boos op me geweest, toen ik niet mee naar de kerk wilde met kerst. Ik wilde niet schijnheilig doen. Ruzie, grote ruzie. Je zou me onterven en ik was je dochter niet meer. Ik begreep er niets van, ik had goede argumenten. Je bleef niet lang boos, gelukkig. En ook al trouwde ik niet en liet onze liefjes niet dopen, je werd niet boos. Ik leef wel zoals ik grootgebracht ben, met normen en waarden. Dat de kerk mijn ding niet is was goed zoals het was, jij vond er wel wat je zocht, al vond ik dat de kerk jou wel wat meer aandacht had mogen geven. Die pastoor en gevolg moeten nog steeds komen op de koffie... Ik mis je. Vandaag niet meer dan gisteren of morgen. Ik mis jullie samen. Ook dat is liefde. Bedankt, lieve papa, voor alles.

Miss Aruba Hannah Arends ta sali den TOP 3 di Eleccion di Polis

Na Reinado Internacional del Café na Manizales, Colombia: Miss Aruba Hannah Arends ta sali den TOP 3 di Eleccion di Polis   ORANJESTAD – Star Promotion Foundation tin e grato placer di comparti e noticia cu ayeranochi Aruba su representante na e certamen Reinado Internacional del Café 2019 Srta. Hannah Arends a sali den e TOP 3 finalistanan di e eleccion unda e cuerpo policial di Manizales ta scohe nan candidata faborita pa e certamen. Dia 5 di Januari 2019 Hannah a sali rumbo pa Colombia pa competi den e grupo di 22 candidata pa e titulo maximo di Reinado Internacional del Café 2019. Durante full e siman Hannah a participa den diferente parada y desfile cu ta parti di e Feria de Manizales. E certamen ta masha popular na Colombia y ta goza di un cobertura extenso di medionan di comunicashon na Colombia y resto di paisnan Latino. E enfoke di e certamen ta wordo poni riba e conocemento di koffie, e historia di koffie di cada pais y con e candidata por promove koffie na su pais. Hannah a prepara debidamente pa por comparti y elabora riba cada un di e aspectonan aki na e certamen. Nos ta keda pendiente pa mas detayes di e participacion di Hannah na Reinado Internacional del Café 2019 di cua e anochi final lo ta dia 12 di Januari 2019. Pabien y exito pa e anochi final pa nos Miss Aruba Hannah Arends! Read the full article

WHW, baby

Snel het vorig weekend op papier zetten vooraleer ik weer hopeloos achtersta.

In de vorige blog kon je het al lezen: ik had vrijdag vrijaf voor ‘een ander leuk weekend’. Dat leuk weekend bestond uit de halve West Highland Way doen a.k.a. 70km hillwalking. Magnifiek en voldoening gevend. Probleem: ik had geen trekkersrugzak mee. Marie stuurde een paar sms’jes en zo was dat probleem al zéér snel opgelost, want een vriendin van haar had er nog een liggen. Vrijdagochtend heel vroeg opstaan om een bus naar Falkirk te nemen, waar ik samen met Marlies en Joost de trein zou pakken naar Tyndrum. Joost is het ex-lief/lief/het-is-ingewikkeld van Marlies. Het zou dus een awkward weekend kunnen worden, maar dat was het absoluut niet.

De treinrit duurde iets minder dan 3u. Op de trein ontmoetten we 2 Belgen, die zo’n 20km meer gingen doen dan wij, maar ook meer dagen hadden om het te stappen. Toffe babbel, en we grapten nog dat ze ons misschien gingen inhalen. Eens in Tyndrum aangekomen (rond half 11), begonnen we meteen aan de trektocht. Bij deze onze startfoto:

Het plan was om toch al 30km te wandelen, zodat we de volgende dagen niet moesten stressen om zondag op tijd aan te komen in Fort William. Voor het vervoer terug hadden we namelijk bustickets, en die bus vertrok om 17u. Onderweg deden we enkele keren haasje-over met een groepje van 4 gepensioneerde Hollanders. Ik hoop dat ik op die leeftijd ook nog zo’n wandelingen kan maken, amai! Ze lieten wel hun bagage van hostel naar hostel brengen, maar dan nog: chapeau. We stapten goed door, en leken alleszins toch veel mensen in te halen. Ik kreeg door de rugzak wel wat blauwe-plek pijn aan mijn heupen. In de late namiddag passeerden we een eetcafé, waar we onszelf welverdiend trakteerden op een biertje. En alweer Belgen tegenkwamen. Rond 19u (denk ik, misschien al vroeger) bereikten we ons doel: Kingshouse. Denk nu niet dat dat echt een dorpje is ofzo, eerder een hotel en een handjevol huizen. Niet eens een winkeltje. We vonden een degelijke tentplaats; waar eerder al iemand een vuurtje had gemaakt. We sprokkelden hout uit een naburig bosje, zetten onze tenten op en aten onze van-thuis-meegenomen pasta. Er zijn niet veel stopplaatsen onderweg om eten te kopen, dus alles zelf voorzien was wel nodig. We werden belaagd door midges (kleine bijtende vliegjes), en ik kan u verzekeren dat dat absoluut niet aangenaam is. Het beste wat je dan kan doen, is zorgen dat je kledij zoveel mogelijk van uw huid bedekt, uw ogen en mond dichtdoen en hopen dat er snel wat wind komt of een beetje heen en weer beginnen lopen om zelf wind te maken. Ook vuur drijft hen wat weg, maar ik had mijn briquet in een zijvak van mijn rugzak gestoken waar blijkbaar veel zand in zat. Gevolg: de briquet zat volledig geblokkeerd. Balen. Met wat uitschudden en openpeuteren en veel hoop, kregen we hem terug aan de praat en konden we eindelijk vuur maken. We hadden ook wat schrik dat het hout misschien te nat zou zijn, maar ik had een gazet mee en er groeiden ook wat hooi-achtige planten. Het vuur knetterde dus snel, en de midges gingen andere slachtoffers zoeken. Heerlijk om zo tussen de heuvels met een vuurtje en de ondergaande zon te zitten en gewoon genieten. ‘s Nachts nam ik een paar stenen die rond het vuur hadden gelegen mee in de tent. Heerlijk om de rugpijn mee te verlichten en de voeten op te warmen. Het slaapje was wel niet zo goed en ‘s ochtends moesten we de tenten opruimen in de miezerregen.

Het doel van zaterdag was 1) Kinlochleven bereiken (15 km) en 2) nog een 10-tal km verder wandelen. Zo geschiedde. Kinlochleven is wel een fatsoenlijk dorp, met enkele pubs en winkels. We namen hier dan ook een lange pauze en gingen eentje drinken in de Highland Getaway. Crabbie’s ginger beer raspberry is een aanrader. We hadden zicht op een rivier waar een startpunt was voor 2-persoonsraften en tuben. Ik denk dat bijna 30% faalde en uit hun bootje/band vielen. Hilarisch. Anyways, we wandelden nog een stukje verder, maar er scheen nergens bos in de buurt te zijn. Wel schapen, dus we moesten ook nog eens oppassen dat we onze tent niet tussen de schapenkak opzetten. We vonden grasgewijs een goede plaats voor de tent. Ik ging toch maar eens een klein stukje verder wandelen, en tot ons groot geluk was er een minibosje om de bocht en hadden we alsnog hout, hoera! Mijn rug en heupen deden deze keer geen pijn, want blijkbaar went ge heel snel aan zo’n geval op uw rug. Verder weer dezelfde routine: sprokkelen, tent opzetten, eten. Marlies en Joost begonnen na 2 dagen blijkbaar al te walgen van hunzelf want ze wasten zich in een ijskoud riviertje (met shampoo, arme natuur L). Zij liever dan ik. Helaas begon het ‘s avonds fel te regenen en konden we geen vuurtje maken. Het werd een avond van muziek luisteren in de tent en dutjes doen tot het een fatsoenlijk uur was om te slapen. Het was ook de avond dat ik heb gemerkt dat veel regen + veel wind niet de beste combo is voor de 15-pond tent. Als de ‘muren’ van de tent te hard flapperen, flappert er regen naar binnen. Oplossing: awkward posities innemen om de zijkanten zo strak mogelijk te houden tijdens windopstoten. Zo ongeveer dus: 

Goed dat het ‘s nachts niet te zot had gedaan. Ik had een goed slaapje gedaan en heb dan ‘s ochtends maar het vuurtje gemaakt. Anders was dat hout sprokkelen voor niks geweest. We gingen weer op pad om ons einddoel te bereiken: Fort William. Onderweg kwamen we een ‘tuck shop’ tegen. Basically een onbemand half tentje met wat koele blikjes frisdrank en snacks. En een doos met geld, dus het is wel de bedoeling dat ge zo eerlijk zijt om te betalen.

We waren ongeveer in Fort William toen we gingen lunchen, maar ineens begonnen 2 mannen met trekkersrugzakken achter mij aan te lopen. En dan bedoel ik echt lopen. Ik zag meteen dat het de mannen van op de trein waren, die ons uiteindelijk dus toch nog hadden ingehaald. Ferm! Na de lunch moesten we nog een klein beetje wandelen, om het echte eindpunt te bereiken. Allee, eigenlijk zijn er 2 eindpunten: een origineel, en een nieuw. We hebben ze beide gedaan. Het nieuwe eindpunt is een standbeeld van een moe maar voldane wandelaar op een bankje.

We sloten onze WHW af met een pint en namen dan de bus terug naar Glasgow. Die busrit duurde een tergende 3 uur, maar er was gelukkig compagnie van een Duitse Schotse om een babbelke mee te doen. In Glasgow ging ik nog chili eten bij de Timmies (keeiigoede chili) en dan weer de trein naar huis. Marie pikte me op aan het station (bless her) en verraste me ook nog eens met thee en een scone. De beste scone ooit. Ik was ook een paar blaren rijker. 

Over treinen gesproken: ik heb ontdekt dat er hier een concept bestaat genaamd ‘split tickets’. Het is gek genoeg soms goedkoper om uw route op te splitsen en dus kaartjes te kopen voor de deeltrajecten, dan een rechtstreeks ticketje van begin tot eind. Neem daar ook nog eens bij dat ge ticketjes zonder toeslag op de trein kunt kopen, en zo had ik toch wel wat ponden uitgespaard. Want oooo de trein is hier echt wel duur genoeg.

Dan nog een woordje over mijn laatste werkweek hier in Schotland. Ik had zelf wat klinieken geregeld, omdat onze leerdoelen wat anders zijn dan die van de Schotten. Zo heb ik uitstrijkjes kunnen nemen en veel borsten gecheckt op knobbels. Ik ben 1x zelfs gaan werken toen ik blijkbaar private study had, maar ze waren mij vergeten het aangepaste schema door te sturen. Maar het allercoolste van de week: assisteren bij een keizersnede. De dokter kwam op de zaalronde kijken wie ze kon stelen om haar te helpen, en ze zei: ‘Can I borrow Nele to help with the section?’ JA, JA GE MOOGT MIJ LENEN! Met assisteren bedoel ik niet ‘steriel staan aan de tafel en toekijken’, maar écht assisteren. Misschien is het in Bels niet zo moeilijk om die kans te krijgen, maar hier is het echt geluk hebben als ge dat moogt doen. De rest van die dag was dan weer oersaai. Na de keizersnede ging ik terug naar de dokters van de zaaltoer, maar ze waren net klaar. Dus besloten ze om een koffie te gaan drinken. Daar zaten we dan, een 5-tal dokters gewoon aan het chillen en kletsen. Er vervoegden ons nog 2 dokters, en dat was dan de voormiddag. Soms denk ik wel dat ze hier een rustiger doktersleven hebben dan in Bels. Wat betreft de koffie: die wordt mij altijd getrakteerd. Niet dagelijks, maar toch elke keer als ik een koffiepauze meemaak. Gemiddeld wekelijks misschien. 

Marie was naar een soort lezing van een auteur geweest, en kwam terug met een boek. Niet voor haar, maar voor mij. Het heet ‘the five side effects of kindness’ en ze heeft het zelfs laten signeren door de auteur. Zo lief! Ik ben benieuwd naar de inhoud, want op het eerste zicht ziet het er veelbelovend uit, met referenties naar studies enzo.

Vrijdag had ik een hele dag private study. Ik wou zelf eigenlijk liever nog een kliniek doen, maar er waren er gewoon geen meer. Veel dokters waren op congres of verlof, en de andere 2 studenten hadden de beschikbare klinieken gekregen. Ik moest wel nog naar het ziekenhuis voor mijn 2e MMR-vaccinatie. Fingers crossed dat ik deze keer wel antilichamen aanmaak. ;) De namiddag heb ik gespendeerd met Luke, die zijn laatste examen die dag had gehad. Tortilla soup, de beste nacho’s en natuurlijk weeral bier (ik heb echt geen alcoholprobleem). De Schotten zijn soms wel wat speciaal met hun biernamen. Ik hoop dat er geen echte pony’s in ‘dead pony club’ zat. Dan nog een Ben & Jerry’s s’wich up (mogelijks mijn nieuwe favoriete B&J’s) voor 2,5 pond en de dag was weer compleet.

Ook: netflix is dodelijk.

Nu ben ik me aan het klaarmaken voor de vlieger, want deze avond vlieg ik naar mijn volgende avontuur: Belfast. Ik ga het hier enorm missen. Ik ben zo een gelukzak dat ik hier bij een gezin heb kunnen wonen en me hier ook echt heb thuis gevoeld. Marie, de dochters, de kat, de hondjes, de piano en het jacuzzibad zijn allemaal leuke dingen die ik waarschijnlijk niet ga hebben in Belfast. En netflix.

And he's gome... #springkussen #cakeversieren #kinderen #chocomelk #alpaca #buurderijvandam #Buurderij #kinderactiviteiten #cupcakes #koffie #speurtocht #kinderboerderij #thee #taart #warmechocolademelk #kerststukje #pony #koe #marshmallows #pooltafel #koeien #ezels #varkens #geiten #wafels #konijnen #natuurspeeltuin #Wilnis #kerststukjemaken #moestuin https://www.instagram.com/p/B6sapm-Ao59/?igshid=1rp6qfzoptysf

Arnon Grunberg: “Falen als vader is het ergste wat je als man kan overkomen.”

Dit interview verscheen op zaterdag 22 september in De Morgen Magazine.

Zopas verscheen de wondermooie nieuwe roman van Arnon Grunberg: Goede Mannen. Tijdens een tête-à-tête in Brussel vroegen we ons samen af wat je als man zoal moet doen om goed te zijn. En er is geruststellend nieuws: "Je mag er best monsterlijke fantasieën op nahouden."

Ik heb met Arnon Grunberg afgesproken in Passa Porta: half boekenwinkel, half schrijversresidentie en daarom gemakshalve literatuurhuis genoemd. In een ideale wereld is élke boekenwinkel een literatuurhuis, bedenk ik op weg naar de interviewruimte op de tweede verdieping. Alleen literatuurhuizen - ik stel me fluwelen boekhandeltjes in neoclassisistische stijl voor, met klanten die gedempte conversaties voeren over de wenselijkheid van humor in de holocaustliteratuur - kunnen het nog halen van het zielloze, maar o zo gerieflijke bol.com.

Ooit zei Arnon Grunberg tegen een interviewer van De Groene Amsterdammer: "Jij hebt als journalist veel macht. Jou een onveilig gevoel geven, is in mijn ogen niets meer dan een preventieve actie om op gelijke voet te beginnen." Maar vandaag heeft Grunberg geen zin in pre-emptive strikes. Hij schenkt me een warme glimlach, informeert of ik suiker bij mijn koffie wil en heeft niets dan begrip voor het feit dat ik niet één, maar twee bandopnemers in stelling breng: "Ook in mij schuilt er een controlefreak."

Het journalistieke voorwendsel voor onze ontmoeting is het boek dat voor ons ligt: Goede Mannen, het prachtige relaas over het ontsporende leven van Geniek Janowski, een in Nederland geboren Pool, alsook 'brandweerman, liefdevolle echtgenoot, vader van twee zonen en fatsoenlijk burger.' Geniek, die zelfs door zijn gezinsleden de Pool wordt genoemd, wordt in Goede Mannen' getuchtigd door het noodlot': zijn twaalfjarige zoon pleegt zelfmoord en in de nasleep van die gebeurtenis wordt hij genadeloos geconfronteerd met zijn eigen emotionele impotentie.

Terwijl de levensbeschouwelijke principes waaraan de Pool zich altijd vastklampte,  afbrokkelen als overjarige Beemsterkaas, raakt hij steeds verder verwijderd van zijn vrouw, zijn nog levende zoon en zijn collega's. Nemen in hun plaats de honneurs waar: een vrouw die gelooft in het rectaal inbrengen van troost, een vereenzaamde pony in wie de Pool even een substituut ziet voor zijn overleden jongen, een abt die hem het kloosterlijke kippenhok ter beschikking stelt om nader tot God te komen en een Oekraïense schone die het grauwe Minsk verlaat om hem bij te staan in zijn strijd tegen de wanhoop.

Denk nu vooral niet dat de 47ste Grunberg één lillende brok literaire slapstick is: Goede Mannenis een vertederend, keeldichtschroeiend boek. Hoe de goede bedoelingen van de Pool keer op keer afketsen op de stolp die ooit over zijn hart werd geplaatst: het doet bij herhaling naar adem happen. En - vooruit dan - naar de zakdoek grijpen.

"Er zijn ongetwijfeld mensen die enkel de humor in Goede Mannen capteren", zegt Arnon Grunberg. "Maar het moment waarop de Pool zich door de vrouw van een collega met een naaldhak laat penetreren, is niet enkel grappig. Die onderwerping komt voort uit zijn radeloosheid, zijn tomeloze pijn. Lezers die dat niet aanvoelen, hebben het boek wat mij betreft niet helemaal begrepen. Of dat aan hen dan wel aan mij ligt, is weer een andere zaak." (glimlacht)

Ondanks ontroerende pogingen lukt het de Pool niet om een goede vader, een goede echtgenoot en een goede collega te zijn. Vind je hem desondanks een goed man?

"Ik zou hem op basis van zijn intenties wel goed durven te noemen, ja. Zijn probleem is alleen dat hij emotioneel helemaal vastzit. Hij denkt dat goed zijn niet veel anders is dan verlangen naar het goede. En dat je minder goede verlangens gewoon het zwijgen kan opleggen. Maar zo werkt het natuurlijk niet. Om te vermijden dat je als mens ontspoort, moet je ál je begeerten durven erkennen. Ook de donkere. Beseffen dat je obscure verlangens hebt, wil nog niet zeggen dat je ze ook wil vervullen."

In onze gedachten mogen we ons gedragen als een Weinstein-varken, zolang we dat in de echte wereld maar niet doen?

"Natuurlijk. In onze fantasieën - die overigens niet per se seksueel van aard hoeven te zijn - zijn we volledig vrij. Het verbaast me altijd dat mensen daar anders over denken. Een tijd geleden beweerde ik in mijn column voor De Volkskrant dat je in een fantasie ook vrouwen mag verkrachten en seks mag hebben met kinderen. Mensen werden woédend toen ze dat lazen. Ik was zogezegd immoreel en zedenloos. Maar een maatschappij die je opdraagt om je fantasieën te onderdrukken, is een heel gevaarlijke maatschappij. Wanneer we niet mogen toegeven dat we allemaal een duistere kant hebben, zullen we die duistere kant veel moeilijker onder controle kunnen houden."

De reacties op je column geven aan hoe veeleisend we op moreel gebied voor elkaar geworden zijn. Zelfs in onze fantasieën moeten we ons gedragen.

"Precies. En de volgende stap is: het strafbaar maken van bepaalde gedachten. Het oprichten van een levensbeschouwelijk ministerie dat vastlegt wat we wel en niet mogen denken. We leven in een veel te moraliserende tijd. Voortdurend staan we klaar om alles en iedereen af te keuren. Maar in plaats van anderen altijd maar met onze meningen op te zadelen, zouden we beter eens naar hen luisteren. Het zal onze opinies gegarandeerd diffuser maken."

De Pool is geen intellectueel. Zijn er volgens jou meer goede mannen te vinden in niet-intellectuele kringen dan in intellectuele milieus?

"Goedheid heeft niks te maken met intellectuele capaciteiten. Maar ik denk wél dat rancuneuze loodgieters minder gevaarlijk zijn dan rancuneuze intellectuelen. Rancuneuze intellectuelen zijn beter in het manipuleren van mensen. Ze zijn vaak de wegbereiders van naargeestige politieke stromingen."

De Pool is er trots op dat hij een brandweerman is. Scoren brandweermannen omwille van hun beroep hoger op de goede mannen-schaal dan - ik zeg maar wat - journalisten of schrijvers?

"Brandweermannen hebben ontegensprekelijk een zinvol beroep. Maar wat een schrijver of journalist doet, is ook nuttig. (denkt even na) Ach, zet de brandweermannen maar wat hoger op de goede mannen-schaal. Het zijn per slot van rekening redders. Al zou ik zelfs hen aanraden om hun heldhaftigheid te relativeren. Absolute goedheid bestaat niet."

Dat bewijzen de brandweermannen in je boek dan ook: tijdens hun gesprekken onder de douche lijken ze elkaar te willen overtreffen in xenofobie.

"Ze hebben een afkeer van vreemdelingen omdat ze bang zijn dat ze op een dag door hen vervangen gaan worden. Het idee dat ze inwisselbaar zijn, maakt hen nijdig. Dat geldt voor wel meer boze, blanke mannen."

Is dát de oorzaak van de zogenaamde mannelijkheidscrisis: de schrik om als overbodig gekwalificeerd te worden?

(knikt) "Sommige mannen denken dat ze nog altijd krijgers moeten zijn. Maar dat klopt natuurlijk niet. Met fysieke kracht kan je nog wel een succesvol bokser of soldaat worden, maar in de meeste andere sectoren behoort het kweken van spierballen niet langer tot de jobvereisten. En zelfs in de bedrijfstakken waarin mannelijke power nog wél van pas komt, loert de concurrentie om de hoek: buitenlandse arbeidskrachten zijn goedkoper, robots zijn sneller. Het goede nieuws voor mannen is dat ze vandaag op heel veel verschillende manieren een man kunnen zijn. We hoeven niet langer allemaal eendimensionale alfawezens te zijn. Dat is in vergelijking met de jaren vijftig toch een hele vooruitgang."

De Pool laat nauwelijks in zijn ziel kijken. "Wij zijn de ouders van een jongen die pech had", zegt hij na de zelfmoord van zijn zoon tegen de mevrouw van slachtofferhulp. "Maar we hebben nog een andere jongen en we gaan ervan uit dat die jongen geen pech zal hebben. Toch fijn dat u bent gekomen." Ook jij liet ooit optekenen: 'Ik kan moeilijk dingen delen.' Omdat je er het nut niet van inziet?

"Zoiets, ja. Als er een probleem is, zal ik het eerst zélf proberen op te lossen voor ik er met anderen over praat. Maar ik heb natuurlijk wel een uitlaatklep die de Pool niét heeft: het schrijven. Als mij ooit zou overkomen wat de Pool meemaakt, kan ik er altijd nog over schrijven. En iets kunnen creëren, kan in donkere dagen van onschatbare waarde zijn. Al scheppend kan je je gevoelens en gedachten ordenen."

Op de laatste pagina's van Goede Mannen zoekt de Pool opnieuw verlossing bij God. Maar het wordt niet helemaal duidelijk of hij een religieuze reddingsboei vindt of niet.

"De Pool heeft een heel ambigue relatie met God. Wanneer op het einde van het boek de grond onder zijn voeten wegzakt, ziet hij maar één uitweg: de wereld van de mensen verlaten, teruggaan naar het klooster, naar de liefde die niet van deze wereld is. Maar tegelijkertijd constateert hij dat ook de mensen hem roepen: hij blijft hunkeren naar de liefde van zijn nieuwe vrouw, zijn ex en zijn jongste zoon. Die innerlijke tweestrijd vond ik belangrijk. Want volgens mij heb je toch altijd anderen nodig om geluk te kunnen ervaren. Er zijn ook kluizenaars die beweren dat ze gelukkig zijn, maar ik vrees toch dat ze hun eenzaamheid wat verheerlijken. In de film Sans toi ni loi van Agnès Varda zegt Mona, het solitaire hoofdpersonage: 'Ik ben de mensen voorbij, ik heb ze niet meer nodig.' De ultieme vrijheid is voor haar: met niemand nog een band hebben. Als idee vind ik dat prachtig. Maar in de praktijk vriest Mona wel helemaal alleen dood."

In Goede Mannen heet de eenzaat van dienst Borys: de stille, vriendenloze en zich regelmatig in zijn eigen broek ontlastende oudste zoon van de Pool. Als hulpmiddeltje bij het leven krijgt hij van zijn vader een pony cadeau. Dat lijkt aanvankelijk een schot in de roos: Borys fluistert het dier allerlei verhalen in het oor en lijkt daar zielentroost uit te putten. Maar zelfs de immer luisterbereide pony kan niet verhinderen dat de jongen zich op een dag moegeleefd voor een trein gooit. Nadat de Pool zijn zoon ontredderd 'van de rails heeft gekrabd', wordt hij brutaal aangestaard door de onvermijdelijke schuldvraag: is hij voor Borys wel een goeie vader geweest?

"Falen als vader lijkt me het gruwelijkste wat je als man kan overkomen", zegt Arnon Grunberg. "Falen als minnaar is ook pijnlijk, maar een mislukte vader zijn, is het ergste. Van een vrouw kan je scheiden, van een kind niet. Een getroubleerde vader-kind-relatie is voor beide partijen vaak een levenslange open wonde."

Jij had met je vader geen al te innige band. 'Wie hij was, heb ik nooit echt geweten', schreef je in Vrij Nederland. Vind je dat je vader gefaald heeft?

"Nee. Ik heb gewoon niet zo gek veel herinneringen aan hem. Hij was al 59 toen ik geboren werd. Ik heb niet zo lang met hem samen geleefd. En hij was ook heel afwezig. Mijn zus - die acht jaar ouder is dan ik - heeft hem nog als een geëngageerd vader gekend. Maar toen ík geboren werd, hield hij zich meestal afzijdig."

Zoals de Pool zich afvraagt of hij wel een goeie vader is, vroeg jij je vroeger af of je wel een goeie zoon was. Aangezien je ouders tijdens de tweede wereldoorlog zoveel naars hadden meegemaakt (vader Grunberg leefde ondergedoken, moeder Grunberg belandde in de hel van Auschwitz, red.), had je het gevoel dat jíj hen gelukkig moest maken, vertel je in Moeder en Grunberg, de documentaire over je moeder.

"Ik had al vroeg het gevoel dat de trauma's van mijn ouders mij met een zekere verantwoordelijkheid opzadelden, ja. Mijn ouders verwachtten van mij dat ik uitblonk, vooral op intellectueel gebied. Goede cijfers behalen stond op nummer één in mijn takenpakket. Meteen daarna kwam goed tennissen, maar daar was ik heel slecht in. (lacht) Op mijn zeventiende won mijn vrijheidsdrang het van mijn neiging om mijn ouders te pleasen: ik hield de school voor bekeken en werd schrijver. Weliswaar pas na mislukte pogingen om eerst acteur en daarna uitgever te worden."

Ben je nooit met terugwerkende kracht boos geweest op je ouders? Op je moeder die haar huisgenoten weleens toebeet: 'Zelfs in Auschwitz had ik het beter dan bij jullie'?

"Als puber ben ik héél erg boos geweest, vooral op mijn moeder. Maar met de jaren is de boosheid steeds kleiner en het begrip steeds groter geworden. Hoe lang kan je boos blijven op je ouders? They fuck you up, dat is onvermijdelijk, maar tegelijkertijd geven ze je ook liefde. En de perfecte opvoeding bestaat niet. Alles goed en wel beschouwd hebben mijn ouders het nog niet zo slecht gedaan. En al die moeilijke momenten van vroeger, ach ... Ik ben schrijver geworden. Alles is bruikbaar." (glimlacht)

Je hebt een petekind, Mayu, maar geen eigen kind. Heeft de complexiteit van de ouder-kind-relatie - die je zelf hebt ervaren - daar iets mee te maken?

"Deels wel, ja. Maar in ben ook bang dat het vaderschap op gespannen voet zou staan met mijn schrijverschap. Ik ben wel een vader voor Mayu, maar er wordt niet van me verwacht dat ik me met zijn dagelijkse opvoeding bemoei. Als je zelf een kind maakt, ontstaat er een heel ander verwachtingspatroon."

Je twijfels omtrent het vaderschap zijn naar verluidt ook geworteld in je hekel aan huiselijkheid. Wie heeft in jouw hoofd het misverstand doen postvatten dat een kind opvoeden, veronderstelt dat je je huis niet meer uitkomt?

"Mijn vroegere vriendinnen. (lacht) Ik heb een paar verloofden gehad die nogal op huiselijkheid gesteld waren. Die het heel erg leuk vonden om met een dekentje op de bank naar de televisie te kijken. 'Wat moet dat niet worden met kinderen in de buurt', vroeg ik me af."

Je woont in New York. Mogelijkheden zat om aan huiselijkheid te ontsnappen, toch?

"Ik weet het. Je moet kinderen natuurlijk wel een basiszekerheid geven, maar dat betekent nog niet dat er elke avond om zes uur vlees en aardappelen geserveerd moeten worden. (verglijdt even in gedachten) Op een dag maak ik kinderen. Denk ik."

Toen je moeder in 2015 overleed, schreef je op je website: 'Nu moet ik mijn eigen moeder worden.' Is je dat gelukt?

"Wat mijn moeder ooit voor mij betekende, ben ik voor mezelf gaan betekenen. Ik heb haar geïnternaliseerd: ik kan naar mezelf kijken door háár ogen. En ik hoor haar nog steeds tegen mij praten."

In een interview kort na haar dood zei je dat haar afwezigheid je wellicht zou helpen om betere keuzes te maken in het leven. Heeft haar overlijden je bevrijd?

"Dat valt toch een beetje tegen. (lacht) Mischien heb ik mijn moeder wel té goed geïnternaliseerd. Nu goed, ik hoef mijn vriendin in ieder geval niet langer aan haar voor te stellen. Dat is ook een soort van bevrijding."

Je hebt naar eigen zeggen weinig tijd uitgetrokken om te rouwen. Was je bang dat je je naasten al rouwend ging storen? In Goede Mannen zegt de Pool dat mensen enkel in de war mogen zijn 'als het niet te lang duurt en ze na afloop sorry zeggen.'

"Mensen zijn snel verveeld. Ze verwachten dat je niet te lang wacht om weer tot de orde van de dag over te gaan. En dus leek het me beter om zoveel mogelijk alleen te rouwen. We hebben steeds minder geduld voor dingen die een tijdje duren. Je ziet het ook in zorgcentra: vrienden en familieleden van patiënten haken na verloop van tijd af. Ze denken: 'Nu moeten we verbetering zien.' En als die verbetering vervolgens uitblijft, verdwijnen ze."

Eind augustus draaide Arnon Grunberg twee weken mee in het Gentse woonzorgcentrum Zuiderlicht: een uitwijkhaven voor mensen met jongdementie, een verstandelijke beperking of een vorm van psychische kwetsbaarheid. Om te weten te komen hoe de Zuiderlicht-bewoners leven, betrok hij er een kamer en huppelde hij op dagelijkse basis achter fysiotherapeuten, verpleegkundigen en geriaters aan. Na afloop van zijn participerend verblijf liet hij in De Standaard optekenen: "Ik heb mijn idee van wat een menswaardig leven is heel erg bijgesteld. Er zijn meer vormen van menswaardig leven dan we denken." Ik vraag of ook de verstilde, bijna bevroren levens van zwaar dementerende patiënten volgens hem nog menswaardig zijn.

"Moeilijke vraag. We wéten namelijk niet precies hoe dementerende mensen hun leven nog beleven. Maar het is in ieder geval niet omdat je kwijlt - of incontinent bent - dat je geen mooi leven meer zou kunnen hebben. We noemen een ziekte - of de gevolgen ervan - zo gauw 'mensonterend'. Maar aftakeling is onvermijdelijk. En dat moeten we in de mate van het mogelijke proberen te aanvaarden. Wanneer je ziek wordt, mag je niet denken: 'Ik heb godverdomme het récht om gezond te zijn'. Want dan zal je fysieke achteruitgang gepaard gaan met een mentale inzinking. En voor je het weet, word je verbitterd. Het komt erop aan om flexibel te blijven. Als je blackjack speelt, zeg je ook niet: 'Ik heb récht op een koning en een aas.' Je aanvaardt de kaarten die je krijgt en maakt er het beste van. Zo moet je ook leven. Als een blackjackspeler."

Toch hoor je vaak dat we teveel bezig zijn met lang leven in plaats van met goed leven.

"Ik denk dat we vooral teveel bezig zijn met succesvol leven. Mensen die kwijlen, zijn niet succesvol. En dus verdringen we ze naar de periferie. Zo hoeven we ze niet meer te zien. Maar eigenlijk zouden we nog liever hebben dat ze er gewoon niet meer zíjn. Dat gevoel krijg ik toch vaak als ik mensen hoor pleiten voor euthanasie bij een voltooid leven. Ze zeggen: 'Beslis maar op tijd om dood te gaan. Bespaar jullie de ellende.' Maar eigenlijk bedoelen ze: 'Bespaar óns de ellende.' In Nederland zijn er beleidsverantwoordelijken die euthanasie bijna als een verkapte vorm van bezuiniging beschouwen. En dat heeft iets onmenselijks. Dat iemand niet langer wilsbekwaam is, is nog geen reden om te zeggen: 'Weg ermee.' Ik heb in Zuiderlicht mensen gezien die van heel wat lichamelijke en intellectuele vermogens beroofd waren, maar toch nog schoonheid konden ervaren. Ik denk dat er ook in wanhopige situaties nog een vorm van vreugde mogelijk is. En dat we de menselijke wil om te leven niet mogen onderschatten."

Trek je het ook concept zelfbeschikking in twijfel? Is het verkeerd om te denken dat ons leven van ons is en dat we bijgevolg voor euthanasie dan wel zelfmoord mogen kiezen?

"Ik ben voor vrijheid en zelfbeschikking. En ik vind zelfmoord geen schande. Maar we mogen er ook niet te licht over denken. Er gaat - terecht - heel wat maatschappelijke empathie naar de zelfmoordenaar. Maar we onderschatten welke vernietiging hij met zijn daad aanricht: er zijn altijd mensen die er verschrikkelijk onder lijden. Je leven is niet helemáál van jou: je deelt het met andere mensen."

Je excursie naar Zuiderlicht was niet je eerste literaire studiereis. Alleen al voorGoede Mannen putte je inspiratie uit embedded verblijven in een brandweerkazerne, een slachthuis, een klooster en een gezelschap dat liefdesreizen naar Oekraïne organiseert. Zijn die uitstapjes naar onbekende werelden manieren om aan de eenzaamheid van het schrijversambt te ontsnappen?

"Ook. Sommige schrijvers blijven liever thuis. Maar ik ben heel nieuwsgierig naar andere mensen. Ik hou ervan om helemaal op te gaan in hun levens. Ik word er een beter schrijver én een prettiger mens van. In het begin van zo'n verblijf denk ik altijd: 'Waar ben ik in godsnaam aan begonnen? Ik had ook een paar dagen in de Zwitserse bergen kunnen gaan wandelen.' Maar er komt haast altijd een moment waarop ik denk: 'Wat een voorrecht dat ik hier mag zijn.'"

Stel dat ik zou willen ervaren hoe Arnon Grunberg leeft: zou je mij dan toelaten om twee weken embedded in joúw leven rond te fladderen?

"Als ik je kan vertrouwen, waarom niet? Je zou me wel vaak aan mijn schrijftafel zien zitten, natuurlijk. Maar na gedane arbeid kan je mee naar de sportschool. En naar de Franse les. Dan zou het al iets spannender worden." (lacht)

Je woont ondertussen bijna langer in New York dan je in Nederland gewoond hebt. Waarom is en blijft New York jouw stad?

"Omdat het de plek bij uitstek is waar je je steeds opnieuw kan uitvinden. En waar je bijgevolg eeuwig jong kan blijven. Geef toe: dat is niet niks."

Alles waar een 1 in zit!

1. Who was the last person you held hands with?das zodanig lang geleden dak et echt niemeer weet

10. Who was the last person you had a deep conversation with?mijn stiefmama

11. What does the most recent text that you sent say?da gaat wel, kwou gewoon zeker zijn dat goe ga me u12. What are your 5 favorite songs right now?- gravity Sara Bareilles- perfect Anne-Marie- when you love someone James TW- river flows in you Yiruma-  sober Demi lovato

13. Do you like it when people play with your hair?JAAAAAAAAAA14. Do you believe in luck and miracles?nee nie echt

15. What good thing happened this summer?mijn reizen, Salou, Barcelona, Milaan, Praag. kom instand gelukkig als ik er aan terug denk16. Would you kiss the last person you kissed again?nope17. Do you think there is life on other planets?naaah18. Do you still talk to your first crush?neen19. Do you like bubble baths?omg ja 21. What are you bad habits?nagelbijten en te laat komen maar dan echt soms 4u te laat e31. If your hair long enough for a pony tail?jep41. Do you believe everyone deserves a second chance?het is te zien voor wat.51. Ever wished you were someone else?ja61. Been suspended/expelled? For what?wij waren ooit eens int 3e leerjaar in technopolis en wij waren met da water aant spelen in die grote bak me die ballekes in en plots lag ik ook in da water en dan zijn we buiten gesmeten en sinds dien mogen ze niemeer terug gaan. Sad71. Craving something? What?liefde, maar dan niet persee een lief hebben gewoon iemand hebben die om mij geeft die ook eens iets voor mij doet zodat ik even kan stoppen met alles te doen voor een ander.81. Favourite tv show?ik kijk altijd Netflix; Orange Is The New Black, Suits, The 100, ...91. Is there anyone you want to punch in the face right now?ja wh 100. How are you feeling?nie zo goed101. Do you type fast?ja haha 102. Do you regret anything from your past?ja en nee, er zijn dingen die ik mss anders kon gedaan hebben maar dan was het heden ook niet wat het nu is 103. Can you spell well?bwaa ki al slechtere geweten maar ook veel betere hahah104. Do you miss anyone from your past?jep105. Ever been to a bonfire party?neen106. Ever broken someone’s heart?jammer genoeg wel107. Have you ever been on a horse?ja vroeger108. What should you be doing?slapen, kmoe morgen werken ughhh109. Is something irritating you right now?dak nie kan slapen110. Have you ever liked someone so much it hurt?jep111. Do you have trust issues?bwa soms112. Who was the last person you cried in front of?Debby113. What was your childhood nickname?Bes, Bosbes, Kleine Coppens114. Have you ever been out of your province/state?jaa115. Do you play the Wii?vroeger wel ja116. Are you listening to music right now?jaa, 21-Mitch James 117. Do you like chicken noodle soup?joammmmm118. Do you like Chinese food?jaaa119. Favourite book?ik lees nie maar heb wel veel boeken over patisserie120. Are you afraid of the dark?soms121. Are you mean?hangt af van persoon tot persoon122. Is cheating ever okay?NEE NEE NEE123. Can you keep white shoes clean?nee hahaha still trying124. Do you believe in love at first sight?nee maar ik vind wel dat er direct al zo een klik moet zijn. ge leert elkaar kennen en ge voelt van oke tzit goed125. Do you believe in true love?minder en minder 126. Are you currently bored?neen127. What makes you happy?Eten en bier128. Would you change your name?neen129. What your zodiac sign?Tweeling130. Do you like subway?jaa131. Your bestfriend of the opposite sex likes you, what do you do?oei jis homo132. Who’s the last person you had a deep conversation with?mijn stiefmama133. Favourite lyrics right now?perfect, Anne Marie134. Can you count to one million?nee135. Dumbest lie you ever told?ik ben zwanger, en geen idee waarom (ik ben 100% lesbisch) maar efkes geloofden ze het.136. Do you sleep with your doors open or closed?deur dicht137. How tall are you?1.60m138. Curly or Straight hair?straight139. Brunette or Blonde?lichtbruin140. Summer or Winter?alle 2141. Night or Day?nacht142. Favourite month?Juni143. Are you a vegetarian?amai ik zou echt nooit zonder mijn vlees kunnen144. Dark, milk or white chocolate?melkchocolade145. Tea or Coffee?koffie146. Was today a good day?semi147. Mars or Snickers?snickers

148. What’s your favourite quote?it’s not my fault i have a double chin. When god was giving oud chins i thought he said gins... so i asked for a double.149. Do you believe in ghosts?nee150. Get the closest book next to you, open it to page 42, what’s the first line on that page?Benodigdheden voor: karamel-chocoladetaart

danku ! x

Lekkerkerk –  zaterdag was er een gezellige voorjaarsfair bij Handelskwekerij de Graaff in Lekkerkerk. Er was van alles te doen en ondanks dat het niet zo heel erg lekker weer was, kwamen er toch nog heel wat mensen even een kijkje nemen op de gezellige fair.

Voor de kinderen was er ook veel te doen op de voorjaarsfair bij Handelskwekerij de Graaff. Zo konden zij pony of paardrijden. Ze mochten daarbij een echte paardrijcap op waarna de kinderen door de paardjes en hun begeleiders een stukje rond werden gereden over de Tiendweg-Oost waaraan de kwekerij gehuisvest is. Voor de kinderen was dat een hele beleving. Ook stond er een springkussen, wat natuurlijk altijd leuk is, voor grote en kleine kinderen. Er werd ook gesminckt. De gezichten of handen van kinderen werden mooi versierd.

Foto: J. Rietveld

Viswedstrijd

In de middag stond er ook nog een echte viswedstrijd op de agenda. De kinderen die zich hadden opgegeven kregen een mooie hengel van de kwekerij waarmee zij een stukje verderop mochten vissen. Maar niet voordat zij de nodige instructies hadden gekregen over de fijne kneepjes van het vissen door iemand van HSV de lek uit lekkerkerk. Er werden zowaar ook vissen gevangen. De winnaar had wel 12 vissen boven water weten te krijgen. Er waren mooie prijzen voor de winnaars. de eerste prijs was voor Alex Tipker de tweede prijs was voor Dieko reym en Daan de graaff en de derde prijs was voor luca vermeulen.

Foto: J. Rietveld

Verschillende kramen

Op het terrein stonden verschillende kramen. Zo kon je lekker eten kopen, zoals een heerlijk broodje gerookte paling, lekkere broodjes hamburger, kaas en versgebakken stroopwafels en ook de ijskar ontbrak niet. Maar ook voor koffie, thee en fris was gezorgt. Er stonden nog kramen met diervoeder en mooie spulletjes en een kraam met sieraden waar je, zeker voor de dames, eigenlijk bijna niet voorbij kwam om op zijn minst even te kijken of wat te kopen. Er was een kraam met prachtige moderne paardrijkleding. Ook waren er dierenartsen van de Crimpenerwaert dierenartsen waar je advies kon vragen over je huisdier of je huisdier gratis kon laten nakijken. Ook was er een kraam waar je bier kon proeven en je kon laten adviseren over bier. Maar ook de ambacht was niet vergeten. Er was een hoefsmid die de hoeven van paarden die even langs konden komen verzorgde. De paarden kregen een heuse hoef manicure terwijl ze geduldig wachtten. Ook was er een kunstschilder die een eenvoudige kast omtoverde tot een echt lijkende eiken kast. Er was veel belangstelling voor zijn kunstwerk. Wat hij met veel geduld en vaste hand uitoefende. Ook werden er veel planten en bloemen verkocht. Lenneke had het erg druk in haar winkel met mensen die kwamen voor dierenvoer, vis spullen of planten.

This slideshow requires JavaScript.

Foto’s: Joke Rietveld © Regio Online

Gezellige voorjaarsfair bij Handelskwekerij de Graaff Lekkerkerk -  zaterdag was er een gezellige voorjaarsfair bij Handelskwekerij de Graaff in Lekkerkerk. Er was van alles te doen en ondanks dat het niet zo heel erg lekker weer was, kwamen er toch nog heel wat mensen even een kijkje nemen op de gezellige fair.

Saint-Germain-des-Prés

Eén van de vele pareltjes in het boek ‘Parijs na de bevrijding’.

“De jeugd van Saint-Germain leefde op koffie, sandwiches, sigaretten, goedkope wijn en kleine leningen van vrienden. De mannen waren te herkennen aan hun geruite overhemden, kortgeknipte kapsels en gymschoenen – afgekeken van de Amerikanen. De Schotse ruit was populair midden jaren veertig; en in de koude winters na de bevrijding had de canadienne – een vilten jas, bedoeld voor houthakkers – als voordeel dat hij zowel warm was als er proletarisch uitzag. De meisjes droegen hun haar niet langer hoog opgestoken boven hun voorhoofd; een pony was in de mode en de rest van het haar hing lang en sluik langs het hoofd. Strak zittende topjes en truitjes met col, korte zwarte rokken en balletschoentjes maakten de outfit af. Na 1946 werd zwart voor zowel mannen als vrouwen meer en meer de modekleur.” (p. 370)

Video:  Jacques Helian et son Orchestre A St Germain Des Prés

Ik ben mijn rauwe stem. Ik ben mijn scheve pony die niet meer scheef is. Ik ben paniek. Ik ben koffie, zwart met een scheutje soya melk. Ik ben een beetje van al mijn vrienden. Ik ben het Noorden en ook de Randstad. Ik ben lang, en soms liever klein. Ik ben twee linker handen. Ik ben gehaast en liever niet willen stilstaan. Ik ben donkerblonde haren dwarrelend langs mijn gezicht. Ik ben bang te verdwijnen in een ander. Ik ben geïrriteerd om in te lange rijen te staan. Ik ben lachen met mijn mond open. Ik ben elke dag een beetje verliefd. Ik ben feminist maar liever niet in de slaapkamer. Ik ben onbewust een beetje van mijn twee moeders. Ik ben contact zoeken. Ik ben glimlachen naar mensen op straat. Ik ben bang in de sportschool. Ik ben fan van witte, zachte bedden. Ik ben het liefst elke dag een zwarte legging aan, geen bh aan met een witte, linnen blouse. Ik ben, ik ben denk ik maar half de persoon wie ik denk ik ben.

Ravotten in het bos

Als kind heb ik heel wat gewandeld, gefietst en pannenkoeken gegeten in Meijendel. Vanaf ons huis fiets je in 20 minuten naar het begin van dit prachtige gebied aan de kant van Scheveningen. Zodra je de wildrooster over bent, ben je op vakantie. In een andere wereld, waar de flora en fauna hun eigen wil volgen ipv die van de mens.

Midden in dit prachtige duingebied, meer aan de kan van Wassenaar gelegen, bevind zich een pannenkoekenboerderij, speeltuin en het Monkeybos. Het Monkeybos was nieuw voor mij en al eens eerder hadden we een poging gedaan het te bereiken, maar we waren wat naïef vanaf scheveningen gaan lopen en hebben het met onze kleine meiden (Ilse moest zelf lopen) nooit bereikt.

Nu ging ik met mijn vriendin en de meiden met de auto, je kan vanaf Wassenaar helemaal tot aan Boerderij Meyendel komen. Adres voor de navigatie: Meijendelseweg 36 2243 GN Wassenaar

Om te beginnen snakte mijn vriendin naar koffie, dus de eerste stop was bij het gezellige zelfservice restaurant Boerderij Meyendel. We gingen in de achtertuin op het ruime terras zitten, het was erg rustig op dat moment en de meisjes konden zich vrij bewegen en lekker scharrelen op het veldje aangrenzend aan het terras. Er liepen ook twee super lieve Shetland pony’s en aan het hek, hing heel uitnodigend een borstel waar de kinderen de kleine paardjes mee mochten borstelen.

Het is dat het nog wat vroeg op de dag was en we een zeer goed gevulde picknickmand bij ons hadden, maar we hoefde hier eigenlijk al niet meer weg, zo fijn zaten we daar!

Monkeybos

Maar we waren op ontdekkingstocht en wilde nu eindelijk wel eens met eigen ogen het Monkeybos zien.

Wat is dát een uitdagende plek voor jong en oud! Klimbomen, loopbruggetjes, tunnels van waterleidingbuizen, slingertouwen en alles wat het bos van zichzelf al te bieden heeft. Een echte “Must-do” als je in de buurt bent!

Oude kleding en goede schoenen aan, picknickkleedje en lunch mee (of niet en ga tussendoor naar het restaurant op loopafstand) en je bent hier wel een dagje zoet.

Op weg naar de auto, kom je nog langs een niet te verwaarlozen zandspeeltuin, waar we natuurlijk ook nog 5 minuten (werden er wel 45) gingen spelen. Gelukkig had ik al wat voorbereidingen voor het avondeten gedaan, want we kwamen pas rond etenstijd thuis aan.

Tip van Dunea: controleer je kinderen en jezelf na een dagje in het Monkeybos op teken!

Kinderfestival, Bevrijdingsdag | Wilhelminaplantsoen Enkhuizen De rijen waren soms lang, maar de moeite waard als je die blije kindergezichtjes ziet: een park vol (bijna allemaal gratis) activiteiten zoals een klimwand, luchtballen & bootjes op het water, ballonbeesten, een opblaas stormbaan, voorstellingen, oudhollandse spellen, schat zoeken, schminken, knutselen, pony rijden, ja teveel om op te noemen. Voor (groot)ouders ook prima uit te houden: de wachttijden zijn een prima oefening ‘onthaasten’. Geniet van het prachtig bloeiende park en haal nog een koffie bij MEC De Witte Schuur. En ja, er was ook volop aandacht voor wat we op deze dag vieren: om 14:00 uur werden alle activiteiten kort stilgelegd om de fakkeldragers te ontvangen met het vuur uit Wageningen bij het oorlogsmonument midden in het plantsoen. Een festival om alvast op de kalender te zetten voor 2018, volg de aankondiging via '4 en 5 mei Enkhuizen’.

Gevangen tussen Amsterdam/Utrecht en leiden ligt aan kanaal de Kromme Mijdrecht  een toffe camping & Theetuin “De Amstelkade”.

Onze camping heeft mooie, ruime open en beschutte plaatsen voor tent, caravan of camper. Op ons terrein genieten mensen van de rust en ruimte. Amstelkade  is aangesloten bij de Stichting Natuurkampeerterreinen.

Ruimte voor uw tent, caravan of camper

Voor Campers en Caravans is er altijd stroom beschikbaar, voor tenten is dit in overleg. In verband met de rust op de camping vragen wij u om voor 21 uur te arriveren.

Als u een caravan met een gewicht groter dan 3,5 ton heeft, overleg dan even met de beheerder. Een actueel prijsoverzicht voor het verblijf op onze camping vindt u op de pagina Tarieven/Reserveren.

Aankomst- en vertrektijden

Aankomst na 13.00.

Vertrek voor 12 uur van een gereserveerde plek.

Knusse Pipowagens

Amstelkade heeft drie verbouwde en volledig ingerichte trekkersketen of pipowagens. U hoeft zelf alleen een slaapzak of dekbed mee te nemen. De trekkersketen zijn geschikt voor 2, 3 en 4 personen. Zie voor foto’s en beschrijving de pagina Pipowagens.

Kleine vuurplaatsen

Lekker ouderwets een vuurtje stoken? Bij Amstelkade kan het nog! Op het kampeerterrein zijn verschillende vuurplaatsen. Wilgenhout van ons eigen terrein is per zakje voor een bescheiden prijs te koop.

Maak gratis gebruik van onze faciliteiten

Het sanitair is verwarmd. U kunt gratis gebruik maken van de warme douches. Voor mindervaliden zijn een aangepaste douche en een toilet aanwezig. In de stal is een ruime afwasruimte met een koelkast, een magnetron, een vriezer en een centrifuge. U kunt alle faciliteiten gratis gebruiken.

Amstelkade verhuurt roeiboten en kano’sVerhuur

U kunt bij ons onder meer kano’s, roeiboten, een motorboot en fietsen huren. Meer informatie hierover vindt u op de pagina Activiteiten. Daarnaast kunt u ook een boottocht met onze rondvaartboot het Rabootje voor uw gezelschap boeken.

Kinderen

Amstelkade is ook voor kinderen een fijne plek. In het huttenbos kunnen kinderen hun eigen hut bouwen en er is een zeilboot op het droge om in te spelen.  Ook zijn er schommels, klimrekken, een trampoline en skelters.

Kinderboerderij In onze kinderboerderij zijn verschillende dieren waar de kinderen vrij tussendoor kunnen lopen. Al onze dieren zijn ingeënt tegen de Q-koorts. We hebben veel verschillende dieren, zoals kippen, schapen, een varken, geiten en een pony. In de hokken zitten tamme konijnen die geaaid mogen worden. Zwemmen De echte waterratten kunnen zwemmen in het schone water van de rivier de Kromme Mijdrecht.

Piratenboot Zelf varen zonder volwassen op de sloten achter ons terrein. De boot is door ons zelf gemaakt met een echte piratenvlag en touwladder. Spelletjesschuur Bij slecht weer kunnen de kinderen in de spelletjesschuur spelen. Bijvoorbeeld tafelvoetballen, tafeltennis, sjoelen, tekenen, darten, lezen…

Theehuis/Horeca

thee op het terrasBij Amstelkade kunt u genieten van een kopje koffie of thee met de lekkerste appeltaart uit de omgeving. Ook voor een broodje kunt u bij ons terecht. Hieronder staan nog veel meer mogelijkheden. Voor sommige arrangementen vragen wij u wel om vooraf te reserveren.

Vergaderen

Voor gezelschappen (maximaal 12 personen) hebben wij een vergaderruimte boven in de boerderij. De inrichting ademt de sfeer van weleer. Wij verzorgen voor u koffie en thee en eventueel de lunch.

BoerenLunch

Voor de grote trek maken wij een complete boerenlunch klaar. Met verse groentesoep, eieren van onze eigen kippen, boerenham, boerenkaas en nog veel meer.

Picknicken

Neem een rijk gevulde picknickmand mee naar een mooi plekje in de natuur. Er is keuze tussen een mand met broodjes of een mand met zoetigheden en lekkere drankjes. In de mand zit ook een picknickkleed, aan alles is gedacht!  En de afwas doen wij voor u!

High Tea

thee met taartjes Onze high tea is inmiddels bekend in de omgeving. Zowel voor de zoetekauw als voor de hartige fan is er genoeg lekkers. Alles wordt vers gemaakt en de thee drinkt u uit eenprachtig Engels theeservies.

Snertwandeling

Ook in het winterseizoen is de prachtige wandelroute die over ons terrein loopt de moeite waard. Kom even binnen om op te warmen achter een flinke kom huisgemaakte snert.

Feesten & Partijen

Voor het vieren van een bijzondere gebeurtenis zijn er bij Amstelkade volop mogelijkheden. Maak bijvoorbeeld een boottocht en geniet vooraf van de lunch, of neem picknickmanden mee aan boord. U vindt meer inspiratie onder Activiteiten (LINK) en Boottochten (LINK). Kinderen kunnen ook hun verjaardag bij ons komen vieren.

Contact & reserveren

Voor de boerenlunch, picknick en voor groepsactiviteiten graag vooraf reserveren. Neem gerust even contact op om te overleggen. Wij denken graag met u mee!

Openingstijden Theehuis

Maandag t/m vrijdag, open van 9.30 uur t/m 15.30 uur

Zaterdag t/m zo zondag open van 9.30 uur t/m 16.30 uur

http://www.amstelkade.nl/

Amstelkade

Amstelkade 61 3648 KA Wilnis Tel: 0172 – 40 80 80 (tot 17.00 uur) E-mail: [email protected]

Kamperen in de natuurRust en ruimte op Natuurkampeerterrein

http://www.amstelkade.nl/

http://www.amstelkade.nl/

http://www.amstelkade.nl/

http://www.amstelkade.nl/

http://www.amstelkade.nl/

http://www.amstelkade.nl/

http://www.amstelkade.nl/

http://www.amstelkade.nl/

http://www.amstelkade.nl/

http://www.amstelkade.nl/

http://www.amstelkade.nl/

http://www.amstelkade.nl/

http://www.amstelkade.nl/

http://www.amstelkade.nl/

Camping & toffe theetuin Gevangen tussen Amsterdam/Utrecht en leiden ligt aan kanaal de Kromme Mijdrecht  een toffe camping & Theetuin "De Amstelkade".