Het werk werd in 1993 voor slechts 450,- door drs. Hans van Seventer aangekocht

Het werk werd in 1993 voor slechts 450,- door drs. Hans van Seventer aangekocht

KNIKKERS, OLIEVERF OP PANEEL 23 X 10 CM. FRED VAN DER WAL 1983

Geplaatst op 30 maart 2008 door fredvdwal

Het werk werd in 1993 voor slechts 450,- door drs. Hans van Seventer aangekocht. Een vriendenprijsje!  In 2002 stelde Fred van der Wal voor het terug te kopen daar de van Seventers het geld goed konden gebruiken na een gecancelde film over de gereformeerde gebroeders Klaas en Mees Toxopeus, de…

View On WordPress

LETTERLIJK EN FIGUURLIJK AAN HET LANDSCHAP VOORBIJ

Schilder Kees van de Wal heeft aan een half beeld genoeg omtot een uitdrukking te komen. Met weinig elementen als beeldmateriaal, meestafgeronde vormen die dus vriendelijk ogen, weet hij een subtiele compositieneer te zetten. Van de Wal gaat in zijn acrylschilderijen voorbij het landschap dat hier en daar nog enkel te herkennen is aan een horizon – de eeuwige scheiding van lucht en land. Veelal gaat de schilder ook daaraan voorbij en hangt in vogelvlucht boven de omgeving. Van grote hoogte is de plattegrond van de omgeving terug gebracht tot een minimaal beeldmerk. Het universum in vormentaal, het zijn van de dingen.

Een punt van herkenning

Van de Wal gaat letterlijk in zijn werk voorbij aan het landschap, want hij maakte hiervoor daadwerkelijk uitdrukkingen van een meer realistisch afgebeeld landschap. Het werk in Kunsthuis LOOF nu heeft die vormentaal van huisje, boompje en beestje faliekant los gelaten. Hij gebruikt vormen die nauwelijks op te merken zijn, maar toch onbewust worden verzameld in het geheugen. Daarom komen de sferen van Van de Wal niet onbekend over, er zit een punt van herkenning in. Zo zijn ze niet wezensvreemd in vorm of onaards in kleur, hoewel ze op die manier in eerste instantie wel ogen. In grote gebaren spontaan opgezet worden onderdelen wel scherp afgetekend. Het is dit evenwicht die de werken aangenaam in beeldtaal maken. Het verhaal lijkt onduidelijk, maar komt zeker over.

Overbodige omschrijving

In vorm en kleur laat Kees van de Wal het landschap achter zich. De elementen dwalen niet over de composities, maar zijn vast en zeker in de kaders gezet. Het abstracte werk heeft een realistisch uitgangspunt, maar doet nauwelijks meer aan die werkelijkheid herinneren. De duiding van dat landschap wat ooit verlaten is blijkt een overbodige omschrijving. Het geeft herkenning voor de kunstenaar, maar de aanduiding zet onbewust tot nadenken en leidt af van een objectief bekijken van en inleven in het werk. Het heeft dan tijd nodig om te landen, om in te dalen en te beklijven.

Reliëf naar de omgeving

Er zijn diepe diepten in de vlakken, verre verten doemen eruit op. Ondanks dat vermeende perspectief blijft het werk tweedimensionaal, vlak in vormgeving – plat als een dubbeltje. In het meest recente werk treedt Van de Wal buiten de kaders en maakt een reliëf naar de omgeving. De vertrouwde elementen schakelen als in een collage. Hierin wordt de schilder vormgever en laat het landschap los om een innerlijke omgeving te scheppen. Het versimpelt nog meer de tastbaarheid dan de ruige elementen die tegen egale vlakken zijn geplaatst. Een enkele vorm spreekt, een wolk of een blik uit het raam. Het zijn is abstract gemaakt en zet het verstand op nul om er heerlijk in weg te zweven.

Transparante onbevangenheid

Het schetsboek, achteloos neergelegd in de vensterbank, toont de zoektocht naar de vorm in waterverf. De schilder proeft daarin van zijn inspiratie, beleeft de ingevingen en probeert de juiste vorm te vinden en aan de duiding te geven. Het speelse van dit eerste idee is bijzonder, deze spontaniteit blijkt in de uiteindelijke vormgeving overigens weg geschilderd. De schets heeft nog de overdaad, dat teveel aan zichtbare vormgeving verdwijnt in het resultaat. De voorbeschouwing is van een transparante onbevangenheid, terwijl de nabeschouwing daarnaast aan kracht inboet. Het is te overdacht. Dat is niet merkbaar wanneer je dat schetsboek niet inziet, dus de voorgeschiedenis niet kent. Dan is er nog de speelsheid, is het beeld in evenwicht met weinig gewicht.

Eigenlijk mag die zoektocht niet zichtbaar zijn en moet je het werk beoordelen naar wat het is en zoals je het getoond wordt. De groei van werkelijk landschap naar de vormentaal in dialoog van nu is ook van weinig belang. Daardoor is er begrip voor wat er is dat het zo is, maar deze stap in de evolutie van de kunstenaar is afzonderlijk enkelvoudig hier op gehangen. Er is geen gisteren en er volgt geen morgen, het is hier en nu. Dit is wat het is.

Expositie "Voorbij het landschap", schilderijen van Kees van de Wal bij Kunsthuis LOOF, Gorredijksterweg 73 in Jubbega. Tot 23 maart 2015.