#kinderlijke fascinatie | Explore Tumblr Posts and Blogs

roomfourthoughts · 5 years

Text

Vervolg

2. Intro

Boek David bordwell - Film art - Mise en scene

Mise-en-scene (spreek je uit als meez-ahn-sen) komt van het frans af en betekent letterlijk “putting into the scene”. Het is ontstaan voor het oefenen van het spel. Daarna werd het als term gebruikt op film academie’s. Het heeft hetzelfde technieken als theater: set, licht , kostuum en make up.

Filmakers gebruiken mise-en-scene om realiteit te creëren, een authentieke vibe en acteurs beter in hun rol te laten komen.

Georges Melies gebruikte originele mise-en-scene om een hele nieuwe wereld te creëren.

LIGHT

In artistiek films is verlichting meer dan alleen een verlichting die de ruimte tentoonstelt. Lichtere en donkerdere gebieden in het frame helpen de algehele compositie te creëren.

Highlights and shadows.

Verlichting creëert niet alleen textuur, maar ook de algehele vorm. Als een bal recht van voren wordt verlicht, verschijnt deze rond. Als dezelfde bal van de zijkant wordt verlicht, zien we het als een halve cirkel. Het juiste gebruik van licht kan elk object verfraaien en dramatiseren.

Zo heb je verschillende technieken voor licht om de juiste sfeer/emotie over te brengen op het grote scherm.

Voorbeelden;

Custom and make up

Kostuums kan een rol spelen in het narrative van een film. Soms speelt het een rol door puur grafische kwaliteiten en soms past het bij de setting/tijd.

“Favourite - Yorgos”

Color as a motif.

Kleuren die terugkomend zijn in het verhaal. Die een bepaald sfeer oproepen bij die scene en later weer terug laat komen zodat je die situatie kan herkennen.

Costume and character.

Een kostuum kan een character versterken zoals bijvoorbeeld bij James bond.

Costume and character change.

Kostuum kan dienen

Graphic qualities of costumes.

Color coordinates costume and setting

Fellini’s Casanova / THX 1138 Spreken mij aan

Virtual costume.

Green lantern

VOORBEELDEN

COLOR

Kleur kan on realistische zijn. In de context van de scene, De abrupte verandering van licht drukt de angst en onzekerheid van het personage uit.

Kleur Betekenissen:

Space

Screen space in many respects a film shots resembles a paingintg.

It represents a flat array of colors and shapes. Before we even start to understand the images as a tree dimensional space, mise-en-scene- offers many cues for guiding our attention and emphasizing elements in the frame.

Het vertegenwoordigt een platte reeks kleuren en vormen. Voordat we de beelden zelfs beginnen te begrijpen als een boomdimensionale ruimte, biedt mise-en-scène veel aanwijzingen om onze aandacht te trekken en elementen in het kader te benadrukken.

Symmetrical framing

Voorbeeld

Balancing the frame

Voorbeeld

Balancing and rebalancing

Voorbeeld

Al the techniques of mise-en-scene together brings a new narrative function.

Mijn onderzoek heeft zich een weg in geslagen na het zien van het werk van Andrei Tarkovsky. Dat komt dat hij een gestructureerde achtergrond gebruikt om zo een beeld te versterken en het volledig in te bouwen. Ik zag hier een overeenkomst met de camera bewegingen van Wes Anderson en Andrei Tarvosky. Niet alleen de bewegingen maar ook de achtergrond speelt een grote rol. De screens die ik heb gemaakt zijn ook te vergelijken met elkaar en laat zo zien dat ik een fascinatie heb met een gestructureerde plaatjes. De belangrijkste componenten zijn dus Structuren en herhalingen.

3. Waar ligt de nadruk op bij deze directors en wat zijn de vergelijkingen?

Wes anderson

1. Loyale cast Wes Anderson is erg trouw aan zijn acteurs en vice versa. Hij slaagt er telkens in om een sterrencast bijeen te krijgen die staat te trappelen om met hem samen te werken.

2. Misfits en excentriekelingen

In grand Budapest hotel. Het duo Gustave H. en zijn loyale lobby-boy zijn op z'n minst een bizar duo te noemen. Ook hier niets nieuws onder de zon. Anderson stopt zijn films vol met halve gekken, verloren zielen en immorele excentriekelingen. De combinatie van een oudere man in de rol van leermeester en een jongere protegé is iets dat we sinds Rushmore ook steeds zien terugkeren in de films van de Amerikaanse regisseur.

3. Cartoonesk

Wes Anderson is de meester van - om even met een obscure term te zwaaien - het planimetrische shot. In mensentaal houdt dat in dat zijn beelden afgevlakt worden zoals in een cartoon of mugshot. De personages worden getoond in profiel, met hun rug naar ons of recht naar voren kijkend. De scènes waarin hij deze techniek gebruikt, zijn extreem gestileerd en vaak erg symmetrisch. Wanneer er meerdere personages in beeld staan, worden ze naast elkaar geplaatst of in parallelle rijen. Vergelijk maar eens opstellingen in South Park of Peanuts met die in films van Wes Anderson en wees verbaasd over de gelijkenissen.

4. Deadpan comedy

De cartooneske shots in Andersons films leiden onvermijdelijk tot deadpan comedy. Probeer maar eens te tellen hoeveel conversaties of monologen er in Andersons films op een vrijwel emotieloze of droge toon worden uitgesproken. Ik kan u nu al zeggen dat twee handen niet voldoende zijn om de tel bij te houden.

5. Artificiële set Anderson houdt van theatraliteit en precisiewerk. Zijn sets lijken dan ook altijd sterk op diorama's, tableaus of theaterdecors. The Grand Budapest Hotel heeft heel wat weg van het bordspel Cluedo: wie heeft het gedaan met welk moordwapen en waar? We zien dit ook terugkeren in de scenografie van de prent die gelijkenissen vertoont met een pop-up-boek of ouderwets spel. Het voordeel van zulke artificiële sets is dat er nagedacht kan worden over ieder detail. Het is dan ook de moeite waard om uw ogen de kost te geven tijdens de scènes waarin de omgeving wordt getoond. Als u trouwens in de war bent over de locatie kan u altijd op zoek gaan naar naamplaatjes en borden waarop te lezen valt waar de personages zich bevinden. Hoe chaotisch de avonturen van de protagonisten soms ook zijn, Andersons sets zijn immer ordelijk en tot in de puntjes gestileerd.

6. Jeugdig enthousiasme en verliefdheid In iedere film van Wes Anderson duiken er kinderen of adolescenten op die met hun onschuldige, soms aandoenlijk naïeve manier naar de wereld kijken. Net zoals in zijn vorige film Moonrise Kingdom volgen we een ontluikende verliefdheid tussen twee jonge pubers. Het schattige koppeltje wordt deze keer vertolkt door Tony Revolori en Saoirse Ronan.

7. Gesatureerd kleurenpallet Of er nu iemand dood neervalt of diep ongelukkig in het ijle staart, de wereld van Anderson is altijd vrolijk en fel. Dat komt door de gesatureerde kleuren die ook deze keer het verhaal een kinderlijke vrolijkheid geven. De warme, gesatureerde kleuren doen denken aan een fantasiewereld of tekeningen in een kinderboek. Ze maken het heel moeilijk om je als kijker niet welkom te voelen in het Anderson-universum.

8. Kolderieke kostuums

Aansluitend bij de cartooneske stijl dragen Andersons personages vrijwel altijd een kostuum of zeer gelijkaardige kledij gedurende het verhaal. Zero draagt zijn lobby boy-pak, Gustave zijn conciërge-outfit en ook de overige personages hullen zich in hun hoogstpersoonlijke kostuum. Net zoals in tekenfilms zijn Andersons personages vergroeid met hun outfit en vertelt hun kleding ons iets over hun persoonlijkheid.

https://focus.knack.be/entertainment/film/typisch-wes-anderson-10-kenmerken-in-trailer-the-grand-budapest-hotel/article-normal-213697.html?cookie_check=1561373125

Kenmerken:

Deadpan comedy

Beweging van de camera

Artifciele set

Kleurenpalet

Verhouding Kind - Ouderen

Andrei Tarvosky

De films zelf worden gekenmerkt door een sombere rauwe vormgeving met veel symbolen, metaforen en autobiografische elementen, maar het bijzondere is de vreemde manier van monteren en filmen. Tarkovski probeerde namelijk door lange onversneden camerashots en langzame camerabewegingen een sfeer op te wekken waarbij de kijker het gevoel van tijd kwijtraakt. Op deze manier wordt de kijker naar een hoger bewustzijn getild. Tarkovski zelf vergeleek zijn stijl met transcendente meditatie, de voortdurende herhaling van langzame shots en geluiden vervulde hierbij de functie van een soort mantra.

Voorbeeld scene

Kenmerken:

Beweging

Compositie

Herhaling/Structuur

Slow cinema

Yorgos Lanthimos

The films of Yorgos Lanthimos, thus far, explore different parts of what it means to be human: What is our purpose? What makes us human? Why are we here? Does love make us alive?

One of the most common themes that you will find in his films are the bare, almost deadpanned portrayals from all the actors. There is nothing “showy” about any of these films; if anything they are unnerving. And the writing and directing services these unreconstructed performances. Very rarely are motives or actions fully explained;Lanthimos works very much in the unexplained or grey areas. With the exception of The Lobster, these films are shot and styled in a very stark way, which can be attributed to the economical climate in Greece at the time they were shot. Often times, when watching a Lanthimos film, one can often ask themselves “What is going on?”.

Een van de meest voorkomende thema's die je in zijn films zult vinden, zijn de kale, bijna dode beelden van alle acteurs. Er is niks"opzichtig" aan een van deze films; als er iets is, zijn ze zenuwslopend. En het schrijven en regisseren van deze onreconstructe uitvoeringen. Zeer zelden worden motieven of acties volledig uitgelegd; Lanthimos werkt heel erg in de onverklaarde of grijze gebieden. Met uitzondering van The Lobster worden deze films op een zeer grimmige manier geschoten en gestileerd, wat kan worden toegeschreven aan het economische klimaat in Griekenland op het moment dat ze werden gefotografeerd. Vaak kan men zich bij het bekijken van een Lanthimos-film vaak afvragen: "Wat is er aan de hand?”.

https://www.youtube.com/watch?v=aYYcL_eIxFo

https://www.youtube.com/watch?v=-T2AotRUNlM

Camera Observing from above or below.

- Achterkant van het hoofd

-De middel

Proberen om de camera zo te plaatsen waar je de meeste overview heb

https://www.youtube.com/watch?v=rCW48CbRQIo

https://www.youtube.com/watch?v=r369Q1LrgZY

Style Lanthimos

Hij wist heel goed wat die wilde.Heel sterk in zijn schoenen wat de locatie is.

Kenmerken:

Beweging

Compositie

Herhaling/Structuur

Slow cinema

Maar wat is zijn nou de vergelijkingen?

Compositing

Ten eerste wat ieder ziet is dat zij werken met een duidelijke compositie. Elk film gebruiken zij het zelfde trucje zodat je het gaat herkennen. De beweging van de camera speelt hier ook zeker een rol in. Zo zie je bij zowel als Wes Anderson en Adrei Tarvosky veel dolly shots.

Voorbeelden

Artifiecele sets

Daarnaast zijn Artifiecele sets te vergelijken bij Anderson en Lathimos. Hierbij gebruiken zij elk set als een decor en past het volledig bij de character en verhaal. Zij proberen hele nieuwe werelden te creëren.

Voorbeelden

Daarnaast gebruikte Tarvosky ook al de techniek en deed dat vooral in herhaling en achtergrond structuur.

Kleur

Waarbij het bij Anderson heel kleurijk is en vooral blij. Is het bij Lathimos en Tarvosky het tegenovergestelde. Dat komt ook door de type themiek die zij wilden vertellen. Het zijn dan ook vaak kale en grijze sets.

Voorbeelden.

Ten slotte

Slow cinema / akwerdnes

Wat mij heel erg opviel bij het kijken van de films van deze regisseurs dat zij vaak scene’s gebruikte met een stilte of een totale overgave aan het visuele plaatje wat je ziet. Zo kon je de kijker zelf laten denken en zo al een verhaal kan voorzetten zonder ook een conversatie of beweging op beeld te laten zien.

Voorbeelden

5. Conclusie

Hebben de Production designers nog wel een invloed op de style van de film?

Ik als production designer vraag mij dan af welke invloed je nog hebt en waarmee kan jij het nog versterken? Wes Anderson werkte veelal met hetzelfde production designers en had duidelijk een beeldtaal waar hij mee wilde werken. Lathimos daarin tegen werkte elk project met een ander maar als je het werk van die personen ziet zoals

Jade Healy

Jade healy

https://www.imdb.com/name/nm1639516/?ref_=ttfc_fc_cr22

I , Tonya

zijn dat uitgesproken sets en begrijp je waarom hij hier mee wilde werken.

Welk techniek spreekt mij het meest aan en wat neem ik mee.

Artiefecle sets

Slow cinema / Akwerdnes

0 notes

juulsreisverhalen · 7 years

Text

Liefste Juul,

Vandaag, zaterdag 23 september, is het een rustdag op de boerderij. De dagen vliegen voorbij op het ritme van zonsop- en ondergang, getekend met warm menselijk contact en overweldigende natuurpracht. Met een rugzak van tien kilo die net door de handbagage van Ryanair mag, gevuld met boeken, kleren en een toiletzak, vertrok ik op de namiddag van 7 september. Het enige van waarde wat niet in mijn zak paste: jij, mijn vrienden en familie, tijdelijk achterlatend, doch altijd meedragend in gedachten. Ik vernam vanochtend dat je razendsnel rondkruipt en je begint recht te trekken, kwikkel de wereld bekijkend vanuit een nieuw standpunt, zoals je zal blijven doen in elke levensfase. Ik had het geluk zachtjes in dit avontuur te glijden, startend met Hayat in de Algarve, de vrolijkste compagnon die een mens zich kan inbeelden, waarmee ik al sinds mijn vijfde levensjaar ondeugend gelach en een onbezorgde jeugd deel. We genoten van de Portugese vis, pasteis, blauwe oceaan en rotsachtige kustlijn. Na zes dagen namen we afscheid, sprong ik op de bus naar Sevilla, waar een mooie man de aandacht trok en ik vervolgens de steegjes van de heetste Andalusische stad mee verkende. Reizen is in de eerste plaats nieuwe ontmoetingen en au revoir zeggen. Rebonjour Cadiz en Angela, de Gentse schone, die ik leerde kennen in mijn puberjaren, tijdens Mortselse danslessen. Na een aantal wijntjes en tapas de bussen op naar Chiclana de la Frontera, de spanjolen aangenaam verrassend met onze rollende Spaanse R. Chiclana - Conil, een niet te missen stop uit het verleden, waar Edward (de beste vriend van de recent overleden vader -topcharmeur met groot intellect- van Greg) ons opwachtte met een stevige dosis Britse charme, een cabrio en gin & tonic op een dakterras. Oud worden kan fijn zijn. Zandkastelen bouwen, meer wijn en tapas, kinderlijk geluk in de golven. Van Chiclana naar Tarifa. Opnieuw een airbnb in the middle of nowhere, van een babbelzieke en overbeschermende, doch lieve en inspirerende kunstenares. Wandelen in een dor landschap, reuzen-aloe vera en zwarte rotsen, op het ritme van het golfbreken en Angela's Spotify playlist. Een aangeschoten groep Waalse surfers die ons salsadansend op cocktailsleeptouw neemt. Twee uur slaap en opnieuw de baan op, richting Malaga, waar onze wegen scheidden. Angela overlatend in de handen van haar vader, ik bussen, blablacar en wandelend naar 'La Granja', de bioboerderij vanwaar ik dit momenteel schrijf, in een hangmat met schommelend zicht over de vallei. Het is nu bijna 12u op de middag en de zwoelte breekt geleidelijk door. De finca telt een twintigtal hectare en een duizend olijfbomen. De groene vruchten groeien gestaag en zijn tegen november klaar voor de oogst. Naast olijven, legde Kate, de Britse boerin, hier twintig jaar geleden een fantastische moestuin aan, waar we met een tiental workawayers (tussen de 20 en 31 jaar) volledige maaltijden klaarstomen. Ik weet nu al dat ik behalve de mensen , rust en buitenleven, het 'oh, ik heb een hongerke, dus ik pluk even een zoete granaatappel, tros duiven of een handvol amandelen'-moment het hardst zal missen. En wij maar denken dat de supermarkt gemakkelijk is. Een plek die hier enkel van nut is voor luxeproducten als alcohol en chocolade. Een werkweek start zoals thuis op maandagochtend om 7u15, uitrekken, stoffige kleren, heerlijk ruikend naar aarde en hooi aan en hop, de yurt uit, beginnend met een lichte bergbeklimming en route naar koffie en ontbijtgranen, aangevuld met het fruit van de dag voordien. Om 8u intikken, zonder tikklok. We verspreiden ons over de groententuin, iemand verplaatst Francisco de ezel naar een plek met meer groen en enkelen doen voort met het aanleggen van een fundering voor het huis dat binnenkort gebouwd zal worden tijdens een 'straw bale house' workshop. Mijn armen zijn nog stijf van het vervoeren van hooibalen per kruiwagen, van de ene kant van de boerderij naar de andere. Een gym is allicht zowat het meest nutteloze concept ooit in dit bestaan. Wat doet het deugd om een werkdag te starten met een wankele kruiwagen vol stro, in plaats van achter een scherm in een slechte houding aan een bureau. Ieder vervult zijn taken, heilzaam, tot 12u30. We verzamelen om 13u aan de lunchtafel bij Kate's huisje, die rijkelijk gevuld is met wat de aarde ons bood. Geen honger of gemis hier. Siesta. Elkeen trekt zich terug naar zijn huisje, -ja, we hebben elk een plek voor onszelf, om in alle rust en privacy je eigen ding te doen-, of naar waar je wil. Mijn favoriete plek is inmiddels de ecologische zwemvijver, met zicht over de vallei, tussen de kikkers en vuurrode libellen. Met een boek, af en toe plonzend, of converserend met Oskar, mijn favoriete gesprekspartner. Een integere Brit, gevat, muzikaal en met een gedeelde fascinatie voor het bizarre wezen dat de mens heet. Ik zeg favoriet, maar iedereen die hier rondloopt, heeft nu al een plaats in mijn hart veroverd. Zulke schone, pure mensen, uniek, slim en goedhartig. Thuis zijn kan overal, door jezelf te omgeven met anderen op een gelijke golflengte. Deze plek is zo ongelofelijk inspirerend en zuiverend. En ik voel nu al een melancholisch gemis opkomen, denkend aan een noodzakelijk vertrek over enkele weken voor mijn yogacursus. Oh ja, ik leid hier intussen het dagelijks yoga-halfuurtje, op een andere lievelingsplek: naast een olijfboom met het beste zicht over de vallei. De les start rond 19u30 wanneer de zon stilaan zakt achter de bergen en de zwaluwen door de roze lucht cirkelen. Een upward facing dog genoot nooit een idyllischer uitzicht. De dankbaarheid van mijn leerlingen, alias nieuwe vrienden, is ontroerend.

Kleine held, tot zover mijn eerste brief vanuit het Zuiden, waar de warme bries me zegt dat ik eens uit de hangmat moet komen en wat bewegen, op zoek naar een fijne conversatie, gelach en een plonspartij. In de namiddag wanneer de hitte wat is gaan liggen, allicht een stevige wandeling naar Orgiva, het dichtsbijzijnde stadje, waar wifi me de kans biedt dit verhaal met je te delen. Zolang ik vanavond op tijd terug ben om de scharrelkippen in hun hok te laten, komt alles goed en kan iedereen weer vredevol slaap vatten, onder een waanzinnige sterrenhemel. Cuidate hombrito chiquitito. Con mucho amor, Je meter.

0 notes