• Kolay mı? Kimmiş kolay olan? Benim tanıdığım insanlardan hiçbiri kolay değil.
- Senin kaçtığın şeyler beni ilgilendirmiyor. Kaçtığın insanlar... Sorularla rahatını kaçıracak değilim. Yine de elinden bırakıvermek zor gelmiyor mu sana?
• Hayır, aslında zor olan tutunmaya çalışmak. Bunun imkansız olduğuna ikna oldum bu kez. Bu düşünce beni mutlu ediyor
Ya unutuş ve yabancılık gerçeğin kendisiyse? Hakikatin?
Ya insanın hayatı boyunca tanıdığını sandığı kişiler gerçekte tamamen yabancıysalar ve de bunaklık hali vaki olunca insan bunu apaçık görmeye başlıyorsa? Ya insan hayatı boyunca arkadaşı olmuş kişinin veya eşinin gözlerinin içine bakarak “sen kimsin?” diye sorduğunda aslında tamamen aklı başında ise?
Evet zihin üzerindeki kontrolü kaybetmek böyle bir şey olmalı. Sakin sakin oturup artık isimlerini bile bilmediği yabancılara dönüşmüş olan arkadaşlarının kendisiyle irtibatı koparmalarını beklemek.
Her şey kayboluyor gibi oluyor. Bir şeyi yakalamaya çalışıyorsun ama hep elinden kaçırıyorsun, gibi. Yapmak mecburiyetinde olduğun şeyi yapıyorsun. Ama bir şeye tutunmak imkansız. İşin ilginç olan tarafı intihar etmeyi hiç düşünmedim. Zaman zaman acaba ölüm denilen yerde miyim diye aklımdan geçirdiğim oldu. Ölümün kapsadığı odalardan birinde.
Ruh hali? Evet benim de bir ruh halim var. Öyle ki içimdeki bir güç benim dönem dönem tamamen hareketsiz olmamı, çoğu insanların genellikle birlikte olduğu aile ve arkadaşlar gibi çevrelerden uzak durmamı gerektiriyor. Zaman zaman ki buna sık sık da diyebilirim, tamamen tek başıma kalmak isterim.
Ben hiçbir şeyin oradan geliyor, hiçbir şeye doğru gidiyorum, çok fazla yer de kaplamıyorum aslında, birinin benim için hesaplar yapmasına değmeyecek kadar küçük bir alan, yeryüzünde bir gölge yalnızca; geniş perspektiften bakınca topu topu kendi ağırlığım kadar bir şey ve ben de geniş bir kapsamda ele alındığında bir gölge olmak istiyorum, yoksa dar kapsamda bir et parçası olmakta var.
Her şey çok acı verici.
Perişan edici.
Demek istiyorum ki, bütün kozmos, bu sonu gelmez ölüm ve bu...
"bu kadınlar böyledir işte. `yapamam sensiz, olamam sensiz, sağımı keserim, solumu keserim.` en son bakar ki kesecek bir şey yok; keser irtibatı bakar yoluna."-memati baş
Bir zamanlar kolay olanı kimler zorlaştırdı? İki insan arasındaki muhabbeti, aynı histe buluşabilmeyi, gönül almayı, kalp kırmamayı kimler zorlaştırdı? insan ile Rabbi arasındaki irtibatı kimler, neden zorlaştırdı? Neden hendekler örülü insanın dört bir yanına, bilemiyorum.
Şu bi gerçek ki ne ilk okul nede ortaokul arkadaşları kalıcıdır.Ama lise arkadaşı öyle bişidir ki ömür boyu berabersinizdir.Ben yaşadım bunu ilk okul arkadaşımla konuşmuyorum.Ortaokuldakilerlede hatta irtibatı kestim.Ama lise arkadaşları çok farklı benden 1 yaş büyük bi arkadaşım vardı.4 yıl beraber geçirdik nerdeyse kız üniversitede ama biz hâla görüntülü konuşuyoruz.O derece özlüyoruz birbirimizi.Bence en sağlam arkadaşlıklar lisede olur.
Çevresinde çok fazla kişi evlenmiş biri olarak diyorum ki bazı insanlar kocalarının her şeye yetebileceği düşüncesi ile sizinle irtibatı kesiyor. Sonra en fazla aşkın yılı 2 sonra sevgi ve saygı üzerine devam eder. Bir bakıyor koca her şeye de yetmiyor yani arkadaş da lazım bir bakıyorsun seni aramış
bazen tuhaf şeyler oluyor hayatta. arada sırada konuştuğunuz mesajlaştığınız, farklı konularda sohbetler ettiğiniz, çok yakın olmasanız da muhabbetinizin olduğunu bildiğiniz birileri bir anda irtibatı koparıyor, hiçbir şey olmamışken belki kendince haklı sebepleri vardır ama sizinle bunu hiç paylaşmamışken bir bakıyorsunuz numaranızı silmiş, karşılıklı takipleştiğiniz bir sosyal medya hesabı varsa oradan takipten çıkmış vs vs. böyle durumlarda genelde izlemeyi kişiyi rahat bırakmayı seçerim ama içimden de niye ki? diye sorgularım. az önce burada da hesabı olan bu yukarıdaki bahsettiğim gibi bir konuya evrilmiş kişinin bloğu çıktı karşıma. yazsam mı sorsam mı neden böyle diye geçirdim içimden. aslında bunu yapmak istememdeki sebep kişiyle tekrar irtibata geçme, irtibatta olma isteği değil. nedenini bilmek, belki yanlış bildiği anladığı konular vardır onları açığa kavışturmak. ama vazgeçtim konuşmaktan sanırım ya da şu an o enerjiye sahip değilim. çünkü ben insanlarla yakın veya yakın olmadığım kişilerle aramda bir huzursuzluk hissettiğimde gönül huzuru olmayan biriyim. hayırlısı ne diyim.