Is er een leukere manier om al onze geleerde hoofdletters te herhalen?

Met de zon op ons hoofd en een krijtje in de hand schreven we alle hoofdletters in alfabetische volgorde op verschillende plaatsen in onze school!

Wijzigingen

🌟 Nieuw

Veel plezier met de kikkers op het web! 🐸

Als je op het web op een blognaam in de kop van een reblog klikt, wordt je doorverwezen naar de blog (en niet naar de reblog). Als je op de lege ruimte in de kop van het bericht en in de header van elk item in de reblogreeks klikt, wordt je naar het specifieke bericht in de pop-up van het blogoverzicht doorgeleid. Dit zijn enkele van de vele updates die we op alle platforms voor de reblogervaring aan het doorvoeren zijn. De bedoeling is om de ervaring intuïtiever en consistenter te maken, vooral voor nieuwe gebruikers.

Op het web, in versie 29.7 van de Android-app en versie 29.5 van de iOS-app kunnen de blognamen in de aanbeveling ‘Leuk gevonden door...’ nu worden aangeklikt/aangetikt, waardoor je naar de vermelde blog(s) gaat.

We hebben in de Theme Garden en in het configuratiemenu op het web een ster toegevoegd naast sjablonen die NPF-compatibel zijn. Gebruik deze sjablonen om ervoor te zorgen dat je berichten er bij gebruik van de nieuwe editor op het web perfect uitzien.

We hebben betere ondersteuning toegevoegd voor de schermlezer van het menu ‘Populaire tags’ bij het zoeken naar een blog op het web.

Op het web hebben we de snelkoppeling voor het wijzigen van het kleurenpalet bijgewerkt naar Shift + P.

🛠️ Fixes

Een visuele bug verholpen waarbij invulregels bij het bekijken van notities onder berichten op het web onjuist werden geplaatst.

Probleem opgelost waardoor geen activiteiten konden worden aangemaakt wanneer de auteur van een bericht een reblog van iemand anders leuk vond.

Probleem opgelost in de berichteditor op het web waarbij eerder gebruikte tagaanbevelingen werden verborgen (alleen de tag ‘Populair’ werd aanbevolen) wanneer een hoofdletter in het tagveld werd getypt.

Berichten die op andere sites zijn ingesloten, hebben nu weer de tag ‘notities’, niet alleen het aantal notities.

Op het web hebben we de mogelijkheid om de optie ‘Lees meer’ aan vragen toe te voegen verwijderd om opmaakfouten te voorkomen.

Ook op het web hebben we verschillende inconsistenties met afgekorte/verkorte getallen opgelost (bijv. ‘10K’).

🚧  Nog mee bezig

Vandaag niets te melden.

🌱 Binnenkort

We werken aan het openstellen van StreamBuilder, het raamwerk dat het dashboard, de aanbevelingen en de meeste feeds op Tumblr aanstuurt.

Tumblr Labs staat op het punt iets nieuws te worden, houd het in de gaten!

Heb je een probleem? Dien een supportverzoek in (bij voorkeur in het Engels), dan nemen we zo snel mogelijk contact met je op!

Wil je feedback over iets geven? Ga dan naar onze Work in Progress-blog en ga in gesprek met de community!

✌🏻☮️ ❁

✌ : favourite proverb/saying from your language

Reeds gedaan maar ik geef je nog een favoriet omdat ik het moeilijk vond om te kiezen:

Daar kan ik geen chocola van maken

☮ : translate the first lines of your favourite song in your language

Reeds gedaan maar ik doe er gewoon nog een omdat het kan & Disney het toch zo fantastisch vertaald heeft:

Ik koos zo vaak voor de verkeerde - ik viel in zwijm, ik viel zomaar

❁ : which language(s) do you think of as the most beautiful?

Ooooooh... Ik denk waarschijnlijk (ondanks al m'n geklaag) Oud-Grieks? Het voelt bijzonder, ver weg en toch dichtbij, met sexy accenten of juist volledig in hoofdletters... Minder 'dagelijks' dan de nummer 2 (Italiaans) en 3 (Latijn), maar heeft toch iets vertrouwds.

Ik snap er geen hol van maar ik zie al die partikels en ik hoor 'Ite Bakchai, ite Bakchai!' en ik kom thuis.

(Dat, en hun participia - chefskus)

7 15 27 a+d for dew (or if you wanna answer for another oc that's epic also)

doing this for dew AND feathers bc they are a pair do not seperate

7.What triggers nostalgia for them, most often? Do they enjoy that feeling?

for feathers it would be any interaction w/ the concept of sky-sail festivals. his citizens used to hold massive ones and he would sometimes sneak out to watch everything, maybe even steal some food and get on a skysail (obviously he had to get off pretty quickly - it doesn't take much to realize that there's a stowaway and a thief onboard, especially one who likes talking so much!) he misses those festivals, but he enjoys the feeling of nostalgia he gets. it reminds him that it was real in a weird way. anyway, he can always talk to others about it, seems they were a pretty widespread phenomenon!

dew doesnt have much to be nostalgic about.

15.How do they speak? Is what they say usually thought of on the spot, or do they rehearse it in their mind first?

giving dew my Ailment where she constantly scripts whenever she leaves a conversation and makes like 50 iterations [lol] of the same sentence to perfectly please whoever she's talking to and then when she gets back to talking she feels like she's a horrible person just misleading them or forcing them into an rp bc she scripted

feathers just says shit . unless it's serious, then he very carefully thinks of what to say next

27.What causes them to feel dread? 

well other than the obvious "THE ROT"...

feathers isnt bothered by much usually very bothering stuff. he does sorta panic when he runs out of a specific type of medicine thats hard as hell to fabricate or whatever though

dew gets that feeling pretty frequently unless she's actively shutting herself off :v:

A) Why are you excited about this character?

BECAUSE THEYRE FUCKING COOL. THEY'RE SO AWESOME. LOOK AT THEM.

dew is like... she's one of my Popular ocs!!!! people who havent directly interacted w me know abt her!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! AAAAND SHE'S ONE OF MY POPULAR OCS WHO HAS NOT BEEN SEXUALIZED TO DEATH she did get the curse of incorrect assessment but like this is really good for a fat woman who wears shirts lie 30% of the time ok?

for feathers... smiles i just like writing him!! it's nice to have a character who always can use sign language tbh, and i love writing his dialogue it's fun he's silly. i love the concept of the only group's doctor being everyone's brother and i like how kind and loving he ended up being even though beneath it all he's really fucking annoying (funny annoying but. still annoying. and he LOVES being so)

D) Have they always had the same physical appearance, or have you had to edit how they look?

are you prepared for that question.

THIS is what they used to look like. their original designs. before all the crazy lore, when feathers still Talked sort of like this, using full punctuation and proper hoofdletters.

one thing that's more or less always been true was that dew had fur or hair of some sort. i changed it to fur once i remembered she had hair so it would make a bit more sense considering my hc that iterators Dont have that

and one thing i've kept with feathers is the little diamond thing on his clothes, which you can actually see on artis too!

Als er een widmblr poule is, mijn gebruikersnaam is PathsOfOak (incl. Hoofdletters)

Rutger Bregman: 'Die grenzeloze aandacht voor jezelf, hou daarmee op.'

Dit interview verscheen op zaterdag 9 maart in Zeno, de weekendbijlage van De Morgen.

Vijf jaar na De Meeste Mensen Deugen heeft de Nederlandse historicus Rutger Bregman (35) een nieuw boek klaar. In Morele Ambitie legt hij uit hoe u de wereld kunt verbeteren. Door met uw bullshitjob te stoppen, bijvoorbeeld. "Vergéét je passie. Vraag je liever af wat de wereld van jou nodig heeft."

Houten, een gemeente ten zuidoosten van Utrecht. Het Plein - met hoofdletter omdat het plein in kwestie ook daadwerkelijk Plein heet - lijkt op een levensechte versie van de maquettes waarmee projectontwikkelaars ons willen doen geloven dat een Disney-leven perfect haalbaar is. Fleurig geklede Houtenaars laven zich aan de eerste lentezon, de café-uitbaters hebben hun terrassen uitgepakt, de fietspaden zijn breed en putloos, Albert Heijn staat paraat om middenklassebuikjes te vullen, er wordt gewuifd, gedoeid en gehoudoed dat het een lieve lust is.

Het is dan ook even aanpassen wanneer Rutger Bregman me er in café De Roskam aan herinnert dat we in ontwrichtende tijden leven. "Er is voor het eerst sinds lang weer oorlog in Europa, radicaal rechts wint overal de verkiezingen, er liggen nieuwe pandemieën op de loer en ondertussen sneuvelt het ene temperatuurrecord na het andere. Ik ben zoals bekend geen doemdenker, maar we bevinden ons wel op een scharniermoment in onze geschiedenis. En dus is het de hoogste tijd om in actie te komen. Om de grote uitdagingen van onze tijd aan te pakken."

Hoe we dat kunnen doen, legt Bregman uit in Morele Ambitie, de opvolger van het over ontelbare toonbanken geschoven De Meeste Mensen Deugen. Morele Ambitie vertrekt van de provocerende premisse dat de grootste talenten in onze samenleving zelden aan de grootste problemen werken. Omdat ze vastzitten in goedbetaalde, maar nutteloze banen. Omdat ze verblind en versuft door hun privileges niet meer zien wat er écht toe doet.

Gelukkig heeft Bregman tegen die kolossale verspilling van talent een medicijn ontwikkeld: morele ambitie. Dat is, zo schrijft hij, 'de wil om de wereld drastisch te verbeteren.' En het woord 'drastisch' is niet toevallig in die zin gesukkeld. Als je de wereld wil verbeteren, volstaat het niet om sojaschnitzels te eten. Je moet ook een veel krachtiger hefboom gebruiken: je carrière.

"De gemiddelde carrière bestaat uit tweeduizend werkweken", legt Bregman uit. "Als je bereid bent om die allemaal te besteden aan de grote problemen van onze tijd - of het nu gaat over klimaatverandering of kindersterfte, over belastingontduiking of dierenleed - kan je veel meer voor de wereld betekenen dan door af en toe wat vegetarische smeerworst op je boterham te smeren of een keertje minder te vliegen."

Bregman stond erop om de daad bij het woord te voegen: hij schreef niet alleen een boek, maar richtte ook een organisatie op - The School for Moral Ambition - waarmee hij en zijn co-founders zoveel mogelijk mensen willen helpen om hun bullshitjob in te ruilen voor een betekenisvolle baan. The School for Moral Ambition is gevestigd in de Amsterdamse Zuidas, het hart van het Nederlandse grootkapitaal. Omdat daar het talent zit dat op betreurenswaardige schaal verspild wordt?

(knikt) "Mijn collega Simon van Teutem noemt de Zuidas 'de Bermudadriehoek van talent': de plek waar pas afgestudeerden worden opgezogen door consultancybedrijven, advocatenkantoren, banken en ICT-ondernemingen. Die veelbelovende jonge mensen willen we redden, door hen de kans te geven om met hun talent de grote wereldproblemen te helpen oplossen. In mei starten we met twee fellowships. De uitverkorenen stomen we klaar om hun carrière helemaal om te gooien. En we hanteren daarbij een totaal andere definitie van succes. Slagen betekent bij ons niet 'zo veel mogelijk geld verdienen' maar 'zo veel mogelijk goed doen'. Natuurlijk, je moet nog steeds je hypotheek kunnen betalen. Ik heb hier in Houten ook een koopwoning en een elektrische auto. Maar je kan maar in één auto tegelijk rijden. Het getuigt van een zekere leegte als je op een gegeven moment niet genoeg hebt."

Was je boek ongeloofwaardig geweest als je The School for Moral Ambition niét had opgericht?

"Absoluut. Ik zit al meer dan tien jaar in de bewustzijnsbusiness. Ik schrijf boeken, ik geef lezingen en elke keer hoop ik dat er daardoor wat gaat veranderen. Maar na tien jaar dacht ik: wat heb ik nou eigenlijk écht bereikt? Het antwoord op die vraag was ontnuchterend: sommige mensen hebben aan mijn boeken een positiever mensbeeld overgehouden, maar daar blijft het meestal ook bij. Dat moet dankzij The School of Moral Ambition veranderen. Als we elkaar over vijf jaar opnieuw spreken, wil ik het niet hebben over hoeveel boeken ik heb verkocht. Dan wil ik kunnen vertellen hoeveel technologieën we verder ontwikkeld hebben, hoeveel wetten we veranderd hebben, hoeveel bedrijven we opgestart hebben, hoeveel mensen en dieren we geholpen hebben. De eerste tien jaar van mijn carrière stonden in het teken van ideeën, de volgende tien moeten in het teken staan van impact."

De grondbeginselen van The School for Moral Ambition zijn in een aparte stijl geschreven. 'We zijn dankbaar dat we de wereld mogen verbeteren.' 'We beschouwen alle wezens met bewustzijn als leden van onze morele kring.' Ik hoor het jullie bijna in groep reciteren, al dan niet met de handen ten hemel geheven. Dreig je de kritische, hoogopgeleide mensen waar jullie op mikken met deze toon niet af te schrikken?

"Ik denk het niet. Ik denk dat veel mensen er naar verlangen om onderdeel te zijn van iets groters. Ik vind je vraag eerlijk gezegd een typische Lage Landen-vraag. 'Heb je wel genoeg zelfspot?' 'Maak je jezelf niet te groot?' Ik denk niet dat ze me dat in Amerika zouden vragen. Maar in de Lage Landen is het natuurlijk niet de bedoeling dat je moralistisch of ambitieus bent. Hier krijg je applaus als je in de krant cynisch commentaar levert."

Ik ben niet cynisch, ik stel een oprechte vraag.

"Fair enough, het is ook een goede vraag. Kijk, ons zesde grondbeginsel gaat over levenslust. Over het feit dat moraliteit niet het enige in het leven is. Een beetje rotzooi trappen, wat aanlummelen: ook dat hoort bij een rijk en veelzijdig bestaan. Dus nee, we gaan niet gebukt onder te veel ernst. De basisdrijfveer om je bij ons aan te melden, zou enthousiasme moeten zijn: het gevoel dat er niks leukers is dan met je talent de wereld te veranderen. Als je de kans hebt om een verschil te maken, waarom zou je dat dan niet doen?"

Op LinkedIn schreef je: 'Ik ben nog nooit zo hyper geweest als de afgelopen maanden.' Omdat je merkt dat je nu al veel losweekt?

"Ik krijg dagelijks mails van mensen: 'Kan ik helpen? Kan ik meedoen?' Het is heerlijk om samen iets te bouwen. Om je met andere mensen te verenigen rond een ideaal, een plan en de afspraak om er een deel van je leven aan te wijden. Je kan wel blijven leuteren over de noodzaak van systeemverandering en de defecten van het neoliberalisme, maar op een gegeven moment moet je toch wat gaan doen."

Je wil met The School for Moral Ambition ook internationaal potten breken.

"Morele Ambitie komt ook in de Verenigde Staten uit. En dus willen we ook nabij Wall Street - die andere hotspot van talentverspilling - een organisatie opzetten. Eind dit jaar verhuis ik met mijn gezin voor een tijdje naar New York. Schoorvoetend, moet ik toegeven, want ik ben niet zo'n globetrotter. Maar je kan niet al zoomend een beweging uit de grond stampen."  

Was De Meeste Mensen Deugen een aai over onze bol, dan is Morele Ambitie een pets in ons gezicht: we stellen onze talenten ten dienste van bedenkelijke bedrijven, en wat we onze carrière noemen, is in vele gevallen maar een geesteloze bedoening. Vooral marke-teers, lobbyisten, influencers, beurshandelaars en bedrijfsadvocaten - 'de mensen die kunnen staken zonder dat iemand er last van heeft' - mogen zich aangesproken voelen. Al vindt Rutger Bregman dat iederéén zich door het concept van morele ambitie kan laten inspireren.

"Mijn moeder werkt als lerares met autistische kinderen. Ze heeft samen met col-lega's een leesmethode ontwikkeld waarmee die kinderen vlotter leren lezen, ook kinderen waarvan werd gezegd dat ze nooit zouden leren lezen. Aanvankelijk werd de methode enkel op haar eigen school toegepast, maar ondertussen vertelt ze er ook over op andere scholen. Dat geeft aan dat iedereen, ook mensen die al heel betekenisvol werk doen, zich kunnen afvragen: hoe kan ik meer impact realiseren?"

In sectoren zoals de zorg en het onderwijs is er een tekort aan arbeidskrachten. Dat zijn mooie bestemmingen voor mensen die een zinvoller job willen. Maar in andere sectoren is het aanbod kleiner. Er zijn meer vacatures voor marketeers die ketchup moeten verkopen dan voor marketeers die dierenrechten op de kaart moeten zetten.

"Dat geeft aan dat er een brede morele revolutie nodig is. Dat het belangrijk is om ook samen te werken met ondernemers en impactinvesteerders. Zij kunnen zoeken naar nieuwe verdienmodellen voor idealistische bedrijven. Zij kunnen ertoe bijdragen dat er meer betekenisvolle banen gecreërd worden."

Wat als ik een marketeer ben die het leuker vindt om ketchup te verkopen dan dierenleed aan te kaarten? Wat als ik liever speel dan preek? Ben ik dan een moreel laakbaar mens?

"Dan ben je vooral een saai mens. Ik vind ketchup hartstikke lekker, maar het lijkt me wel suf om nog een ketchupmerk in de markt te zetten. Al kan het uiteraard nog veel erger: je kan ook voor de tabaksindustrie werken. Dan is je baan gewoon een morele schandvlek."

Je legt in je boek uit hoe we onze jobs betekenisvoller kunnen maken. 'Een bioloog of ingenieur kan een verschil maken in de strijd tegen de volgende pandemie. Een wiskundige of informaticus kan helpen bij de veilige ontwikkeling van artificiële intelligentie.' Hoe kan ik, als journalist, meer morele ambitie aan de dag leggen?

"Als journalist bepaal je mee waarover mensen nadenken. De vraag is dus: wat zet je op de voorpagina? Wereldwijd is één van de de grootste oorzaken van kindersterfte loodver-giftiging. En toch schrijven kranten daar bijna nooit over. Het gevolg van dat gebrek aan aandacht is een gebrek aan actie: er zijn over de hele wereld maar twee serieuze ngo's die loodvergiftiging uit de wereld proberen te helpen. Terwijl er elk jaar miljoenen kinderen aan sterven. Als journalist zou je dus kunnen zeggen: ik ga over iets onderbelichts schrijven. Zoals loodvergiftiging."

Is bijvoorbeeld de oorlog tussen Israël en Hamas dan niet belangrijk?

"Natuurlijk wel. Maar er zijn al ontzettend veel journalisten die daarover schrijven. Gaan jouw stukken dan het verschil maken? Regelmatig krijg ik de vraag: 'Rutger, waarom staat je tijdlijn niet vol met woedende berichten over Gaza?' Als ik zou geloven dat die berichten een verschil zouden maken, zou ik ze schrijven. Want het is waar dat Israël de ene oorlogs-misdaad na de andere pleegt. Maar ik heb niet de illusie dat ik daar met wat tweets iets aan kan veranderen. Goed doen is meer dan alleen het goede zeggen. Overigens vind ik ook dat journalisten zich veel te vaak op het binnenland fixeren. In Nederland heeft Geert Wilders een gigantische verkiezingsoverwinning geboekt, die deels is gefaciliteerd door de bereidheid van zowat alle journalisten om mee te gaan in het frame dat de asielcrisis op dit moment het grootste probleem van Nederland is. Artikel na artikel las je hetzelfde: 'We worden overspoeld, we kunnen dit niet aan.' Dat is onzin. Nederland is steenrijk. Wij kunnen de opvang van asielzoekers prima aan. De overheid heeft de voorbije jaren gewoon te weinig geïnvesteerd in opvangcapaciteit. Nogal logisch dat mensen dan in parken gaan slapen."

Ook kunstenaars geef je het advies 'om mensen in beweging te krijgen en de aandacht te vestigen op wat nu nog onder de radar blijft.' Hebben kunstenaars die geen maatschappe-lijk geëngageerde kunst maken een bullshitjob?

"Nee, joh. Zoals gezegd: het leven is meer dan alleen maar moraliteit. Soms wil je gewoon naar iets onwijs moois kijken. Begrijp me echt niet verkeerd: ik zeg niet dat moraliteit alles moet opslokken. Je mag ook nog bordspelletjes spelen met je vrienden. Of lekker op vakantie gaan naar Europarcs. Ik zeg alleen dat moraliteit in veel carrières een veel te kleine rol speelt. Dat je met je talent net zo goed wat wereldproblemen kan helpen oplossen."

Alleen is het soms verdomd moeilijk om te weten hoé je die problemen moet oplossen. Voor de ene wetenschapper zit in de verdere ontwikkeling van kweekvlees een enorme potentiële winst, voor de andere zal vlees nooit op voldoende grote schaal gekweekt kunnen worden om écht een verschil te maken. Hoe kun je als doorsnee geïnformeerde sterveling weten aan welk doel je je talent het best schenkt?

"Door je in wetenschappelijk onderzoek te verdiepen. Er zijn genoeg onderzoekers die zich elke dag afvragen: wat zijn op deze planeet nu echt de grootste problemen en wat is er nodig om ze aan te pakken? Zij kunnen je vertellen wat voor jou de meest kansrijke opties zijn. Die kritische, onpartijdige analyse ontbreekt vaak. Iedere jobcoach vraagt: wat is je passie? Vergéét je passie. Vraag je liever af wat de wereld van jou nodig heeft. Bij het Londense Charity Entrepreneurship, een incubator voor moreel ambitieuze start-ups, houden sommige mensen zich bezig met de gezinsplanning in Ghana. Denk je dat dat hun grote passie was? Helemaal niet. Maar ze hebben zich erin verdiept, ze hebben gemerkt dat ze er een enorm verschil mee kunnen maken en zo is het hun passie geworden. Die grenzeloze aandacht voor jezelf, dat eeuwige naar binnen kijken: hou daar mee op. Ik vind Alain de Botton een uitstekend schrijver, maar zijn School of Life is natuurlijk wel een beetje een School for Navelstaarders. Wij willen een School for Wereldverbeteraars zijn."

Behalve een aanklacht tegen intellectuele zelfbevlekking, is Morele Ambitie ook een oproep om idealisme te doen renderen. Om goede bedoelingen om te zetten in harde resultaten. In de strijd tegen onrecht, vindt Rutger Bregman, is winnen een morele plicht. En dus moeten we afscheid nemen van het idee dat bewustzijn automatisch tot verandering leidt. De Occupy Wall Street-protesten hebben de bezuinigingen niet tegengehouden, de Black Lives Matter-beweging heeft tot weinig concrete wetgeving geleid.

"Bewustzijn is noodzakelijk, maar onvoldoende", zegt Bregman. "De progressieve wereldburgers zijn uitstekend geïnformeerd. Ze kennen de toeleveringsketens van de koffie die ze drinken en de kleren die ze dragen. Maar lijdt dat bewustzijn ook tot actie? Heel vaak enkel tot negatieve actie: ze eten geen vlees, ze vliegen niet, ze mijden bepaalde winkels. Dat is op zich niet verkeerd, maar is dat dan hun grote bijdrage aan een betere wereld? Voor mij gaat het niet over wat we niet doen, maar over wat we wel doen. Eén van onze ambassadeurs, Mpanzu Bamenga, is in de politiek gegaan omdat hij een landelijk verbod op etnisch profileren wil afdwingen. Dat bewonder ik enorm. Veel te veel activisten staren zich blind op bewustzijn, terwijl ze misschien beter een lobby-organisatie of een start-up uit de grond zouden stampen."

Mensen die denken dat de goede zaak genoeg heeft aan goede intenties, noem je in je boek 'de nobele verliezers'.

"Ja. Ze staan zogezegd aan de goede kant van de geschiedenis, maar krijgen in het hier en nu niks voor elkaar. Om echt het verschil te maken, moet je strategisch denken. Coalities smeden, geldstromen analyseren, macht opbouwen, op het beleid wegen. Effectieve idealisten zijn radicaal in hun doelstellingen, maar doelgericht in hun uitvoering."

Kan jij na Morele Ambitie nog bevriend zijn met iemand die geen morele ambitie toont?

"Ja, hoor. Maar als ik zie dat een vriend van me zijn talent verkwist, zal ik niet nalaten hem daarmee te plagen. Ik ben nooit vies geweest van een beetje shamen." (lacht)

Dat blijkt ook in je boek. Over dertigplussers zeg je dat 'wie eenmaal een taartschep heeft, doorgaans een verloren zaak is.' Over online activisten dat ze meer bezig zijn met goed overkomen dan met het goede doen. Over Gen Z-ers dat ze wel idealistisch zijn, maar onvoldoende ambitieus. Je houdt je lezers een weinig flatterende spiegel voor.

"Soms moet je mensen een beetje wakker schudden. Maar ik hoop dat ze mijn ongelijk zullen bewijzen. En dat ze onthouden dat ik hen een aantrekkelijk levensideaal voorhoud. Sommige mensen tekenen uiteraard protest aan. Niet de consultants of de bankiers, die geven meestal vrij snel toe dat hun baan sociaal nutteloos is. 'Dit is mijn laatste jaar bij McKinsey', zeggen ze dan. Om dat het jaar daarop nog eens te herhalen. (lacht) Maar de activisten die alleen maar Instagram-posts schrijven, of de mensen die enkel nadenken over de woorden waarmee het onrecht in de wereld beschreven moet worden, hebben het misschien wat moeilijker met mijn boek. Ze vinden het niet fijn om te horen dat ze te weinig resultaten boeken, dat het hen aan een strategie ontbreekt. Maar het is vaak wel de waarheid. Zo zijn er links-progressieve activisten die altijd alles op één hoop gooien. Die zeggen: 'Jij mag alleen meestrijden voor betaalbare huisvesting als je ook de juiste standpunten inneemt over de Israëlisch-Palestijnse kwestie, de klimaatverandering en de rechten van transmensen.' Ik denk niet dat zulke mensen voor veel verandering gaan zorgen. Je hebt immers een coalitie nodig om het verschil te maken. En het is echt oké om één probleem per keer op te lossen. Als je alles tegelijkertijd wil doen, bereik je meestal niks."

Je positioneert Morele Ambitie als het anti-zelfhulpboek: we leven niet enkel om zelf gelukkig te worden, maar ook om van de wereld een betere plek te maken. Rangschik je een thema als mentaal welzijn lager op de maatschappelijke prioriteitenladder dan kindersterfte of armoede?

"De Britse abolitionist Thomas Clarkson heeft zich zeven jaar te pletter gewerkt om de slavernij te helpen afschaffen. Hij kon op een gegeven moment niet eens meer de trap oplopen. Wellicht had hij beter af en toe wat ademhalingsoefeningen gedaan en nu en dan iets in zijn dankbaarheidsboekje geschreven. Maar ik ben toch vooral blij dat hij voor een prachtig ideaal heeft gestreden en een groot verschil heeft gemaakt. Ik denk dat we soms wat te fanatiek in onze eigen ziel roeren. Je om anderen bekommeren, is vaak een veel betere manier om gelukkig te worden. De oorzaak van al ons mentale ongeluk is volgens mij niet hard werken, maar een gebrek aan zingeving. Als je gelooft in wat je doet, kan je gerust tachtig uur per week werken. Maar als je een bullshitjob hebt, kan dertig uur per week al te veel zijn."

Waarom heb je Morele Ambitie opgedragen aan je moeder?

"Omdat zij me geleerd heeft dat het belangrijker is om op te komen voor het goede dan om anderen op hun gemak te stellen. Als een vriend haar zegt dat hij tijdens zijn vakantie naar Bali gaat, vraagt mijn moeder: 'Oh ja? Waarom dan? Jij was toch bezig met duurzaamheid en het klimaat? Dat waren toch je idealen? Waarom handel je er dan niet naar?' (lacht) Zo'n gesprek kan best ongemakkelijk worden. Maar ook ongemak kan productief zijn."

Mag ik je idealisme het verlengstuk van je opvoeding noemen?

"Ik zou mijn opvoeding niet idealistisch noemen, maar veeleer zingevend. Het leven is meer dan alleen das Fressen, dat idee. Waarom ben ik hier? Waar ga ik naartoe? Wat is mijn rol in het grotere geheel? Mijn ouders hebben me erop gewezen dat je als mens niet aan een aantal fundamentele vragen ontsnapt. Maar ze hebben me alle vrijheid gegeven om die vragen zelf te beantwoorden."

Twee jaar geleden werd je dochter Kaat geboren. Heeft het prille vaderschap je doen beslissen om de wereld een moreel geweten te schoppen?

"Nee, ik was al langer met het idee van morele ambitie bezig. Ik durf trouwens te betwijfelen of je wel een beter mens wordt door kinderen te krijgen. Vaak gebeurt het tegenoverge-stelde. Kunnen jonge ouders plots niet meer verder kijken dan hun eigen gezin. Zeker hoog-opgeleide, progressieve mensen lopen vaak eindeloos te soebatten over minieme variabe-len. 'Geef ik mijn dochter wel lang genoeg borstvoeding?' 'Mag mijn zoon wel of niet bij mij in bed slapen?' Dat soort dingen doet er niet zoveel toe toe."

Hoe inconsequent mag jij van jezelf leven?

"Ik kan haast niet anders dan inconsequent zijn. Puur veganisme, bijvoorbeeld, is een bijna onbereikbaar ideaal. Ik heb een leren riem: moet ik die weggooien? Mag ik een gerecht niét meer eten omdat er nog een microgram melkpoeder in zit? Als je je idealisme zo ver doordrijft, is het niet langer aantrekkelijk. Dan ben je ook te veel met jezelf bezig in plaats van met de wereld. Ik wil geen heilige zijn. Ik wil ook nog de bloemetjes kunnen buitenzetten en een keer geld uitgeven aan onzin. Anderzijds mag je het jezelf ook niet te gemakkelijk maken. Ik zou niet te snel denken: 'Ach ja, de mens is een gebrekkig wezen, wie zonder zonde is, werpe de eerste steen.' We moeten ook offers kunnen brengen. Zo'n zwaar leven hebben de meeste Nederlanders en Belgen niet."

In een interview met de Volkskrant zei je dat aandacht 'karakterbedervend' kan zijn. Wanneer kwam je daar achter?  

"Toen ik in Zuid-Korea op tournee was om Utopia for Realists, mijn derde boek, te promoten. Een interviewer stelde me een vraag over de politieke situatie in Zuid-Korea. Ik hoorde mezelf het begin van een antwoord formuleren en dacht plots: 'Wat ben ik in vredesnaam aan het doen? Ik weet níks over dit land. Ik ben hier net een paar uur en ik zit al meningen rond te strooien over de Zuid-Koreaanse politiek. Terwijl ik niet eens de naam van de premier ken. Of is het een president?' (lacht) Dat zijn dus de momenten waarop je jezelf streng moet toespreken."

Je houdt er uitgesproken standpunten op na. Wanneer heb je voor het laatst over iets getwijfeld?

"Ik ben de hele tijd aan het twijfelen. Na jouw vraag over de grondbeginselen van onze school sloeg de onzekerheid meteen toe: 'Heeft hij een punt? Hadden we die beginselen anders moeten formuleren?' Maar soms ben ik ook heel zeker van mijn zaak. En dat vinden mensen weleens vervelend. Als je zoals ik een groot podium krijgt, roep je ook veel weerstand op. En dat snap ik. Ik zou Rutger Bregman ook een ergerlijk figuur vinden als ik hem niet was. (lacht) In het Algemeen Dagblad verscheen laatst een column waarin stond: 'Morele ambitie is een prima idee, maar niet als Rutger Bregman het zegt.' Kan ik best mee leven. Het is niet mijn levensdoel om door iedereen aardig gevonden te worden."

We ronden af, 'the Dutch wunderkind of new ideas' (copyright: The Guardian) moet nog andere journalisten te woord staan. Terug op het Plein zie ik twee toekomstige alumni van The School for Moral Ambition: een tienermeisje dat later een grote rechtszaak tegen Philip Morris gaat winnen en een kalende dertiger die nog voor zijn midlifecrisis een doorbraak in de ontwikkeling van kweekvlees zal aankondigen. 'Straks toch even checken of ik eigenlijk een taartschep heb', denk ik terwijl ik in mijn auto stap.

Ze zijn vaak te zien in onze straten, parken en in het centrum: de medewerkers in het afval en groen van Dar. Ze halen ons afval op en houden onze leefomgeving schoon en netjes. De mannen en vrouwen van Dar zijn onmisbaar, vakkundig en terecht trots op hun werk. Van 4 tot en met 10 maart is het de week van de Helden in het afval en het groen: het perfecte moment om deze harde werkers eens extra in het zonnetje te zetten. In deze week organiseert Dar voor haar medewerkers verschillende activiteiten, maar roept ook inwoners uit de Dar-regio op ook mee te doen en waardering te uiten. Doe ook mee en uit waardering Dar roept inwoners op om ook mee te doen en hun dank en waardering te tonen. Bijvoorbeeld door kleurplaten voor het raam te hangen of een (Digitaal) kaartje te sturen. Of door gewoon eens een duim op te steken of te zwaaien als blijk van waardering. Kinderen kunnen ook meedoen door de speciale kleurplaat in te kleuren en voor het raam te hangen, op een afvalzak of container te plakken. Een kleurplaat aan een medewerker in de wijk geven, is natuurlijk helemaal leuk. De medewerkers in het afval en groen kijken ernaar uit! Tekenwedstrijd DAR: winnende tekening op inzamelwagen Alle kinderen uit de regio kunnen ook dit jaar weer meedoen aan een tekenwedstrijd. Maak een mooie tekening voor de Dar-medewerkers en stuur deze (met naam, leeftijd adres en contactgegevens) naar Dar via [email protected] of per post (antwoordnummer 2310, 6500 WC Nijmegen). Afgeven bij het kantoor op de Kanaalstraat 401 in Nijmegen kan ook. De mooiste tekening komt op een inzamelwagen van Dar. Een Dar-chauffeur komt met deze inzamelwagen bij de winnaar op bezoek. Zo kan de winnaar de tekening op de wagen bewonderen. Helden met een hoofdletter H De NVRD, de Vereniging Afvalbedrijven en het O&O Fonds GEO vinden eigenlijk dat iedereen in de afvalsector dagelijks waardering verdient. Daarom houden zij ieder jaar een week van de Helden. Helden met een hoofdletter H, want dat zijn ze. Onder een Held verstaan zij iedereen die zich dagelijks in de praktijk inzet in de hele afvalketen. De chauffeur die zich met een inzamelwagen een weg door een drukke stad weet te banen. De veegmachinist die de straten schoonhoudt. De belader die zorgt dat al het afval op de juiste manier in de wagen gaat. De groenmedewerker die het groen onderhoudt. En met hen nog vele anderen! Kennis en professionaliteit Bijna 30.000 vakmannen en vakvrouwen houden de straten schoon, halen dagelijks het afval op en onderhouden het groen. Op deze manier dragen zij allemaal bij aan een groene, schone, frisse stad en daarmee een betere en schonere wereld en circulariteit. Zoals hergebruik van grondstoffen. Dat doen ze met veel kennis en professionaliteit. Medewerkers in de afvalbranche zijn onmisbaar voor de volksgezondheid en het draaiend houden van Nederland. Hun belangrijke werk verdient onze waardering. Meer informatie over de Week van de Helden in het afval en het groen en downloaden kleurplaat: www.dar.nl/helden Alle acties kunnen op social media gevolgd worden via #AfvalHelden en/of #WeekvandeAfvalHelden.

Een paar weken terug sprak ik mijn Ex met een hoofdletter E, de ex waar je van verwacht dat dat lijntje tussen jullie altijd zal blijven bestaan, dan wel in een andere vorm.

Maar hij deed zo koud, zo afstandelijk.

Alle onzekerheid van mijn vader kwam weer omhoog. De plotselinge switch; hoe ik de ene dag zijn leven was, en de andere dag - een herfstdag in '02 - hij plots het contact verbrak. Omdat hij mij niet zo belangrijk vond als een natte pik.

En nu, bij elke interactie ben ik zo bang. Hoop ik dat de ander me niet verlaat. Zou dit woord ze nog even langer laten blijven? Zou deze opmerking ze van me laten houden? Zou ik op deze manier goed genoeg zijn? Goed genoeg om te bestaan, goed genoeg om mij mijn neus in je nek te laten leggen en me over mijn dag te laten ratelen terwijl jij zachtjes figuren op mijn rug tekent?

Goed genoeg, dat je voor mij kiest?

A.

Ah, de hoofdletter A, eerste letter van het alfabet, toegangspoort tot talloze woorden, waarvan de aanblik alleen al mijn hart sneller doet kloppen, een symbool van begin en aanvang, die met haar elegante lijnen en trotse houding een onuitwisbare indruk achterlaat in de wereld van letters en woorden, haar twee schuine benen stevig geplant als de pilaren van een Griekse tempel, verbonden door een…

View On WordPress

Aviankoi heeft ontzag voor Santokhi; vindt VHP meest democratische partij

VHP-parlementariër Henk Aviankoi heeft ontzag voor president Chan Santokhi, net zoals er volgens hem mensen zijn die alles voor Bouterse overhebben. Daarnaast vindt hij VHP de meest democratische partij. De volksvertegenwoordiger is in gesprek met TBN Prime Alert ingegaan op het recent gedrag van collega-parlementariër Mahinder Jogi; een gedrag dat de publieke opinie deze dagen beheerst. Jogi liet zich afgelopen week namelijk laatdunkend uit tegenover partijgenoot en eveneens collega-parlementariër Hariëtte Ramdin, door haar in De Nationale Assemblee als “a k@#l& meid” te betitelen, terwijl Ramdin op dat moment de parlementsvergadering leidde. “We moeten alle gevallen afkeuren en niet alleen incidenteel een geval afkeuren omdat het om Jogi gaat”, aldus de VHP-parlementariër. Hij merkt op dat oppositieleden er politiek mee willen scoren en vraagt zich retorisch af waarom men het moet brengen in de richting van vrouwonvriendelijk gedrag. Aviankoi roept de samenleving op om met meer begrip en tolerantie met elkaar om te gaan. “Hoe ik hier nu een interview afgeef, zullen er mensen zijn die mij sell out noemen, alleen omdat ik een VHP’er ben. “Mi lobi Santokhi, er zijn toch ook mensen die zeggen dat ze doodgaan voor Bouta”, trekt Aviankoi de vergelijking. Aviankoi vindt de manier waarop Surinamers met elkaar omgaan niet bevorderlijk voor de ontwikkeling van het land. Overigens betreurt hij het gedrag van Jogi, vooral vanwege diens ervaring en deskundigheid. De parlementariër roept de media op om ook tijdens een schorsing in het parlement door te blijven filmen. “Dan gaan jullie zien wie de mensen zijn die uitschelden en op tafels slaan.” Aviankoi voegt er verder aan toe dat de VHP een politieke organisatie is met normen en waarden. “Ik ben fractieleider Gajadin dankbaar voor de manier waarop hij ons begeleidt. En laat me dit ook zeggen: de VHP is de meest democratische partij”, klinkt Aviankoi zelfverzekerd. Hij beschrijft personen die het gedrag van Jogi gebruiken om in het politieke veld te scoren als fake. “Het is rommel. Hoofdletter rommel”, drukt Aviankoi zich uit. Hij roept de samenleving op om ondanks meningsverschillen met respect met elkaar om te gaan. “Laten we negativiteit niet voeden en ons bezighouden met het ontwikkelen van het land.” Het parlementslid beschuldigt de oppositie van vies politiek spel met het leed en de pijn van het volk. Aviankoi: “Dat hebben ze ook gedaan bij het recente incident in het Matawai-gebied. Anderen konden bijna niet praten en anderen wilden zelfs huilen. Twee dagen erna hebben ze een ander gedrag getoond. Dan ben je fake.” Read the full article

Rishikesh

Zelfs in een van de belangrijkste bedevaartsoorden zijn de drie Rren (rust, reinheid en regelmaat) en het woord met een hoofdletter S (Stilte) ver te zoeken. We hebben maar een dag in Rishikesh en voor het eerst kost het ons moeite om te acclamatiseren. We zijn het zat om te onderhandelen over een paar euro voor de taxirit. We zijn het zat om ons geen houding te weten tegenover alles en iedereen die minder gefortuneerd is en om geld of eten vraagt. Zat dat we al sinds aankomst geen moment in stilte hebben doorgebracht en zat dat onze longen vol stof zitten van de droge zandwegen. Ik realiseer me dat ik stilte en een schone leefomgeving mijn leven lang al voor lief neem.

Eten helpt. We lunchen heerlijk in een simpel huiselijk restaurantje waar je ook weer leuk op dilemma-wc avontuur kan. We doen de laatste boodschappen voor onze trektocht in een leuk buurtje met kleine winkeltjes en zetelen ons met een kop chai aan de Ganges om de Ganga aarti te bekijken, het dagelijkse offerritueel. Als onderdeel daarvan laat ik een brandend bloemenbakje te water voor de wereldvrede. Ik poedel zo min mogelijk van mezelf in het water uit angst voor ziektekiemen, dus ik weet niet of mijn wens wordt gehoord.

De volgende dag vertrekken we naar de bergen door het dal van de Ganges. We komen langs de oorsprong van de rivier waar opvallend helderblauw smeltwater zich mengt met een modderige stroom van elders. Zo veel viezigheid zit hier waarschijnlijk nog niet in het water.

In stilte onze nieuw ontdekte hoofdletter oefenen!

Dat gaat uiteraard beter met de ‘Bouncing Bubbles’ op het bord…

Wijzigingen

🌟 Nieuw

Wanneer je je oproepen krabben deel, voegen we een leuke, willekeurige video aan het bericht toe, die je kunt gebruiken als je wilt. Roep een aantal krabben op en druk op Delen om te zien hoe dat werkt!

Op het web kun je de pijltjes of Page Up/Down gebruiken om door de blogweergaven te scrollen wanneer het pop-upvenster tijdens het browsen op Tumblr wordt geopend.

Als je op het web naar een blog zoekt en hoofdletters gebruikt, word je nu automatisch doorverwezen naar de blognaam met kleine letters. Dus als je naar “FIETS” zoekt en op “Ga naar @FIETS” klikt, wordt je nu naar @fiets gebracht in plaats van dat je de fout “Niet gevonden” voor je kiezen krijgt.

De bèta berichteditor heeft een aantal nieuwe snelkoppelingen: → Ctrl/Command+Shift+A voegt een audioblok in → Ctrl/Command+Shift+S verandert de huidige tekststijl in ‘lucille’ → Ctrl/Command+Shift+D verandert de huidige tekststijl in ‘ingesprongen’ → [Wanneer tekst is geselecteerd] Ctrl/Command+Shift+Z voegt een link naar de geselecteerde tekst toe → [Wanneer tekst is geselecteerd] Ctrl/Command+Shift+6 doorstreept de geselecteerde tekst

🛠️ Fixes

Op het web hebben we een probleem waardoor de ezelsoren-permalinks rechtsboven in het scherm niet werkten voor berichten zonder communitylabel. (Dat driehoekje wanneer je je cursor rechtsboven houdt, dat noemen we een ezelsoor).

We laten het niet langer in het accountmenu op het web zien als het aantal concepten of wachtrijberichten nul is.

We laten ook de reblogbeheeropties zien wanneer je een bericht reblogt; reblogbeheer werkt alleen voor originele berichten.

Je kunt nu een communitylabel toevoegen aan berichten die je reblogt.

Een probleem opgelost waarbij vermeldingen in kleine tekst vreemd werden weergegeven.

🚧 Nog mee bezig

We zijn ons ervan bewust dat er een advertentie was binnen Tumblr op iOS waarbij het geluid automatisch werd afgespeeld, zelfs voor mensen die Browsen zonder advertenties hadden ingeschakeld. We onderzoeken nog hoe dit heeft kunnen gebeuren. Als het jou overkomt, neem dan contact met ons op via de Ondersteuning en neem zo veel mogelijk informatie in je bericht op (zoals wanneer het gebeurde en waar de advertentie voor was).

We zijn ons er ook van bewust dat de laatste versie van Tumblr op iOS kan crashen wanneer je wisselt tussen activiteiten en chatberichten. We werken hard aan een nieuwe versie van de app waarin dit probleem zal worden opgelost.

🌱 Binnenkort

Een oude vierbenige vriend komt misschien binnenkort weer een bezoekje aan je dashboard brengen.

Heb je een probleem? Dien een supportverzoek in (bij voorkeur in het Engels), dan nemen we zo snel mogelijk contact met je op!

Wil je feedback over iets geven? Ga dan naar onze Work in Progress-blog en ga in gesprek met de community!

Gezicht in een steegje terzijde van de Batavierenstraat met op de achtergrond het bovenste gedeelte van het Groothandelsgebouw, 1952.

De Batavierenstraat is vernoemd naar 'de Batavieren te paard', een vereniging van slepers, die in 1865 zeer gezien was in optochten bij nationale feesten. Vóór de Tweede Wereldoorlog lag ten westen van deze straat het Batavierenhofje.

Het Groothandelsgebouw is een gebouw en Rijksmonument in het centrum van Rotterdam, ontworpen door de architecten H.A. Maaskant en Ir. W. van Tijen, gelegen naast het Centraal Station van de stad.

Groothandelsgebouw is zoals de naam in origine werd geschreven. Het was daarmee een "gebouw voor de groothandel". Begin 21ste eeuw draagt het gebouw een gewijzigde naam, namelijk Groot Handelsgebouw, hetgeen met letters, inclusief de hoofdletters, bovenop het gebouw wordt aangegeven.

Het gebouw verrees begin jaren 50 als een van de eerste gebouwen na de bombardementen op Rotterdam in de Tweede Wereldoorlog, op de plaats van de oude Diergaarde Blijdorp.

Doordat er tijdens de oorlog veel bedrijfsruimte verloren was gegaan, waren er al vroeg plannen voor nieuwe kantoorruimten. Het idee voor een verzamelgebouw kwam van de groothandelaar Frits Pot die zich realiseerde dat één groot gebouw eerder een "(her)bouwvergunning" zou krijgen dan tientallen kleinere pandjes van elke grossier afzonderlijk. In de hongerwinter -kerst 1944 - maakte hij een schetsontwerp dat op 4 mei 1945 werd besproken in de Kamer van Koophandel. Samen met architect Huig Maaskant (van het bureau Van Tijen en Maaskant, het huidige Kokon architectuur en stedenbouw) en latere directeur G. Thurmer maakte hij in 1947 een studiereis naar Amerika.

Het uiteindelijke gebouw paste precies in de visie die Rotterdam had op de wederopbouw van de stad. In plaats van de stad in zijn geheel zo snel mogelijk weer vol te bouwen, werd er gekozen voor een langzamere aanpak: stukje bij beetje zou een nieuwe, moderne stad verrijzen.[bron?] Het Groothandelsgebouw werd een vernieuwend project voor die tijd: het zeer groot opgezette gebouw bood niet alleen plaats aan vele bedrijven, maar bevatte onder meer een autoroute door het pand, om producten door het hele gebouw te kunnen vervoeren. Al tijdens de bouwfase in 1951 vestigden zich bedrijven in het gebouw, onder meer Engels, een grand café-restaurant, congres-, party- en zalencentrum. Het gebouw zelf werd in 1953 voltooid.

In 1961 werd een dakopbouw in gebruik genomen, waarin bioscoop Kriterion werd gevestigd. Het scherm bevond zich aan de zijde Stationsplein en werd voor de aanvang van de voorstelling en tijdens de pauze opgehaald, waarmee men via de grote glazen wand uitzicht kreeg over de stad in opbouw. De bioscoop is gesloten, maar de zaal is behouden en nu bekend als Auditorium Kriterion. Het uitzicht is echter op de gevel van een aan het Stationsplein gevestigde bank.

Het gebouw is 220 m lang, 85 m diep en ongeveer 35 m hoog en heeft een inhoud van ca 440.000 m3. Kenmerkend aan dit gebouw is het constante grid van betonnen kolommen waar het gebouw op rust. De hart op hart afstand van de kolommen is 6,72 meter. In de verhuur van kantoorruimtes wordt gesproken over ruimtes van 45 effectieve vierkante meters tussen deze kolommen. De kolommen zijn octogonaal, waarbij er twee maten aanwezig zijn. De kolommen die de buitenwanden ondersteunen zijn circa 65 centimeter, de binnenste kolommen zijn circa 85 centimeter.

Het gebouw heeft vijf ingangen, aangeduid met de letters A t/m E. De hoofdingang A ligt aan het Stationsplein. De ingangen B en C liggen aan het Weena. De ingangen D en E (ook wel de achterzijde genoemd) liggen aan de Conradstraat.

Uitzonderingen op het constante grid van het groothandelsgebouw zijn de ruimtes die ontstaan zijn door de schuine lijnen van het gebouw. Deze (denkbeeldige) lijnen bevinden zich over de lengte van de A vleugel en de denkbeeldige lijn van ingang C naar ingang D.

De foto is gemaakt door Openbare Werken en komt uit het Stadsarchief Rotterdam. De informatie komt uit het Stadsarchief Rotterdam en van Wikipedia.

Good girls

Onze labrador meiden zijn ‘Good Girls’ met hoofdletters. Het is nog steeds een cadeautje om iedere dag mijn leven met hen te delen.

Zelfs de kleinste meid Pommetje-horle-piep, is een echte Good Girl aan het worden. Ze komt als een kanon aangesjeesd als ze buiten geroepen wordt en doordat ze zo’n aanhankelijk blij ei is vergeef je haar puberstreken. Als je met je 9 maanden je eigen ijsbeer knuffel onthoofd of op de bank springt als we er niet zijn dan valt het mee toch?!

Inmiddels zijn we terug in Nederland en is de zomer voor ons in Frankrijk voorbij. In Frankrijk zijn ze Good Girls want daar zijn het de enige honden in ons dorp die niet blaffen, op de lange autorit op weg naar Nederland zijn het Good Girls want ze geven geen kik, en terug in ons piepkleine huisje ook want daar pakken ze de draad van hun leven probleemloos op. Alles is best en alles is goed wat hen betreft.

In Frankrijk hebben ze geleerd om tijdens de wandeling met de neus op de grond overheerlijke hertenkeutels of zwijnendrollen te vinden en de lekkernij op te eten. Ja, het zijn heuse stofzuigers! In Nederland zouden ze dit missen. Nederland is een schoon land en wild en de sporen ervan vind je niet in de Randstad. Althans, dat was mijn gedachte.

In de week van aankomst was het in Nederland erg warm. Daarom wilde ik m’n Good Girls tracteren op een uitje naar het hondenstrandje in Scheveningen. Samen met ome Frutsel de Norfolk terriër van dochterlief trokken we er op uit. Even later keek ik met lede ogen hoe Biba op het volgeladen strandje een groot stuk plastic met inhoud naar binnen werkte. Hap slik weg! Haar getrainde neus had deze tractatie heel snel in het zand weten te vinden. Wat een knappie he?!

Maar dit was foute boel. Niet lang hierna zat ik met Biba bij de spoedeisende hulp van de Dierenarts. Het stuk plastic moest eruit gebraakt worden en ze had hiervoor een prikje gekregen om de braakneiging op te wekken. Wat was ze misselijk en wat was ik opgelucht toen de boosdoener, een enorme plastic bal, eruit kwam. Haar darmen hadden het niet gered, nee Biba had dit voorval zeker niet overleefd. Ik was dankbaar dat ik het had gezien ondanks het feit dat ik het niet verwacht had op het ‘schone’ Nederlandse strand!

Maar onze grote Good Girl was de volgende ochtend weer volledig zichzelf en gelukkig hebben we op 14 september haar 3e verjaardag kunnen vieren. Een dag ervoor hebben we in Maastricht haar halfzusje Nova gezien en hebben 4 Good Girls heerlijk samen kunnen ravotten, wat werkelijk een genot was om te zien!

Je leven delen met 2 van die kanjers betekent voor mij Geluk. Bij het slechte familie nieuws van laatst hielpen ze me er doorheen en lieten ze me weer lachen. Ik zou niet zonder mijn Good Girls willen zijn!

3014 Camping Buitenland

En zo rijden we zaterdag naar het derde deel van onze vakantie 2023. Eerst twee weken Normandië en nu nog een weekje Buitenland. Ja maar Normandië ligt toch ook in het buitenland, zul je misschien zeggen, en dat kan ik bevestigen, maar Buitenland met een hoofdletter is een camping met die romantische naam, waar heel hip Nederland een plekje probeert te krijgen. We rijden weg met de zwaar beladen…

View On WordPress