have some lance and hamleta! (and dennis, I still don't know how to draw the bots..)

i like his tiny golden heart, especially when it shines through; i also adore the bond between this narcissistic idiot and his sweetheart piggy

uwielbiam te zajebiscje niesubtelne wplecenie nawiązań do hamleta jako motywu. delikatne jak pięść normalnie

RIP Shakespeare you would have loved Acting of Hamlet in the Village of Mrduša Donja

W jakimś poprzednim poście pisałaś, że lubisz teatr. Może masz do polecenia jakieś sztuki/musicale w Polsce? Jakie sztuki dobrze wspominasz?

Miłego dnia i dziękuję z góry za odpowiedź! 💜

Nie mieszkam w Polsce od 2014, więc jeżeli chodzi o to co można zobaczyć na żywo to na prawdę nie wiem 😢 (a jeżeli o to co mi się osobiście podobało najbardziej w przeszłości - najmilej wspominam Mistrza i Małgorzatę, i polską wersję Hair w Capitolu Wrocławskim; Hair to w ogóle było moje pierwsze doświadczenie burzenia czwartej ściany w teatrze)

Jeżeli chodzi o to jakie musicale były nagrane, są dostępne online i mogłabym polecić to: Taniec Wampirów (bootleg - i mój ulubiony musical polski, chociaż nigdy nie widziałam na żywo), Piloci (nie jest mój ulubiony, ale ze względu na to, że nowoczesne Polskie sztuki tak rzadko są nagrywane, myślę, że warto wspierać), Wujek.81 Czarna Ballada (o tragedii kopalni Wujek z punktu widzenia dzieci, jest na prawdę smutny ale bardzo mi się podoba. Video kiedyś znalazłam na chomiku, a CD można zamówić online). Jeszcze mogłabym polecić Cyrano - ale tylko CD jest dostępne.

I jeszcze — skoro to tematyka musicali to oczywiście muszę wspomnieć o tym szkolnym musicalu Mieszko I o którym się głośno zrobiło na tiktoku, bo jest na prawdę fajny : D

Co do innych sztuk, nie musicali — wiem, że bardzo dużo starszych sztuk jest wrzucanych na yb albo na vod.tvp.pl, ale nie widziałam ich zbyt dużo… chyba moją ulubioną był Hamlet Wajdy z Teresą Budzisz w roli Hamleta (kiedyś był na yt ale nie mogę teraz znaleźć…). Balladynę też zawsze się fajnie ogląda, są różne wersje online. I jeszcze, to dosyć głupia sztuka ale lubię Igraszki z Diabłem (zwłaszcza wersja z 1974)

Wybacz, że ta odpowiedź jest taka chaotyczna 🙇‍♀️

aktualnie czytam potop tom 2, księgę koheleta, białe kwiaty, przedwiośnie i hamleta. call that zlot epok literackich

pokud rádi chodíte do divadla, tak doporučuju Hamleta v národním

Żart na dziś 21.09.2023 "W piątek o godzinie 19:00 dzieci z kółka teatralnego wystawią Hamleta Wiliama Shakespeare'a w sali Gimnastycznej. Zapraszamy do wzięcia udziału w tej tragedii.,, 😱👺

Can't believe lance is cheating on hamleta

KTO TY JESTEŚ?

Kto ty jesteś? - Jam poeta - Wierszokleta - Egzegeta

Jaki znak twój? - Prawo weta - Bój Hamleta - Znoju meta

Gdzie ty mieszkasz? - W wyobraźni - Wyższej jaźni - W domu baśni

W jakim kraju? - Marzeń kaźni - Tam gdzie błaźni - Pełnym waśni

Czym ta ziemia? - Łez padołem - Mym mozołem - Karmy kołem

Czym zdobyta? - Kałamarzem - Rymów stażem - Słów obrazem

Czy ją kochasz? - Oczywiście - Zajebiście - Osobiście

A w co wierzysz? - Zwiędłe liście - Kwiatów kiście - Altruiście

Czym ty dla niej? - Niech pomyślę - Zanim zmyślę... - Sensem ściśle

Coś jej winien? - Mądrą strofę - Dziegdziu trochę - I radochę

copyright @rymonauta

Gloria Vivaldiego

Parę dni temu, dokładnie 4 marca minęła kolejna rocznica urodzin genialnego Antoniego. Vivaldiego. I chociaż dzisiejszym pokoleniom często bardziej Vivaldi kojarzy się z przeglądarką internetową niż z muzyką, to w tym szaleństwie jest metoda – jakby powiedział Szekspir ustami Hamleta. Dlaczego? Ano dlatego, że Vivaldi jest trochę taką naszą muzyczną przeglądarką. Prowadzi nas nie tylko przez…

View On WordPress

“grzybobranie / ZIMA NUKLEARNA”

Teatr: Teatr AST w Krakowie

reżyseria: Piotr Wach

Jeśli ktoś się kiedyś zastanawiał, gdzie można w Krakowie jednocześnie iść na grzyby i na ryby, to odpowiedź będzie zaskakująca: do AST. A wszystko dlatego, że akcja nowego przedstawienia „grzybobranie / ZIMA NUKLEARNA” rozgrywa się nad jeziorem, w którym na pewno są ryby, a grzyby mamy już w samym tytule.

Piotr Mateusz Wach w swoim spektaklu opowiada historię bardzo osobistą, przeprowadzając widzów przez proces wychodzenia z nałogu, ale pozwala im również w szerszym kontekście przyjrzeć się samemu mechanizmowi uzależnienia i współuzależnienia środowiskowego. Pierwszy akt skupia się na imprezie w domku nad jeziorem, gdzie odbywają się 30 urodziny Aliny. Bohaterka świętuje wejście w kolejną dekadę życia w towarzystwie znajomych oraz alkoholu i innych używek. Będzie nam dane obserwować coraz dotkliwsze upadanie na dno i popadanie w narkotyczne szaleństwo uczestników tej znakomitej imprezy. Mam nieodparte wrażenie, że każdy na jakimś etapie swojego życia uczestniczył w podobnym spotkaniu towarzyskim, kiedy w pewnym momencie wszyscy są już tak nafukani, że część gości szuka krasnoludów w ścianach, kolejni prowadzą w kuchni głębokie rozmowy na temat wyższości majonezu kieleckiego nad dekoracyjnym, i jest jeszcze zawsze jakiś typ liżący wykładzinę lub chcący się bić. Been there, done that.

Długi pierwszy akt najeżony autobiograficznymi sytuacjami rozstawia pionki na planszy, pokazuje nam, w jakim momencie życia był autor i jak bardzo środowisko, w którym przebywał, miało wpływ na jego uzależnienie. Nie ukrywam, że ta część spektaklu dostarczyła ogromnych fajerwerków wizualnych. Jest to naprawdę poziom, jakiego czasem nie jest się w stanie uświadczyć w teatrach repertuarowych. Wyborna muzyka Michała Smajdora w połączeniu z wizualizacjami wyświetlanymi na tyle sceny, balansującymi na pograniczu rzeczywistości, sennych wizji i wspomnień stworzyły niesamowity klimat. Jednak prawdziwą wisienką na torcie jest to, jak ten spektakl jest oświetlony – ogromne brawa za to dla Kuby Kotyni, który był odpowiedzialny także za wcześniej wspomniane niepokojące projekcje. Wielki talent.

Drugi akt przygotowany jest natomiast w zupełnie innej estetyce. Po wizualnych fajerwerkach nie ma już śladu; jest tylko samotny chłopak siedzący na krześle pośrodku pustej przestrzeni scenicznej. Opisuje nam swój proces wychodzenia z nałogu i to jak potwornie trudne jest to doświadczenie. Intersujący jest ten wizualny zabieg przedstawiania uzależniania i wychodzenia z niego. Bycie na haju zostało pokazane jako feeria barw, niekończąca się zabawa (może nie do końca zdrowa i na poziomie, ale wciąż fantastyczna) i towarzysząca jej głośna muzyka. Trzeźwienie to jedynie pusta przestrzeń, samotność, bycie sam na sam z tym, co z ciebie pozostało. Jak w tytule spektaklu- najpierw jest branie grzybów, a potem jedyne co w tobie jest, to zima nuklearna-przerażająca pustka.

W tej dobrze naoliwionej maszynie coś jednak zgrzyta i jest to tekst tego spektaklu. W momentach, kiedy daje się wciągnąć wirowi imprezy - wówczas jest żywy, świetnie napisany, wręcz porywający, jak na przykład w fenomenalnie przygotowanym i zagranym „monologu” nafukanej koleżanki, która mówi bez przerwy, nie dając dojść do słowa drugiej koleżance, opowiadając przy tym tak doskonałe kocopoły i tak dziwne historie z mchu i paproci, że człowiek ma wrażenie, że ta scena mogłaby się nigdy nie kończyć. A inny razem przechodzi w pretensjonalne i męczące tony, na przykład gdy jeden ze bohaterów cytuje „Hamleta”, wykrzykując „słowa, słowa, słowa” i rzucając komentarze w stylu „jesteśmy tylko słowami zapisanymi na kartce”, a wtedy nie da się tego słuchać bez bólu zębów. Miałem flashbacki z czasów gimnazjalnych, kiedy myślałem, że jestem taki głęboki i pisałam właśnie podobne mądrości. Możliwe, że był to jednak celowy zabieg i właśnie tak miał zadziałać- w takim przypadku zwracam honor.

Niemniej pomimo tych momentów potwornego krindżu aktorzy dźwigają spektakl z ogromna gracją. Na zawsze w moim sercu Maksymilian Piotrowski i Błażej Szymański. Fantastyczne role! Dodatkowo w drugim akcie – wygranym na zupełnie innej strunie – Szymański pokazuje, jak wszechstronnym jest aktorem i jak doskonale potrafi się odnaleźć w różnych kluczach i estetykach.

„grzybobranie / ZIMA NUKLEARNA” jest z pewnością ciekawym projektem, ale nic we mnie nie zmienił, zupełnie nic mi nie zrobił. Popadanie w nałogi, uzależnienia i próby wychodzenia z tego są w moim odczuciu kwestią mocno indywidualną i chyba nie czułem tego, co czuł autor. Można pić albo ćpać po to, żeby poczuć się lepiej w tłumie, albo właśnie po to, żeby od tego tłumu lub samego siebie uciec, żeby zaakceptować swoje biedne życie, albo nie myśleć o problemach pierwszego świata – każdy robi to z zupełnie innego powodu. Przez to zróżnicowanie nie byłem w stanie poczuć tego co autor, jednak ogromnie szanuję za zrealizowanie tej wizji z takim rozmachem. Jedynie przez tę zbyt dużą wsobność można się poczuć trochę zmęczonym, a nie do końca chyba taka była intencja. Mimo to warto zobaczyć, jak zdolny jest Wach. Czekam na jego kolejne projekty, bo widzę w „grzybobraniu…” to coś, co przy dobrym ukierunkowaniu może zaowocować w przyszłości czymś genialnym.

P.S Bardzo się bałem nachalnego dydaktyzmu, bo często spektakle o narkotykach i innych używkach takie są, ale tutaj tego nie było i za to też autorowi chwała.

five minutes in nmg kurwa. chlop prosi żeby stary ściszył popową muze w aucie bo on chce czytać hamleta na tylnym siedzeniu w spokoju dhxhrbcbdbcbnedjbdcben

27.02

Na dzisiejszej lekcji teatry rozmawialismy o:

Ekspozycja, konflikt, wzrost akcji, punkt kulminacyjny, spqdajace dzialania, rozklad

Protagonista- dobre wartosci, postac gotowa stawić czoła wyzwaniom i trudnościom, by bronić ludzi oraz idei, w które wierzą. Protagonista ma grupe innych protagonistow ktorzy sa w nizszym statusie, ale nadal bardzo waznymi postaciami dla fabuły

Antagonista- zle wartosci, postać istotna dla fabuły utworu, która jest przeciwnikiem protagonists. Antagonista ma grupe pod nim innych antagonistow ktorzy sa w nizszym statusie

Protagonists: Antygona rowny status co antagonista, spada status przez konflikt z kreonem, Jak umieram status moralny się podwyzsza. Hamlet; Horacy, Ofelia.

Antagonista: kreon, spada status moralny. Klaudiusz; Gertruda, Poloniusz, Gildenshtern i rozencrantz

Hamlet: brat nizej (woj hamleta) zabija tego wyżej (ojca hamleta), (istnieje hierarchia)

ATL: interpret and use effectively modes of non verbal communication

Na zdjeciu znajduja się notatki przedstawiajace wszystko i nasza cudowna Pani of teatru😆

Notatka Hamlet Brooka, Klaty i Szekspira

Szekspir: Oryginalna wersja Szekspira, Zawiera głębokie portrety psychologiczne postaci, Szekspir często używa aluzji i symboliki

Brook: Jego podejście do Hamleta charakteryzuje się minimalizmem i skupieniem na istotnych emocjach postaci. Taki teatr nazywa się Fizycznym, stawia on na postawienie większej wagi na postaci, ich relacje i ekspresje niż rozbudowane dekoracje sceny, które mogły by odwrócić uwagę widza od tego co na prawdę ważne w przedstawieniu, aktorów. Brook stara się zrozumieć motywacje i emocje Hamleta, ale także eksploruje aspekty postaci, które nie są tak głęboko zaznaczone w tradycyjnych interpretacjach.

Klata: Według mnie wersja klaty była najciekawszą z tych trzech. Klata przeniósł akcję 16. wiecznego dramatu do współczesnego świata. To pozwoliło mi się lepiej odnieść do bohaterów oraz ich problemów, niż w oryginalnej wersji. Klata wykorzystuje także nowoczesne środki audiowizualne, co pozwala stworzyć efekty oraz sceny nieobecne w innych interpretacjach Hamleta. Klata w swoim dziele skupia się także na społecznych i politycznych aspektach historii w aktualnych realiach.

ostatnio mnie faktycznie zainteresowała lektura gdy omawialiśmy kjrwa hamleta widac po mnie

Hamlet Shakespeare

Powstał na przełomie XVI i XVII wieku

Został napisany przez Williama Shakespeare

Opisuje historię Hamleta - jego miłości do Ofelii, konfliktów z członkami rodziny i dylematów moralnych, które napotkał na drodze. Głównym wątkiem jest pragnienie zemsty Hamleta za śmierć ojca. Dramat ten jest jednym z najpopularniejszych i najbardziej rozpoznawalnych sztuk na świecie. Zasłynął zwłaszcza monologiem “Być albo nie być”, który znany jest jako perła sztuki shakespeare'a

Hamlet Brooka

Hamlet w reżyserii Petera Brooka to świetne podejście do klasycznego dzieła inspirowane stylem Jerzego Grotowskiego. Czerpie ono z pojęcia teatru ubogiego - próby zagrania dramatu wyciskając jak najwięcej z aktorów i jak najmniej ze scenografii i rekwizytów. Brooke bawi się ciszą, która potęguje emocje przekazywane przez sztukę.

Hamlet Klaty

Hamlet w reżyserii Jana Klaty to innowacyjne podejście do klasyki literatury Shakespeare'a.

Akcja dzieje się w stoczni Gdańskiej reżyser stawia na symbolikę i używa wielu rekwizytów co czyni go teatrem fizycznym. Używa też zabiegu sprowadzenia powagi do absurdu dzięki czemu różni się od pozostałych dzieł

Jest trudny do zrozumienia dla młodego pokolenia.