Κάποτε αναρωτιόμουν αν θα μ'αγαπήσει αλήθεια

δεν είχα φανταστεί

Θα έρθει μια μέρα που όλα τα καλοκαίρια που μου χρωστάς θα μου τα δώσεις πίσω.

Πιο αληθινά.

Πιο ευτυχισμένα.

Τι είναι για εσένα ο έρωτας;

Αν θέλετε να μιλήσουμε για έρωτα αυθεντικό, αυτόν που αναζητούμε όλοι, αφήστε στην άκρη τα ροζ και τα γλυκανάλατα και πιάστε το κόκκινο της επανάστασης. Ο έρωτας απαιτεί, διεκδικεί και πεισμώνει. Σε ταΐζει παγωτό και σε σκεπάζει τα βράδια. Μοιράζεται από σκέψεις και ανησυχίες μέχρι το απεχθέστατο πλύσιμο των πιάτων. Μετατρέπει το «μου» σε «μας». Σε φιλάει ακόμα κι όταν κοιμάσαι και δε σ’ αφήνει λεπτό από την αγκαλιά του. Είναι εκεί για εσένα στιγμές που ακόμα εσύ ο ίδιος δεν αντέχεις να είσαι εκεί για τον ίδιο σου τον εαυτό. Και για αυτόν ακριβώς τον έρωτα αξίζει να αφεθείς, να ρίξεις τα τοίχοι σου, να αφήσεις στην άκρη τις λίστες, τα σημειωματάρια και την οργάνωση της ζωής σου. Αξίζει να βγεις εκτός προγράμματος, εκτός ελέγχου και εκτός εαυτού. Αξίζει να χάσεις, έστω για λίγο,την αυτοκυριαρχία και τα λογικά σου. Να ζήσεις στιγμές που τρέμει το μέσα σου, η καρδιά σου, η ανάσα σου και μόνο στην σκέψη του άλλου. Σε φέρνει αντιμέτωπο με όλες τις πιο όμορφες αλλά και τις πιο άσχημες και μισητές πλευρές του εαυτού σου και αυτό σε φοβίζει. Αν λοιπόν μετά απ’ όλα αυτά πιστεύεις πως μπορείς να τον τιθασεύσεις, να τον περιορίσεις, να τον φρενάρεις, είσαι πολύ γελασμένος. Το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να τον αφήσεις να σε παρασύρει και να το ζήσεις μέχρι εσχάτων.
Όσοι το ζούνε ή το έχουν ζήσει έστω και μισή φορά στη ζωή τους καταλαβαίνουν τί εννοώ.

Αν όχι, σας το εύχομαι. Αν το ζήσατε αλλά δεν κατέληξε όπως θέλατε, ξέρω πως θα πονάει για παντά κάποιες στιγμές. Αλλά έτσι είναι η ζωή.

Η θέα λιώνει την ψυχή μου.

Είναι κάτι χαρακτήρες.

Μην περιμένεις το ηλιοβασίλεμα

Μην περιμένεις το καλοκαίρι

Για να ερωτευτείς💙

Και στο κατω κατω,

Είναι καλύτερα να νιώθεις εντονα αλλά να πληγώνεσαι,

ή να μην νιώθεις τιποτα;

Όχι…δεν μίσησα το μαύρο μαλλί γιατι δεν μου πήγαινε αλλά γιατι ο λόγος που το έβαψα ήταν για να σου αρέσω παραπάνω

(Ήμουν ξανθιά όταν τα φτιάξαμε)

Είσαι η μόνη επιλογή..

Θυμάμαι καθώς χορεύαμε ανάμεσα στο πλήθος,σ’εκείνο το αδιάφορο φοιτητικό πάρτι,καθώς το αλκοόλ έρεε στις φλέβες,καθώς οι ψυχές μας είχαν γίνει μια,να με κοιτάς και με δισταγμό μου να μου λες έμμεσα πως δεν ήμουν η μόνη επιλογή…πως υπάρχει και κάποια άλλη που σου τραβά το ενδιαφέρον,που ίσως μπορεί να σου προσφέρει περισσότερα απ ότι εγώ…Και δεν με πολύ πείραξε το ομολογώ,εκείνη τη στιγμή όχι,το είδα ανταγωνιστικά και πως το χρωστάω σε μένα και σε μας το να αποδείξω και να μην είμαι δεύτερη επιλογή κανενός.

Μα μέρα με τη μέρα η αλήθεια είναι πως με πονάει, με πονάει να ξέρω πως στο μυαλό σου δύο έχουν θέση και στην καρδιά σου μία.Και αυτή η μία;Είναι στ’ αλήθεια μια από μας ή κάποιο τρίτο απωθημένο;Δεν ξέρω τι να σκεφτώ και τι να πιστέψω αγάπη μου.Είναι όλα θολά στο μυαλό μου κι εσύ ολοένα και λιγότερο ξεκάθαρος.

Και θ ακουστεί κάπως μίζερο και κάπως εγωιστικό, μα πως ξέρεις ότι η πρώτη επιλογή είναι πάντα η σωστή;

Μιας και η ίδια η ζωή,συνεχώς μας αποδεικνύει πως η δεύτερη επιλογή είναι καταλληλότερη,διότι με την πρώτη ενεργούμε παρορμητικά.[…πως τέτοια αγάπη να χαθεί,κάποιο βράδυ μου ‘χες πει…είσαι η μόνη επιλογή…]

Λιώνω όταν σε κοιτώ

Για αυτό....

πιάσε το χέρι μου και πάμε

Μην ρωτάς τον προορισμό..Μην σε νοιάζει ..απλά προχώρα και όπου βγει

Φαντασου μονάχα την όμορφη οικογένεια που μπορούμε να δημιουργήσουμε εμείς οι δύο μαζί

Πόσο δύσκολο και επίπονο είναι το αίσθημα του αποχαιρετισμού. Κλείνεις το βιβλίο. Πας στην επόμενη σελίδα. Η βασικά σε νέο κεφάλαιο. Μαζί σου,κάθε μέρα ήταν σαν πάρτυ.Ξέρω ήδη την επόμενη σελίδα του βιβλίου μου. Ρουτίνα. Καθημερινότητα. Υποχρεώσεις. Πίεση. Άγχος. Όλα αυτά παλεύονται η αλήθεια είναι. Η μοναξιά όμως; Η μοναξιά που θα νιώθω στο κρεβάτι μου,όταν θα γυρνάω δεξιά,και δεν θα είσαι εκεί,θα ζω με την ελπίδα να είσαι έστω αριστερά,γυρνάω αριστερά,τίποτα. Είμαι μόνη μου. Υπάρχει μόνο ένα μαξιλάρι για το κρεβάτι μου. Και αυτό είναι για μένα. Δακρύζω όσο γράφω,και το μουσκευω. Απόμακρυνω το μαξιλάρι,κλείνω τα μάτια μου.Σκέφτομαι πως κοιμάμαι πάνω στο στήθος σου,ακούω την καρδιά σου. Τρέχουν κιαλλα δάκρυά,εικόνα γνώριμη ένα γρήγορο ντεζαβου. Σαν τότε που έκλαιγα στην αγκαλιά σου,δεν ήθελα να φύγω,και εσύ μου χαϊδεύεις το κεφάλι γλυκά,μου έδωσες φιλί στο μέτωπο,δεν έχεις ιδέα πόσο ασφαλής ένιωσα. Μπορεί να μην είσαι εδώ,ακόμη όμως με συντροφεύει αυτό το συναίσθημα της ασφάλειας,όσο μακρυά μου και να είσαι..σε νιώθω απίστευτα κοντά μου, συμβιβάζομαι με την μοναξιά μου,ξέρω ότι θα σε ξανά δω. Ξέρω ότι υπάρχεις. Και ξέρω ότι με περιμένεις και εσύ. Και αυτό είναι αρκετό. Σκουπίζω τα δάκρυά μου, χαμογελάω.

Καληνύχτα Μίλτο.

Υπάρχουν πάντοτε λουλούδια για αυτούς που θέλουν να τα βλέπουν.

🌸🌼🌺

Εσύ θυμάσαι;

Θυμάμαι τα μάτια σου να λάμπουν όταν κοιταζόμασταν στο δωμάτιο σου εκείνο το πρωινό,με ενα χαμόγελο έως τα αυτιά ήμασταν και χασκογελάγαμε με οποιαδήποτε χαζομάρα βλέπαμε στο κινητό.

Έλαμπες ,πρώτη φορά είδα άγγελο με τα μάτια μου αλήθεια και μετά φιλιόμασταν σαν να μην υπήρχε αύριο ,δεν μας ένοιαζε κανένας και τίποτα παρά μόνο εγώ και εσύ μαζί.

Αγάπη μου.Δεν θα το ξεχάσω ποτέ αυτό, παρά μόνο όταν ο θεός καταφέρει και μου πάρει τις θύμησες όντας γέρος.

60s

thn agapaw toso polu me pnigei

Σας ευχομαι να ακουσετε πωλ σάιμον οσο μαγειρεύετε γλυκοπατάτες και να σαλεύετε απαλά στον ρυθμό πάνω απτο κατσαρολάκι.