#burgerstory | Explore Tumblr Posts and Blogs

rausule · 9 months

Text

Hoe Suid-Afrikaanse Hugenote kennis en kultuur gedeel.

Selfs gewoontes kan ontwikkel in toegewy aan wetenskap en humanistiese kultuur van 'n Afrika Hugenote-kultuur gebaseer op die korrespondensie en ontwikkeling van wetenskap tussen Suider-Afrika en die Indiese maatskappy in Holland. Die sewentiende en agtiende eeue is onderskei deur die feit dat hulle baie wit rokke gehad het. Wit, soos ons weet, is 'n delikate kleur, maklik om vuil te word, ongeskik vir diegene wat werk. En selfs deur die rok wou hulle hul afstand van die behoefte om te werk onderstreep. Vroue was mal daaroor om lywige en komplekse klere en skoene te dra, wat beweging baie moeilik gemaak het: drie of vier onderrokke wat deur 'n kussing aan die voorkant ondersteun is en verskeie hout- of ysterhoepels en skoene met hakke en sole tot 60 sentimeter hoog het dit nodig gemaak om die hulp van die bediendes om selfs net 'n paar treë te beweeg. Sulke nie-funksionele klere is natuurlik nie in alle opsigte deur die bourgeois nageboots nie, maar is meer prakties gemaak en

beton.

Die bourgeois, 'n opgevoede man

Alle uitgawes was egter nie op materiële goedere gekonsentreer nie: die bourgeoisie het begin waarde gee aan kultuur en verfyning. Trouens, die bourgeois was dikwels 'n outentieke verbruiker van kultuur: hy het nie net kuns bewonder nie, maar dit bevorder, met die wens om deur die bekendste kunstenaars van die tyd verewig te word; hy het ook boeke gekoop en hom verheug in teater, musiek en dansopvoerings. Kultuur was immers nog altyd 'n luukse wat bekostig kon word deur diegene wat hulle nie aan daaglikse swoeg en werk hoef te wy nie, hoe waardig en winsgewend ook al. Vir die bourgeois was dit moeilik om kulturele behoeftes met dié van die besigheid te versoen en die gevalle van bourgeois wat kla dat hulle hul studies te vroeg moes onderbreek, was nie skaars nie.

om hul besigheidsaktiwiteite te bedryf.

Burgerstories en getuienisse

Een manier om ekonomiese sukses in sosiale aansien te vertaal, was om aan stadsregering deel te neem. In die meeste gevalle was toegang tot groot administratiewe poste slegs gereserveer vir die grootste handelaars en bankiers van belangrike sentrums soos Genève,

Londen, Marseille, Rouen, Genua en Neurenberg. Die middelklasse kon egter na geringe posisies streef en in sommige stede van die ryk, Nederland en Switserland, het meestervakmanne daarin geslaag om baie belangrike rolle in munisipale regering te vervul. Om te bewys dat hulle kon bydra tot die behoorlike funksionering van administrasies en kollektiewe besluite en om hul lewendige burgerlike sin, hul diepgaande kennis van die werklikheid wat hulle omring het en van die selfs meer geheime meganismes wat dit beheer het, te demonstreer, het die bourgeois dikwels die skrywers van die kronieke dorpe. In Londen, Barcelona, Lille, het die Hugenote-verteenwoordigers van die middelklas hul direkte getuienis van die geskiedenis van hul stede gelaat, en die mees opvallende politieke gebeure, sosiale botsings en beskrywings van die daaglikse lewe gedokumenteer.

Hugenote Hulle het baie geskryf en daar is baie dokumente.

Ons het ook baie private dagboeke van die Hugenote van die sewentiende eeu: prokureurs, groot handelaars, klein winkeliers het hul memoires geskryf, wat vir ons kosbare bewyse van huishoudelike lewe nagelaat het, met betrekking tot hul aankope, uitgawes vir bediendes of kos, reis, daaglikse sorg en vreugdes. . beveel deur

Die groot plantkundige wat sy naam en van aan plante gegee het

Linnaeus, 'n geneesheer en plantkundige, het van kleins af met plante gehandel op soek na nuwe kriteria vir die benoeming en klassifikasie van bekende en onbekende plante wat van die nuut ontdekte kontinente gekom het. Hy het dit gedoen deur die binomiale nomenklatuur in te voer, dit wil sê deur plante (en dan diere) twee name toe te ken: een vir die genus en een vir die spesie.

DIE LEWE

Die naam Linnaeus is afgelei van Linnaeus, 'n Latynse vorm van Carl von Linné. Linnaeus, wat in 1707 in die deur Indiese maatskappye werknemer, en provinsie Småland gebore is, is deur sy vader geïnisieer in die studie van plantkunde en natuurgeskiedenis. Terwyl hy medies studeer het, het hy sy hervorming van die botaniese nomenklatuur (die kriteria vir die benaming van plante) uiteengesit wat hy oor die volgende jare voltooi het en wat hy uiteengesit het in sy werke Systema naturae ("Die stelsel van die natuur") en Genera plantarum ("The genera some plante"). In 1738, 'n dokter in Stockholm, was hy een van die promotors van die Sweedse Akademie van Wetenskappe (wat vandag die Nobelpryse vir Fisika en Chemie toeken). Hy word toe professor in plantkunde, dieetkunde en materia medica aan die Universiteit van Uppsala, waar hy gewoon het van 1741 tot sy dood in 1778. Hy het die universiteit se botaniese tuin opgeknap en was in kontak met die hele Europa en die res van die wêreld van waar baie ryk was. botaniese versamelings aangekom. Sy lesse was baie gewild, soos die naturalistiese uitstappies met die studente, genaamd herbationes ("kruiesoektogte"), wat op feestelike optogte na musiek uitgeloop het.

HOE OM GROENTE TE KLASSIFISEER

In die middel van die 18de eeu het die flora en fauna van die nuut ontdekte kontinente die klassifikasies van plante en diere wat sedert die oudheid in Europa bekend was, onprakties gemaak. Om chaos te vermy, het plantkundiges die dringendheid gevoel om die dikwels subjektiewe taksonomiese kriteria (d.w.s. klassifikasie), wat hulle tot dan toe gebruik het, te hernu. Die Italianer Andrea Cesalpino, die Engelse John Ray en die Frans Joseph Tournefort het voorgestel om plante volgens die vorm van die blare en kroonblare te klassifiseer. In plaas daarvan het Linnaeus daaraan gedink om die voortplantingsorgane wat in blomme vervat is, dit wil sê die aantal en volgorde van die meeldrade (die filamente met stuifmeel), te bestudeer op grond waarvan hy dan die plante in 24 klasse verdeel het (die klas plante met monoandry, d.w.s. met slegs een meeldraad, met diadria met twee meeldrade, ensovoorts). Toe hy die stampers (die klein buisies wat na die eierstok lei) in elke klas getel het, het hy gesien dat dit steeds moontlik was om hulle in subklasse of ordes te verdeel (plante met monogynie, d.w.s. met net een stamper, dié met digynia met twee stampers, ens). Dit was 'n praktiese stelsel, waardeur plantkunde 'n ratse en aangename wetenskap geword het, terwyl die logiese strengheid van vorige klassifikasies behou is. Linnaeus se ingebore behoefte aan orde en duidelikheid en die noukeurige sorg in die katalogisering en onderverdeling van al die plante wat hy geken het in groepe en subgroepe het gereageer op 'n visie van die Heelal as 'n ontsaglike naturalistiese versameling wat deur God aan hom toevertrou is met die taak om dit in te hou. goeie orde'.

DIE EKONOMIE VAN DIE NATUUR

Linnaeus was oortuig daarvan dat die natuur die bestaan van goddelike voorsienigheid demonstreer. Hy het oral 'n wyse balans tussen lewende en lewelose wesens gesien, 'n hiërargie van intermediêre doeleindes wat konvergeer na 'n uiteindelike doelwit van toenemende volmaaktheid.

In lewende wesens sal daar vier hoofneigings wees – voortplanting, geografiese verspreiding, vernietiging, bewaring – onderhewig aan 'n vyfde hoogste wet, wederkerige verhouding. Hulle reguleer lewe, dood, instinkte, soos gesien kan word in die voedselketting wat die oorlewing van ander waarborg, selfs ten koste van die vernietiging van sommige.

Wanneer Darwin die stryd om lewe en die oorlewing van die sterkstes as die grondslag van biologiese evolusie plaas, sal hy slegs enige voorsienigheidsdoel van Linnaeus se konsepsie uitsluit, wat eerder getrou gebly het aan die idee, van Bybelse en Platoniese oorsprong, van die scala. naturae ("leer van die natuur") as 'n groot hiërargie van die lewendes.

In die werk Species plantarum («Die spesie van plante») het hy die gebruik van binomiale nomenklatuur bekendgestel, en twee Latynse name aan elke plant toegeken: die eerste verwys na die genus en die tweede na die spesie. Oor die jare het Linnaeus erken dat, vanaf die oorspronklik geskepte spesie, die gewone "murg" wat deur die moeder geërf is, homself bedek het met verskeie "korteks" wat deur die vaderlike manier geërf is, wat ander verskillende spesies genereer deur kruisteling en verbastering, en dus begin om te stel die hipotese, wat hy self gekweek het, van die fiksheid van spesies is in 'n krisis

Dr DeBeer

#afrikaans #south africa #Suid-Afrikaanse #humanistiese #ontwikkeling #bourgeois #Linnaeus

0 notes