#anna rogowska | Explore Tumblr Posts and Blogs

pop-culture-diary · 2 months

Text

(Nie)idealny "musical" familijny

"Kalyani: The Musical" Broadway Musical School

Libretto: Agata Biziuk, Dariusz Dudzik, Tomasz Godzisz, Albert Osik

Muzyka, scenariusz i reżyseria: Tomasz Godzisz

Aranżacje muzyczne: Alan Godzisz, Tomasz Godzisz, Szymon Szczot

Charakteryzacja: Marta Ciosek

Choreografia: Rafał Wiewióra

Kierownictwo produkcji: Joanna Pitak

Kostiumy: Karolina Bramowicz

Reżyseria światła: Artur Wytrykus

Scenografia: Agata Stanula

Występują: Dominika Kozak, Dominik Rybiałek, Krzysztof Chorzelski, Wojciech Stolorz, Karolina Kochańska, Łukasz Mazurek, Monika Bestecka, Zuzanna Kotara, Monika Rutkowska, Ewelina Stepanczenko-Stolorz, Klaudia Buczniewska, Katarzyna Domalewska, Gabriel Dubiel, Marta Jakubowska, Żaneta Rus, Kuba Wawrzyniak, Magdalena Cupryś, Bartłomiej Kamiński, Sara Kaźmierska, Damian Zawadzki, Sara Godzisz, Zofia Klimaszewska, Aleksandra Kołodziej, Anna Rogowska, Alan Godzisz, Adrian Załęgowski

Tekst pisany na podstawie spektaklu z 19 marca 2024

Zastanawialiście się kiedyś skąd się biorą aktorzy musicalowi? Gdzieś przecież muszą nauczyć się śpiewać i tańczyć, często w tym samym momencie. Broadway Musical School to właśnie takie miejsce gdzie dzieci i młodzież zainteresowana światem musicalu może się szkolić od najmłodszych lat, by kiedyś lśnić na scenach najsłynniejszych teatrów muzycznych. Ale wcześniej zaznajamiają się z aktorstwem w autorskich spektaklach, takich jak właśnie „Kalyani”.

W baśniowej krainie przychodzi na świat córka wodza spokojnego plemienia Tanaho, waleczna Kalyani. W dniu jej dwunastych urodzin szaman przepowiada, że wybranek jej serca pozbawi plemię wodza, rodzice postanawiając więc odesłać dziewczynkę daleko, by uniknąć tragedii. Tymczasem starszyzna wioski knuje, by pozbawić wodza władzy i przejąć jego pozycję. Ich plany wchodzą w życie, gdy po latach Kalyani powraca w rodzinne strony, w towarzystwie swojego narzeczonego Noah.

W zamyśle to może niezbyt nowatorska historia, ale na jej bazie można by stworzyć wciągający spektakl, w którym zakochałyby się i dzieci i dorośli. Niestety, libretto to największy problem „Kalyani”. To spektakl pełen fabularnych głupotek i niepotrzebnych wątków, które urywają się w połowie. Żeby nie być gołosłownym: Kalyani zostaje odesłana z domu w wieku dwunastu lat, lecz gdy widzimy ją jako dorosłą kobietę, zupełnie nie pamięta swojego domu rodzinnego czy rodziców (choć jak wspominają jej przyjaciółki, rozmyśla o zostaniu królową), co wydaje mi się mało prawdopodobne. A wystarczyłoby, żeby przepowiednię wypowiedziano, gdy była znacznie młodsza.

Co jakiś czas widz łapie się na tym, że ogląda motyw świetnie mu znany. Pierwsza sekwencja na przykład uderzająco przypomina „Krąg Życia”, piosenkę wprowadzającą zasady rządzące światem przedstawionym i kończącą się prezentacją głównej postaci. Motywem przewodnim sztuki jest natomiast samosprawdzająca się przepowiednia. O ile jednak antyczni dramaturdzy używali jej by powiedzieć coś o człowieku, „Kalyani” korzysta z tego wątku całkowicie bezrefleksyjnie, choć wystarczyłoby poddać słowa przepowiedni re-interpretacji pod koniec drugiego aktu. Twórcy się na to nie zdecydowali, co boli o tyle bardziej, że przez większość spektaklu ma się wrażenie, że sposób sformułowania przepowiedni będzie miał znaczenie. Niestety, twórcy wybrali najprostszy sposób rozwiązania całej sytuacji, który niestety niekoniecznie pasuje do samej przepowiedni. Gdyby inaczej ją ujęto zarówno emocje jak i przesłanie mogłoby lepiej wybrzmiewać. W efekcie sztuka prezentuje się jak zlepek źle wykorzystanych wątków z innych, lepszych historii.

Wiele scen jest w tym spektaklu po prostu niepotrzebnych. Najbardziej boli fakt, że wiele z tych wątków zaczyna się bardzo obiecująco, by ostatecznie całkowicie zaprzepaścić swój potencjał. Kalyani zostaje wychowana na wojowniczkę, lecz poza jedną sceną treningu nigdy nie walczy, a nawet nie nosi ze sobą broni. Pojawia się motyw wyganiania demonów, które opanowują ludzi, ale ma na celu tylko wprowadzenie Noah, którego Kalyani, wychowanka jego dziadka, mogła spotkać na wiele innych sposobów.

Denerwuje też sposób przedstawienia relacji Kalyani i Noah. O ile wątek miłości od pierwszego wrażenia często pojawia się zarówno w baśniach jak i musicalach, ten spektakl nie poświęca ani chwili by pokazać co dokładnie połączyło młodą parę, co w sobie widzą, co mają wspólnego. Ich duet miłosny jest pełen pustych frazesów, ale nie zawiera niczego konkretnego. A gdy Noah rozpacza za Kalyani, stwierdza, że będzie tęsknił za jej… włosami.

Jeśli chodzi o scenariusz, to nie dość, że brakuje mu kreatywności, ale i często pojawiają się w nim wypowiedzi w nierozpoznawalnym języku, co na początku skutecznie pomaga stworzyć atmosferę fikcyjnej krainy. Niestety, w miarę jak ilość niezrozumiałych fraz rośnie zabieg przestaje być ciekawy, a staje się irytujący, by ostatecznie doprowadzić mnie do wniosku, że wstawki pojawiają się za każdym razem, gdy scenarzysta nie wiedział co napisać. W połączeniu z bardzo słabymi tekstami piosenek, czasem składającymi się w bezsensowne frazy, całość nie prezentuje się zbyt imponująco.

Warto zauważyć, że „Kalyani” jest bliżej do animacji Disneya niż musicalu. W pierwszym akcie naliczyłam pięć piosenek, w drugim sześć. Miałabym problem z przyporządkowaniem ich do jednego stylu muzycznego, ale nie słychać w nich też motywów plemiennych, a po wyjściu z teatru nie da się powtórzyć ani jednej z nich. Co gorsza piosenek brakuje w najbardziej dramatycznych momentach takich jak pożegnanie Kalyani z rodzicami. Dodatkowo prawie niczym się od siebie nie różnią, z wyjątkiem utworu wiedźmy, perfekcyjnie tworzącego atmosferę i bardzo dobrze wykorzystującego numer taneczny.

Jeśli chodzi o humor, to „Kalyani” próbuje iść w ślady najsłynniejszych animacji z początku lat dwutysięcznych, łącząc treści dla najmłodszych z żartami dla dorosłych. W efekcie dostajemy sztukę pełną nawiązań do kultury popularnej i polityki, które spodobają się jednej widowni, a inną całkowicie zrażą i wywołają wątpliwości, do kogo spektakl próbuje trafić. Pojawił się za to jeden żart specjalnie dla fanów musicali.

To powiedziawszy, ogromnym plusem spektaklu jest grająca dorosłą Kalyani Dominika Kozak, młoda aktorka o powalającym głosie. Nie wątpię, że niedługo zobaczymy jej nazwisko na afiszach największych polskich teatrów muzycznych i nie mogę się już doczekać aż usłyszę ją w bardziej wymagającej roli. Tutaj nie ma niestety zbyt wiele do zagrania. Jak na baśń o wojowniczce i władczyni, „Kalyani” obiera sobie za główną bohaterkę bardzo bierną postać. Podczas spektaklu księżniczka podejmuje tak naprawdę tylko dwie decyzje: tę o przyjęciu oświadczyn i o powrocie do rodzinnej wioski. Mimo wielu potencjalnych powodów nigdy się nie denerwuje ani nie rozpacza, choć scena treningu sugeruje, że ma problem z zachowaniem zimnej krwi.

Wojciech Stolorz i Karolina Kochańska bardzo dobrze sprawdzają się w roli kochających rodziców Kalyani. Aktorów łączy świetna chemia sceniczna, dzięki której ich sceny wypadają najlepiej. Prawdziwe emocje pojawiają się w spektaklu właśnie wtedy, gdy znajdują się razem na scenie. Stolorz perfekcyjnie odgrywa ojca, który jest gotów zaryzykować własne życie, byle tylko zatrzymać przy sobie córkę. Szczególnie dobrze wypada w scenie, gdy przypomina Kalyani rymowankę, której uczył ją w dzieciństwie. Kochańska jest bardzo przekonująca jako matka i żona rozdarta między miłością do dwojga najważniejszych osób w swoim życiu.

Bardzo obiecująco prezentuje się złożona z trzech osób starszyzna, ludzie cyniczni, którzy nie boją się wykorzystywać religii by gromadzić wpływy. Ich konflikt z wodzem mógłby być ciekawym spojrzeniem na walkę między państwem, a kościołem, tym co nowe, a starymi obyczajami. To znaczy gdyby nie napisano ich całkowicie jednowymiarowo i nie pozbawiono ich jakiejkolwiek sprawczości. Postaci zostały przy tym tak przerysowane, że po prostu nie da się brać ich na poważnie.

Przyjaciółki księżniczki nie mają w spektaklu nic do zrobienia z wyjątkiem opowiedzenia widzowi jak szybko i jak głęboko Kalyani zakochała się w Noah, a pozostałe postaci stanowią zaledwie tło. To smutne, bo „Kalyani” może się pochwalić naprawdę sporą obsadą.

Szczególnie widać to w imponujących scenach zbiorowych, które prezentują się bardzo dobrze. Rafał Wiewióra w choreografii postawił głównie na nawiązania do tańców plemiennych rodowitych amerykanów, co sprawnie tworzy klimat spektaklu. Niestety, wykonanie chwilami kuleje, szczególnie gdy młodzi artyści muszą się zgrać nie patrząc na siebie.

Zaprojektowana przez Agatę Stanulę scenografia robi wrażenie. Na scenie powstają różne lokacje, w tym wioski dwóch plemion czy jaskinie, wszystkie profesjonalnie wykonane i wielofunkcyjne. Szczególnie ciekawym pomysłem są lustrzane schody umieszczone po drugiej stronie konstrukcji skalnych, które nie tylko służą postaciom za podesty, ale i odbijają światła reflektorów tworząc coraz ciekawsze efekty.

Dobrze prezentują się też kostiumy. Karolina Bramowicz zaprojektowała stroje dwóch plemion, które pozwalają rozróżnić je już na pierwszy rzut oka. Obie aktorki grające Kalyani (małą i dorosłą) są ubrane tak samo. Bardzo dobrze prezentują się szczególnie stroje starszyzny. Zawodzą za to rekwizyty, chociażby włócznie, które potrafią rozpaść się podczas choreografii walki. A pamiętajmy, że to dopiero pierwszy dzień drugiego setu. Jestem za to pod wrażeniem efektów specjalnych i oświetlenia.

Podsumowując, widziałam już wiele amatorskich produkcji, zarówno dramatycznych jak i musicalowych. Żadna z nich nie miała takiego budżetu i zaplecza jak „Kalyani” Broadway Musical School. A jednocześnie żadna tak bardzo mnie nie zawiodła. Reklamy określają go jako idealny spektakl familijny, ale w rzeczywistości bardzo jej daleko do ideału, szczególnie w tej kategorii. Mimo dobrej obsady i niezłego wykonania, „Kalyani” to spektakl o bardzo słabej fabule i jeszcze mniej wyróżniających się piosenkach, praktycznie pozbawiony swojego własnego stylu. A biorąc pod uwagę, że bilety sięgają cen w renomowanych teatrach, to gra naprawdę niewarta świeczki.

Ale to tylko moja opinia, a ja nie jestem obiektywna.

#Broadway Musical School #Kalyani #recenzja #musical

0 notes

nadialyudchik · 7 years

Photo

January 2017 - Now

First Assistant Director (1AD) in commercials and short/feature films, TV-series

Productions: Radioactive (UA), Family Production (UA), Martini Shot (UA), Electric Sheep (UA), Adrenalin (UA), Pronto (UA), 2332 (UA), Limelite (UA), Shelter (UA), ESSE (UA), Omerta (UA), Partizan (BY), One Little (BY), Cuba Studio (BY), Bakehouse (RU), Laco Films (IL), Storytellers (IN), etc.

Clients: L’Oreal, Givenchy, Multiopticas, Kronenbourg, Wargaming, Ekzo, Work.ua, MTS, Virgin, Huawei, Lamoda, Eldorado, Kyivstar, A1, Beeline, Uklon, etc.

Directors: Cary&Jon, Vadim Perelman, Mike G, Stjepan Klajn, Bruce Paramore, Andrew Gnyot, Ilya Cherepitsa, Marcos Mijan, Fabio Jansen, Lorenzo Cisi, Julia Rogowska, Jeroen Mol, Marat Adelshin, Maged Nassar, Nathalie Cangulhem, Denis Rovira, Nastia Korkia, Ivan Proskuriakov, Arun Gopalan, Nacho Villar & Luis Valera, Nikola Lezaic, Anna Buryachkova, Zac Ella, Ken Karpel, etc.

Projects with Cuba Studio in 2012-2014 (Minsk)

LONG TERM PROJECTS / FILMS 2018 - historical VFX-films (all shot on green screen) for Museum of Mesada (IL), Museum of Caesaria (IL) and Museum of Hula (IL). Produced by Meta4 (IL) 2018 - TV-series L’Attache, 10 episodes (Laco Films) 2019 - TV-series Slavs, 2 episodes of 12 (Wandal Production) 2020 - Short movie “Jordan’96″ (Forefilms), presented at Cannes Festival 2022 2021/22 - feature film by Tonya Noyabreva “Do you love me?” (Family Production), presented at Berlinale 2023

HABIBA by Boef Director - Madja Amin Production Company - Cake Film Producer - Allen Grygierczyk Line Production - 2332 Productions / Dasha Deriagina DP - Noel Schoolderman

MARKET.KZ Director - Mike G DOP - Anton Fursa Production - 2332 Productions Agency - Shots

WARGAMING BALANCE Director - Denis Volkov DOP - Jonathan Weyland Production - Cuba Studio Creative - Vera Feelenko

BROTHERS GRILL Renovation Director - Andrew Gnyot DOP - Anton Fursa Production - Partizan

KINDER (Line service producer) Director - Fernando Vallejo DOP - Ilya Mayorov Production - Okey Dokey Production service - Partizan

MTS MAX OPTION Director - Andrew Gnyot DOP - Vadim Poteev Production - Partizan

WARGAMING IMAGE CAMPAIGH Director - Alexey Krupnik DOP - Vladimir Ushakov Production - Cuba Studio

BONFESTO RICOTTA & CREAM CHEASE Director - Vytautas Chlebinskas DOP - Audrius Budrys Production - Cuba Studio

KINDER (Line service producer) Director - Denis Rovira DOP - Ilya Mayorov Production - Okey Dokey Production service - Partizan

WARGAMING NY Director - Gleb Orlov DOP - Evgeny Ermolenko Production Service - One Little Production

GARAGE - GRANNY’S COMPOTE Director: Jeroen Mol DoP: Sergey Banderas Production: Pronto Film

MTS NO LIMITS Director - Anna Buryachkova DOP - Sveta Aparina Production - One Little Production

BITFURY Director: Peter Storozhenko DOP: Nikita Kuzmenko Production: Electric Sheep Film WoT BLITZ: RECRUITMENT, CARS VS TANKS Director: Stjepan Klein DOP: Vladan Pavic Production - Partizan FCF - Oh my dog Director: Maged Nassar DOP: Yves Sehnaoui Production: Excuse My French Service production: Radioaktive

MULTIOPTICAS - Screen Pollution Director: Ignacio Angulo Villar, Luis Valera Rojo DOP: Michal Babinec Production: Garlic Service production: Radioaktive

Sebastien - Sober Director: Nathalie Canguilhem DOP: Paul Oznur Production - DIVISION Service Production - FAMILY LEFA - MAUVAIS Director: Akim Laouar Aronsen DOP: Joe Cook Production - WANDA Service Production - TOY PICTURES OPPO Director: Marcos Mijan DOP: Octavio Olano Arias Production - Filmplexe Production House Service Production - FAMILY GIVENCHY - L’interdit Thrill Director: Lorenzo Cisi DOP: Fabio Caldironi Production - General Pop Service Production - FAMILY ALLO - SMARTACLAUSE Director: Bruce Parramore DOP: Nick Yefimenko Production - Clever Studio BEELINE - 777 Director: Courtney Phillips DOP: Anton Fursa Production: TOY PICTURES

LION - Be The King Of Your Jungle Director: Julia Rogowska DOP: Piotr Uzanski Production company: Papaya Films London Service Production: TOY PICTURES

LAMODA Spring 2020 + DIRCUT Director: Ilya Cherepitsa DOP: Zhenia Kozlov Production company: Bakehouse

GIVENCHY - THRILL HUNTER Director - Sarah Prinz DOP - Romain Alary Production - General Pop Service Production - FAMILY

GODNYI GOD BY IVAN DORN Director - Dima Avdeev DOP - Eugeny Usanov Production - Masterskaya

UKLON - YOUR LOVE, YOUR RULES s1-s2-s3 Director - Alexey Taranenko DOP - Eugeny Usanov Production - 120 seconds KYIVSTAR - SUPERPOWER Director - Alessandro De Leo DOP - Nikita Kuzmenko Production - NO STARS ELDORADO - FOR FAMILIES Director - Anna Buryachkova DOP - Ilya Maksimenko Production - NO STARS

KYIVSTAR - VSE RAZOM Director - Peter Dietrich DOP - Dima Nedria Production - ESSE

PERSHA PRIVATNA BROVARNIA - UKRANIANS Director - Ken Karpel DOP - Dima Nedria 1AD - Mariko Becher Production - ESSE

MONACO - BE HAPPY NOT IDEAL Director - Fabio Jansen DOP - Eugeny Usanov Production - Shelter

MOONPIG ADVERTISING 2021/22 Director - Ben Reed DOP - Zhenia Gubrenko Production - Agile Films Service Production - FAMILY PUMB - COMMERCIAL 2021 Director - Vitaliy Yermak DOP - Zhenia Gubrenko Production - Rocket Juice ZOLLA - AUTUMN/WINTER 21/22 Director - Caballo Pistola DOP - Anatol Trofimov Production - Bakehouse

MARTA LIPCHEI - TAM DE TY 2023 Director - Ken Karpel DOP - Lena Chehovsky Production - ESSE

AJ BELL - COMMERCIAL 2022 Director - Zac Ella DOP - Spike Morris Production - FAMILY

0 notes