Informatie over de overgang

de ik-stofzuiger

het was een prachtige, mooie dag, maar mijn telefoon is waar ik op zat.

een wereld vol wonderen, en rotzooi artikelen, vol ontworpen feeds, advertenties en muziek, en

ik merkte de zon niet. want ik was verzonken, niet op aan het letten want het scherm gaf me vonken.

de bomen die waaien, de geitjes die mekkeren. de planten die groeien, fluisterende waterbekken.

maar buitenaf afgeleid vond ik niet erg, wat ik echter vergat was mijn binnenwerk.

neon advertenties en verleidelijke deals, grappige memes en shockerend nieuws,

verrotten mijn brein, verneuken mijn geest, principes verziekt in een neon-verlicht feest.

de datamachine, en dat is Big Tech, weten veel meer dan je bewust aan denkt.

bespied door je raam, begluurd in je sokken, beschrijven ze waar jij het meeste zal dokken.

enkel privacy-issues, een datastofzuiger? dat mag dan wel zijn, maar het ligt nog veel ruiger.

want je zelf-beeld en intuïtie worden genomen, je vergeet wat je wilde, verstoffende dromen.

vergald in verdovende, vervreemde grappen, terwijl jouw fantasie naar adem blijft happen.

jouw wil en jouw zelf-identiteit vergeten, dat is hetgeen wat uiteindelijk ketent.

een willoze slaaf van het consumentisme, slik pillen voor adem of koop om jezelf te wissen.

die angstaanvallen voel ik niet voor niets het zijn adempogingen van jouw stikkend verlies.

ik verloor mezelf ook in een zwarte spiegel, en vroeger las ik enkel Biegel.

ik wilde niet meer voelen, ik kon niks meer weten, ik moest maar scrollen, om mezelf te vergeten.

ik was nog zo trots dat ik niet was gevallen, en nu heb ik spijt, dat ik zo was vervallen.

ik heb mezelf zo laten gaan, maar nu bouw ik verder, ik stap uit mijn waan.

ik ontmoet mezelf en ik geef hem een knuffel, ik geef hem liefde, omarm zijn troubles.

ik leef in liefde, en toch pas ik op, je kan hard vallen maar je staat wel weer op.

want nog steeds als ik Google, dan krijg ik een huiver,

voor de gevaren van de ik-stofzuiger.

Verbena olie

Categorie: Gezondheid en gezondheidsproducten

              Verbena olie (Aloysia citriodora)

synoniemen: Citroen verbena (Verbena triphylla, Verbena citriodora, Aloysia triphylla, Lippia citriodora, Lippia tryphilla)

  Eigenschappen

– aroma: zoet, fris, intense citroen-achtig – kleur: lichtgeel tot olijfkleurig – consistentie: dun – extractie: stoomdistillatie van de verse bladeren

  Toepassing…

View On WordPress

Ik heb soms enorme angstaanvallen en ik weet niet waar het vandaan komt en waarom ik het heb. Vooral als ik 's avonds in m'n eentje ben... als ik op m'n scooter naar huis rijdt, m'n scooter in de schuur zet, zelfs als ik alleen thuis ben heb ik een gevoel van onveiligheid. Maar ook overdag merk ik af en toe dat ik ineens in paniek kan raken om iets, maar niet goed weet wat. Iemand die dit herkent of weet wat ik hieraan kan doen? Ik durf er niet echt over te praten.

Ik had in openbaar een intense angstaanval, een meisje die ik niet kende heeft me dan geholpen. Ze had geen ervaringen met angstaanvallen en ze zag gwn dat ik angstig was. Toen ze toenadering zocht heb ik geroepen ‘dat ze haar bakkes moest houden’ & me met rust moest laten. Mr ze gaf niet op en verloor me niet uit het oog. Haar naam was suzanne (net zoals mn overleden oma). Kben de wereld echt dankbaar voor mensen zoals zij. stiekem denk ik ook wel dat mijn oma ervoor iets tussen zat. Stom he?

Ik vind dit ontzettend krachtig en moedig; waarbij de term stom niet eens in de buurt komt. De houvast die gij in die situatie nodig had en (bewust of onbewust) wegduwde; bleef bereikbaar en wat is het sterk dat je deze toch greep. Dit is iets die je waarschijnlijk nog lang zal bij blijven en waarbij je oma gerust mag vernoemd worden x 

The Mercy (film)

Avontuur en heldendom. Plus mooi prijzengeld. Dat is de wortel die de Britse zakenman en amateurzeiler Donald Crowhurst plots voor zijn neus ziet bengelen wanneer hij in 1968 een bootshow bezoekt en een zeilracepionier met aanstekelijk enthousiasme hoort speechen over de unieke kans om “niet langer in de schaduw van andere mensen te staan” door deel te nemen aan de eerste non-stop solozeilwedstrijd rond de wereld, de Sunday Times Golden Globe Race. Een held worden in de ogen van zijn echtgenote en drie kinderen spreekt de uitvinder en ondernemer wel aan. Een levenslijn uitwerpen voor zijn kwakkelende onderneming al evenzeer.

Schepen we in voor een hyperkinetisch zeilavontuur en werpen we de trossen los voor een genadeloze race tegen de tijd en een slopend gevecht tegen de natuurelementen? Niet echt. Wie eenzelfde trip als J.C. Chandors uitgepuurde survivaldrama All Is Lost verwacht van deze op feiten gebaseerde biopic, komt bedrogen uit. THE MERCY is slow cinema, geen adrenalinestoot maar een traag geritmeerde en existentiële odyssee waarin een op drift geslagen, weinig heroïsche solozeiler worstelt met moraliteit, nalatenschap en geestelijke gezondheid. Om uiteindelijk zonder overwinning of loutering te verdwijnen. Frustrerend voor het publiek dat de race via de pers volgde en ook via de netjes achtergelaten logboeken onvoldoende verklaringen vindt. Frustrerend ook voor de toeschouwer die door THE MERCY niet de zaal wordt uitgestuurd met een goed gevoel en een ontrafeld mysterie. Wel krijgt die denkvoer, vragen, parallellen, overwegingen en de prikkel om stil te staan bij onze verslavende drang om te oordelen en spektakel te verslinden.

THE MERCY is haast een anti-avonturenfilm. Een film die niet teert op adembenemende vergezichten (de vele scènes benedendeks creëren zelfs een claustrofobisch gevoel) en beklemmende actiescènes (Donald is een hopeloze klungel die zich vooral laat meevoeren), maar die de groeiende emotionele ontreddering van de protagonist vertelt via het gelaat van een sterke Colin Firth. Dat levert een ontluisterend beeld op van het prototype van de koele, nuchtere Brit. Crowhurst oogt eventjes blij wanneer hij zich kinderlijk naïef inschrijft voor de race, maar al snel klopt zijn gedrag niet meer met zijn emoties. Zijn gelaatsexpressies geven aan dat hij eigenlijk wil afzien van de hele onderneming en beseft dat hij en zijn boot ongeschikt zijn voor de tocht. Hij raakt ook amper vooruit, wordt zeeziek en worstelt met technische problemen. Alleen door een drogbeeld te creëren (door te liegen over zijn positie en vooruitgang), zorgt hij voor opwinding bij het thuisfront. Zelf wordt hij enkel depressiever, want de leugen plaatst hem in een onmogelijke positie. Terugkeren kan niet, omdat dan een financieel debacle dreigt; te succesvol zijn kan leiden tot ontmaskering. Verder ploeteren en in cirkels varen vormen de enige uitweg. Tot het noodlot hem schaakmat zet.

Er zit een vleugje Werner Herzog (de avonturier geeft zich over aan de onverschilligheid van de natuur) en een snuifje Oliver Stone (de kleine ondernemer als slachtoffer van het kapitalisme) in THE MERCY, maar James Marsh zoomt vooral andermaal in op menselijke dilemma’s (The King, Shadow Dancer) en de spanning tussen dromen en perceptie (Man on Wire, Project Nim). Crowhurst is een con man die worstelt met zijn “sin of concealment”, zoals hij het in zijn logboek neerschrijft, en langzaam zijn greep op de werkelijkheid verliest. Zijn ontreddering leidt tot visioenen en angstaanvallen, maar de grootste ‘waanzin’ situeert Marsh aan land, waar de media en team-Crowhurst een hype en extra druk creëren. Echtgenote Clare kapittelt de sensatiebeluste voyeurs en stelt zich met haar gezin empathisch en ‘genadig’ op. Met open armen smeekt ze de zee om een terugkeer. Een ritueel dat aangeeft hoezeer de odyssee een reis-, overlevings- én migrantenverhaal is.

Net zoals bij het concert van Jef Neeve ben ik deze film met mijn meter gaan kijken, en net zoals bij dat concert genoot zij er overduidelijk meer van dan ik. Ik wil niet beweren dat het een slechte film was, om eerlijk te zijn was het gewoon niet voor mij.

Relatie fan-idool

Met de opkomst van sociale media is het fenomeen fanschap drastisch veranderd. Een jaar of tien, twintig geleden was een idool iemand die je verafgoodde door posters aan de muur te hangen, cd’s te draaien, misschien films of tv-programma’s te kijken. De relatie fan-idool was behoorlijk eenzijdig: de fan kreeg af en toe een zoethoudertje toegeworpen – een nieuw nummer, een tv-optreden, een bericht over een huwelijk in een roddelblad – en daar moest hij of zij het mee doen.

Maar met de digitalisering is de relatie tussen fans en idolen binnenstebuiten gekeerd, schrijft de Britse hoogleraar sociologie Ellis Cashmore in zijn boek Kardashian Kulture, waarin hij onderzoekt hoe de celebritycultuur in de 21ste eeuw is veranderd. Niet langer staan fans van buitenaf te kijken naar de wereld waarin hun idool leeft – ze staan er middenin.

In de jaren vijftig gingen sociologen de relatie tussen het publiek en de presentatoren op de steeds populairdere televisie beschrijven als een ‘parasociale relatie’. Deze wordt gekenmerkt door een – soms enorme – investering van tijd en energie vanuit de een (de tv-kijker, in dit geval), terwijl de ander (de presentator) niet eens weet dat hij of zij bestaat. Het bijzondere, schreven onderzoekers Richard Wohl en Donald Horton – die de term in 1965  muntten in een publicatie in Psychiatry – is dat zo’n presentator erin slaagt een gevoel van intimiteit op te bouwen met een grote groep volslagen onbekenden. Hoewel de fans hun idool vrijwel nooit in het echt ontmoeten, voelen ze zich niet afgewezen. Deze intimiteit is maar een schaduw van wat we normaal onder deze term verstaan, schrijven Wohl en Horton, maar werkt desalniettemin extreem verslavend.

Met de opkomst van sociale media is die parasociale relatie totaal uit de hand gelopen – van beide kanten. Vloggers, YouTubers en influencers delen alles van zichzelf, inclusief huilbuien, angstaanvallen, het sterfbed van een familielid. En wij, het publiek, zijn collectief verslaafder dan ooit. We zitten niet langer een uur per dag voor de tv voor dat ene momentje schijnintimiteit met steeds weer dezelfde quizmaster; we kunnen constant op onze computer en telefoon zien wat onze zelfgekozen idolen aan het doen zijn. Hun hele leven is inzet geworden in de wedstrijd om aandacht die online wordt uitgevochten.

En de inzet is hoog in die wedstrijd. Platform YouTube, waarop idolen als Monica Geuze zich hoofdzakelijk manifesteren, werd in 2005 gelanceerd en trok dat jaar al rond de 8 miljoen kijkers per dag. Inmiddels zijn dat er zo'n 5 miljard. Elke minuut gaat rond de 500 uur aan video via YouTube het internet op. Dat is per dag zo’n 720 duizend uur aan persoonlijke content – wachtend op fans die zin hebben in een dosis digitale intimiteit.

Level-up! Hoe gamificatie onze gamebedrijven naar een nieuw niveau tilt.

Het begrip “gamificatie” is alomtegenwoordig en doet langzamerhand zijn intreden binnen elke sector. Vlaamse gamebedrijven en start-ups, die zich focussen op cross-sectorale samenwerkingen, schieten dan ook als paddenstoelen uit de grond. Met het stijgende succes, groeit tegelijk ook de kritiek op het begrip. Het leidt tot de vraag hoe de game-industrie duurzaam kan blijven inspelen op deze nieuwe trend.

Wat is gamificatie?

Hoe we naar gamificatie kijken, is grotendeels bepaald door Sebastian Deterdin. In zijn boek The Gameful World maakt hij duidelijk dat men het begrip niet kan reduceren tot gaming.

Deterding geeft daarbij als voorbeeld een game om mensen te laten stoppen met roken. Een gamedesigner zou zich daarbij als doel de positieve spelervaring nemen, terwijl een gamificator ook het lerend onderdeel in achting neemt. Daar ligt volgens Deterdin een belangrijk verschil. Gaming focust zich uiteindelijk altijd op entertainment, terwijl gamificatie haar hoofddoel een gedragsverandering inhoudt. Gamificatie kent dus haar oorsprong bij games, maar focust zich op gamedenken en gametechnieken toepassen (zoals badges, punten, levels en ranglijsten) in een niet-game omgevingen om zo personen aan te spreken, te motiveren en te activeren.

Andere experten als Gabe Zichermann (“a process of using game thinking and mechanics to engage audience and solve problems”) en Amy Jo Kim (“using game techniques to make activities more engaging”) zitten daarbij op dezelfde lijn.

Waarom is gamificatie een succes?

Psycholoog Simon De Winter somt in de vlog “Game Over” de positieve effecten van gamificatie op voor het individu. Allereerst is er het effect van sociale integratie. Zo ontwikkelde een team van neurowetenschappers en gamedesigners aan de Universiteit van Texas een videospel met therapeutische toepassingen om mensen met een Autisme Spectrum Stoornis, Asperger of een hersentrauma te helpen met hun sociale en cognitieve vaardigheden. Het gebruik van gamificatie zou ook helpen het leerproces te verbeteren. Omdat gamificatie actie vereist, verhoogt de concentratie, cognitie en perceptie van de speler. Een goede e-learning game, zoals Medieval Swansea, trekt de volle aandacht van het individu en leidt tot versneld en duurzaam leren. Via gamificatie neemt een persoon ook makkelijker sensorische informatie uit de omgeving op. Tot slot heeft gamificatie ook positieve effecten op de spatiële cognitie van een individu. Iedereen die ooit Tetris speelde, weet ondertussen hoe een auto in te laden. Inhibitie, zoals VR-ervaringen om rijden onder invloed af te raden, en multitasking worden ook aangemoedigd via gamificatie.

Gamificatie heeft positieve effecten op het organisatieniveau . Het adviesbureau Capgemini Consulting stelt dat gamificatie change management versnelt omdat laagdrempelige, schaalbare en bovenal leuke acties binnen een game-omgeving leiden tot een lagere weerstand van personeel tegen verandering. Element als spelregels, doelen op korte termijn, versnelde feedback en erkenning van de behaalde prestaties stimuleren ook de betrokkenheid van het personeel en de klanten bij de organisatie. Starbucks gamifceerde met succes haar traditionele spaarkaart naar een interactieve game voor baristas en klanten. Gamificatie bevordert volgens Capgemini ook de vaardigheden van een organisatie haar medewerkers. Hun onderzoek toont aan dat werknemers die training ontvangen via gamificatie 11% meer kennis opnemen, 14% hogere vaardighedenniveaus laten zien en 9% meer retentiepercentage hebben. Het is de reden waarom het Vlaamse OneBonsai veiligheidstrainingen in VR aanbiedt.

Waar komt de kritiek op gamificatie vandaan?

Een belangrijke kritische stem in het gamificatie debat is Elizabeth Lawley, professor aan het Rochester Institute of Technology. Zij hekelt hoe de game-industrie gamificatie steeds sneller wenst toe te passen in verschillende sectoren. De industrie reduceert volgens haar daardoor de nodige complexiteit van een goed ontworpen en gebalanceerde game tot zijn eenvoudigste onderdelen. Een slecht ontworpen game kan vervolgens de kwaliteit van de service of het product verminderen en afleidend werken. De online kledingzaak Zappos stopte de gamificatie van haar webshop nadat ze bedolven werd onder de klachten over badges, die klanten konden verdienen via online aankopen, maar waar ze vervolgens, door het slechte gamedesign, niets mee konden doen.

Analist TJ Keitt verklaart dat gamificatie na een tijd ook negatieve effecten kan hebben, zoals toenemende competitie tussen de medewerkers en een verminderde motivatie bij verliezers. Ook psychologische problemen manifesteren zich in buitengewone gevallen bij gamificatie. Zo kan de constante druk om te willen winnen leiden tot burn-outs en angstaanvallen of kunnen gezondheidsapps zoals calorie -en fitnesstrackers bij kwetsbare personen stoornissen als anorexia in de hand werken.

Hoe kan de game-industrie deze beperkingen overstijgen?

Het is interessant om te kijken hoe de Vlaamse sportsector nu omgaat met gamificatie. Een goede case is daarbij Howest InnMotion, een West-Vlaams living lab voor technologie en beweging. De organisatie ontwikkelt apps, games en VR-toepassingen voor de brede sportsector. Zo ontwikkelde ze verleden o.a. een Virtual Reality roeigame voor de Vlaamse Roeiliga.

Via een multidisciplinaire onderzoeksgroep van studenten en projectmedewerkers uit de studierichtingen “Sport en bewegen” en “Digital arts en entertainment” legt InnMotion zichzelf specifieke user requirements op voor de sportgames die zij ontwikkelen. De games bevatten competentieniveaus (in de vorm van niveaus, scores en prestatiebadges) en zijn gepersonaliseerd via leeftijd en doelstellingen, zodat de speler zelf zijn of haar sportieve vooruitgang in doelstellingen kan opstellen. Elke game moet daarboven ook verenigbaar zijn met haar omgeving. Games binnen een schoolcontext moeten een educatief doel hebben, terwijl spelen in de werkomgeving het (gezonde) concurrentievermogen tussen collega’s moet aanmoedigen. Verder moet elke game ook gedetailleerd en realtime feedback kunnen geven aan de gebruiker. Denk daarbij aan sensoren die de correcte houding of de hartslag van de gebruiker controleren tijdens het spelen. Elke game is ook in multiplayermodus gemaakt, om de integratie van games in sportsessies te verhogen. Tot slot moeten de games altijd de universele waarden uit de sportwereld omhelzen (zoals gezond eten) en een immersieve ervaring bieden aan de gebruiker. Op deze manier verzekeren ze dat de sporter 100% gefocust blijft tijdens de gehele work-out.

De eisen die InnMotion aan haar games oplegt zijn specifiek van toepassing op de sportsector. De user requirements werden door InnMotion afgetoetst met sportclubs en sportfederaties. Door beweegprofessionals bij elkaar te plaatsen en hen de nieuwste digitale beweegtoepassingen te tonen, kon InnMotion perfect bepalen welke aspecten van gamificatie gunstig waren.

Om gamificatie succesvol en duurzaam te maken, moet de game-industrie zichzelf dus belangrijke user requirements opleggen. Deze worden bepaald via een sector breed overleg. De Vlaamse sportsector kan daarbij als voorbeeld dienen. Dit is niet vanzelfsprekend voor gameontwikkelaars. Zij moeten zichzelf omscholen tot gamificators. Een belangrijke rol is daarbij weggelegd voor het onderwijs. De Howest haar Digital Arts and Entertainment opleiding hoort tot de beste per wereld, maar een fulltime tewerkstelling binnen de Vlaamse game-industrie blijkt nog altijd geen evidentie. Door in te zetten op gamificatie verzekert de Howest haar studenten van een toekomst in Vlaanderen na hun opleiding.

Stef Vonk is 28 jaar en werkt als beleidsmedewerker voor het Departement Cultuur, Jeugd en Media waar hij o.a. mee de innovatie binnen de creatieve sector van Vlaanderen opvolgt.

Ademhalingstechnieken voor angsten

Elke dag gebeuren er zoveel dingen om ons heen die angst en stress veroorzaken in ons leven. Zelfs dingen die in de toekomst zijn gebeurd en dingen die in de toekomst zullen gebeuren, kunnen uw dagelijkse leven lastig vallen. Sommige mensen hebben zelfs last van chronische angst - een situatie die niet lacht. Het eerste dat uw arts u voorschrijft, is veel medicijnen om u te ontlasten van dergelijke angst en stress. Maar nu heb je een betere manier om controle te krijgen over je geest, lichaam en ziel. Er is een wederkerige relatie tussen emoties en ademhaling. Dit is de reden waarom ademhalingstechnieken je kunnen helpen beter om te gaan met je emotionele onrust. Constante zorgen of nervositeit kunnen leiden tot een versnelling van uw ademhaling. Dus, door je ademhalingsritme te beheersen, kun je daadwerkelijk je lichaam signaleren om te kalmeren. Alleen al door je adem te veranderen, kun je snel en effectief je gemoedstoestand veranderen in rust, zonder de hulp van welke medicijnen dan ook! Snelle, diepe ademhaling leidt tot een benadeelde toestand - minder vitaliteit, minder weerstand tegen ziekte en een hectische gemoedstoestand. Wat je moet doen om je angst onder controle te houden, is door beter te ademen. Deze niet-medicamenteuze techniek helpt je niet alleen om er vanaf te komen, maar ook om angstaanvallen te voorkomen.  In case you cherished this article and you wish to get guidance relating to yoga sittard kindly stop by our web page. Enkele bekende ademhalingstechnieken voor het beheersen van uw angst zijn unilaterale neusgatademhaling, bilaterale neusgatademhaling en oefeningen voor buikademhaling. Zit met je rug recht en ontspan je geest. Voor eenzijdige neusgatademhalingstechniek, adem in vanuit de ene neus door de andere te sluiten. Houd vier keer je adem in en adem dan uit vanaf dezelfde neus. Evenzo, voor bilaterale neusgatademhalingstechniek, adem in vanaf je linker neus en houd je adem in voor vier tellen voordat je uit je rechter neus uitademt. Herhaal andersom. Zowel unilaterale neusgatademhaling als bilaterale neusgatademhaling zijn geweldige manieren om de stress te overwinnen en je zenuwen te kalmeren. Abdominale ademhaling is ook een geweldige manier om stress weg te nemen van je lichaam. Leren ademen in je maag kan je leven echt redden in een situatie van paniekaanval. Voor buikademhaling moet u op het bed gaan liggen met uw borst naar boven gericht. Plaats uw hand stevig op de maag en blijf lang ademhalen zodat u 6-8 ademhalingen per minuut krijgt. Vergeet niet om een ​​ontspannen gemoedstoestand te handhaven wanneer je de buikademhaling doet. Herhaal dit met gelijke tussenpozen om het lichaam in een ritmische ademhalingsorde te krijgen. Unilaterale neusgatademhaling, bilaterale neusgatademhaling en buikademhalingstechnieken kunnen u helpen om een ​​volledig bewustzijn van de ritmische stroom van uw ademhaling te ontwikkelen. Vergeet niet dat je adem je beste vriend is. Wat unilaterale neusgatademhaling en bilaterale neusgatademhalingstechnieken voor u doen, is uw geest kalmeren, uw zenuwstelsel versterken, uw ademhaling regelen en uw emoties in balans brengen. Je kunt deze ademhalingsoefening ook overal en op elk moment uitvoeren. Gebruik deze eenvoudigste manier om een ​​volledige controle over je emoties te krijgen en een beter leven te leiden!  

EXTRA

In deze remake van de klassieke serie zorgt een recent alleenstaande Cubaans-Amerikaanse moeder voor haar tienerdochter en oudere zoon, samen met haar ouderwetse moeder.

Deze serie is vrij humoristisch maar geeft ook de harde realiteit en de problemen die mensen meer speci latino's beleven in de Verenigde staten. Niet alleen latino's maar ook alle LGBTQ+ personen. Ze praten ook over post traumatische stress stoornissen,depressie en angstaanvallen enz., thema's die niet zo vaak worden aangehaald of niet goed genoeg.

Deze serie heeft mij doen nadenken en ook meer doen begrijpen hoe sommige personen zich voelen en wat wij kunnen doen om ze te steunen bij dergelijke problemen.

Zelfgeschreven achterflaptekst

Max is vijftien jaar oud en is een gewone tienerjongen. Hij gaat naar school, gaat vaak uit met vrienden en speelt voetbal. Zijn leven is dus doodnormaal tot hij op een dag een vreemde bult ontdekt op zijn lichaam. Het blijkt dat hij lymfeklierkanker heeft en heel zijn leven veranderd. Hij wil de kanker overwinnen dus gaat hij heel hard de strijd aan. Ook al wordt hij heel ziek door de chemo, hij blijft doorgaan. 8 maanden later is de kanker verdwenen uit zijn lichaam. Hij denkt dat zijn leven weer zoals vroeger is, maar al snel heeft hij last van angstaanvallen en hyperventilatie. Gelukkig krijgt Max heel veel steun van zijn familie, vrienden, school en van vele andere mensen.

Het boek is een waargebeurd verhaal. Het is gebaseerd op het levensverhaal van Roy Looman. Hij heeft samen met Edward Van De Vendel dit boek geschreven.

Ik ben doodziek en heb net nog een taak gemaakt van 3 pagina’s omdat de deadline vanavond was. Alsof ik net ook niet 10 keer gestorven ben van emoties, ziek zijn en angstaanvallen

Valeriaan olie

Categorie : Gezondheid en gezondheidsproducten

        Valeriaan olie (Valeriana officinalis)

  Eigenschappen

– aroma: warm, zoet, hout-achtig, ‘als leer’ (de geur blijft lang hangen) – kleur: olijf-groen tot olijf-bruin (wordt donkerder naarmate ze ouder wordt) – consistentie: dun – extractie: stoomdistillatie (van de wortel)

     Toepassingen

  valeriaan olie staat vooral bekend om haar…

View On WordPress

Hoe ga ik om met paniek/angstaanvallen?

Hoi. Heb jij voor mij een tip hoe ik om kan gaan met een terugval in een depressie? Soms kan ik dit ook krijgen als mijn vrienden er bij zijn en dat wil ik niet.. het gevoel dat je weer in een gat komt, helemaal alleen. Iedereen staat ver van je af, de paniek komt op. Wat valt er tegen te doen?

Zou je misschien een beetje willen verduidelijken wat je bedoelt lieve anoniem? Bedoel je dat je in een terugval zit over het algemeen al, of dat je het op sommige momenten voelt opkomen? Het is dat deze zin me een beetje in de war brengt: ‘Iedereen staat ver van je af, de paniek komt op.’ omdat dat me wat meer doet denken aan angstaanvallen en misschien (lichte) dissociatie.

Maar in ieder geval, als je een terugval in een depressie hebt, lijkt het me vooral belangrijk om steun op te zoeken, en misschien ook (terug) professionele hulp op te zoeken. Doe in ieder geval beroep op je nabije omgeving. Geef jezelf tijd. Maak een onderscheid tussen wat jij zegt en wat de depressie zegt. Probeer minstens 1 keer per dag buiten te komen. Doe wat voor jou self-care is. En wees niet te hard voor jezelf, wees zo zacht als je kan.

De romantiek van de slaaptrein

In slaaptreinen beleef ik altijd mijn beste nachten: hotseklotsend wegdromen op de geluiden van de trein, slapen als een roos en pas wakker worden wanneer de trein het station van aankomst binnenrijdt, de hele nacht beschermd door Ellen die oplettend en klaarwakker onze kostbare spullen met haar leven heeft bewaakt. Wat had ik me er dus op verheugd: de slaaptrein van Bangkok naar Uban Rachatani voordat we echt op de fiets stappen. Ellen deed als gebruikelijk geen oog dicht en ik kon ze al na 5 minuten met geen mogelijkheid meer open houden. Wat een lekker bedje en wat een heerlijk koele airco in het 'lower bed'. Dat Ellen blauwbekkend met het schuim op haar welhaast bevroren lippen (best bijzonder in de tropen) zo'n beetje al haar kleren aan het aantrekken was in het 'upper bed', inclusief fietsbroek, ontging mij volledig.

Tot ongeveer half drie......

"Jeetje, wat gaat deze trein tekeer! Gaat het wel goed met de fietsen in het bagagetreinstel? Heb ik er wel goed aan gedaan de fietsen met mijn hangslot aan elkaar te zetten, ter voorkoming van diefstal (uit een afgesloten treinstel, bewaakt door een hele aardige man, is best logisch, gebeurt waarschijnlijk dagelijks)? En waar heb ik dat sleuteltje ook al weer gelaten? Ik moet mijn wekker zetten, want ze willen dat treinstel natuurlijk meteen legen bij aankomst en dan staan onze fietsen - lekker handig aan elkaar geketend - natuurlijk vreselijk in de weg". Deze en andere gedachten flitsten door mijn hoofd, mijn romantische beeld van het reizen per slaaptrein viel in 1 klap in duigen. Maar gelukkig is er ook iets positiefs te melden: de lariam tegen malaria (nog geen mug te bekennen overigens) werkt blijkbaar uitstekend, in ieder geval wat de bijwerkingen betreft (paniek en angstaanvallen).

Voor wie wil weten hoe het is afgelopen? Uiteindelijk is alles natuurlijk goed gekomen. Doodmoe maar heel tevreden en opgelucht stapten wij om half negen op onze fietsen. Laos, we komen er aan!