The Boxer Theo Huizenaar (c.1927), Isaac Israëls

Isaac Israels (Dutch, 1865-1934) Boxer Theo Huizenaar, 1927 

Oil on canvas, 101 x 66 cm

"Boxer Theo Huizenaar", c.1927 by Isaac Israels (1865–1934). Dutch painter. oil on canvas

Isaac Israëls (Dutch 1865-1934) Boxer Theo Huizenaar, 1927

De bokswedstrijd tussen Bep van Klaveren (links) en Luc van Dam (rechts) in het Feijenoordstadion, 10 augustus 1947.

Uit het Vrije Volk van 11 augustus 1947:

Achttien duizend toeschouwers — een record voor Nederland — hebben in het stadion Feijenoord met wild kloppend hart een gevecht aanschouwd, dat enig in zijn soort is geweest. Niet omdat dit nu een strijd was van opperste schoonheid; maar omdat er voortdurend een schier beklemmende spanning in zat. Men voelde het: dit was meer dan een simpel vuistgevecht. Deze strijd was niet los te denken van zijn achtergrond. Van Klaveren, eens op de handen gedragen, maar daarna vergeten door zijn lang verblijf in het buitenland, stond hier tegenover zijn opvolger. Twee boksers gekweekt door dezelfde man, Theo Huizenaar.

Die spanningen nu zouden zich deze middag met geweld moeten ontladen. Slechts acht van de vijftien ronden heeft het gevecht geduurd, en voordat de echte ontlading kwam, was het afgelopen. Van Klaveren won, maar natuurlijk was die overwinning hoogst onbevredigend, al was er reglementair niets op af te dingen.

Van Dam was acht ronden de beste man geweest. Niet dat hij het gemakkelijk had. Verre van dat. Daarvoor was Van Klaveren te agressief en wat meer zegt, daarvoor bokste Van Klaveren ook te goed. Nu geen Amerikaanse show, nu geen onbesuisd en roekeloos vechten met opzettelijk verwaarloosde dekking, zoals hij dat bij vorige gelegenheden wel had laten zien.

In de hoek werden de teugels strak gehouden. Maar toch viel hij aan. In de eerste ronde reeds. Een uitschietende rechtse trof Van Dams kaak, maar juist iets te hoog. Van Klaveren stootte door, sloeg wild op dekking en miste herhaaldelijk. Zo vond men in de eerste ronde al dadelijk de karakteristiek van het gevecht, want in elke ronde herhaalde zich dat spelletje.

Na acht rondes werd de strijd gestaakt vanwege een bloedende wond boven het rechteroog van Van Dam.

De fotograaf is Lex de Herder en de foto komt uit het Stadsarchief Rotterdam. De informatie komt uit het Vrije Volk van 11 augustus 1947.

De bokswedstrijd tussen Bep van Klaveren (links) en Luc van Dam (rechts) in het Feijenoordstadion, 10 augustus 1947.

Uit het Vrije Volk van 11 augustus 1947:

Achttien duizend toeschouwers — een record voor Nederland — hebben in het stadion Feijenoord met wild kloppend hart een gevecht aanschouwd, dat enig in zijn soort is geweest. Niet omdat dit nu een strijd was van opperste schoonheid; maar omdat er voortdurend een schier beklemmende spanning in zat. Men voelde het: dit was meer dan een simpel vuistgevecht. Deze strijd was niet los te denken van zijn achtergrond. Van Klaveren, eens op de handen gedragen, maar daarna vergeten door zijn lang verblijf in het buitenland, stond hier tegenover zijn opvolger. Twee boksers gekweekt door dezelfde man, Theo Huizenaar, die deze mensen gemaakt had tot wat ze geworden waren, stonden nu tegenover elkaar. Was het wonder, dat dit spanningen had opgewekt, die het Nederlandse publiek tot dusver niet gekend had.

Die spanningen nu zouden zich deze middag met geweld moeten ontladen. Slechts acht van de vijftien ronden heeft het gevecht geduurd, en voordat de echte ontlading kwam, was het afgelopen. Van Klaveren won, maar natuurlijk was die overwinning hoogst onbevredigend, al was er reglementair niets op af te dingen.

Van Dam was acht ronden de beste man geweest. Niet dat hij het gemakkelijk had. Verre van dat. Daarvoor was Van Klaveren te agressief en wat meer zegt, daarvoor bokste Van Klaveren ook te goed. Nu geen Amerikaanse show, nu geen onbesuisd en roekeloos vechten met opzettelijk verwaarloosde dekking, zoals hij dat bij vorige gelegenheden wel had laten zien.

In de hoek werden de teugels strak gehouden. Maar toch viel hij aan. In de eerste ronde reeds. Een uitschietende rechtse trof Van Dams kaak, maar juist iets te hoog. Van Klaveren stootte door, sloeg wild op dekking en miste herhaaldelijk. Zo vond men in de eerste ronde al dadelijk de karakteristiek van het gevecht, want in elke ronde herhaalde zich dat spelletje. Een felle, vinnige, maar zeker niet onbeheerste Van Klaveren tegen een rustige, de zaak kalm bekijkende, maar toch ook weer niet al te bedaarde Van Dam. Want Van Dams stopstoten hielden niet op, die gingen maar onophoudelijk door en bij elke aanval van Van Klaveren was er een counter van Van Dam.

Het werd een strijd van tactiek tegen tactiek. Van Klaveren viel het meeste aan, maar toch leidde Van Dam het gevecht. Hij liet Van Klaveren, die altijd een zeer slechte timer is geweest en die ook nu zijn afstand niet voldoende kende, telkens misslaan. Hij slipte weg, dook en dook geheel anders dan de veel, maar te eenzijdig duikende Van Klaveren, die juist telkens bij zijn duiken werd opgevangen. Van Klaveren zocht openingen, die hij niet vinden kon. Een enkele maal raakte hij Van Dam op de maag, maar zijn volgende stoot was dan weer een misser.

Het gevecht had zijn hoogtepunt nog lang niet bereikt, toen ontijdig het einde kwam. Van Klaveren had, waarschijnlijk om de hinderlijke plaagstoten te ontgaan, meer de halve afstand gezocht. Er zaten risico's aan maar hij moest die nemen. In de zevende ronde sloegen de boksers bij het inkomen met de hoofden tegen elkaar aan. Van Klaveren liep een paar schrammen op, maar boven Van Dams rechter oog ontstond een heftig bloedende wond. De ringarts adviseerde eerst staken, maar werd vermurwd door het wanhoopsgebaar van Van Dam. Scheidsrechter en jury staken de koppen bij elkaar met het resultaat doorgaan en nog even aanzien. Toen de wond in de achtste ronde opnieuw begon te bloeden, kon scheidsrechter Bergström niet anders doen, dan de strijd staken en Van Klaveren winnaar verklaren.

De fotograaf is Lex de Herder en de foto komt uit het Stadsarchief Rotterdam. De informatie komt via delpher.nl uit het Vrije Volk van 11 augustus 1947.

Rotterdam van toen, Stads Archief Rotterdam