Tumgik
#Sindo Garay
donospl · 2 years
Text
David Virelles "Nuna"
David Virelles “Nuna”
Pi Recordings, 2022 David Virelles w czasie pandemii był niezwykle aktywny jeżeli chodzi o rynek wydawniczy. Brał między innymi udział w projekcie This is Now: Love in the Time of Covid – nagrania tego cyklu ukazały się wyłącznie w formie cyfrowej – którym wytwórnia Pi Recordings starała się wspierać swoich Artystów. Najnowszy album, zatytułowany  Nuna jest z kolei solowym wydawnictwem…
Tumblr media
View On WordPress
0 notes
robertoapaneque · 1 month
Text
Sindo Garay descansará eternamente en Bayamo
Como nota apunto que mi padre, Robert A. Paneque, despidió el duelo de Sindo Garay, el día que fue enterrado en Bayamo.Miles de bayameses fuimos a la terminal de ferrocarriles y allí acompañamos el féretro por un recorrido que culminó en la avenida Castro y Milanés, frente a la gasolinera que da esquina a La Guariana.Ahí fue donde papá pronunció las palabras de despedida del ilustre músico…
Tumblr media
View On WordPress
0 notes
thecubanartobserver · 2 years
Text
Exposición “Viaje a San Isidro” Roberto Fabelo 16.11.2019 Galeria Taller Gorria “Nada temas, la vida te sonríe, / sigue en pos de orgías y placeres, / que pues las pobres mesalinas cada vez / raudal de oro vierten a tus pies. / En medio de esa vida de placeres / cual si fueran traídos para ti, / más sinceros que besos de mujeres / son los consejos que te di.” Sindo Garay La Habana vive sus…
Tumblr media
View On WordPress
0 notes
aschenblumen · 3 years
Video
youtube
Sus ojos son oscuros. Es nibelungo.
2 notes · View notes
zoevaldes · 3 years
Text
La música cubana actual en franca decadencia -
La música cubana actual en franca decadencia –
Por Zoé Valdés. No haré un estudio profundo sobre lo que significa la música cubana actual en el mundo, se trata de una apreciación básica y somera frente a un fenómeno al que estamos asistiendo incrédulos los que conocemos y amamos la música cubana de toda la vida. Para nadie es un secreto que la música de la isla se encuentra en franca decadencia. Menos mal que nos quedan los clásicos…
Tumblr media
View On WordPress
0 notes
escribilla · 4 years
Text
Quien fuera
Estoy buscando una palabra, en el umbral de tu misterio. 
quien fuera a Alibabá, quién fuera el mítico Simbad, quién fuera un poderoso sortilegio, quien fuera encantador. 
Estoy buscando una escafandra, al pie del mar de los delirios, quien fuera Jacques Coustau, quien fuera Nemo el capitán, quien fuera el batiscafo de tu abismo, quien fuera explorador.
Corazón, corazón oscuro.
Corazón, corazón con muros.
Corazón, que se esconde.
Corazón que esta donde, corazón, corazón en fuga, herido de dudas de amor. 
Estoy buscando melodías, para tener cómo llamarte, quien fuera ruiseñor, quien fuera Lennon y McCartney,  Sindo Garay, Violeta, Chico Buarque, quien fuera tu trovador.
Corazón, corazón oscuro.
Corazón, corazón con muros.
Corazón, que se esconde.
Corazón que esta donde, corazón, corazón en fuga, herido de dudas de amor.
Música de trovadores, simplemente inspiradora.
1 note · View note
casadranguet · 7 years
Text
Santiago de Cuba evoca a Sindo Garay, uno de los grandes de la trova
Santiago de Cuba evoca a Sindo Garay, uno de los grandes de la trova
Los avatares existenciales y creativos de Sindo Garay, uno de los grandes trovadores cubanos, fluyeron hoy aquí en la voz de Lino Betancourt, musicólogo que compartió vivencias con el artista, fallecido a los 101 años.
Durante el encuentro teórico del Festival de la Trova Pepe Sánchez, con sede en la ciudad hasta el domingo y dedicado a los 150 años del cantor, el estudioso recordó su origen…
View On WordPress
0 notes
ricoterecords-blog · 5 years
Text
"Habana 500" A Cuban Jazz Guitar Album
In Honor to Havana City’s 500 years of foundation
"Habana 500", the first album of Cuban-American guitarist Ricky Castillo is an homage to one of the most beautiful cities in Cuba, Havana. This album represents a personal approach to Afro-Cuban music and cultural roots.
"Cuban music has contributed to the formation and development of many musical genres worldwide, it is a privilege for me to have taken my first steps in this city full of music and magic, rhythms such as Latin Jazz, Mambo, Rumba, The Songo, the Cha Cha Cha, the Danzón, the Salsa and many others have taken place thanks to the conglomeration of different cultural currents that have arrived on the island. In a historic city frequented by pirates and corsairs, governed by Spaniards and English, in the city of the columns, as Alejo Carpentier would say, center of interaction between the new world and the old continent, we find ourselves detained in time, surrounded by the sea, and bathed in an infinite panorama of social and visual inspiration that grows every second. When I create music, I am coral, I am sand, I am the sea that surrounds my island, and like the waves, which serve as a bridge between the ocean and our land, I feel obliged to rescue, and bring afloat, that vast cultural history that our island possesses!
Artists like Leo Brouwer, Ernesto Lecuona, Arturo Sandoval, Luis Marqueti, Isaac Nicola, Miguel Matamoros, Sindo Garay, Chucho Valdes, Juan Formell, César Portillo, Gonzalo Roig, Amadeo Roldán, Barbarito Díez, Cesar Lopez, Arsenio Rodríguez, Antonio María Romeu , Roberto Faz, Tata Guines, Gonzalo Rubalcaba, Enrique Jorrín, Dámaso Pérez Prado, Paquito de Rivera, and many others that I could not quote in a day, have been a source of direct inspiration in my formation as a musician.
When I observe the musical tradition that precedes me, magnificently powerful, I can only offer my music with the simple aspiration of contributing a small grain of sand to the vast ocean of Cuban musical culture".  Ricky Castillo
1 note · View note
mykristeva · 6 years
Video
youtube
Quién fuera
Estoy buscando una palabra en el umbral de tu misterio. ¿Quién fuera Alí Babá? ¿Quién fuera el mítico Simbad? ¿Quién fuera un poderoso sortilegio? ¿Quién fuera encantador? 
 Estoy buscando una escafandra, al pie del mar de los delirios. ¿Quién fuera Jacques Costeau? ¿Quién fuera Nemo, el capitán? ¿Quién fuera el batiscafo de tu abismo? ¿Quién fuera explorador?
Corazón obscuro, corazón con muros, corazón que se esconde, corazón que está dónde, corazón en fuga, herido de dudas de amor. 
 Estoy buscando melodía para tener como llamarte. ¿Quién fuera ruiseñor? ¿Quién fuera Lennon y McCartney, Sindo Garay, Violeta, Chico Buarque? ¿Quién fuera tu trovador?
Silvio Rodríguez   
2 notes · View notes
lanatarner · 6 years
Video
youtube
Silvia Perez Cruz - La tarde (Sindo Garay) En vivo
1 note · View note
barealdi · 3 years
Text
Una foto del dolor en blanco y negro
Cajas de resonancia magnética
Al final de ese frío hay un túnel de luz.
Llamadas perdidas de atención
hacia dentro.
Infrecuencia cardíaca,
antimateria,
espectros.
Congelándome las lágrimas,
haciendo del dolor un premio.
Diamantes de agua:
Como anillo al dedo.
Firmo la renuncia a la victoria
y consigo sonreír de nuevo.
No quiero anidar en esa cima.
Yo no pierdo la cabeza por Perseo.
No he llegado aquí por el aplauso
sino por la sed:
déjame beber en el trofeo.
Volé cerca del Sol
con una máscara de acero.
Me arde en las mejillas la ambición
Sola, maquillada de talento
¿Te duchas conmigo?
Tú tampoco necesitas todo eso.
«Suena la tarde de Sindo Garay»
Hay mensajes que son mucho más que texto.
Anochece mientras veo amanecer
en tu ventana
los días pasan rápido y las horas pasan lento.
Una noche en vela
Propulsados por el viento
Una noche en vela..
Ves el faro en la bahía
(No te acerques la proa,
coge el freno)
Llevo yo el timón hasta mañana
Tú intenta seguir durmiendo
0 notes
carmecourson · 3 years
Text
Una foto del dolor en blanco y negro
Cajas de resonancia magnética
Al final de ese frío hay un túnel de luz.
Llamadas perdidas de atención
hacia dentro.
Infrecuencia cardíaca,
antimateria,
espectros.
Llueve al otro lado del glaciar y
se congela media lágrima de invierno.
Diamantes de agua:
Como anillo al dedo.
Firmo la renuncia a la victoria
y consigo sonreír de nuevo.
No se me ha perdido nada en esa cumbre:
anidando en la ladera del deseo.
No he llegado aquí por el aplauso
sino por la sed:
déjame beber en el trofeo.
Volé cerca del Sol
con una máscara de acero.
Me arde en las mejillas la ambición
Sola, maquillada de talento
¿Te duchas conmigo?
Tú tampoco necesitas todo eso.
Dibujabas pentagramas en mis piernas
Re-componiéndome en Fa
La clave de aquel misterio.
Dibujabas pentagramas en mis piernas..
Luego desperté del sueño.
«Suena la tarde de Sindo Garay»
Hay mensajes que son mucho más que texto.
Anochece mientras veo amanecer
en tu ventana
los días pasan rápido y las horas pasan lento.
Una noche en vela
Propulsados por el viento
Una noche en vela..
Ves el faro en la bahía
(No me beses en la proa,
coge el freno)
Llevo yo el timón hasta mañana
Tú intenta seguir durmiendo
0 notes
avijohann · 4 years
Video
youtube
Estoy buscando melodía Para tener como llamarte.
Translation under the cut. I took a lot of liberties to communicate the feeling better. Silvio Rodríguez was a poet as much as he was a musician, but what’s beautiful in Spanish comes off as strange or dull in English. I hope this brings in you the same emotions it brings in me.
I’m searching for a word At the threshold of your mystery. Oh, to be Ali-baba, To be the mythical Sinbad, To be a powerful spell Oh, to be a charmer.
I’m searching for a diving suit By the entrance to the sea of delirium. Oh, to be Jacques Cousteau, To be Captain Nemo, To be the bathyscaphe of your abyss, Oh, to be an explorer.
Heart, heart in darkness Heart, heart with walls Heart in hiding Where is this heart? Heart, runaway heart Hurt by doubts of love.
I’m searching for a melody To have a name to call you. Oh, to be a nightingale, To be Lennon and McCartney, Sindo Garay, Violeta, Chico Bauarque, Oh, to be your troubadour.
0 notes
yekuana · 4 years
Photo
Tumblr media
Reposted from @silviorodriguezdominguez Estoy buscando melodía para tener como llamarte. ¿Quién fuera ruiseñor? ¿Quién fuera Lennon y McCartney, Sindo Garay, Violeta, Chico Buarque? ¿Quién fuera tu trovador? Corazón obscuro, corazón con muros, corazón que se esconde, corazón que está dónde, corazón en fuga, herido de dudas de amor. #silviorodriguez #quienfuera - #regrann (en Isla de la Cuarentena) https://www.instagram.com/p/B_DPh8QhAc_/?igshid=150bnmnun3utx
0 notes
peachymokka · 4 years
Photo
Tumblr media
Capítulo 9: Quién fuera
Estoy buscando melodía Para tener como llamarte. ¿Quién fuera ruiseñor? ¿Quién fuera Lennon y McCartney, Sindo Garay, Violeta, Chico Buarque? ¿Quién fuera tu trovador?  
Corazón obscuro, Corazón con muros, Corazón que se esconde, Corazón que está dónde, Corazón en fuga, Herido de dudas De amor.  
  💭 
Arreglar las cosas con Beka no fue tan difícil como pensó, pues al día siguiente, el domingo, estuvo enviándole videos de gatitos desde las ocho de la mañana para llamar su atención. A las nueve ya estaban hablando de cosas cotidianas, riendo con los videos de gatos tocando el piano, al medio día Otabek estaba ya en la casa de Plisetsky para continuar con el juego pendiente de playstation. Aunque, claro, ninguno de los dos se salvó del interrogatorio.
— ¿Qué tal tu cita con Mila?— Yuri estaba tirado sobre el sofá, apoyando parte de su torso sobre el kazajo, quien veía concentrado el juego.
— Nada extraordinario, fui a su casa, vimos esa serie que todos ven.— Yuri pega un salto al ver como alguien aparecía de la nada, casi matándole. 
— ¡Puta madre!
Ambos jóvenes escuchan la voz de Nikolai, regañando a su nieto por las malas palabras. Otabek ríe por lo bajo, mientras Yuri pide disculpas, siguiendo con su juego.
— ¿Cuál serie? ¿Esa de los zombies? 
— Nah, una nueva, no sé, no vi mucho.— Yuri mira a su amigo con una ceja alzada, estirándose para alcanzar los dulces que estaban en la mesa junto al sofá.
— Ya, me imagino por qué.— Otabek deja de lado el control, mirando divertido a su amigo.
— ¿Qué estás pensando?— El rubio regresa a su posición inicial, viendo a la pantalla.
— Nada especial, estoy ocupado matándote.— El moreno mira desconcertado a su amigo, percatándose luego a que se refería al juego. En efecto, Yuri mató a Otabek mientras este estaba distraído.  
— ¿Qué tal tu cita con Leroy?
— No fue una cita, idiota, solo fuimos a tomar un café y luego a patinar en hielo, eso es todo. 
— A mi me parece muy romántico.— El rubio se sienta recto en su lugar, mirando ceñudo a su amigo. Otabek mantiene su expresión serena, aunque Yuri le siente algo distante.
— Quizás sí fue algo romántico.
 🌹
Los días pasaban tranquilos, los amigos seguían con sus rutinas, los almuerzos con los demás, los fines de semana para ellos. Otabek dividía su tiempo entre obtener buenas calificaciones, tratar de no morir pensando en el futuro y tratar de dejar la paranoia con Yuri. Y es que el rubio cada vez se veía más cercano a Jean, salían algunos fines de semana, los recesos los pasaban juntos, hablaban por mensajes, incluso cuando era su fin de semana de amigos Plisetsky tenía el teléfono en su mano para chatear con el canadiense. 
Era un poco jodido.
Quizás era inmaduro, pero Otabek se sentía reemplazado. 
Yuri, por otro lado, solo podía sonreír cuando le preguntaban por Jean. Es que, no sabía como definir lo que tenía con el moreno, pero no le molestaba en lo más mínimo, porque podían abrazarse a veces, enviar cosas cursis, salir al cine o simplemente estar horas y horas hablando. Era lindo, no tenía otra definición. Aunque nunca admitiría eso frente a sus amigos, porque Yuuko podía ser tan molesta, al igual que Otabek, quien siempre terminaba molesto en cuanto Yuri mencionaba a su amigo. 
Es cierto que Yuri no ha presentado a Jean ante sus amigos, pero eso no tendría por qué molestar a Beka, él no le ha presentado a todos sus amigos, el equipo de hockey, por ejemplo.
Mientras pensaba en eso, seguía sacando cosas de su casillero, encontrándose con más papeles amenazantes. Al igual que la rutina con amigos, Yuri tenía una propia rutina con sus agresores, quienes se dedicaban a dejar notas crueles y estúpidas, o darle empujones en el pasillo cuando iba solo. Lo único bueno de eso, es que Jean había hecho su propia rutina con esos mensajes, pues cada vez que Yuri encontraba una nueva amenaza, el canadiense se aseguraba de rayar el mensaje de odio y reemplazarlo por algo lindo o cursi, o algunos dibujos. 
Yuri ahora podía guardar todos esos odiosos mensajes para que luego Jean los arreglara. 
En eso estaba cuando el canadiense se apareció tras él, saludándole con un abrazo. Jean se fija en los papeles de Yuri, sonriendo levemente.
— Son muchos, pobres árboles que son talados para ser usados por imbéciles.—Yuri le sonríe de vuelta, entregándoselos para luego cerrar su casillero.
— Tienes mucho que arreglar, será mejor que te apresures.
— ¿Te parece si nos encontramos a la salida para que te entregue todo esto corregido?— Le muestra su sonrisa perfecta, haciendo que inevitablemente él también sonría. 
  🌹  
 Ese día pasó extrañamente largo. Las clases de matemáticas se le hicieron eternas, a la vez que Química le pareció monótona, lo único bueno fue el almuerzo, donde pudo reír con sus amigos. Yuuko estaba contando cómo es que había reprobado dos materias en menos de una semana, a la vez que Víctor presumía de su habilidad para reprobar dos exámenes en solo un día. Otabek reía por lo bajo mientras escuchaba la conversación, viendo de reojo a Yuri, quien sonreía.
Ya en la tarde, mientras acomodaba su cabello y su abrigo, vio como Jean llegaba a su lado, sonriendo como de costumbre. Vuelve a saludarle con un abrazo a la vez que le entrega los papeles, todos apilados uno sobre otro.
— Okay, su alteza, aquí tiene.— Yuri le sonríe en respuesta, a punto de guardar las notas en su mochila, hasta que siente como el canadiense le detiene.— Oh, gatito, me gustaría que lo leyeras aquí.
— Harás que me muera de vergüenza.— Yuri le reclama levemente, a lo que Jean ríe, tratando de ocultar sus nervios.
— Vamos, lee, no es tan terrible. Si lo haces en voz alta sería incluso mejor.  — El rubio suspira resignado, comenzando a leer.
"Yuri Plisetsky es hermoso" Siente sus mejillas enrojecer enseguida, muerto de la vergüenza.
"Yuri es talentoso, baila ballet mejor que nadie y no tiene miedo de demostrarlo"
"Su cabello es mejor que el de cualquier modelo, espero que no lo corte nunca"
"Es el gato caprichoso más lindo que he visto"
"Por favor no lo hagas enfadar, porque en serio lo vas a lamentar"
"Es simplemente perfecto"
"Eres estupendo, Yuri Plisetsky, mejor que cualquier imbécil que te envía mierdas anónimas o te ignora, mejor que todos"
"Eres tan bueno que creo que no merezco estar a tu lado"
"Tan perfecto que me siento avergonzado de tener la osadía de decir esto..."
"Pero no pude evitar enamorarme de ti"
"¿Es irrespetuoso que tenga el descaro de pedirte que seas mi novio?"
Poco pudo decir Yuri luego de eso, mientras Jean le veía expectante, con los nervios a flor de piel. El rubio tardó unos segundos en asimilar lo que estaba ocurriendo, para finalmente guardar los papeles con apuro y abrazar al canadiense, riendo con ganas. Leroy le devolvió el abrazo, acariciando su cabello y respirando mucho más tranquilo, en completa felicidad.
 🌹
Al día siguiente, fue con Jean a la cafetería. Iban de la mano, poco les importaba las miradas curiosas, Yuri no tuvo miedo, mucho menos si el pelinegro podía partirle el rostro a cualquiera. Llegaron a la mesa en que Yuri se sentaba con sus amigos, donde estos ya le estaban esperando. 
Otabek no puede alejar su vista de las manos de Yuri y su amigo, imaginando lo peor.
Yuri sonríe algo nervioso, bajo la atenta mirada de todos, dispuesto a hablar. Jean le acaricia levemente, como queriendo darle ánimos.
— Hey, bueno, ya les había hablado de él, les presento a Jean, mi novio. 
Luego de escuchar eso, Otabek ya no pudo seguir viendo sus manos unidas.
0 notes
cuerdas-comics · 4 years
Photo
Tumblr media
Estoy buscando una palabra en el umbral de tu misterio quien fuera Alibabá quien fuera el mitico Simbad quien fuera un poderoso sortilegio quien fuera encantador Estoy buscando una escafandra al pie del mar de los delirios quien fuera Jacques Coustau quien fuera Nemo el capitán quien fuera el batiscafo de tu abismo quien fuera explorador Corazón, corazón, oscuro corazón, corazón, con muros corazón, que se esconde corazón, que está donde corazón, corazón, en fuga herido de dudas de amor Estoy buscando melodias para tener como llamarte quien fuera ruiseñor quien fuera Lennon y McCartney Sindo Garay, Violeta, Chico Buarque quien fuera tu trovador Corazón, corazón, oscuro corazón, corazón, con muros corazón, que se esconde corazón, que está donde corazón, corazón, en fuga herido de dudas de amor . Quien fuera Silvio Rodriguez . . #fotografo #fotoedit #fotografía #digital #image #arteurbano #artistas #arte #art #foto #imagenes #silviorodriguez #quienfuera #corazon #corazonroto #corazón #letras #canciones #momento #dibujodigital🎨 #amorporsiempre❤ #montevideo (en Palermo (Montevideo)) https://www.instagram.com/p/B5tfASBhCdR/?igshid=13hds3bll8x8i
0 notes