@de_volkskrant 04022023 #NigerDelta #ExtinctionRebellion 03022023 #VolodymyrZelensky #MarthaSterrenberg #StAntoniusZiekenhuis #Heup https://www.instagram.com/p/CopeElHIgyH/?igshid=NGJjMDIxMWI=

Pijn in heup door stress

Last van pijn in heup door stress? Lees deze tips

[240106] Wonho's Story Board 흡!

Heup!

Translation: official-wonho. Please take out with full credit.

I feal insane today

heup

Heel lang geleden dat ik nog iets heb gepost. Vandaag terug gestart met kine voor de heup. Vorige week dan toch iemand gevonden die weet waar mijn pijn vandaan komt. Mijn spieren liggen helemaal lam. Het was een heftige eerste sessie. Heb gehuild omdat het niet lukte en het zo confronterend weer was om te zien wat niet gaat

Report weekend kami be lyke

Iyaaaaak reportnya ya jajanan kek begini. Weekend ini kami ngga kemana2, cuma pergi2an bentaran aja ngga main, Q time aja bertiga dirumah yakan paakkk @sagarmatha13 alhamdulillah, masih bisa jajan2 enaaak.

Seblak rafaelnya bikinan suamiku ituuu, aku cuma bagian nguleknya karena blio cidera tangan kanan saat kerja, bengkak bgt huhu ciyan yaaa. Lg sakit gt naker2in bumbu, ngerebus, motong2.. Mantap ayang. Dah jadi aja ladaaaaa bgt tp enak lah bisaan suami akuteh luvvvv.. Tp abis bikin seblak ini udah gausah bikin lg katanya heup aja dulu ngga akan ngidam2 lg udah abis rasa penasarannya hahaha.

Siripinnya sari-sari sambil bikin eskosu dan kopi item buat suamiku. Cuy kekenyangan sekotak gitu bertiga dan ngga nyampe 50k gituloh. Malah nyisa sampe siang bbrp biji.

Malemnya ada yg laper mata pengen kue balok setengah mateng. Cemana itu jam set 9an ngenggg pake motor sendiri ke kue balok h. Didin. Mayan ngantri katanya agak lama, aku sama nemo dah ngantuk nungguinnya. Pas nyampe di purak, duh enaaaak. Nemo approved bgt sampe berkali2 blg enak, dibesokin aja msh enak, pas kue balok terakhir dia makan aja dia nanya "bu, kuenya sisa brp lg?" hahaha kasiaaan.. Abisss naaak ku jawab 💔

Alhamdulillah untuk weekendnya walaupun dirumah tp happy tummy bgt nih kita.. Makasih bapak suami, smoga lancar rejekinya yaa biar jajan jajan lg kitaa. Sehat sehat ah, cpt sembuh tangannya. Semangat menghadapi senin lg, dari kamipun yg dirumah ikut sedih ayah harus kerja (sedih maksudnya kita ditinggal berdua lg hiks). Sampe nemo blg "aku seneng bgt kalo ayah libur" kemudian ibu nyamber jg "samaaa ibu jugaaa!!" ❤️❤️

Bu heup bi arada kalsın diye çaba harcayan beynimi sikeyim

Schetschen!!

We beginnen vandaag met de schetsen voor mijn eindwerk!  Wat is precies mijn idee?? Dat ga ik nu vertellen:)

De tweede schets is gemaakt door mijn docent en laat het best wel goed zien. Het wordt dus een lichaam die tegen het ijzerwerk aanstaat. Het ijzerwerk is een abstracte vorm van het lichaam waar je de schouders ziet, de taille en de heup. Het lichaam komt er ongeveer uit te zien als schets 1:)

Tot de volgende post!

Isabel den Heijer 4V1

Dicks Prikkels: De Wereld Op Zijn Kop 111

Reactie Tacticalsmm: ‘De Paasdagen en de legende van het Paasei’

Reactie Tacticalsmm: ‘Gijzeling in Ede wordt wereldnieuws’

- Al zo’n vijftien maanden loopt Lee Towers op zijn tandvlees. Een gebroken heup zorgt ervoor dat de zanger bij optredens is aangewezen op een kruk en een rollator. Het heeft er bovendien toe geleid dat Lee over anderhalve week voor de allerlaatste keer te horen zal zijn bij de marathon van Rotterdam. „Staan is al helemáál niet meer te doen.” Als een levende mascotte prijkte Lee Towers jarenlang aan de voet van de Erasmusbrug om de marathonlopers in zijn thuisstad een hart onder de riem te steken. Toenemende fysieke ongemakken zorgen er nu voor dat de zanger – een kleine twee weken geleden werd hij 78 – later deze maand voor de allerlaatste keer zijn You’ll Never Walk Alone zal vertolken bij de start van de marathon van Rotterdam.

„Ik heb het jarenlang met veel plezier gedaan”, zegt Lee. „Maar ik kan het fysiek niet meer opbrengen. Het kost me enorm veel energie. Want het is niet alleen het You’ll Never Walk Alone zingen, bij zo’n marathon komt veel meer bij kijken. Zo sta ik na afloop bij de finish altijd urenlang te high fiven met de hardlopers. Dat is erg vermoeiend, en ik wil ze geen slap handje geven!”

- Jan en Monique Smit hebben afscheid moeten nemen van hun oma, die dinsdag op 91-jarige leeftijd is overleden. Hun oma speelde een rol in de videoclip van het nummer Ik zing dit lied voor jou alleen, dat Jan - toen nog bekend als Jantje Smit - als elfjarige jongen uitbracht.

„’Op een dag vertelde mijn lieve Oma, dat zij op weg ging heel alleen…’ Deze woorden heb ik de afgelopen 27 jaar duizenden keren gezongen”, schrijft Jan op Instagram. „Met toen in 1997 al -mijn eigen Oma Jannetje- als stralend middelpunt in de videoclip van Ik zing dit lied voor jou alleen. Nu is het moment aangebroken dat deze Oma haar laatste reis heeft mogen maken.”

- Een aantal gemeenten - zoals Leiden, Alphen, Katwijk en Noordwijk - gaat gezamenlijk flink investeren in de toekomst. Dat hebben ze woensdag met elkaar afgesproken. Het gaat om miljoenen euro's aan investeringen in verschillende projecten. Het doel van al deze plannen is om de regio ook in toekomst gezond te houden op het gebied van bereikbaarheid, energie en duurzaamheid.

Uiteindelijk zou de regio daarmee ook in 2050 welvarend moeten blijven. Een groot bouwproject dat al eerder uit een soortgelijke afspraak voortkwam, is de Rijnlandroute, die vanaf deze zomer de A4 en A44 met elkaar verbindt bij Leiden.

- De A44 is woensdagavond en -nacht én donderdagavond en -nacht gedeeltelijk afgesloten vanwege wegwerkzaamheden. Het asfalt op de snelweg is dermate slecht dat het moet worden vervangen. Ook het Prins Clausplein gaat deels dicht. Daar kun je niet vanaf de A4 de A12 op rijden.

Op de A44 gaat het om het deel tussen de N206 bij Leiden (afrit 8) en de N208 bij Noordwijkerhout (afrit 3). De snelweg is afgesloten vanuit de richting Den Haag naar Amsterdam.

- In de zoektocht naar de vermiste Aart uit Leiderdorp deelt de politie de laatst bekende bewakingsbeelden waarop hij is te zien. De 38-jarige man is op zondagavond 24 maart nog bij een tankstation geweest. Daarna ontbreekt ieder spoor van hem.

Dit is een zaak uit het opsporingsprogramma Team West van dinsdag 2 april. Meer zaken zijn hier te vinden.

Aart is die avond om 20.17 uur gefilmd terwijl hij een aankoop doet bij de Esso aan de Persant Snoepweg in Leiderdorp, vlak bij het Alrijne Ziekenhuis. Hij rekent af met zijn pinpas en verlaat de winkel daarna.

- ZOETERMEER - De eigenaar van eethuis Judy in Zoetermeer is maandagmiddag dood aangetroffen in zijn zaak.

Bij het eethuis op de Leidsewallen, waar onder meer Turkse pizza's en döner kebab verkocht worden, is op Tweede Paasdag de hele middag en avond onderzoek gedaan door de politie.

De politie bevestigt dat het om de eigenaar van de zaak gaat. De man is niet door een misdrijf om het leven gekomen, meldt de politie.

- Twee mannen hebben tassen vol dure gezichtscrème gestolen bij filialen van Kruidvat in Delft en Rijswijk. Op de camerabeelden is te zien dat ze nauwelijks moeite doen om onopvallend te werk te gaan en soms recht voor de ogen van klanten de schappen leeghalen. Eén verdachte is al aangehouden, de ander wordt nog gezocht.

Dit is een zaak uit het opsporingsprogramma Team West van dinsdag 2 april. Meer zaken zijn hier te vinden.

De dieven hebben toegeslagen tussen 16 februari en 20 maart. Op beelden van het filiaal aan de Brabantse Turfmarkt in Delft is te zien hoe eerst een van de mannen probeert de crèmes te stelen. Als een medewerkster hem vraagt of hij in de winkel een mandje wil gebruiken, gaat hij weer naar buiten.

Het gaat om de 43-jarige Marvin Kathusing. De Hagenaar is dinsdag rond 8.00 uur voor het laatste gezien in de omgeving van de Vruchtenbuurt in Den Haag. 'Mogelijk is hij vertrokken in de richting van Laakkwartier', laat de politie weten.

Marvin heeft een stevig postuur en droeg op het moment dat hij voor het laatst werd gezien een dronkere sportbroek, een donker T-shirt en zwarte gympen met een witte zool. Hij is tussen de 1,80 en 1,90 meter lang.

- Een bestuurder is afgelopen nacht met een auto een dagbesteding in Roosendaal binnengereden en heeft daar voor een enorme ravage gezorgd.

De bestuurder is op de vlucht geslagen en heeft het voertuig in het pand aan de Gerard Ten Borchstraat achtergelaten. Op basis van het kenteken hoopte de politie de bestuurder aan te treffen op een woonadres, maar daar werd niemand gevoonden. Het is volgens de politie niet duidelijk of de tenaamgestelde ook daadwerkelijk de bestuurder is geweest.

Kort na het incident wisten agenten in een woning vijf verdachten aan te houden en een vuurwapen in beslag te nemen. De aanleiding voor de ruzie is niet duidelijk.

Het voorval in de snackbar werd rond 20.20 uur bij de politie gemeld. Een klant in de snackbar had ruzie met twee andere mannen. De mannen vielen de klant gelijk bij binnenkomst aan en er ontstond een gevecht. De mannen vluchtten naar buiten en er klonk een harde knal. Eén van de mannen had een schot gelost op een raam van de snackbar en de twee sloegen daarna op de vlucht.

- Na een ruzie bij een snackbar aan de Kruitbergstraat in Amsterdam-Zuidoost is woensdagavond een kogel door een ruit geschoten.

De verdachten werden opgepakt in een woning aan de Kikkenstein. Onder de verdachten – allemaal mannen tussen de 16 en 18 jaar oud uit Amsterdam - is vermoedelijk de schutter. In de woning werd bij de doorzoeking ook een vuurwapen aangetroffen.

'Life can be difficult when you have to get through the days alone, with all the baggage from your past still strapped to your hip. What if there was someone who could help carry this baggage? What if that support is what you need to finally tear open that rusted zipper and feel the woolen children's sweaters loaded with painful memories back on your skin? Or even to feel the soft skin of my dear mother, who lost her life decades ago, again?

The British Andrew Haigh, who co-wrote All of Us Strangers with Taichi Yamada, author of the source material 'Strangers', has been driving the popularization of romantic films with gay men in the foreground for years. Weekend, Haigh's romantic drama about two men who share their lives with each other over two normal weekend days, still resonates in the community. Its sensitive, yet grounded atmosphere stood out in an era where these types of films were either extremely camp or extremely depressing. His contributions to the HBO series Looking also saw a focus on meaningful (but no less explicit) intimacy. With All of Us Strangers, Haigh refines many of his trademarks with the help of a great cast (particularly Andrew Scott, who, in addition to being a theater actor, is best known as the hot priest from Fleabag) and a spark of imagination.

Part strangers, part lovers

Compared to his previous work, the premise of All of Us Strangers sounds like something completely different: a man (Adam, played by Scott) who, after meeting another lonely soul (played by Paul Mescal, known from Aftersun and Normal People, among others) ) suddenly comes back into contact with his parents who died in an accident decades ago (played by The Crown's Claire Foy and Billy Elliott's Jamie Bell). Yet the film retains the intimate, romantic yet realistic tone of his previous work. The ghost story offers more opportunities for emotional moments, personal conversations and internal meditation, but as in the magical realism genre, the fantasy aspect is not given much attention. There are no rotten teeth or transparent teeth to be seen here. However, the viewer is taken away by the soft sprinkling of long shots towards nothing specific. The city. The people who live there. Like an airport game, All of Us Strangers invites you to understand their lives, desires and feelings. Our guesses cannot possibly be completely correct, yet by guessing and observing we ourselves are closer to those people, and all people, than we would otherwise ever be.

The inscrutable supporting characters Harry (Mescal), Mum (Foy) and Dad (Bell) each offer believable and sympathetic glimpses into individuals with much inner beauty, but just as many difficulties. Scott, meanwhile, embodies the thoughtful Adam in a way that almost hurts to dwell on for too long. Adam's musings on life, his trauma and love could have quickly turned out to be corny or depressing in other hands, but Scott seems to understand all too well what Adam really means with such statements. From a personal point of view, it is strange to simultaneously have the feeling that this story and its script may contain a few clichés, but are nevertheless told with so much deep emotional understanding that the film still appeals to and stirs up feelings in a way that it has never before has preceded. In this way, All of Us Strangers simultaneously addresses experiences specific to the gay community, yet still manages to emphasize the universality of those fundamental feelings.

Above all, All of Us Strangers is a meditative introspection that acknowledges that nothing is entirely beautiful or entirely ugly. People are as far from perfect as they can be, but that doesn't make the love they afford us, and their individualities, any less valuable. The nuances between pain and joy, between ease and discomfort, and between hope and despair are thus continually captured. The direction and script are not so tightly controlled that the film walks a tightrope in the middle between the two concepts. The film is actually an elaborate dance in which the cord that separates two extremes is pulled in all directions by the human, chaotic movements of its dancers. Not through masterful manipulation techniques, but precisely because of the vulnerability of the film's characters as well as its entire structure, the audience is invited to open up to the film as Haigh and Scott have clearly done. No one can promise that All of Us Strangers will not hurt your tender heart. It is almost certain that that pain and every other feeling that Strangers gives you can enrich your world.

Conclusion

With deep personal input, writer-director Andrew Haigh and lead actor Andrew Scott elevate a surprisingly traditional LGBTQ drama to a new standard for the genre in the mainstream. One that can evoke intense feelings regardless of the viewer's orientation. If you feel like crying for a few hours, whether out of happiness, sadness, or out of sheer admiration for an intimate romantic fantasy drama with heartbreaking performances , then All of Us Strangers is the film to see.

Pro

+ Emotionally sincere and intimate + Management confident enough to embrace chaos + Breathtakingly sharp performances, especially from Andrew Scott

Con

- Ultimately follows closely conventions in the LGBTQ drama subgenre

8.5'

Rasa

Rasa adalah tanggapan indra terhadap rangsangan saraf, seperti manis, pahit, masam terhadap indra pengecap, atau panas, dingin, nyeri terhadap indra perasa) menurut KBBI

heup aahh sakitu heula, da rasa ingin memiliki mu mah terlalu jauh kalau dengan pandangan dzhohir mah gara gara jol celetuk pengen diseriusin aadit :(. Rasa Allah yg beri, maka jangan dijauhkan rasa tersebut tapi kembalikan kembali perasaan ini kepada Allah. Jika org tersebut malah membuat kita semakin dekat dengan Allah maka pertanda singhorreng jodohna. Cenah keneh ketang da jodoh mah Allah nu apal, teuing ceunah teuing kahayang aahhh dasar badag jol bijil baperan fokus deui ahh ka tujuan :(

tulisan ini disponsori kopcir dan ricis hahahah.

Toen Nima oktober vorig jaar twee maanden oud bij me kwam inwonen, besloot ik haar zonder band om de hals op te voeden, behalve als ik haar aan de lijn had. Tenslotte werd ze niet met een riem om geboren. Mijn doel was haar uit te kunnen laten in de elektrische rolstoel. Aangelijnd, en liefst voor me lopend om te voorkomen dat de riem verstrikt raakte in de wielen van de rolstoel.

Dat lukte binnen een paar maanden tijd heel aardig, al krijg ik nog steeds wel eens de ludiek bedoelde vraag of ik me soms door mijn hond vooruit laat trekken, wat uiteraard onnodig is in een elektrische rolstoel met een accu die 25 kilometer actieradius toestaat, met het bijbehorende motorvermogen.

Nima uitlaten met de handbewogen rosltoel was onbegonnen werk. Toen ze ruim een half jaar oud was, trok ze me op het trottoir van de Raadhuisstraat in Venray met rolstoel en al tegen de vlakte, de straat op. Nima was namelijk plotseling naar rechts de weg opgevlogen en rukte met grote kracht aan de twee meter lange riem van leer.

Ik pletterde dus tegen het asfalt, maar gelukkig was het rustig op straat. Twee passerende politieauto's hielden halt, een agent tilde me mijn rolstoel in. Een ander bood aan me naar huis te brengen, maar ik had alleen een blauwe plek op mijn heup.

Tegenwoordig laat ik mijn boerenfox steeds vaker zonder riem uit in mijn handbewogen rolstoel. Ik begin op de parkeerplaats en het gazon achter mijn appartement, en eindig op straat. Ik probeer Nima op rustige uren uit te laten. Helaas kent ze geen enkele vrees voor auto's, scooters en fietsers. Ze wijkt op het laatst wel uit om botsingen te voorkomen, maar bijna-aanrijdingen kwamen al zeker vijf keer voor het afgelopen jaar. Met andere woorden: Nima had al dood of gewond kunnen zijn. Gelukkig springt ze bij me op schoot als ik haar dat opdraag, zodat ik haar tijdelijk uit de buurt van verkeersdrukte kan houden.

Een feest vindt ze de grote parking bij de supermarkt tegenover mijn huis, vooral 's avonds. Ze blijft meestal in m'n buurt en benadert nooit mensen te direct. Nima heeft nog nooit iemand gebeten. Ze heeft de neiging mensen van een afstandje te bekijken, met duidelijke voorkeuren voor kinderen en volwassenen die ze mag. Terriërs zijn eenkennig, maar thuis laat ze zich aanhalen door bezoek dat haar aanstaat. Als dat bezoek haar een hondenkoekje geeft, wil dat het proces van vertrouwen kweken meestal bevorderen.

Nima is waaks en slaat aan op de bel. Ik neem haar dan op schoot en open samen met haar de voordeur om verder geblaf te voorkomen. Met name pakketbezorgers genieten haar voorkeur, en vrienden en kennisssen ontvangt ze met veel gedraaf en hele en halve toenaderingen. Ze is alert op de kerkklok en andere harde geluiden van buiten, maar kent geen angst. Afgelopen oudjaarsavond, ze was een half jaar oud, nam ik mijn hond rond middernacht bij me om het vuurwerk buiten te bekijken. Ze was schuw, maar raakte niet getraumatiseerd. Ik liet haar een uur later bij me op bed slapen omdat het geknal buiten nog een poos doorging. Ze sliep als een roosje.

Nima is zeer zindelijk. Ze poept nooit buiten, en doet zelden en met tegenzin een plasje, maar nooit in tuinen. Dat scheelt gedoe met lichtgroene poepzakjes uit de winkel, al heb ik wel eens met bladeren een incidenteel hoopje van een gazon verwijderd, de eerste maanden dat ik haar had.

Met de eigenaar van Nima's ouders heb ik nog maanden contact gehouden om haar opvoeding en catering te bespreken. Hij gaf Nima een Pet Passport mee, een dierenarts had haar gechipt zodat ze geïdentificeerd kan worden, mocht ze weglopen en met de dierenambulance meegaan, als ze tenminste levend gevonden wordt.

Nima is in zoverre geïnteresseerd in andere honden dat ze soms graag wil snuffelen aan de neus van de andere hond. Dat kan een mormeltje zijn, maar voor een Mechelse herder of een grote Labrador deinst ze niet terug. Ongeveer vijftig procent van de honden die ze ontmoet negeert ze, al doet ze altijd fanatieke pogingen het geurspoor van de passerende hond op te vangen. Op mijn terras blaft ze graag naar buurthonden die zich kenbaar maken.

Nima is nogal ruikerig aangelegd. Ze bijt gemiddeld één dikke stok per week aan gort, en heeft al minstens twintig tennisballen aan flarden gebeten. Tennisballen en dikke stokken mag ze graag verstoppen in de borders achter en voor mijn huis, op voor mij onbereikbare locaties.

DBDP - Capítulo 293

En cuanto el soldado pronunció su nombre, Raven corrió hacia los soldados. ¡Fwoosh! Un espíritu llameante brotó de su cuerpo en un abrir y cerrar de ojos y se enrolló alrededor de las espadas. ¡Shuaaack! Mientras las espadas imbuidas de espíritu danzaban por el aire, los soldados de Berna eran rebanados en trozos de carne, incapaces de oponer resistencia. La sangre caía como una lluvia, y los gritos de los soldados moribundos transmitían miedo al resto de los soldados. "¡Kyarararara!" Los demonios de túnica verde iniciaban una matanza detrás de los soldados, y un solo hombre se movía al ritmo de la muerte en el frente. A los soldados les invadió un miedo aún mayor al descubrir la identidad de aquel hombre, pues Raven ya había dado a conocer su nombre por todo el Sur. "¡Uah, argh!" Algunos soldados fueron incapaces de superar su miedo y saltaron por la pared. Sin embargo, la mayoría de las tropas permanecieron - eran la élite restante de las fuerzas de Berna, habiendo trepado a través de la lluvia de flechas mientras usaban los cuerpos de sus colegas muertos como trampolín. "¡Uaaah!" "¡Heuk!" A pesar de estar fuertemente atenazados por el miedo, se resistieron violentamente y blandieron sus armas hasta la muerte. 'Hmm.' Los ojos de Raven se oscurecieron al ver que los soldados enemigos presentaban una feroz batalla. Hasta una rata mordería a un gato cuando se ve acorralada... Parecía que esta batalla no acabaría fácilmente. ━━━━━━✧♛✧━━━━━━ "¡Eeek!" La expresión de Alberto Berna se distorsionó mientras observaba la situación en el Castillo Slain desde la lejanía. Hacía más de una hora que habían iniciado su ataque, pero no habían logrado conquistar ni uno solo de los muros. "Disculpe, Lord Berna. ¿Qué le parece si retiramos nuestras tropas por ahora?". Sugirió con cuidado uno de los terratenientes. Estaba observando el desarrollo de la batalla en un lugar seguro al lado de Alberto Berna. Cientos de soldados habían sido sacrificados para cruzar el foso y llegar a la muralla, y hasta ahora, más de 1.000 soldados habían muerto o resultado gravemente heridos al intentar tomar el control de la muralla. Parecía que capturar la muralla llevaría mucho más tiempo y sacrificios. "Así es. Los soldados parecen bastante agotados. Sería mejor dar un paso atrás y darles un descanso. Entonces, podemos lanzar otra ofensiva por la tarde, como se planeó originalmente..." "¡Si no sabes nada, entonces cállate!" "¡Heup!" Los caseros cerraron rápidamente la boca ante las furibundas palabras de Alberto Berna. "¿No veis el flujo? ¿¡El flujo!? ¿Y crees que nuestros soldados son los únicos que mueren? ¿No sabéis que hay una diferencia abismal entre que mueran mil de nuestros soldados y cien de los suyos?". "Keheum..." Todos evitaron la mirada de Alberto Berna con expresiones incómodas. "¡Esto es lo básico de la táctica militar! ¡Lo más básico! ¡Son menos de 2.000! Por otro lado, ¡nosotros tenemos más de 10.000 soldados! Incluso si 2.000 o 3.000 de nuestros hombres mueren durante el asedio, todavía nos quedan suficientes hombres para continuar el ataque. Sin embargo, ellos no. Incluso si doscientos o trescientos de sus soldados mueren, ¡la carga sobre los soldados restantes aumentará enormemente!" "....." Los terratenientes se relamieron en vano. Se habían quedado sin nada que decir. Alberto Berna continuó. "Además, tienen que seguir luchando sin parar contra nuestras tropas, ¡así que es aún más duro para ellos! Pero para nosotros es distinto. ¡Lo único que tenemos que hacer es subir a ese maldito muro de alguna manera! ¿Entendido?" "¡A, como se esperaba de Lord Berna!" "¡Jajaja! Fuimos tontos en nuestro pensamiento..." Los terratenientes recuperaron la sonrisa y se arrastraron como si nada hubiera pasado. Por supuesto, intentaban caerle bien a Alberto, pero las palabras de Alberto Berna tenían mérito. En un asedio, los defensores se agotaban mucho antes que los atacantes. Los atacantes aguardaban fuera del castillo, esperando su turno para entrar, mientras los defensores seguían luchando. Además, el castillo de Slain tenía largas murallas. Había que movilizar a todas las tropas para defender la totalidad de las murallas, lo que ponía a los defensores en una desventaja aún mayor. "¡Descarten el primer plan! Si seguimos presionando así, ¡podremos colgar nuestra bandera en esa maldita y sangrienta aguja antes del mediodía!". "¡Ooh...!" Exclamaron y se regocijaron los caseros. Alberto Berna giró la cabeza y habló con voz segura. "¡Hey! ¿Están listos los grifos y los mercenarios?" "¡Sí, mi señor!" "Bien. Ordena a las tropas que sigan presionando. ¡Primero movilicen a los grifos!" "¡Como desees!" Un caballero saludó a Alberto antes de dar la orden. Una veintena de grifos que esperaban junto a la ladera se elevaron en el aire con amplios aleteos. Uno de los terratenientes expresó su confusión. "¿Por qué movilizas ahora a los grifos? El enemigo aún no ha enviado a sus grifones...". Aunque eran pocos, ya sabían que los orgullosos y renombrados grifones del Ducado de Pendragón se encontraban en el Castillo de Slain para prestar ayuda al Ejército Unido del Sur. Por ello, se habían preparado. Con el dinero que gastaron en adquirir un solo grifón, habrían podido contratar a una docena de mercenarios. "¡Kekeuk! Los grifos son sólo una distracción. Nuestros amigos de allí llevarán a cabo la misión real". Alberto Berna hizo un gesto con la barbilla, y los terratenientes volvieron sus miradas. Había un hombre vestido con pieles de animales, un hombre adornado con una vieja coraza, un hombre con un anillo redondo en la piel descubierta, así como otros. Eran mercenarios del Sur. Vestidos de forma diferente, portando diversas armas y con miradas horrendas en los ojos, unos cien mercenarios se preparaban para llevar a cabo su misión. ━━━━━━✧♛✧━━━━━━ "¡Grifos! ¡Aquí vienen los grifos!" Gritó el vigilante con voz urgente. "¡Enviaremos también a nuestros grifones!" Más de una docena de grifos Pendragon se elevaron en el aire a las órdenes del vizconde Moraine. Habían estado esperando en medio del patio. Aunque muchos grifos habían muerto o sufrido diversas heridas durante la larga y ardua campaña del sur, los grifones seguían siendo la fuerza más fuerte. "¡Theo Milner! ¡Ignora a los otros enemigos y ocúpate de los grifones enemigos!" Raven gritó hacia Theo Milner. En ausencia de Isla, fue colocado como capitán interino de la unidad de grifos. "¡Señor! ¡Escudero Theo Milner! Cumpliré sus órdenes, Su Excelencia". ¡Fwoooosh! Raven tenía una expresión de confianza y fiabilidad mientras miraba la espalda de Theo Milner que se alejaba volando sobre un grifón. "¡Su Excelencia! ¡El primer muro está en peligro!" Raven se mordió los labios cuando un caballero gritó desde lo alto de la puerta. "¡Karuta! Sigue defendiendo esta zona con los amigos de Ancona". "¡Kuwooooh!" Karuta soltó un feroz rugido y golpeó las cabezas de los soldados enemigos que se elevaban hacia las murallas. Los otros orcos también estaban ocupados corriendo salvajemente, esparciendo su Miedo Orco mientras devastaban a los soldados enemigos. Karuta hizo oídos sordos a las palabras de Raven porque estaba enloquecido tras ver sangre. Habiendo esperado tal reacción de los Orcos de Ancona, Raven se volvió para hablar con los elfos del Valle de la Luna Roja. "¡Eltuan! Los guerreros del Valle de la Luna Roja me acompañarán hasta la primera muralla". "¡Entendido!" Raven y los guerreros elfos corrieron rápidamente sobre los muros empapados de sangre y llenos de cadáveres. ━━━━━━✧♛✧━━━━━━ ¡Whoooosh! El castillo de Slain estaba rodeado por una muralla semicircular. Detrás del castillo, un escarpado acantilado de 60 metros de altura actuaba como barrera natural. En circunstancias normales, las tropas vigilaban la parte trasera del castillo desde una aguja, pero con la feroz batalla contra el ejército de 10.000 hombres, sólo había un soldado apostado para vigilar. "¡Maldita sea! ¡Debería estar luchando ahora mismo...!" El soldado expresó su frustración mientras se enfrentaba al viento en la aguja. Era miembro del 7º regimiento, y los gritos y ruidos que arrastraba el viento le causaban ansiedad. Se sentía aún más frustrado y enfadado porque no podía ver bien la batalla desde su ubicación actual. Aunque todos sus compañeros luchaban por sus vidas, él se veía obligado a permanecer inmóvil sin poder participar en el ejército. Como soldado imperial, estaba enfadado por no poder cumplir con su deber. "¡Maldita sea!" Finalmente, el soldado asomó la cabeza por la aguja. Al menos, quería comprobar cómo se desarrollaba la situación. ¡Shiing! "¡Keuke!" Sus ojos se llenaron de asombro. Se tocó el cuello con incredulidad. Algo lo estaba perforando. "¿Qué es...? ¡Keugh!" El soldado se apoyó en la barandilla y vomitó sangre, justo cuando intentaba arrancarse la fría y metálica riña clavada en su cuello. Cuando sus ojos amenazaban con cerrarse, vio a los mercenarios enemigos que bajaban por el escarpado acantilado utilizando garras metálicas. "El enemigo... Necesito..." El soldado murmuró con determinación mientras intentaba agarrarse a la campana de señales con su último aliento. Al final, por desgracia, su cuerpo se tambaleó y cayó de la aguja antes de que pudiera hacer sonar la alarma. ¡Boom! "¡Heuheu! ¡Vamos todos! ¡Vamos!" El capitán de los mercenarios habló mientras miraba la pasta ensangrentada del soldado. Alrededor de un centenar de mercenarios comenzaron a escalar el acantilado con movimientos hábiles. ¡Whoooosh! El viento frío barrió los cuerpos de los mercenarios antes de alejarse. Los mercenarios continuaron su escalada para infiltrarse en la parte trasera desguarnecida del Castillo Slain. ━━━━━━✧♛✧━━━━━━ "¡Argh...!" Gritos resonaban constantemente desde la distancia. Las expresiones de los guardias del Castillo Slain se oscurecieron ante los sonidos. A pesar de que tenían la tarea de vigilar a las personas más importantes del castillo, excepto el Duque Pendragon y el Vizconde Moraine, no querían otra cosa que saltar a las murallas y luchar. "¡Uf...!" Algunos de los soldados gruñeron de frustración y compartieron miradas entre ellos. Al final, apretaron con fuerza a sus soldados e intentaron alejarse. "¡No!" Se estremecieron ante el fuerte grito. Un joven estaba de pie frente a la puerta principal, con un guantelete negro y cruzado de brazos. León Johnbolt, escudero del Ducado de Pendragon, continuaba mientras miraba atentamente a los soldados. "Nuestra misión es proteger a Lady Pendragon, a la Baronesa Conrad y a las demás damas". "¡Ya lo sé! Pero de qué sirve si las paredes son violadas..." "¡Entonces el duque y el resto del ejército se retirarán a esta posición! ¡Unirse a la refriega ahora no cambiará nada! ¿Estás dispuesto a desobedecer las órdenes de mi señor y de tu comandante?" "Maldición..." Las palabras de León fueron difíciles de refutar. Los soldados finalmente dieron media vuelta y se dirigieron a sus puestos. Sin embargo, sus ojos seguían llenos de frustración y rabia. Después de mirar a León por un momento, uno de los soldados pronunció en voz baja. "Un cobarde que sigue a las mujeres..." "¡.....!" Las gruesas cejas de León se retorcieron al oír las palabras. Él ya lo sabía. Sabía cómo lo veían los soldados y caballeros del Ducado Pendragón y del Ejército Unido del Sur. Nunca participó en ninguna batalla y sólo protegía a la Dama Pendragón y a la Baronesa Conrad. No lo verían más que como un cobarde. Cobarde. Como hombre, y como escudero del Ducado Pendragon, era un insulto insoportable. "¡Hoo...!" Pero León respiró hondo mientras calmaba su corazón en ebullición. En el pasado nunca habría dejado que nadie le insultara de esa manera. Pero ya no era el antiguo León Johnbolt del Condado de los Payasos. Era un escudero del Ducado de Pendragón, y su deber era proteger a la dama y a la baronesa, aunque le costara la vida. "Confío en ti, León". "Sí. Soy León Johnbolt, escudero del Ducado de Pendragon…” Su señor había dejado a León a cargo de custodiar a la hermana y esposa del señor, a pesar de que había muchos caballeros fuertes. Debía ser fiel a sus obligaciones para corresponder a la amabilidad del señor. Por lo tanto, León continuó en la puerta sin responder a las miradas burlonas de los soldados. "¿Eh? ¡Allí...!" Uno de los soldados entrecerró repentinamente los ojos, y todos siguieron su mirada. Un grupo de figuras descendía rápidamente del acantilado situado detrás del edificio principal. "¡Enemigos! ¡Es el enemigo!" Los soldados se quedaron atónitos. ¿Cómo podía el enemigo invadir desde el escarpado acantilado? "¿Qué estáis haciendo? ¡Cálmense todos! ¡Eh, tú! ¡Ve con el duque y avísale!" Los soldados volvieron en sí ante el rugido de León. "¡Yo, yo me encargo!" Uno de los soldados comenzó a correr frenéticamente. "¡Reúnanse! ¡Defenderemos este lugar hasta que lleguen refuerzos! Somos soldados del Ducado de Pendragon. Proteged a la dama y a la baronesa". Incluso frente a un centenar de mercenarios, León se adelantó y alzó la voz. "¡.....!" Los ojos de los soldados temblaron. De alguna manera, la espalda de León parecía muy ancha. "Muy bien." "¡Hmph! Hagámoslo." Las expresiones de los soldados empezaron a cambiar poco a poco. León se mostraba confiado frente a los enemigos, a pesar de que hace un rato lo habían considerado un cobarde. Así era. Todos ellos eran soldados del Ducado de Pendragón. Nunca retrocederían, como nunca lo hizo su señor. "¡Preparen las ballestas! Justo después del primer disparo, ¡formaremos una línea de escudos!" "¡Uah!" Una docena de soldados gritaron con fuerza. Después de bajar finalmente por el acantilado, los mercenarios del sur comenzaron a cargar hacia los soldados. Atrás Novelas Menú Siguiente   Read the full article

8/27: Drone / Experimental Night w/ Los Dientes Hundidos En La Garganta / XOM / Bao Nguyen / Heup! | 7 PM | $tba$

DIE NA-OORLOGSTEATER IN PARYS¹

In die naoorlogse teaterbeweging in Frankryk sal ek probeer om 'n beweging te identifiseer wat beide dié van die teater en dié van die Franse gees is.

Hiervoor sou dit nie genoeg wees om al die vertonings by te woon wat van 1920 tot 1936 hul stempel op Parys afgedruk het nie, maar ek kan wel sê, ek het deelgeneem aan die intieme lewe van die teater, in sy lyding, in sy terugslae, sy hoop, sy probleme en soms selfs sy triomfe.

Ek het as akteur of regisseur in nie minder nie as tien teaters gewerk: l'Œuvre, l'Atelier, Vieux-Colombier, Comédie des Champs-Élysées, Studio des Champs-Élysées, Théâtre de Grenelle, Théâtre Pigalle, die Théâtre de l 'Laan, die Théâtre des Folies-Wagram.

Ek het al die belangrike persoonlikhede van die teater persoonlik en intiem geken en saam met hulle gewerk: Lugné-Poe, Silvain, Charles Dullin, Jacques Copeau, Louis Jouvet, Georges en Ludmilla Pitoëff, Suzanne Desprès, Gaston Baty, Valentine Tessier, Génica Athanasiou, Roger Karl, Falconetti.

Ek het die tydperk van volwassenheid van die Théatre de l'Œuvre, voor Lugné-Poe vertrek, en dag gesien

dag na dag het ek die eerste avonture beleef van die ontluikende Atelier, wat vir drie jaar voortdurend die

ramp, tot die dag toe hy uiteindelik homself kon afdwing.

Ek wil nie hier 'n eenvoudige lys van akteurs gee nie, 'n inerte palmarès, maar die lewe en asemhaling van die teater

in Frankryk wat net 'n paar maande gelede 'n geheimsinnige verskynsel veroorsaak het. In Parys, in 1920, terwyl die Vieux-Colombier sy deure heropen het, het 'n paar groot akteurs oor die

toneel van die Comédie-Française: Silvain, De Max, Paul Mounet, ens. In die avant-garde teaters het mense lekker gelag deur die tics van die groot akteurs na te boots: deur Paul Mounet, die sonore

keelstem, daardie groot, swaar Cerberus- en aardbewingstem, en sy passiewe, meganiese styl. Die uitdrukking op die mond en ander eienaardighede van De Max was vervals, soos daardie spesifieke manier wat hy gehad het om homself op 'n bestudeerde manier te draai en reg te maak; en hy het homself bevestig: «Hier is presies wat nie gedoen moet word nie

Doen".

Maar na my mening, ten spyte van hul swakhede, was hierdie akteurs die laaste wat die heldhaftige tradisie van die teater gehad het. En toe hulle dood is, kan gesê word dat geen tragedie weer in Parys opgevoer is nie. Silvain het 'n vreemde manier gehad om sy arms oor mekaar te kruis, op die vlak van die solar plexus; hy het ook die gewoonte gehad om sekere lettergrepe met 'n hou op die bors te aksentueer.

De Max, sonder om die betekenis van sy gebaar te ken, het sy sonoog met die punt van sy wysvinger terg, met sy wysvinger probeer om die oorlewing van die derde oog te herontdek en die plek van wat, in Indiese metafisika, is noem die pineaalklier. In al hierdie oordrewe gebare van die akteurs is daar die instinktiewe oorlewing van 'n magie wie se

diegene wat oefen weet nie meer wat dit beteken nie, en diegene wat daarvoor lag, lag sonder om te weet hoekom. En ek sou ook sê

dat, as hulle op daardie oomblik kon weet wat in hulle lag, hulle bang sou wees vir hulself.

Dit is daar waar 'n mens die rede kan vind vir die beweging van godsdienstige terreur wat die skare by die Paryse Koloniale Uitstalling in 19312 aangegryp het, toe hulle die akteur van die Balinese Teater na hulle kon sien opruk en,

nadat jy drie of vier treë geneem het en 'n nuuskierige opwaartse beweging van die heupe gemaak het, raak die derde oog op die kop aan.

Toe De Max aan sy kop raak, was dit nodig om te vertaal:

Ek dink dit met my donker kop. Ek soek in my gekwelde kop na die verlore plek van gedagte.

Maar wanneer die akteur van die Balinese Teater aan sy kop raak, is dit nodig om te vertaal:

Ek is bewus van 'n verlore oog; Ek wys na die verlore plek van 'n oog in die kop van kriminele mensdom. Ek doen 'n beroep op daardie wetenskap wat mans verloor het aan die begin van die Swart Era. Dit wil sê sestig eeue gelede. Want, soos ons weet, het die Black Age, vir die Hindoes, 3120 jaar voor Christus begin.

Hier, wanneer ons in hom deurdring, wat ware teater vir ons kan voorstel.

In Duitsland word ’n artistieke opvoering uitgevind; in Rusland, die opvoering van die massas; maar in Frankryk, een van die seldsame lande in die wêreld waar dit selfs uit niks moontlik is om met iets vorendag te kom, in Frankryk was dit moontlik, amper sonder middele, om die geheime lewe van die teater te herontdek, net soos Arthur Rimbaud was in staat om die geheime lewe van die poësie te herontdek ...

Maar ek keer terug na die alchemie van die teater in Frankryk, na sy nuwe na-oorlogse debute, daardie oomblik toe, in Parys, die lewe ontwaak het.

Dit was Lugné-Poe wat Jarry, Strindberg en Ibsen aan die Franse onthul het, wat die Krediteure, Hedda Gabler, Spectres, A Doll's House ens. na die verhoog gebring het, in die klein privaat kamer van die Cité Moncey, by 55 rue de Clichy , in Parys.

Die Œuvre is 'n "geslote" teater. Slegs intekenare het toegang daartoe. Ek gaan soontoe om een ​​by te woon

verteenwoordiging, sonder dat ek eers ingeteken het, ontmoet ek Lugné-Poe wat my nooi om

kom in sonder om te betaal en hy bied my aan om in sy teater te werk. Dieselfde jaar het ek my debuut gemaak as

administrateur, nutsman, prompt, akteur en ekstra.

Ek het Jean Sarment se waarnemende debuut in Specters from the wings gekyk. Hedda Gabler, 'n Poppekas, ens., en, op dieselfde toneel, die volgende jaar, tot Lugné-Poe se verstommende skepping in Crommelynck se Manjifieke Cuckold.

Lugné-Poe het in hierdie rol 'n onvergeetlike tipe intellektuele boef geskep, wat 'n Bruegeliaanse komposisie op die Franse verhoog bekend stel, met 'n soort knorstem asof in 'n fantoom, en kaskenades van lag, gevolg deur kaskenades van uitdrukkings wat van kop tot tone gerol het. voete.

As akteur was Lugné-Poe dikwels ongelyk, dramatiese vertolking het hom verveel. Hy tree met minagting vir die gehoor op. Maar as hy sy deel betree, lag die hele vertrek tot hees. Hy is 'n volledige akteur, van kop tot tone. Sy verrassende veranderinge in stem, sy vingers wat na punte draai, sy ontstoke blikke laat ’n mens vir oomblikke dink aan ’n nou verlore teatertradisie. Dit blyk dat ons in die teenwoordigheid van 'n akteur uit die Franse Middeleeuse Mysteries is.

Tog is dit aan ’n heel ander kant van die teater, sonder gebare, met net haar stem, ’n silwerige snikkende stem wat Suzanne Desprès in d'Annunzio se roerende werk huil oor haar afgekapte hande³.

Omstreeks dieselfde 1920 het Durec, wat 'n tyd later gesterf het, in 'n Yslandse toneelstuk vertolk: Die begeerte van Sigurjónsson, die rol van 'n towenaar gevangene van sy towerspreuke, terwyl hy glo dat hy die geheim besit. Ek kan nie onthou dat ek so 'n besetene stem in enige teater gehoor het nie, totdat ek die dag, in die Dibbuk, Marguerite Jamois letterlik hoor huil het, haar siel agternajaag.

1920 is die jaar waarin Jacques Copeau, by die Vieux-Colombier, die eenparige skool na die toneel bring, wat ook 'n skool van naturalisme en eenvoud is. Eensgesindheid is 'n populisme avant la lettre, maar a

65

Horeca Lederwaren: Breng jouw verborgen luxe naar boven

In de bruisende wereld van gastvrijheid is het creëren van een sfeer van luxe en professionaliteit cruciaal om een ​​blijvende indruk op klanten achter te laten. En wat is een betere manier om dit te bereiken dan met leren horeca lederwaren van topkwaliteit? Bij LeonDesign zijn we er trots op dat we tegemoet komen aan de behoeften van elk horecabedrijf door een breed assortiment Horeca lederwaren aan te bieden. In deze blog ontdek je van leren holsters tot portefeuilles met heupgordels, onze duurzame en robuuste producten zijn ontworpen om de uitstraling van je horecazaak naar een hoger niveau te tillen en tegelijkertijd te zorgen voor bruikbaarheid en efficiëntie in elk aspect.

Ontdek de luxe van LeonDesign Horeca Lederwaren

LeonDesign biedt u een uitgelezen selectie horeca lederwaren, afgestemd op de specifieke eisen van de horeca. Onze kelnerportemonnees met verschillende sluitingen en munthouders zijn zorgvuldig ontworpen om de organisatie en het gebruiksgemak te verbeteren. Ze zijn verkrijgbaar in een scala aan kleuren, zoals zwart, donkerbruin, hunter lichtbruin en cognacbruin, zodat je de perfecte match voor jouw bedrijf kunt kiezen.

Duurzame materialen voor een professionele uitstraling

Wij begrijpen het belang van duurzaamheid en professionaliteit in de hospitality wereld. Daarom zijn al onze Horeca lederwaren, waaronder horeca portemonnees, holsters, poetsdoekhouders en holsters voor mobiele PIN apparaten, gemaakt van hoogwaardige materialen zoals leer of sterk nylon. Deze materialen stralen niet alleen elegantie uit, maar zijn ook bestand tegen de ontberingen van dagelijks gebruik, waardoor jouw personeel er onberispelijk uitziet en uw bedrijf klasse uitstraalt.

Een uitgebreid assortiment horeca lederwaren

Bij LeonDesign zijn we trots op ons uitgebreide productassortiment. Laten we eens kijken naar enkele van de opmerkelijke Horeca-leerbenodigdheden die binnen handbereik zijn: A. Horecaholster: de ultieme gereedschapsriem De horecaholster van LeonDesign is de perfecte metgezel voor elke horecaprofessional. Ontworpen om rond de taille te worden gedragen, biedt het een veilige en handige opbergoplossing voor al uw cateringgereedschap, inclusief horeca portemonnees, kurkentrekkers, flesopeners, pennen, iPads, iPhones en notitieblokken. B. Horecaportemonnee met riem: elegantie op je heup De horecaportemonnee met riembevestiging is een must-have voor obers en barmannen die tijdens het bedienen van klanten gemakkelijk toegang tot hun benodigdheden nodig hebben. Het combineert functionaliteit met stijl, zodat je jouw gasten gracieus en efficiënt kunt bedienen. C. Horecariem: je kleding netjes houden Een horecariem is een onmisbaar accessoire voor jouw horecapersoneel. Het houdt niet alleen hun kleding netjes en professioneel, maar het dient ook als een veilig anker voor het bevestigen van holsters of portemonnees, waardoor hun algehele uiterlijk wordt verbeterd. D. Horeca portemonnee: het summum van gemak De kelner-portemonnee, doordacht ontworpen voor obers en serveersters, biedt meerdere vakken voor het netjes organiseren van contant geld en bonnetjes. Met dit gestroomlijnde accessoire kunnen uw medewerkers zich concentreren op het leveren van uitzonderlijke service zonder naar kleingeld te zoeken. E. Exclusiviteit opnieuw gedefinieerd: de Airstrap 360 iPad In ons exclusieve assortiment Horeca lederwaren presenteren wij met trots de Airstrap 360 iPad. Ontworpen om jouw bedrijf naar nieuwe hoogten van verfijning te tillen, is dit product een voorbeeld van de perfecte mix van stijl en functionaliteit. De Airstrap 360 zorgt ervoor dat jouw personeel moeiteloos digitale bestellingen kan afhandelen, een naadloze betalingservaring kan bieden en met gemak uitzonderlijke service kan bieden. Deze iPadhouder is gemaakt van eersteklas kunststof en is niet alleen een gebruiksvoorwerp; het is een statement stuk dat jouw inzet voor uitmuntendheid symboliseert.

De beste bestemming voor horeca

Al meer dan 25 jaar is LeonDesign pionier in het leveren van horeca lederwaren. Onze uitgebreide selectie van producten en snelle orderverwerking zorgen ervoor dat je snel krijgt wat je nodig hebt. We zijn er trots op concurrerende prijzen aan te bieden, dankzij onze eigen productie en grote afnames, allemaal gericht op het helpen van ondernemers om de kosten te minimaliseren en de winst te maximaliseren.

Koop bij de professionals

Als horecaondernemer hecht je waarde aan efficiëntie en uitmuntendheid. De horecaportemonnee met munthouder van LeonDesign is niet voor niets een populaire keuze op tal van terrassen. Onze ervaring in de horeca, gekoppeld aan onze toewijding aan klantenservice, zorgt ervoor dat we uw behoeften als geen ander begrijpen. Bovendien bieden we gratis verzending, wat de aantrekkingskracht van onze producten nog verder vergroot.

Jouw bestemming voor hoogwaardige lederwaren

LeonDesign.nl, staat als een toonaangevende online one-stop-bestemming voor premium horeca lederwaren. Met een focus op het leveren van producten van de hoogste kwaliteit en het voldoen aan de specifieke behoeften van horecamedewerkers, zijn we er trots op de go-to-leverancier te zijn voor kelnerportemonnees, duurzame portemonnees en andere eersteklas horeca lederwaren.

Aanpassing: weerspiegelt uw merkidentiteit

Bij LeonDesign begrijpen we dat elk horecabedrijf uniek is en dat branding een centrale rol speelt bij het creëren van een duidelijke identiteit. Daarom bieden wij maatwerk mogelijkheden voor onze horeca lederwaren. Van het reliëf van uw bedrijfslogo tot het kiezen van het perfecte kleurenschema dat resoneert met jouw merk, wij werken nauw met jou samen om gepersonaliseerde producten te creëren die de persoonlijkheid van jouw bedrijf weerspiegelen. Laat jouw personeel leren holsters, portefeuilles en riemen dragen die elegantie uitstralen en de essentie van uw merk overal mee naartoe nemen.

De efficiëntie van werknemers verbeteren met de Horeca Lederwaren van LeonDesign

Als het gaat om het efficiënt managen van een drukbezocht terras of restaurant, telt elke seconde. Onze horecaportemonnees zijn zorgvuldig ontworpen om de workflow te optimaliseren, zodat jouw personeel zich kan concentreren op het leveren van uitzonderlijke service. Met vakken voor munten, biljetten, bonnetjes en diverse benodigdheden stroomlijnen deze portefeuilles transacties en houden ze alles goed georganiseerd. Nooit meer zoeken naar wisselgeld of bonnetjes zoeken; onze horecaportefeuilles stellen jouw team in staat om op hun best te zijn en zorgen voor soepele en naadloze klantinteracties.

Duurzaamheid: een verbintenis tot een groenere toekomst

Bij LeonDesign geloven we in bijdragen aan een duurzame toekomst. Onze toewijding aan verantwoordelijkheid voor het milieu wordt weerspiegeld in de materialen die we gebruiken en onze productieprocessen. We streven ernaar om afval te minimaliseren en waar mogelijk milieuvriendelijke praktijken toe te passen. Wanneer je kiest voor de horeca-lederwaren van LeonDesign, investeer je niet alleen in producten van topkwaliteit, maar ondersteun je ook een groenere en duurzamere manier van zakendoen.

Een harmonieuze mix van esthetiek en bruikbaarheid

Onze leren riemen voor horecapersoneel bieden meer dan alleen een verzorgde uitstraling. Ze zijn ontworpen om comfort en duurzaamheid te garanderen tijdens lange diensten en bieden een veilig bevestigingspunt voor portemonnees en holsters. Met verstelbare bandjes en gespen van hoge kwaliteit bieden onze riemen de perfecte pasvorm, waardoor uw team gemakkelijk kan bewegen en bij elke stap professionaliteit uitstraalt. Conclusie Bij LeonDesign begrijpen we dat de horeca vraagt ​​om een ​​perfect evenwicht tussen elegantie en efficiëntie. Onze Horeca-lederwaren combineren moeiteloos stijl en bruikbaarheid, waardoor jouw personeel kan schitteren en jouw zaak een blijvende indruk kan achterlaten bij klanten. Met een breed scala aan producten binnen handbereik, is LeonDesign jouw vertrouwde partner om jouw horecabedrijf naar nieuwe hoogten van luxe en professionaliteit te tillen. Dus, waarom wachten? Ontdek vandaag nog onze uitzonderlijke horeca-lederwaren en wees getuige van de transformatie van jouw horecabedrijf. Read the full article