#BirTekEzgisiEksik
Text
Bir Tek Ezgisi Eksik
Fotoğraf: Hasan Uzunkaya
Zaman hızlıydı ve onunla yarışamayacak kadar yavaştım. Kayıplarımı toplamaktan gün 24 saat ise ben en az 12 saatimi harcadım. Gelecek olandan her gün yarım gün eksildim.
Şimdilerde kimse gösteremez beni “o sıradan birisi” diye... Sıradan insanlardan sıkıldım, farkı gördüm, farklıyı aradım. Sıradan bir ayrılık değildi, zorladım ama sıradanlaşamadım. O farklıydı çünkü ve tekrar onu veya onun gibisini aradım...
Ondan sonra hep aynı tonda renkli giysileri giydim. Cıvıl cıvıl olmaktan sakındım. Saçlarım hiç dağınık olmadı ve bu yüzden döküldü, eksildi. Yüzüm ekşidi, çizgiler belirdi. Onunla girdiğimiz sokakta adımımı atamadım, oturduğumuz cafeye o gittikten bir süre sonra hiç uğramaz oldum. Birlikte otobüse bindiğimiz duraktan otobüse tekrar binmedim. Evimi değiştirdim 3-4 defa eşyalar yıpranana kadar. Onunla kaldığım o evde duvarlar üzerime geldiği için, film izlediğimiz kanepenin artık rahat olmadığını fark ettiğim için. Yastığıma kokusu sindiği için... Hepsini yeniledim; ev eşyalarımı, kıyafetlerimi...
Yazmayı ve müziği seviyordum, o yok diye daha çok sevdim. Kendi ezgilerimi kendim yazdım. Bazen sinirli, çoğu zaman duygusal bir kaleme sahip oldum. Sessizlik için yazılan onca sözü nice ezgiler dile getirdi oysa ki. Bütün hikaye bu aslında...
Gün yüzünü, gündüzü unuttum. Geceleri rüyalar göremez oldum. Her gece adının geçtiği bir şeyler yazdım, karaladım. Hep onu karaladım ama hep kendimi yaraladım. Ayılmam için kahve yapan onun hatırını aradım. Birisiyle kahve içmeden önce 40 kere düşündüm 40 yıl hatırlı kalmaması için. İçip huzurumu kaçırınca çaykolik oldum ve çayın sıcaklığı ile huzuru aradım. Çayla uyuyup, çayla uyandım...
4 seneyi bitiriyorum bugün, bitiremedik. Çünkü benle o, biz olamadık. O yok diye bir dost edindim. Kaybolur, kaçar diye korkup edinmekten korktuğum bir dost. Defalarca kez kaçsa da kaybolmadı o sevimli beyaz dostum. Tıpkı dostum gibi o da kaçtı ama kaybolmadı. Mezar yerine dönen kalbimde kalbi kendi mezarının taşı oldu. Çıkışı olmadığı için kaçacağı yeri yoktu anılarının, orada hapsoldu, anılarıyla öldü...
Ölen birisini yad eder gibi her sene bugün yad ediyorum tekrardan onu. Esip geçse de, ezip geçse de iyiki vardı, iyiki yok artık. Çünkü ben artık bir tek ezgisi eksik tam oldum.
Burak Şahin Döğdü.
26/11/2017
2 notes
·
View notes
Last Seen Blogs
dr-davey
The Doctor Will See You Now
cinderswife
rose red call me
daydream-queer
Untitled
vpsbf
˚ ༘♡ · #... inactive !¡ ʾ ִֶָ𖧧 .
macawritesupdates
Maca Writes: Updates and More!