Tumgik
#λειβαδίτης
anemodarmenhh · 2 months
Text
Καμιά φορά το σφύριγμα ενός τραίνου μες στη νύχτα έχει κάτι απ’ την αιώνια αναχώρηση – ω μη μιλάτε – ίσως να μην ξημερώσει πια.
-Το τραίνο των 12, Τάσος Λειβαδίτης
161 notes · View notes
nero-sth-varka · 2 months
Text
ἐμεῖς γι᾿ αὐτὰ τὰ λίγα κι ἁπλὰ πράγματα πολεμᾶμε
γιὰ νὰ μποροῦμε νά ῾χουμε μία πόρτα, ἕν᾿ ἄστρο, ἕνα σκαμνὶ
ἕνα χαρούμενο δρόμο τὸ πρωὶ
ἕνα ἤρεμο ὄνειρο τὸ βράδι.
Γιὰ νά ῾χουμε ἕναν ἔρωτα ποὺ νὰ μὴ μᾶς τὸν λερώνουν
ἕνα τραγούδι ποὺ νὰ μποροῦμε νὰ τραγουδᾶμε
Τάσος Λειβαδίτης
117 notes · View notes
hlektras-world · 2 years
Text
Θά ῾θελᾳ νὰ φωνάξω τ᾿ ὄνομά σου, ἀγάπη, μ᾿ ὅλη μου τὴν δύναμη.
Νὰ τ᾿ ἀκούσουν οἱ χτίστες ἀπ᾿ τὶς σκαλωσιὲς καὶ νὰ φιλιοῦνται μὲ τὸν ἥλιο
νὰ τὸ μάθουν στὰ καράβια οἱ θερμαστὲς καὶ ν᾿ ἀνασάνουν ὅλα τὰ τριαντάφυλλα
νὰ τ᾿ ἀκούσει ἡ ἄνοιξη καὶ νά ῾ρχεται πιὸ γρήγορα
νὰ τὸ μάθουν τὰ παιδιὰ γιὰ νὰ μὴν φοβοῦνται τὸ σκοτάδι,
νὰ τὸ λένε τὰ καλάμια στὶς ἀκροποταμιές, τὰ τρυγόνια πάνω στοὺς φράχτες
νὰ τ᾿ ἀκούσουν οἱ πρωτεύουσες τοῦ κόσμου καὶ νὰ τὸ ξαναποῦνε μ ὅλες τὶς καμπάνες τους
νὰ τὸ κουβεντιάζουνε τὰ βράδια οἱ πλύστρες χαϊδεύοντας τὰ πρησμένα χέρια τους.
Νὰ τὸ φωνάξω τόσο δυνατὰ
ποὺ νὰ μὴν ξανακοιμηθεῖ κανένα ὄνειρο στὸν κόσμο
καμιὰ ἐλπίδα πιὰ νὰ μὴν πεθάνει.
Νὰ τ᾿ ἀκούσει ὁ χρόνος καὶ νὰ μὴν σ᾿ ἀγγίξει, ἀγάπη μου, ποτέ.
Λειβαδίτης
192 notes · View notes
kyvely-politi · 1 year
Text
Στην πιο μικρή στιγμή μαζί σου έζησα όλη μου την ζωή.
6 notes · View notes
0cean--soul · 6 months
Text
Tumblr media
Τελικά όλα περνάνε χωρίς να το καταλάβει κανείς. Σαν να συνέβησαν κάπου αλλού ή σε κάποιον άλλο.
-Τάσος Λειβαδίτης
653 notes · View notes
cillius · 3 months
Text
Είμαστε εμείς που κλαίμε σ' όλες τις γωνίες του κόσμου.
Τάσος Λειβαδίτης, Φυσάει στα σταυροδρόμια του κόσμου
202 notes · View notes
mikrh-kallitexnhs6 · 1 year
Text
Tumblr media
- τηλέφωνο να παίρνεις που και που…
( Παύση )
αλλα είναι που ξεχάστηκε με τον καιρο,
//////
και με τον καιρο το ξέχασα και εγώ.
433 notes · View notes
Text
Tumblr media
Και τότε όλα τα βράδια κι όλα τ' άστρα κι όλα τα τραγούδια θα 'ναι δικά μας.
Τάσος Λειβαδίτης
Αυτό το αστέρι είναι για όλους μας (Απόσπασμα)
31 notes · View notes
anemodarmenhh · 1 year
Text
Aφού έζησα όλο το μαρτύριο της ελπίδας,
έφτασα στο πιο απάνθρωπο έγκλημα:
να πιστέψω στους ανθρώπους
Τάσος Λειβαδίτης
861 notes · View notes
nero-sth-varka · 1 month
Text
Τόσα πράγματα προσφέρει ο πολιτισμός για την ευτυχία μας και εμείς επιμένουμε αναχρονιστικά να ‘μαστε δυστυχισμένοι.
-Τάσος Λειβαδίτης
23 notes · View notes
hlektras-world · 2 years
Text
Και σμίγουν και χωρίζουν οι άνθρωποι
και δεν παίρνει τίποτα ο ένας απ’ τον άλλον.
Γιατί ο έρωτας είναι ο πιο δύσκολος δρόμος να γνωριστούν.
Γιατί οι άνθρωποι, σύντροφε,
ζουν από τη στιγμή που βρίσκουν
μια θέση στη ζωή των άλλων.
Kαι τότε κατάλαβες γιατί οι απελπισμένοι γίνονται οι πιο καλοί επαναστάτες.
Και μένουμε ανυπεράσπιστοι ξαφνικά,
σαν ένα νικητή μπροστά στο θάνατο ή
ένα νικημένον αντίκρυ στην αιωνιότητα.
Λειβαδίτης
30 notes · View notes
glimpse-of-chaos · 2 years
Text
Ἂν μοῦ χάριζαν ὅλη τὴν αἰωνιότητα χωρὶς ἐσένα,
θὰ προτιμοῦσα μιὰ μικρὴ στιγμὴ πλάι σου.
~Τάσος Λειβαδίτης
288 notes · View notes
0cean--soul · 7 months
Text
Όταν μου λέει ότι με θέλει αλλά ο Τ. Λειβαδίτης είπε:
Tumblr media
194 notes · View notes
eimai6le · 1 year
Text
Tumblr media Tumblr media
Κάθομαι μερικές φορές και σκέφτομαι : να μπορούσα , λέει, να ξαναγυρίσω στο παρελθόν να τακτοποιήσω μερικά πράγματα, να αποτελειώσω κάποια άλλα.
Όμως τι σημασία θα ´χε ; Είμαι κουρασμένος από τους τόσους χωρισμούς, τόσα πρωινά, τόσα απογεύματα.
135 notes · View notes
ksilinaspathia · 10 months
Text
Ναι, αγαπημένη μου.
Πολύ πριν να σε συναντήσω εγώ σε περίμενα.
Πάντοτε σε περίμενα. Αλήθεια εκείνη η άνοιξη,
εκείνο το πρωινό, εκείνη η απλή κάμαρα της ευτυχίας,
αυτό το σώμα σου που κράταγα πρώτη φορά γυμνό,
αυτά τα δάκρυα που δεν μπόρεσα
στο τέλος να κρατήσω πόσο σου πήγαιναν.
Α, θάθελα να φιλήσω τα χέρια του πατέρα σου,
της μητέρας σου τα γόνατα που σε γέννησαν
για μένα να φιλήσω όλες τις καρέκλες που
ακούμπησες περνώντας με το φόρεμά σου,
να κρύψω σαν φυλακτό στον κόρφο μου
ένα μικρό κομμάτι απ’ το σεντόνι που κοιμήθηκες.
Θα μπορούσα ακόμα και να χαμογελάσω στον άντρα
που σ’ έχει δει γυμνή πριν από μένα, να του χαμογελάσω,
που του δόθηκε μια τόση ατέλειωτη ευτυχία.
Γιατί εγώ, αγαπημένη, σου χρωστάω κάτι
πιο πολύ απ’ τον έρωτα,
εγώ σου χρωστάω το τραγούδι και
την ελπίδα, τα δάκρυα και πάλι την ελπίδα.
Στην πιο μικρή στιγμή μαζί σου, έζησα όλη τη ζωή.
18 notes · View notes