Əli və Nino..

-Yaralansan sənin yaralarını da sevərəm...

+Gün gələcək sən mənim yaralarımı sağaldacaqsan..🤍

©Qurban Səid-"Əli və Nino"

Bəzən də gecələr küçələrdən bir torba daşınardı. Onun içindən boğuq bir inilti gələrdi. Torba dənizə atılar, balaca bir şappıltı eşidilər və gözdən itib gedərdi. Ertəsi gün tikə-tikə olmuş bir kimsə otağının ortasında oturub hönkür-hönkür ağlayardı. O, Allahın qanununu yerinə yetirmişdi. Qanun isə deyirdi ki, zinakar arvad öldürülməlidir.

-Əli və nino

"Gözlerimi, burnumu, saçlarımı seviyorsun. Hepsi bu. Unuttuğun birşey yok mu? Ya ruhumu? Onu da seviyor musun?"

Kurban Said "Ali ve Nino"

Ölümümle sevindireceğim insanlar var da, işte kıyamadıklarım'a kurban olsunlar

«Nino xanım Şirvanşir»

— əli və nino, səh. 184

– Əli xan, sən mənim gözlərimi, burnumu, saçlarımı sevirsən, lakin sən bir şeyi yaddan çıxarırsan. O da mənim ruhumdu. İndi de görək, sən mənim ruhumu da sevirsənmi?

Ali and Nino

Əli və Nino

Əli və Nino kitabında oxumuşdum;

İnsan nə qədər qorxaq olsa da vətəni uğrunda, qəhramancasına döyüşüb ölə bilərmiş.

Didiani fikirli-fikirli mənə baxdı və dedi:

-Sizdə səhra adamının ruhu var. Görünür, insanları bölmək üçün yalnız bir doğru üsul vardır: insanları meşə adamlarına və səhra adamlarına bölmək lazımdır. Şərqin içkisiz sərxoşluğu səhradan gəlir. Səhrada isti külək və qızmar qum insanları sərxoş edir. Səhra dünyası sadə və problemsiz bir dünyadır. Meşə isə suallarla doludur. Yalnız səhra sual vermir, məhsul vermir və heçnə vəd etmir. Lakin ruhun atəşi, qığılcımı meşədən gəlir. Səhra adamı, yəni gördüyüm və təsəvvür etdiyim səhra adamı yalnız bir hissə və bir həqiqətə malikdir: bu iki şeydir onun daxilində olan. Meşə adamı isə çoxsifətlidir. Təəssübkeşlər səhradan gəlirlər, yaradıcılar isə meşədən. Şərq və Qərb arasında əsas fərq elə budur.

Əli və Nino

Proloq

Məni tanımayan oxucular üçün qısa bir proloq yazım:

Mənim ilk yazım elə Bakı ilə başlayıb.Bakının məndə yeri bir ayrıdır.Sırf burada doğulmuşam deyə yox, bu şəhər mənim üçün hər şeydir.Bütün uğurlarımın başlanğıcı, xoşbəxtliyimin çox hissəsi və bir o qədər qəmli olmağımın səbəbidir Bakı.Bəzən deyirlər ki Leyli heç də gözəl olmayıb, amma, Məcnun ona aşiq idi.Düzü bu ifadənin doğruluq payının sosial şəbəkələrdəki bir-iki postdan o tərəfə olub-olmadığını da bilmirəm, amma, bu dəqiqdir ki sevgi, sadəcə gözəllik və cazibədarlıq xətrinə olmur.Hər gözəli sevmək olsaydı o zaman çox problem olmazdı.

Bakını, pisi ilə, yaxşısı ilə qəbul etmişəm.Necə ki Məcnun Leyliyə gözəllik demədən divanədir, deyəsən mən də Bakı üçün eləyəm.Bəzən Bakıya çox əsəbiləşirəm, çünki vecsiz olur.Bəzən isə Bakını çox sevirəm.Bax beləcə sevgi-nifrət əlaqəsi davam edir.Düzdür çox şəhərlər gəzmişəm, çox qüsurlar və çox gözəllik nümunələri görmüşəm.Amma, bir şey dəqiqdir mən Bakını hamısından üstün tuturam.

Dedim axı Bakınl bütün qüsurları ilə sevirəm. “Əli və Nino” əsərində Əlixan deyir ki o, səhraya aiddir, meşəyə yox.Mən də səhrada doğulmuşam, amma, problem budur ki mən heç birinə aid hiss etmirəm.Nə səhradanam, nə də meşədən.İkisinin vəhdətində olma səbəbini isə hələki anlamıram.Bunu da bilirəm ki nə qədər səhra adamı olmasam da mən, orada doğulmuşam.Doğulduğun yeri sevmək lazımdır, nə olursa olsun bu belə olmalıdır.

Bakını pis edən, yaşadılmaz edən insanlardır.Pis insanlar.O insanlar olmasa, vallah, Bakı da rahat nəfəs alacaq.Bakının qəsdi-qərəzliyi yoxdur ki öz insanlarını incitsin.Problem bizdə və düşüncəmizdədir.Bu cür gözəl şəhərə, Allah elə insanlar yetirib ki elə bil deyib: “Gözəl və cazibədar olmağın da əvəzi budur”.

Arada bunları fikirləşib öz-özümə deyirəm ki “Ay Allah, olmazdı ki bizim də şəhərimiz o bir-iki köhnə daşdan tikilmiş boş katedral və kilsələrlə dolu olan hansısa Avropa şəhəri olsun?!Ən azından sevənləri daha çox olardı, dəyər bilənləri.Bu sarı torpağın isti nəfəsinin dəyərini az da olsa anlayardılar”. Hə elə bu fikirlər davam edir, amma, dediyim kimi hər şeyin bir qarşılığı, hər gözəlin də bir eyibi var.Bakının da eyibi insanlarıdır, nə edək?!Döymək-söyməklə iş düzəlmir ki insanları düzəldəsən.

Tək yol, səhvi ilə, doğrusu ilə bağrına basıb sevməkdir.Necəki ana-ata öz övladını ata bilmir, Bakı da elədir.Mən onun canından bir parçayam, o da mənim.Çünki sevdiyim insanlar üçün bəlkə də Bakını mənalı edən məhz mənim varoluşumdur.Necə ki mənim üçün bu şəhəri mənalı edən elə o sevdiklərimdir…

Onun məzar daşının üzərində arvadı Nino tərəfindən aşağıdakı sözlər yazılmışdı: “Sənin ağlın və əməllərin unudulmazdır, amma nə üçün Ninonun məhəbbəti sənin ömründən uzun yaşadı?”

Qurban Səid "Əli və Nino"

Küçük sürprizler, büyük sevinçler, bu dünya kadınlar sayesinde gülüyor, kadınlar sayesinde hala ayakta. Bir gün değil her gün sevilin. Dünya kadınlar gününüz günümüz kutlu olsun ..