hobonichi ajandam kargoya verilmiş

​Zırvalıyorum. Göz nurunuza yazık...

Ben geldim..

Sahi ne kadar uzun zaman oldu değil mi halleşmeyeli...Savruluyorum Allahım, bu bunalmışlık, bu bezginlik beni içten içe tüketiyor. Aklımın, hayalimin ucundan geçmeyecek şeyler yaşıyorum Şubat’ın sonundan bu yana.. Var muhakkak bir hayır bunda da bir hikmetin var biliyorum...

Mus’ab, sana seslenmeyi ve sana dair hayaller kurmayı öyle özledim ki... Fakat şimdilerde sana dair hayallerimi ertelemeyi düşünmek zorunda kalacağım durumlar içerisindeyim. Ama zaten ben sana dair hayaller kurarken hem nasip misin bilmem, ne zaman olursun onu da bilmem bir düş kurdum ona tutunuyorum diyordum değil mi? Mus’ab iki gözümün çiçeği... Seslenirken dahi içime huzur verilenim...

Yine bir eşikte duruyoruz. Girip girmemek tamamen bizim  elimizde.. Girsek güzel şeyler olabilir, hayatımız değişebilir. Girecek gibiyiz, fakat korkularım var Mus’ab. Sana ulaşamama korkum var. Ulaştığımda sana istediğim, hayal ettiğim gibi kendimi adayamama endişem var. Ama ne diyor Rahman o sevdiğimiz ayette “Öyle ya, her şeyi Yaratan, yarattığı şeyi bilmez mi? Elbette bilir! Çünkü O latiftir, her şeye nüfuz eden ilmiyle bütün gizlilikleri en ince ayrıntısıyla bilir, her şeyden haberdardır.” Elbette ki biliyor Mus’ab şu gönlüme dert diye yuva yapanı da dermanını da biliyor...Beni iyi edecek olanın da ne olduğunu O çok iyi biliyor Elhamdülillah ki O var. Elhamdülillah ki gönlümüze iman tohumları ekmiş ya o tohumlar filiz vermeseydi..

Canıma şenliğim, bunlar dert değil asıl dert sahiplerini gördüğünde kendinden utanıyorsun.. Bu hafta hafız bize ev denilen bir yer attı. Ben bakmaya dayanamadım ama insanlar oralarda yaşıyor Mus’ab. Belki de çocuklar büyütüyorlar..Hafızın isârını öyle sevdim ki Mus’ab, ben inanıyorum ki o Âkif’ini de böyle güzel yetiştirecek. Âkif sana abilik edecek biiznillah ha Mus’ab. Kendi ihtiyaç duyduğu halde kendinden daha muhtaç olan vermek nasıl bir erdemdir. Rahman gönlümüze vermeyi yük etmesin. Allah verdi ben verdim Allah verdi ben verdim Allah verdi diyebilenlerden olmak için çabalamak gerek kuzum. 

Amcamla derslere başladık Mus’ab. İki haftadır yapıyoruz şifa oluyor hamd olsun. Babama da iyi geldi biliyor musun? Sen gelsen babam seni ne sever, nasıl güzel anlaşırsınız bilsen... Rahman hayırla o günleri de görebilmeyi nasip etsin inşallah. İlk hafta başımıza gelen imtihanlardan ve bunlar karşısında sergilenecek Müslümanca duruştan bahsettik. Bu hafta da Yasin suresindeki şehrin bir ucundan koşup gelen adama değindik. Amcamla nasıl uzaklaşmıştık bir ara... Birbirimizi yaftalayıp ayrıştırıyor aramıza sizinkiler bizimkiler sokuyorduk Mus’ab. Büyüdük Elhamdülillah ve amcamın nasıl bir cevher olduğunu Rahman’ın bana ne ikram ettiğini fark ettim hamd olsun. 

Sana söyleyemediğim şeyler var Mus’ab.. Ele karşı diyemediğim gizli sözlerim var yâre.. Çok farklı bir Ramazan geçiriyorum. Nasıl geçtiğini zaten anlamadım. Bizim oğlanlar çarşamba gidip cuma geri gelecekmiş neden dedim pazar günü bayram dediler kala kaldım Mus’ab. Bayram gelmiş ve ben daha Ramazan’ın ne olduğunu anlayamadım. İlk kez bu kadar yoğun bir Ramazan geçirdim. Babam vurulduğundan bu yana ne yaşadığımı anlamıyorum inan bana. Kalan günleri hayırla ihya edebilelim inşallah. Kadir gecesini bulup kadrini bilmeyi nasip etsin bize Rahman buna ihtiyacımız var canpârem. 

Bugün babamın yanına çöktüm ağladım ona hissettirmeden sana çok üzülüyorum kendini çok tüketiyorsun kendine bu kadar zulmetme dedi. Ben sevemedim ki kendimi baba. Nedenini bilsem de bilemedim. Bilsem de diyemedim. 

İşimden çok bunaldım. Daraldım o kadar istemeyerek yapıyorum ki.. Stresini kaldıramıyorum artık. Tahammülsüzleştim Mus’ab bu hiç hoşuma gitmiyor. Biliyorum birilerinin hayallerini yaşıyorum çok uzağa gitmeyelim kardeşim yerimde olmak için can atıyor. İnan ben de onun ama Rahman böyle uygun görmüş demek ne diyeyim ne edeyim. Çok yorgunum Mus’ab savrulan hayatımı bir yola koymaya çalışmaktan. İçimdeki boşluğu doldurmak için beni yoran işlerin peşinden koşmaktan. Yüksek lisansı dondurdum bu dönem. Fakat Allah biliyo ya devam etmek istemiyorum. Aradığım bu değil. Sığ geliyor bana hala lisanstaki konuları tartışmak. Psikolojiye mi yönelsek yeniden sevdiğimiz ilgimizi çeken bir alan hem dur bi hemen kendine meşguliyet çıkarma. Okulu dondurunca Kpss kasayım atanmaya çalışayım dedim Ramazan girdi sekteye uğradı. O paylaştığım Arapça videolara giriştim aşk ve şevkle babamdan sonra aranın açılmasıyla şevkimi kaybettim. Mesai bitsin diye dakika sayıyorum. Çuvalladım artık sanırım her konuda. Kabullenmeliyim Mus’ab ben artık yalnızca bir karpuz taşıyabiliyorum. Teker kalıyor işte tümsekte. Toparlanmalıyım Mus’ab hem de bir an önce...

Ocak ayından beri açmasını beklediğim çiçeğim açtı bugün Mus’ab. Umudunu kaybetme dedi bana. 

“Aşıdır,besindir, serumdur her umut, 

Ey sevgili umudunu diri tut” dedi :) gözlerim kapanıyor Mus’ab. O kadar yazdım içimi mi döktüm hayır. Yazamadığım o kadar çok şey var ki...

18 Mayıs 2020