Imogen Poots photographed by Jan Welters for InStyle.

Zaman, hiç bir şeyi düzeltemez sadece üzerini örter. 

Sakladığın acıların bir gün mutlaka ortaya çıkar.

Herkes zamanı geri alabilmek ister.

Kimi eski güzel günleri tekrar yaşayabilmek için,

Kimi, yaptığı yanlışları düzeltebilmek için.

Kimi ise sadece yaşadığını hissedebilmek için ister bunu.

Gelecekten korkanlarsa zamanı durdurmak ister. 

Her şey o kadar iyidir ki;

Bunun bozulmaması için çaba gösterirler 

Ama kimse şu anın değerini bilenler kadar mutlu değildir. 

Geçmiş de gelecek de , onlardır. 

Bazılarıysa zamanın ta kendisi gibidir

Ve her insan zamanın dünya üzerinde bıraktığı birer yara izidir...

Belki üstümüzden bir kuş geçer 🕊️🕊️

“ kabına sığmaz olunca bana koşardı eskiden, şimdi bunu yapmıyor; kırgın. kırgınlığının nedenini çözemiyorum bir türlü, artık gözleri çok uzaklaştı, okunmuyor. ”

Dersiniz…

“Unutulmak. Romalılar bunun ölümden de beter bir ceza olduğuna inanırlardı.”

Zihnini boşalt. Su gibi formsuz, şekilsiz ol. Şimdi, suyu bir bardağa doldurursan, su bardak olur. Onu çay demliğine doldur, o zaman su çay demliği olur. Bak, su akar, yayılır, damlar ya da parçalanır. Su gibi ol dostum.

Gözlerin bir çığlık, bir yaralı haykırış Gözlerin bu gece çok uzaktan geçen bir gemi

Ne hayallerle ümitlerle Mutlu olmaktı dileğimiz Suçlu ne sensin ne de benim Şimdi sensizim sen de bensiz.

“Başınız sağolsun”

Olmuyor albayım olmuyor…

Bi üşümlük canım kaldı..

Sanki parça parça yüreğimden koparıyor…

Shakespeare.

Sana geldim Sona  Sen de yeryüzüdür gökte bulan  Ey Suların sonsuzluğu  Bakışlarım demir atsın gözlerinin limanına  Fırtınalara yorgun yüreğim ; Sana  Bütün Sabahlarım sesinde ağarsin  Keder tırmanmasın yüzüme bir daha;Sarmaşık gibi;  Öpüşlerin damlasın çöl dudaklarıma  Biliyorum; Yüreğim durgun sudur; dindiğim  Korku kıyılarımı sildiğim  Sana geldim  Sustum ve yumdum  İki damla ateş düşürdün gözlerime  Al uslandır korsan bedenimi

ayrılıklar uyandırmalı kör yüreğimi cehennem yangınlarından ölmeden çıktıysa bedenim; artık benim olmalıyım, benim. yeter yüreğimi bir çift gözün ateşine rehin verdiğim. ateş artığı değildir karşılığımız. pusatını dağ sisinden alan, firarırını mermisine emanet eden bir namludur bu eşkiya sevda ki; zulasında asılı durur kefenlediği ölümü. ellerinin çeliğine su verilmiştir ta adem'den beri. bilir ve intihar cüretiyle yoklar yüreğinin tetiğini. güneşin kızılca kıyametine kuruyan umut dallarını. yanacaksa cehennemden beter yanmalı! kim anlar ki eşkiyanın sağlamlığını; özlemin çiseyle yıkanmış şafak değerini kim? hani ellerine kuşlar inerdi; karda üşüyen kuşlar… bahçen kuş sevinçlerinle inlerdi ay şahrud. eşkiya yüreğime çığ düştü üşüyorum haa… aç ellerini.