พลังงานนิ่งๆ

ถูกเมินมาตลอด พยายามปลอบใจตัวเองทุกครั้งที่ผิดหวัง เรากดดันมากไปหรอ?

แต่พอคิดดูดีๆแล้ว คนมันจะมีใจไม่ว่าเวลาไหนก็ไม่ได้สำคัญเพราะไม่ได้สำคัญ

คำพูดๆนึงที่เราเคยบอกเค้าว่า รอเธอได้เรียนรู้ได้เจอกับฉันจริงๆก่อนเถอะ เพราะอาจจะไม่ได้สวยงามอย่างที่เธอคิดไว้ และเวลานั้นฉันจะให้โอกาสเธอเลือกอีกครั้ง

เวลาน่าจะช่วยพิสูจน์บ้างแล้วล่ะ ตลอดเวลามาเธอคงไม่ได้พิเศษอะไรมากหรอก เพราะเธอคงมีเรื่องให้คิดมากเกินกว่าจะเอาเราเข้าไปคิดอ่ะนะ

เตรียมจิตใจให้มั่นคงกับทุกสถานการณ์นะ

เหม่อมองฟ้า

เหม่อมองท้องฟ้าอยู่ริมหน้าต่างห้องประชุม

ก้อนเมฆกำลังลอยเหนือหลังคาตึกข้างๆ

เมฆสีขาวอมเทาเกาะตัวกันเป็นกลุ่มก้อน

ค่อยๆลอยไปทางทิศใต้ ตัดกับท้องฟ้าสีฟ้าสดใส

มีลมเย็นๆพัดมากระทบใบหน้า กลิ่นลมฝนสูดเข้าจมูกผ่านไปที่ปอด รู้สึกสดชื่น

ได้แต่มองไปเรื่อยๆ ไร้ความคิดสิ้นความรู้สึกกังวล

หยุดทุกอย่างไว้ ณ เวลานี้

แต่ทันใดนั้น ก็อยากจะตะโกนเรียกชื่อใครสักคนนั้น ที่จิตใจโหยหา แต่ไม่รู้ชื่อเธอเลย

รู้สึกคิดถึงมาก แต่เธอคนนั้นคือใคร ตรงนี้อ้างว้าง

และเงียบเหงามากนะ เธอนั้น......คือใคร

ความทรงจำในวัยเด็ก พริกขี้หนูพริกขี้นก

ชีวิตคนป่าคนเขา กินอาหารง่ายที่หาได้ตามไร่นา รอบสวน ตามป่าเขา อาหารไม่ได้เลิศเลออะไร แต่ก็ทำให้ปากท้องอิ่มได้ไปอีกวัน

ช่วงชีวิตเด็กของฉัน ฉันอยู่กับพ่อแม่ส่วนพี่ๆก็ไปเรียนไกลๆ นานๆทีกว่าจะเจอกัน เจอกันทีก็ช่วงวันหยุดยาว หรือช่วงปิดเทอม เราไม่มีสวนที่มีน้ำพอให้ทำการเกษตรได้เราเลยต้องไปทำการเกษตรที่ไกลๆห่างจากบ้านไปประมาณ 30 กว่ากิโลเมตร ปลูกข้าวไร่ตามฤดูกาล ปลูกแตงกวาดอย ฟักทอง แตงล้าน อ้อยน้อย ปลูกแซมเข้าไปในแปลงข้าว นอกฤดูปลูกข้าวก็จะปลูกกะหล่ำปลี ผักสลัดแก้ว พริกหยวก ผักกาดขาวนอกจากปลูกพืชขาย ภายในสวนยังมีปลูกอ้อย ลิ้นจี่ มะละกอ กล้วยน้ำว้า ผักสวนครัวก็จะมีพริกขี้หนูสวน ตระไคร้ ผักชี ต้นหอม บวบ เป็นต้น

ที่ผืนนั้นอยู่กลางหุบเขาและอยู่ห่างไกลจากชุนชนมาก จึงต้องปลูกผักไว้กินเอง และผักที่เราปลูกนั้นแน่นอนว่าสัตว์น้อยใหญ่ที่อาศัยอยู่รอบๆก็มากินพืชผลที่เราปลูกไว้เช่นกัน และหนึ่งในนั้นที่พวกสัตว์เข้ามากินก็คือ พริกขี้หนู

พริกขี้หนูนั้นเป็นผลไม้ที่นกหัวจุกชอบมาก ทำให้ต้นพริกของเราไม่ค่อยมีพริกแดงสุกคาต้นเลย แต่สิ่งที่น่าอัศจรรย์มากกว่านั้นคือเมื่อพริกสุกเหล่านกน้อยก็จะกินพริกและเมื่อนกบินเข้าไปในป่ามันก็จะถ่ายเมล็ดพริกออกมา ทำให้มีพริกขึ้นในป่าเต็มไปหมด ใกล้ๆสวนของเรามีลำห้วย ช่วงฤดูร้อนน้ำในลำห้วยจะแห้งจนไม่เหลือน้ำ ทำให้พืชต่างๆเจริญเติบโตได้เป็นอย่างดีรวมถึงต้นพริกด้วย ยามหน้าแล้งแม่จะเดินไปหาผักบริเวณรอบสวนมาทำกับข้าวและพ่อผู้ชอบล่าไก่ป่า ก็ได้เข้าไปเจอกับต้นพริก จึงได้เก็บมาทำอาหาร และเล่าเรื่องราวให้ได้ฟังกัน เวลาที่ใกล้เปิดเทอมแม่จะไปเก็บพริกที่ขึ้นอยู่ในป่ามาตำใส่กระปุกให้พี่ชายได้เอาไปกิน ตอนไปเรียน

ให้เรากินกัน บางครั้งแม่ก็เก็บพริกมาตำแล้วนำไปฝากพี่ๆที่อยู่ต่างเมือง จนถึงทุกวันนี้แม้จะไม่มีต้นพริกหลงเหลืออยู่เนื่องจากเราและสวนอีกหลายๆที่ในระแวกนั้น ไม่มีการทำการเกษตรแล้วจึงทำให้ต้นพริกก็หายไปด้วย เมื่อนึกถึงอดีตฉันก็ยังอยากกลับไปใช้ชีวิตและสัมผัสช่วงชีวิตนั้นอีกสักครั้งนึงจังเลย

Nco lub neej hmoob kawg

ความทรงจำในวัยเด็ก หน้าร้อนน้ำแล้ง

ฉันไปอ่านบทความนี้มารู้สึกประทับใจเลยอยากมาเล่าเรื่องของตัวเองบ้าง บทความพูดถึงเรื่องโอ่ง ใช้ตวงน้ำไว้กินใช้

https://lek-prapai.org/home/view.php?id=591

ถ้าพูดถึงโอ่ง แล้วมาเปรียบเทียบกับทางบ้านเรา เราก็จะนึกถึงการหาบน้ำ หมู่บ้านของเราตั้งอยู่บนภูเขาลูกยาว ระยะของสันเขาไม่กว้างมากนักจึงทำได้แค่ทำถนนไว้ตรงกลางและมีบ้านเรียงรายสองข้างทาง และเนื่องจากหมู่บ้านตั้งอยู่บนยอดเขาทำให้ไม่มีแม่น้ำไหลผ่าน รอบๆหมู่บ้านแม้จะล้อมรอบไปด้วยลำห้วยและภูเขาแต่ก็มีน้ำเฉพาะช่วงหน้าฝน ห่างจากหมู่บ้านไปประมาณ5 กม.บนภูเขาสูง มีต้นน้ำ น้ำไหลออกจากผืนดินตามธรรมชาติคนในหมู่บ้านช่วยกันทำไฝและต่อน้ำด้วยท่อเข้ามาในบ่อพักน้ำของหมู่บ้าน แต่แม้จะมีการต่อน้ำมาใช้แต่ก็ช่วยได้เพียงชั่วครั้งชั่วคราว เพราะในช่วงหน้าฝน ฝนตกหนักทำให้มีเศษใบไม้กิ่งไม้ทับถมในไฝน้ำทำให้อุดตันตามท่อ ทำให้ต้องตรวจสอบ��่อทั้งหมดเพื่อหาจุดท่อตัน แต่ก็ยังดีที่เป็นหน้าฝนจึงทำให้มีน้ำฝนให้ใช้กินใช้ดื่มในบ้าน ที่ไร่ที่สวนพืชผักก็งอกงามตามไปด้วย แต่พอเข้าหน้าแล้งน้ำก็แห้งมีน้ำเข้ามาในหมู่บ้านน้อยลง บวกกับความต้องการใช้น้ำและประชากรที่เพิ่มขึ้น ในสมัยก่อนเมื่อถึงหน้าแล้ง พอเลิกเรียนสิ่งที่ต้องรีบทำเลยก็คือรีบไปตวงน้ำจากบ่อพักน้ำของหมู่บ้าน บ้านใครอยู่ใกล้ก็จะสะดวกหน่อย นำผ้า นำถ้วยจานมาล้างได้อย่างสบายใจอย่างกับที่บ่อพักเป็นพื้นที่ของตนเอง แต่ถ้าบ้านไกลหน่อยเหมือนบ้านของฉันล่ะก็ ต้องหาถังเตรียมไว้ที่บ้านแล้วค่อยๆไปตวงน้ำจากบ่อพักน้ำมาเติมในถัง วันไหนถ้าน้ำไหลมาน้อยก็จะต้องตวงน้ำจนดึกดื่น เวลาตวงน้ำถ้ามีแค่คุแล้วไม่มีฝา กว่าจะเดินทางมาถึงบ้านน้ำก็กระเด็นไปตั้งเท่าไหร่ แต่ถ้ามีแกลอนก็จะสามารถใช้รถลากได้ก็ดีขึ้นมาหน่อย แต่ด้วยระยะทางและเส้นทางที่ขลุขระ ในบางครั้งก็เผลอทำคุน้ำล้ม น้ำที่อุตส่าห์ตวงและเดินทางมาเนิ่นนานก็ไร้ประโยชน์ตรงนั้น ในสมัยนั้นเด็กๆทุกคนต้องหัดเตรียมน้ำใช้ด้วยตนเอง เหนื่อย แต่ก็ถือเป็นการฝึกความอดทนและเห็นคุณค่าของน้ำและในสื่งที่เราลงมือลงแรงหามา แต่สมัยนี้น่ะหรอเปลี่ยนไปมากมาย มีการเจาะน้ำบาดาลมาใช้แค่หาถังใบใหญ่ๆนำขึ้นใส่รถยนต์ แล้วก็ขับไปตวงน้ำมาแค่นี้ก็ไม่ต้องพยายามอะไรมากแล้ว เด็กๆก็ไม่ต้องเหนื่อย นั่งเล่นดูมือถือชิวๆไป แต่ส��่งที่ทำให้เห็นคือเด็กๆขาดความอดทน ขาดการฝึกฝนในแบบเรา แต่ก็นะยุคสมัยเปลี่ยนอะไรๆก็เปลี่ยน ถ้านึกย้อนดูสมัยนั้นเราก็ไม่อยากจะอยู่ในสภาพเช่นนั้นเหมือนกัน แล้วบ้านของคุณล่ะเป็นอย่างไรบ้าง

Nco txog hmoob lub neej

มีคำพูดคำนึงของเธอ "ถ้าเธอคิดถึงฉันขนาดนั้น เดี๋ยวความคิดถึงจะหมดเอานะ" บวกกับคำพูดที่เคยมีคนพูดไว้ว่า "รักกันไม่จำเป็นต้องเจอกันหรือพูดคุยกันทุกวันก็ได้ ให้ห่างกันบ้างหัวใจจะได้คิดถึงกัน" ฉันเห็นด้วยกับคำพูดเหล่านั้น ฉันพยายามที่จะเข้าไปอยู่ในชีวิตความคิดของเธอเสมอมา แต่ตอนนี้ฉันเข้าใจแล้วล่ะ ถ้าวันนี้การที่ห่างให้ได้คิดถึง มันทำให้ห่างแล้วก็หายไป ฉันจะบอกตัวเองว่า ฉันได้พยายามที่สุดที่จะรักเธอแล้ว

I miss you

เมื่อตอนที่เรากำลังครั้งรักอยู่ ไม่ว่าจะเหนื่อยแค่ไหน ไม่ว่าจะเหนื่อยจากอะไรมาก็ตาม แค่ได้คุยกับคนที่เรารักทุกอย่างก็ดูสดใส แม้ระหว่างเราจะไม่ได้มีโปรโมชั่นอะไร แต่ตั้งแต่ที่ฉันตัดสินใจที่จะร่วมเดินทางไปกับเธอฉันก็ตั้งใจไว้แล้วว่าจะทำให้ดีที่สุด จะเป็นแสงเป็นความอบอุ่น เป็นน้ำเย็นให้กันและกัน แต่ความจริงนั้นไม่ได้หวานและหอมอย่างที่คิด มีทั้งขมขื่นแต่ก็มีความสุข ปะปนกันไป นานวันฉันกลับรู้สึกว่ากำลังพยายามเข้าหาเธออยู่ฝ่ายเดียว จนฉันเริ่มไม่แน่ใจว่าที่จริงแล้วเรารักกันหรือว่าฉันรักเธอเท่านั้น ฉันอยากจะคุยกับเธอฉันพยายามบอกเธอว่าฉันว่างนะ ฉันว่างนะ ฉันว่างนะ เพื่อให้เธอรู้ว่าเราคุยกันได้นะ แต่......... เธอก็เฉยๆ ฉันไม่อยากจะบอกว่าฉันเหนื่อยเพราะกลัวว่าแทนที่เธอจะเข้าใจแต่กลับกลายเป็นว่าเธอตีตัวออกห่าง เธอตอบกลับมาว่าเหนื่อย ฉันเลยรู้สึกว่าการที่เราเหนื่อยคือเราอยากพัก การที่เธอเหนื่อยคือเธออยากพัก สงสัยฉันคงจะเซ้าซี้มากไป ฉันจะพยายามนะจะพยายามไม่เข้าใกล้เธอจนเกินไป เธอคุยด้วยคือเธอมีเวลาและอยากคุย ถ้าเธอเงียบคือไม่มีความต้องการอะไร ฉันจะทำให้ได้นะ

มนุษย์นั้นมีความกังวลและการคลายความกังวลที่ง่ายที่สุดคือ การระบายเรื่องราวที่น่าอึดอัดออกมา และฉันก็เป็นมนุษย์ มนุษย์ที่มีความต้องการจะระบายออกมาเพื่อให้สบายใจ

ฉันคุยกับผู้ชายต่างชาติคนหนึ่งเขาเปิดเผยเรื่องราวของเขาต่อฉันน้อยมาก วันนี้สิ่งที่ฉันเจอคือข้อมูลที่เขาเคยบอกกับฉัน ปรากฎว่ามันไม่จริง  และสิ่งที่เขาโกหกฉันก็คือวันเกิดของเขา  ทั้งๆที่ฉันให้ข้อมูลที่จริงใจกับเขาแต่เขากลับทำแบบนี้กับฉัน โดยให้เหตุผลว่า "เพราะว่าตอนนั้นฉันยังไม่ได้รักเธอ"  ฉันรู้สึกว่าเขาทำลายความไว้เนื้อเชื่อใจของฉันไปแล้วล่ะ ฉันเริ่มรู้สึกมีกำแพงในหัวใจ และฉันก็ได้เรียนรู้แล้วว่าทุกคำพูดของเขานั้นอาจจะไม่ใช่ความจริงทั้งหมด  คุณอาจจะคิดว่าฉันเจอพวกต้มตุ๋นแต่ฉันรู้ว่าเขาไม่ใช่  แต่สิ่งที่ฉันอยากบอกที่สุดคือ "เขากำลังสร้างความปวดร้าวงข้างในหัวใจของฉัน

ฉันสบายใจแล้วล่ะ 

วันก่อนไปเจอผู้หญิงคนหนึ่งผู้เกี่ยวกับชีวิตรักของเธอ เธอบอกว่าคบกับผู้ชายมาหลายปี ผู้ชายพาเธอไปเจอครอบครัว ทุกอย่างดูดีไปหมด แต่แล้ววันหนึ่งความจริงก็ปรากฏผู้ชายคบกับเธอเพื่อปิดบังครอบครัวและทำให้เขาได้คบกับผู้หญิงอีกคนหนึ่ง จากเหตุการณ์ทำให้เธอเสีย ผิดหวัง ส่งผลทำให้สุขภาพของเธอแย่ลง นอนไม่หลับ เธอบอกว่าช่วงนั้นเธอนอนไม่หลับประมาณอาทิตย์นึง ไม่ว่าเธอจะทำอะไรก็จะไม่สามารถควบคุมความคิดและความรู้สึกนั้นได้ แต่เธอก็แสดงให้คนอื่นเห็นว่าเธอไม่เป็นอะไร เธอไม่ร้องไห้ให้คนอื่นเห็น แต่ในใจของเธอนั้นเจ็บปวดมาก เธอบอกว่านี่คือสภาวะของคน " หัวใจสลาย"

พอฉันฟังเรื่องของเธอฉันก็รู้สึกว่าฉันกำลังพบเจอกับเหตุการณ์ที่คล้ายๆกับอาการ "หัวใจสลาย"

ฉันเจ็บปวดหัวใจมากเลย