Jestem wykończona. Dojazdy, wstawanie o 5 mnie wykańcza. Jeszcze wracam tak późno, a w domu awantury o byle gówno. Nie mam juz sil.

Zamiast sie ucieszyć, to pierwsze co zaczęłam się zastanawiać czy Twoje intencje są szczere...

Byłam zjarana na zajęciach. Nie wiem dlaczego tego chciałam, ja taka nie jestem...

Mieszasz mi w glowie jak kiedyś. Tyle, że wątpię aby Twoje intencje były dobre.

To jak mnie przytuliłeś.. wow brak mi słów.

Boję się tego co przyniesie mi jutro. To będzie długi, ciężki dzień.

Ona wie. Wie o tym o czym nie powinna.

Zawsze uwielbiałem patrzeć w twoje oczy. Do dziś nie wiem, co w nich jest. Wiem tylko, że kiedy w nie patrzę, mam to uczucie bezpieczeństwa i ciepła, coś, czego nigdy nie czułem przed poznaniem Ciebie. Pamiętam, jak po raz pierwszy nasze oczy się spotkały i w tym momencie zmieniło się całe moje życie. Do dziś Twoje oczy świecą jaśniej niż każda gwiazda na niebie. I urzekają mnie w sposób, o którym nigdy nie wiedziałem, że jest możliwy.

Z jednej strony jestem bardzo smutna, z drugiej cholernie szczęśliwa.

Jestem najszczęśliwszym człowiekiem kiedy jesteś obok mnie.

Ciągle czekam na ten pierdolony zaimek

Gdy nazwałeś mnie tak pieszczotliwie to rozpłynęłam się. Zapragnęłam wówczas tylko abyś jeszcze do tego epitetu dodał zaimek "moja".

Jestes moim pierdolonym numerem jeden.

Nie wiem co mam robić. Zrobiłam już chyba wszystko co mogłoby mnie zaciekawić, czy zająć czas. Teraz znów czuje tę głupią pustkę i samotność.

Tak bardzo nis chcę wrócić do stanu sprzed maja, ale coraz bardziej mnie wszystko ku temu popycha. Ja już nawet nie mam sił się opierać...

Jest mi tak bardzo źle. Nie czuję wsparcia od nikogo. Kiedy jeszcze miesiąc temu jeszcze bylo chwilami tak dobrze.

Nawet Ty patrzysz na mnie przez przyzmat zaliczenia mnie

Nie było mnie tu dawno. Przez ten czas z pozoru było okej. Teraz wróciłam, moze troszeczkę silniejsza z jakimś tam powodami do życia. Chodz czasami nawet to nie wystarcza do czegokolwiek.