pul biber olmadan olmaz:)

“Çok güzel atıyor.”

9. SINIF :Şu an dersteyiz...Yanımda dünya yakışıklısı çocuk oturuyor ...Yüzüne bakmaya kıyamıyorum...Onu ne kadar çok sevdiğimi bilmiyor...O benim en yakın arkadaşım...Beni Sadece arkadaşı olarak görüyor...Nedenini Bilmiyorum ama...Kendimden Çok...Utanıyorum...10. SINIF:Evdeydim...Beni arayıp,Kız arkadaşıyla tartıştığını...ve banaİhtiyacı olduğunu söyledi...Sonra bize geldi...Bana sıkı sıkı sarılıp,Ağladı...Şuan dizimde uyuyor...Saçlarını okşayıp,Prensim oluşunu hayal ediyorum...Ben onu okadar çok severken...O beni sadece,Arkadaşı olarak görüyor...Nedenini Bilmiyorum ama...Kendimden Çok...Utanıyorum...11. SINIF:Onunla çocukluktan belli arkadaşız...8. sınıftayken birbirimize söz vermiştik...Lise sonda,Mezuniyet balosuna gidecektik,Eşimiz olmazsa beraber gidecektik...Beni aradı ve kız arkadaşının,Hastalanıp gelemiyeceğini söyledi...Ve beraber gide bilirmiyiz diye sordu...Kabul ettim...Ve beni evimden aldı..Balodaki en yakışıklı erkek oydu...Siyah takım elbisesiyleGece boyu dans ettik...Kollarındayken hep aynı şeyi düşündüm..."Onu Çok Seviyordum"Gece sonunda beni evime bıraktı...Beni yanağımdan öpüp,En iyi arkadaşı olduğumu söyledi..Onu gerçekten çok seviyorum...Ama o beni arkadaşı olarak görüyor...Ona, onu sevdiğimi nasıl söylerim...Nedenini Bilmiyorum ama...Kendimden Çok...Utanıyorum...Aradan Yıllar Geçti...Şimdi o canımdan çok sevdiğim,Prensimi ...Toprağa veriyorum... Özel eşyalarının arasında,kara kaplı bir defter çıkmış,bana verdiler.Okuyup okumamakta kararsız kaldım...Açtım...Bir günlüktü...ve bir sayfasında şöyle yazıyordu..."Şuan dersteyiz...yanımda dünya güzeli bir kız oturuyor...Yüzüne bakmaya kıyamıyorum...Onu ne kadar çok sevdiğimi bilmiyor...O benim en yakın arkadaşım...Kız arkadaşım olduğu,Yalanını söyleyerek ve sürekli,Onunla ilgili yalanlar uydurarak,Yanında olabiliyorum...Onu canımdan çok seviyorum...Bana bir kere"S E N İ S E V İ Y O R U M"deseydi...Herşey benim olurdu..."

Tüylerim diken diken oldu be

onbirinci sınıfta karar vermiştim, ne bir erkeğe çok güvenecektim ne de ona sırlarımı söyleyecektim. İlk günler sözlerimi cidden de tutuyordum. Sadece arkadaşlarımla ilgileniyordum ve yeni başlanan ders konularını tekrar ediyordum eve gelince. Dershaneye gidip geliyordum haftasonları, kızlarla grubumuz tabi ki dağılmamıştı. Altımız hala beraberdik. Ama kocaman bir sınıftık, bu yüzden de sayısal sınıfını seviyeye göre ikiye bölmek zorunda kalmışlardı ve bir arkadaşımız gitmiş yerine başka bir çocuk gelmişti. Çocuğa ilk başlarda bakmamıştım. İlgilenmemiştim. Sonra herkes ‘whatsapp grubu kuralım’ dedi, isteksizdim açıkçası çünkü telefonla çok ilgilenmek istemiyordum. Ben buna karşı çıksam da beni gruba eklemişlerdi. Numaraları dershanedeki lakaplara göre kaydetmiştim ve onun ismi ondan sonra hep ‘Çakallıklı’ olarak kaldı. Gittiği liseden dolayı.. Biraz süre geçti o günlerin ardından ve fizikçimiz bizi sinemaya götürdü, ama seansa kadar bir saatimiz vardı, kızlarla beş kuruş paramız yoktu ve ne yapacağımızı şaşırmıştık, tam o sırada  Çakallıklı ve Oğuzhan pes atmaya gittiklerini söylemişlerdi. Bir yandan içim el vermese de gittik oraya. Sabahın körü olduğundan hiç kimseler yoktu. Bir koltuğa tek başıma uzanıp uyumaya çalıştım, cidden uyukladım da. Sonra bir anda üstümde bir şey hissettim. Bu Çakallıklı’nın ceketinden başka birşey değildi. İrkilip kalktım ve ona baktım.  ‘’Titriyordun üşümeni istemedim.’’ dedi. Gülümsedim. Tanrım nefes alamıyordum ve bunun sebebini bile bilmiyordum. Kendimi toparladım ve tekrar yattım. Bu sefer cekete sarılıp uyudum. Beni o günden sonra kafamı allak bullak eden şey sanırım onun kokusuydu. Çünkü sizi sarılmanız için resmen dürtüyordu hisleriniz. O gün gizlice birkaç fotoğraf çektim ve her gördüğümde gülümsüyordum. Sinema saati gelmişti ve herkes sinema salonuna giderken Çakallıklı kolumdan tutup ‘’Sen bizimle gel, patlamış mısır alalım.’’ dedi. Yemin ederim tuttuğu yer titriyordu, yanıyordu. Yoktu böyle bir şey. Tam karşı yola geçecekken arabanın biri geçti ve yerdeki su birikintisinin yarısı ayaklarıma hücum etti. İşin garibi benim yerime küfreden oydu ve ondan tek bir ıslaklık bile yoktu. Böyle yapmamalıydı, yılın başında kendime söz vermiştim, böyle yapması çok yanlıştı.  O günden sonra onu dershanede hiç görmedim. Dershaneden ayrılmıştı ve sebebini kendisi bile bilmiyordu. İki hafta geçti üstünden. Kendimi ona mesaj atarken buldum. Resmen hipnoz etmişti, resmen... İşte asıl olaylar o mesajdan sonra başladı. Konuşuyorduk, allah’ın her günü konuşuyorduk, genelde gece mesajlaşıyorduk ve bu normalde benim için çok imkansızdır. Ki çoğu zaman uyuyakalıyordum. Bana ‘güzelim’ diye sesleniyordu, bu da beni gülümsetiyordu. İnanır mısınız mutluydum, gerçekten çok mutluydum. Sonra bir soğukluk girdi aramıza, cevabını bilemediğim. Dersleri olduğunu söylüyordu, ygs geçene kadar bizim aramızda birşey olamazmış. Bunu kişisel olarak algılamayacakmışım, gerçekten benden hoşlanıyormuş. Ama bunun da olması gerekiyormuş. Onu anlayışla karşıladım. Tamam dedim kendime hayatından çıkacağım onun. Belki bir yıl sonra tekrar karşılaşırız. Onu aklımdan silmek için her türlü yolu denedim. Üstelik bunu sözümü tamamen çiğneyerek yaptım. Nisanda Polonya’dan kardeş okul projesiyle on öğrenci geldi ve benim misafirim olan kıza onu anlattım. Onunla neler yaptıklarımızı, belki pek bir anımız yoktu ama o konuşmalar bile yetiyordu bana. Natalia bana sordu, ‘neden hala konuşmuyorsunuz?’  ‘onu unuttum’ dedim gülerek. Kız da biliyordu unutmamıştım ama unutmaya çalıştığımı anladığından birşey diyemedi.  Yabancılarla bir gün kafede oturuyorduk. Antalyalılar bilir, Cafe Barcelona odalarının büyüklüğü bakımından en uygun yerdi bizim için. Gülüyorduk ve etrafta ingilizce küfürler şakalar uçuşuyordu. Sonra telefonum titredi ve arkadaşımdan bir mesaj aldım. ‘’Çakallıklı’nın sevgilisi var.’’  Gülmem tuzla buz oldu, beynim durdu. Konuşmaları bir an hazmedemedim.  Ben o gün orada ağladığımla, sözümü çiğneyip atmamla ve gururumu hiçe saymakla kaldım. O ise ismini bilmediğim, güzel olup olmadığı konusunda bir fikrim olmadığı bir kızla mutlu, bana kişiselleştirme demişti, ama artık çok geç. Kişiselleştirdim. Unutamamak kötü his, hele ki her yerde onu hatırlıyorsan.

Me Freshman Year vs. Me Senior Year

harika bi filmdi be