ama herkes anne rahminden Dünya’ya düşmez, bazıları Araf’ta asılır. kimsenin de kolu yetmez onları oradan indirmeye, kimse yeltenmez de.

seni senden başka kimse kurtarmayacak.

zaten parçalanacak kırık bir camı ellerinle tutup birleştirmeye çalışamazdın. nereye kadar tutabilirdin ki? ellerin parçalanırdı, kanardı; kanatırdı, küçük parçaları iflah olmazsa tenine saplanırdı. göremeyeceğin ama acı verdiğini bildiğin şeyler vardı bu hayatta, insan bedenine fark ettirmeden girip can damarına saplanan. mesela bedenini ayakta tutan şeye; kalbine. ona saplanan cam parçaları anca mezara girdiğin an acıtmazdı artık canını.