Sevgi de ölür. Cesedi bulunmaz.

'evine mi dönüyorsun¿' 'ev neresi ki¿' gafil avlandığım bir cevaptı. ev, içimde hiçbir zaman halledemediğim bir meseleydi; lügatıma yabancı bir kelimeydi.

Yara bantları yaraları iyileştirmek için değildir, saklamak içindir. Ve bayım ben yaramı saklamak için değil, size orada bir yara olduğunu göstermek için kullanmıştım.

“Bak, onu aldım,” diyordu uçsuz bucaksız gökyüzünü yüzümüze dikerken. “Ama sen kalacaksın. Öyle bir kalacaksın ki hem de, bu uçan kuşlar, bu el ele tutuşmuş parkta koşturan çocuklar, bu renkli balonlar rahatsız edecek seni. Onu aldım, sen yaşayacaksın ve böyle yaşamak dokunacak kanına.” Sonra bir gün geliyordu işte. Geçiyordu hepsi. Unutuyordun biraz biraz, en azından yaşayacak kadar. İki lokma bir şey yiyip dışarı çıkacak kadar. Sevecek kadar birini, unutuyordun. Değil kalbine, kemiğine kazınmış bir kesik oluyordu senin; mezarda bile yanından ayıramıyordun. Teninin altındaydı, saramıyordun. Acıtıyordu, acıyan neresi diye sorana gösteremiyordun. Birini kaybetmek böyle bir şeydi işte. Ve sadece ölümle kaybedilmiyordu insanlar.

" Sana yarımsın demiştim ya Nil, sen benim yarımsın"

"bir dikiş, iki dikiş, vazgeçiş"

ama herkes anne rahminden Dünya’ya düşmez, bazıları Araf’ta asılır. kimsenin de kolu yetmez onları oradan indirmeye, kimse yeltenmez de.

seni senden başka kimse kurtarmayacak.

bak bana, diyordu sanki kurt o an; ceylana. ben kusursuz güzellikteyim, bana doğru çekilmekten başka ne yapabilirsin ki? ama çok yaklaşma. sürüden ayrılanı...

Kunt kapar.

"Ve 100 hayat yaşasak seninle

Yeniden doğup yeniden ölsek birlikte

Aldığı hiçbir nefesi

Benim için vermezdi, bilirim."

Yağmur yağıyor, ıslanmak istiyorsun; ıslanan tek şey yaktığın geçmişin, geçmiş de toz toprak bayır hiç geçemediğin.

“Hayatım boyunca hep çok sevilmek istedim.”

Birinin önceliği olmak. Hani insanların hayatında oluyor ya, bir telefonu, tek bir sözü yetiyor hemen koşa koşa geliyorlar. Ondanım olsun istedim. Birinin o’su olmak. Herhangi biri. Bunu o kadar çok istedim ki...

ensesinden tutulmuş yavru bir kedi kızgın okyanuslara atılıyordu şimdi. düştükten hemen sonra soğuk yüzünden donup hipotermi geçirerek ölmeyi beklerken cayır cayır yanmaya başlamıştı yalnızca, sanırım kedilerin yanılgısı da buydu. bazı okyanuslar soğutmazdı içini, alevlere verirdi.

Hiç beklemediğin insanlardan gelir en büyük darbe.

"Ben herkesi unuturum," dedi. "Hatırlanmayı hak eden kimse gitmez çünkü."

~Açık Yaralar ve Dikiş İzleri

+söz mü?

-söz. Pars sözü.