Bu şiir benim için o kadar özel ki...

Önce bir şeyler oldu aramızda, daha fazlası öldü sonra...

Dışı tenha insanın içi mahşer…

Ömer Lütfi Mete

Geldim, ama çok geç kalmışım.

Zaaflarına bir gece, hatalarına bir nilüfer, sevgisizliğine bir kalp verdim...

slow down ..  it will be all right ..  take it easy ..  take it easy 

yavaşla ..  iyi olacak .. sakin ol .. sakin ol ..

-babamın da whatsapp durumunda dediği gibi: ‘’her şey güzel olacak’’ 

bu aralar, buralarda babamdan çok bahsettiğimi fark ettim ama rüyalarımda annemi görüyorum.- 

her şey güzel olacak tamam.. da şarkı şimdi güzel. 

ve son olarak, bu ‘’içli’’ şarkıyı bi hitit duasıyla taçlandıralımgh: 

‘’tanrım beni yavaşlat.’’ 

“Çünkü kendim olamazsam onların olmamı istedikleri biri oluyorum ama onların olmamı istedikleri insana hiç katlanamıyorum ve onların olmamı istedikleri o dayanılmaz kişi olacağıma hiçbir şey olmayayım ya da hiç olmayayım daha iyi diye düşünüyorum.”

— Orhan Pamuk, Kara Kitap

Bazen diyorum ki belki de ben çok büyütüyorum belki de takıntılıyım belki de kabahat benim ama hemen sonra aklıma şu geliyor "Büyütüyorsam da kırılmaya hakkım var. Hak etmediğim her davranışa kırılma hakkım var"

Ferhan Şensoy: Ben ne yapacağım kavuğu Münir Abi?

Beklemek, bir şeyin yoluna ve haline girmesini beklemek, beklerken olacak olanın olması için gereken her türlü başka hale geçişlere, kalışlara tahammül etmek ne zor şeydi. Başı da, ortayı da, sonu da bilip beklemek ne tahammülü güç şeydi. Tanrı’nın da yaptığı bu muydu? Baş, orta, son belli, helak kaçınılmaz, ancak önemli olan o zamanı geçirmek, o zamandan geçmek. Ve geldiğinde gelmemiş gibi, bilmemiş gibi, yaşamamış gibi gelmek, rüyayı görüp uyanmak ve ‘Neyse rüyaymış,’ demek ve aynı yerden uyumaya devam etmek. Yaşamaya da, ölmeye de yazık. Bu ölüm için yaşamaya, bu yaşamak için ölmeye yazık. Mezarlıklara, servilere, süsenlere, nisan sonunda açan katırtırnaklarına, telaşlı karıncanın adımlarına yazık, mezar taşına konup da bağıran karganın sesine yazık, ölüme ağlayan şaire, yaşam var zanneden filozofun nefesine yazık, şen taklalarla ilk senelerinde koşup zıplayan, ağaçlara tırmanırken seyredilip seyredilmediğini kontrol eden kedinin tırnaklarına yazık, ağdaki balığa, lokantada onu bekleyen anguta, önce ön iki ayağını sonra arkadakileri ovuşturup bu hareketinden büyük kâr ve kisve uman karasineğe yazık, hortumunu sallayan koca file, sanatlı sıçrayışı ile dahi boşluğu dolduramayan yunusa yazık, grafon kâğıdından gelincik ve petunyalara, en pürüzsüz çakıl taşına, kum olmuş zavallıya, sağdan sağdan yürüyen eşeğin inadına, yol kenarlarındaki ısınmış dikenlere, kozalağın içindeki fıstığa, duvara yapışmış yosuna yazık, bu topu binyıllardır çevirip duran sema-i muğlâka, titreyen kanatlara, açılan göğe ve onun katmanlarına, havanın, suyun olduğu, olmadığı yerlere yazık.

Şule Gürbüz, Coşkuyla Ölmek (via edebiyatdemi)

Bırakmazlar ah şu duvarlar

Yansın bu ev sarsın beni ışıklar

Derdimden seni görmez olmuş bu can

Sıkıldım der bu yataktan

Kalamam ben

Burda kalamam ben

Zaten kalamam ben

Hal bu iken kalamam ben

Ben varken

Ben sana bok demem, Boklar duyar ar eder. Bir zerren düşse boka, Onu da mundar eder.

Tanrı senin hamurunu Necasetle yoğurmuş, Anan seni s.ç.r iken Yanlışlıkla doğurmuş.

Neyzen Tevfik

Benim yüzüm bir bayram telâşıdır Küller ve biraz da deniz artıklarıyla Ben ki çocuklarla büyüdüm ve (Bu yüzden uzundur ya biraz kollarım) Bir denizde bir akşam gittim ölümü Yosunlar rüzgârlar gözleriyle balıkların Hâlâ saçlarıma takılmış bulurum Bir balığın pullarını ve tuzu Şimdi bir yolu yürüyoruz ya seninle Birden üçüncü sınıf bir lokantadayız işte Bir kadın senin ağzınla gülüyor ve Ne mutlu ne mutsuz. …………………… Nedir mi mutluluk diyorsun Bir eylülü gitmek belki de böyle (Eylül ki en kanayan aydır tarihte)

İlhan Berk

Yıllardan beri ilk defa olarak içimde aptalca bir ağlama arzusu uyandı, çünkü bütün bu insanların benden ne kadar nefret ettiklerini hissetmiştim.

I’m sorry you were not truly loved and that it made you cruel.

Warsan Shire (via thequotejournals)