immortalidad
Ένα μπουκάλι στη θάλασσα.
«Parler, c'est tomber dans la tautologie. Cette inutile et prolixe épître que j'écris existe déjà dans l'un des trente volumes des cinq étagères de l'un des innombrables hexagones – et sa réfutation aussi.»
Jorge Louis Borges
«La Bibliothèque de Babel» in «Fictions», Gallimard, collection Folio, 1983, traduction Ibarra, p.80.
388 posts
Don't wanna be here? Send us removal request.
Last Seen Blogs
karenfordonte
Caring For Donte
thecharcoalsalamander
Sometimes I Make Stuff
the-leaf-king
The Leaf King
moncoeur279
Moncoeur
bbbholdmebbb
Spare Love? For The Road?
Text
Γενέθλια
Αν δεν σε είχα γνωρίσει ποτέ, θα ήμουν ένας άλλος· ατελής εαυτός μου.
Χωρίς εσένα, ο κόσμος γύρω μου θα ήταν πιο σκοτεινός.
Απολύτως εγωιστικά ενεργώντας, όταν σου εύχομαι χρόνια πολλά,
εύχομαι για τα χρόνια που έρχονται μαζί σου.
Προσδοκώ στην μακροημέρευση της δικής μου ευτυχίας.
Στην αντανάκλαση της ωραιότερης δυνατής εκδοχής μου
που λάμπει στο βλέμμα σου.
Εικοσιεννιά χρόνια τώρα, είσαι η πανοπλία μου κι όλος μου ο πλούτος.
3 notes
·
View notes
Text
Νομοσχέδιο επιτάχυνσης της απονομής Δικαιοσύνης.
Άρθρο μόνον
Η Δικαιοσύνη καταργείται.
Οι εκκρεμείς δίκες καταργούνται.
Οι ήδη εκδοθείσες αποφάσεις ακυρώνονται.
Η προσφυγή στη Δικαιοσύνη καταδικάζεται ως μη ρεαλιστική επιδίωξη του ανέφικτου.
Η μελλοντική κατάργηση του παρόντος νόμου απαγορεύεται.
Αποφασίζεται η αναδρομική ισχύς του παρόντος από την αυγή της ανθρώπινης ύπαρξης.
1 note
·
View note
Text
Crave
Θέλω να κοιμάμαι πλάι σου.
Και να σου κάνω τα ψώνια σου, και να σου κουβαλάω τις σακούλες σου,
Και να σου λέω πόσο πολύ μου αρέσει να είμαι μαζί σου,
Και να θέλω να παίζουμε κρυφτό,
Και να σου δίνω τα ρούχα μου, και να σου λέω πόσο μ' αρέσουν τα παπούτσια σου,
Και να κάθομαι στις σκάλες ώσπου να κάνεις μπάνιο,
Και να σου τρίβω το σβέρκο σου,
Και να σου φιλάω τα πόδια σου,
Και να σου κρατάω το χέρι σου,
Και να βγαίνουμε για φαγητό, και να μη με νοιάζει που θα μου τρως την
τελευταία μπουκιά,
Και να σου δακτυλογραφώ την αλληλογραφία σου, και να σου κουβαλάω τα
ντοσιέ σου,
Και να γελάω με την παράνοια σου,
Και να σου δίνω κασέτες που δεν θα τις ακούς, και να βλέπουμε
καταπληκτικές ταινίες, και να βλέπουμε απαίσιες ταινίες, και να μαλώνουμε
για το ραδιόφωνο,
και να σε βγάζω φωτογραφίες όταν κοιμάσαι,
και να σηκώνομαι πρώτος για να σου φέρω καφέ και κουλούρια και γεμιστά
κρουασάν,
Και να πηγαίνουμε για καφέ στο Départ τα μεσάνυχτα,
Και να σ' αφήνω να μου κάνεις τράκα τσιγάρα,
Και να μην καταφέρνω ποτέ να βρω ένα σπίρτο,
Και να σου λέω τι είδα στην τηλεόραση χτες το βράδυ,
Και να χαμογελάω πριν ακόμα τελειώσεις το αστείο σου, και να σε θέλω το πρωί αλλά να σ' αφήνω
να κοιμηθείς λίγο ακόμα.
Και να φιλάω την πλάτη σου, και να χαϊδεύω το δέρμα σου.
Και να σου λέω πόσο μα πόσο αγαπώ τα μαλλιά σου, τα μάτια σου, τα χείλη
σου, το λαιμό σου, το στήθος σου,
Και να κάθομαι στις σκάλες και να καπνίζω, ώσπου να γυρίσει σπίτι ο διπλανός σου,
Και να κάθομαι στις σκάλες ώσπου να γυρίσεις σπίτι εσύ,
Και να τρελαίνομαι όταν αργείς,
Και να ξαφνιάζομαι όταν γυρίζεις νωρίτερα,
Και να σου χαρίζω ηλιοτρόπια,
Και να πηγαίνω στο πάρτι σου και να χορεύω ώσπου να πέσω ξερός,
Και νάμαι δυστυχισμένος όταν έχω άδικο,
Και νάμαι ευτυχισμένος όταν με συγχωρείς,
Και να χαζεύω τις φωτογραφίες σου,
Και να παρακαλάω να σ' ήξερα μια ζωή.
Και ν' ακούω τη φωνή σου στο αυτί μου,
Και να νοιώθω το δέρμα σου πάνω στο δέρμα μου,
Και να τρομάζω όταν θυμώνεις,
Και τόνα σου μάτι να κοκκινίζει και το άλλο γαλάζιο,
Και να σ' αγκαλιάζω όταν σε πιάνει αγωνία,
Και να σε κρατάω σφιχτά όταν πονάς,
Και να σε θέλω όταν σε μυρίζω,
Και να σε πληγώνω όταν σε αγγίζω,
Και να κλαψουρίζω όταν είμαι πλάι σου, και να κλαψουρίζω όταν δεν είμαι,
Και να κυλάει το σάλιο μου πάνω στο στήθος σου,
Και να σε πλακώνω και να σε πνίγω τις νύχτες,
Και να ξεπαγιάζω όταν μου παίρνεις τις κουβέρτες, και να ζεσταίνομαι όταν
δεν μου τις παίρνεις,
Και να λιώνω όταν χαμογελάς και να διαλύομαι όταν γελάς,
Και να μην καταλαβαίνω όταν λες ότι σε απορρίπτω,
Και ν' αναρωτιέμαι πως σου πέρασε ποτέ απ' το νου ότι εγώ θα μπορούσα
ποτέ να σε απορρίψω,
Και ν' αναρωτιέμαι ποια είσαι αλλά να σε δέχομαι έτσι όπως είσαι,
Και να σου λέω για το μαγεμένο δάσος, τον άγγελο του δέντρου, το αγόρι
που πέρασε πετώντας τον ωκεανό επειδή σ' αγαπούσε,
Και να σου γράφω ποιήματα, και να αναρωτιέμαι γιατί δεν με πιστεύεις,
Και να σ' αγαπάω τόσο βαθιά που να μην μπορώ να το βάλω σε λόγια,
Και να θέλω να σου πάρω ένα γατάκι που θα το ζηλεύω γιατί θα το προσέχεις
περισσότερο από μένα,
Και να μη σ' αφήνω να σηκωθείς απ' το κρεβάτι όταν πρέπει να φύγεις,
Και να σου αγοράζω δώρα που εσύ δεν τα θέλεις, και πάλι να τα παίρνω
πίσω,
Και να σου λέω να παντρευτούμε, και συ να μου λες πάλι όχι,
Αλλά εγώ να στο λέω και να στο ξαναλέω, γιατί όσο κι αν νομίζεις πως δεν το
λέω σοβαρά εγώ πάντα σοβαρά το έλεγα, από την πρώτη φορά που στο
είπα,
Και να τριγυρίζω στη πόλη και να τη νοιώθω άδειος χωρίς εσένα,
Και να θέλω ό,τι θέλεις,
Και να νομίζω πως χάνομαι, αλλά να ξέρω πως πλάι σου είμαι ασφαλής,
Και να σου μιλάω για ότι χειρότερο έχω μέσα μου,
Και να προσπαθώ να σου δίνω ότι καλύτερο έχω μέσα μου γιατί δεν σου αξίζει τίποτα λιγότερο
Και να σου λέω την αλήθεια αν και κατά βάθος δεν θέλω
Και να προσπαθώ να είμαι ειλικρινής γιατί ξέρω πως το προτιμάς,
Και να νομίζω πως όλα τέλειωσαν, κι ωστόσο να περιμένω άλλα δέκα λεπτά πριν με πετάξεις έξω απ' ζωή σου,
Και να ξεχνάω ποιος είμαι,
Και να κάνουμε έρωτα στις τρεις το πρωί,
Και κάπως με κάποιο τρόπο να σου εκφράζω έστω και λίγο
Τον ακάθεκτο
Τον ακατάλυτο
Τον ακατάσβεστο
Τον μεταρσιωτικό
Τον ψυχαναληπτικό
Τον άνευ όρων τον τα πάντα πληρούντα, τον δίχως τέλος και δίχως αρχή,
έρωτά μου για σένα.
Μετάφραση: Τζένη Μαστοράκη για την παράσταση της Νέας Σκηνής 2012 (με μερικές απειροελάχιστες προσωπικές αλλαγές...)
3 notes
·
View notes
Audio
Αχ, τι ντροπή τέτοια ντροπή
μάνα μου και πώς βγαίνει...
0 notes
Photo
" Έναμπουκάλι στη θάλασσα" a 2 ans aujourd'hui !
1 note
·
View note
Text
«Δεν θα σου έγραφα ούτε αυτό το γράμμα αν δεν ήμουν ακόμα ερωτευμένος μαζί σου. Είμαι.
Σου γράφω κι αυτό το γράμμα επειδή είμαι ακόμα ερωτευμένος μαζί σου. Είμαι ερωτευμένος μαζί σου όπως υπήρξα ερωτευμένος μαζί σου από την αρχή, μ' εκείνη την ακαταμάχητη, πεισματική, αναπόδραστη, φρενήρη ανάγκη να μην θέλω να είμαι μακριά σου, να σ' έχω διαρκώς μπροστά μου, να σ' έχω μαζί μου, να είμαι μαζί σου, να είσαι μαζί μου, να σε έχω, να μην ξέρω τι να κάνω όταν δεν σε έχω, να μην έχω και να μην θέλω να έχω παρά μόνον εσένα, να είσαι όλα για μένα και να είμαι όλα για σένα, κανείς άλλος να μην κινεί καμία στιγμή την προσοχή σου, μου τα δίνεις όλα και εγώ να έχω την ευδαιμονία να σου τα δίνω όλα, να είσαι όλος για μένα, μόνο για μένα, πρώτος εγώ να είμαι για σένα, να μου είσαι δοσμένος και παραδομένος, να μη φοβάμαι ότι θα σε χάσω και να το φοβάμαι διαρκώς, να μην μου λείπεις ποτέ και να μου λείπεις διαρκώς, να είμαι τόσο πολύ για σένα ώστε να είσαι για μένα όσο θα είμαι για σένα,...»
Δημήτρης Δημητριάδης. Eπίμετρο - διαδικασίες διακανονισμού διαφορών
1 note
·
View note
Text
Vie normale.
Ζω μια κανονική ζωή. Δουλεύω, έχω να φάω, να ντυθώ, έχω φίλους, φίλους αληθινούς, έχω την υγειά μου, τους γονείς μου· τ' αδέρφια μου είναι καλά.
Ζω μια κανονική ζωή. Και την ώρα που εγώ διαφωνώ με την ελέγκτρια της Δ.Ο.Υ. για το αν το πατάρι μπορεί να θεωρηθεί όροφος, κάπου, όχι μακρυά, ένας άνθρωπος κρατείται από τη Δικαιοσύνη παράνομα και κατά παράβαση του Συντάγματος. Αλλά ο φόρος που βεβαιώθηκε μπορεί να πληρωθεί σε δύο χρόνια με διμηνιαίες δόσεις.
Άρα όλα καλά.
Ζω μια κανονική ζωή. Ό,τι ζητούσε παράβαση της κανονικότητας κόπηκε εγκαίρως, όχι από 'μένα, αλλά τι σημασία έχει; Κόπηκε. Και τώρα, στην αίθουσα του Μονομελούς προσπαθούμε ν' ανακαλύψουμε σε ποιο χρονικό σημείο μέσα στο διηνεκές μια επιταγή ορίζεται ως ακάλυπτη. Σ' αυτό της ανάκλησης; Ή σ' αυτό της σφράγισης; Με τη στιγμή της αυτοκτονίας του κομιστή δεν έχει ασχοληθεί ο Άρειος Πάγος, άρα ένοχος ο εκδότης. Περιμένω τη σειρά μου για μια συκοφαντική δυσφήμιση. Μετά θα πάω για φαγητό.
Ζω μια κανονική ζωή. Αφήνω τους ανθρώπους που αγαπώ να φύγουν χωρίς να πω λέξη, ξανά και ξανά σαν σ' επανάληψη· μόνο τα πρόσωπα αλλάζουν. Τι να πω άλλωστε; Η απόφαση της αποχώρησης δεν χωράει διαπραγμάτευση· μόνο φτηνά παζάρια.
Ζω μια κανονική ζωή. Οι φίλοι μου γεννάν παιδιά και ζω στιγμιότυπα πραγματικής ευτυχίας. Λίγο πιο πέρα τα παιδιά των φίλων κάποιων άλλων, ξαναπνίγονται στη μαγιάτικη θάλασσα αλλά αυτό δεν είναι πια ούτε καν είδηση. Με νομοθετική ρύθμιση αποφασίστηκε ο πνιγμός της ίδιας της θάλασσας. Ούτε αυτό είναι είδηση πια.
Ζω μια κανονική ζωή. Τα βράδια μετράω την απουσία σε κουβάρια μαλλί και την ανημπόρια μου σε πλέξεις. Κατά τα πρώτα ξημερώματα, κλείνω στο κουτί με τα βελονάκια την καληνύχτα που σου 'χα φυλαγμένη, παίρνω την Μπλανς αγκαλιά και πάω μέσα. Και το πρωί, άλλη μια μέρα κανονικής ζωής ξημερώνει...
à suivre...
2 notes
·
View notes
Link
Στίχοι Μάνος Ελευθερίου Μουσική Θάνος Μικρούτσικος Enjoy.
0 notes
Link
Από τον δίσκο του Θάνου Μικρούτσικου "Τροπάρια για φονιάδες" (1977) σε ποίηση Μάνου Ελευθερίου. Τραγουδά η Μαρία Δημητριάδη
0 notes
Link
Πριν γίνει η Εύα μάνα του ανθρώπινου γένους, είναι συντρόφισσα του Αδάμ. Δόθηκε στον άντρα για να την έχει δική του και να την καρπίζεται όπως κατέχει και καρπίζει τη γη, και μέσω αυτής κάνει όλη τη φύση βασίλειό του. Ο άντρας δεν αναζητάει μονάχα την υποκειμενική και εφήμερη ηδονή στη σεξουαλική...
7 notes
·
View notes
Photo
"My name is Ernest Miller Hemingway. I was born on July 21, 1899. My favorite authors are Kipling, O. Henry and Steuart Edward White. My favorite flower is lady slipper and tiger lily. My favorite sports are trout fishing, hiking, shooting, football and boxing. My favorite studies are English, zoology and chemistry. I intend to travel and write.”
Ernest Hemingway, Age 9.
2K notes
·
View notes
Photo
Rue des Marmousets (75013) #paris #graffiti #streetart #misstic #iznogoodgood
24 notes
·
View notes
Photo
Rue des Marmousets (75013) #paris #graffiti #streetart #misstic #iznogoodgood
13 notes
·
View notes
Photo
Виктор Ахломов/Viktor Akhlomov - Yuri Gagarin and Che Guevara. Moscow May 11, 1964 [***]
8 notes
·
View notes
Photo
Herman Leonard Jacques Brel, Paris c.1963
"My trade is a lonely one. I’m a craftsman, if you like. It so happens that these days singers are better paid than blacksmiths." Jacques Brel
18 notes
·
View notes