keşke senin benden uzaklaşman gibi uzaklaşsaydı bipolar bozukluk benden

kendinden mi bıktın kafanın içindeki seslerden mi?

aynı gezegenin havasını soluyoruz ama onların penceresi denize bakıyor,bizimkisi ise boş bir duvara.

aşka inanıyorum çünkü aşık oldum.ama insanların aşık olabileceğine inanmıyorum çünkü bana kimse aşık olmadı.

aldatıldığını üçüncü sayfa haberlerinden öğrenmiş biri için gidişinin değeri yok.

kafamın içindeki sesler beni boğuyor,kaygılandırıyor.artık bu sesleri duymak istemiyorum.

intiharı sürekli dile getirme nedenim sizden yardım istiyor olmamdı lakin siz bana inanmamayı tercih ettiniz.belki bu da bir nedenidir ölmek istememin.

artık çıkacak bir balkonum var.

çıkacak bir balkonum bile yoktu, kendimi atmak istiyordum.

hayat,insanlardan öğrendiklerin değil;hatalarından gördüklerindir.

yıllar önce demiştim ki "eğer hiçbir şeyi 18ime kadar düzeltemezsem 18.doğum günümde intihar edeceğim." tam bir ay sonra 18 olacağım ve hiçbir şeyi düzeltemedim.

artık ruhsal yorgunluğum bedenime de vuruyor;ben artık yorgunluğum.

bu kaçıncı intihar girişimim,hiçbirinden haberiniz yok.

merhaba günlük,

bugün de yaşamaya değer bir şey bulamadım ama bulmak için yarını bekleyeceğim.

öldürmeye çalıştım bedenimi kaybolan umutlarımın rengine sahip haplarla.

ben ilk şiirimi bir halüsinasyona yazdım üstelik aşk şiiriydi.bu yüzden korkuyorum en ufak histen bir çocuk gibi.

ben kendi yüzyılımın mehmet pişkiniyim.

Her şeyi elime yüzüme bulaştırıyorum,seni her yanıma bulaştırabilir ve bir eseri taşır gibi kambur olsam da başım dik taşıyabilirim.