for-your-eyes-only-16
Το χάος μου
For your eyes only, I show you the chaos in my heart
314 posts
Don't wanna be here? Send us removal request.
Last Seen Blogs
readingneartheocean-blog
➳Jessie's Books➳
gnomey3-blog
Naomi
tumsa
heart as loud as lions
medicaresupplementsblog
Medicare Supplements
paulacorinna
Corinne
Text
Ξέρεις τι συνειδητοποίησα;
Τη μέρα που με έδιωξες από τη ζωή σου, φορούσα τα ίδια ρούχα με αυτά που φορούσα τη μέρα που με είδες για πρώτη φορά από κοντά.
Εντελώς τυχαία.
Και τώρα όλα μοιάζουν τόσο αντιφατικά.
Την πρώτη φορά είχες χαρεί που με είδες, και παρόλο που βρισκόμασταν σε ένα χώρο με χιλιάδες άλλα άτομα, μου εξέφρασες ότι ήθελες να περάσουμε περισσότερο χρόνο μαζί.
Την τελευταία φορά ενώ με υποδέχτηκες στο σπίτι σου ευδιάθετος, με έδιωξες με ένα βλέμμα σκοτεινό, άγριο, κενό και με οργισμένες φωνές.
Και τώρα αναρωτιέμαι ήταν όντως τυχαία; Ή μάλλον έτσι έπρεπε να γίνει;
- Ejo
01.05.2024
4 notes
·
View notes
Text
Ξαπλώναμε μαζί στο μονό σου κρεβάτι.
Ήταν μικρό, αλλά χωρούσε και τους δυο μας.
Ξάπλωνες στην αγκαλιά μου κι εγώ σου χαϊδευα τα μαλλιά με το ένα χέρι, και με το άλλο κρατούσα το δικό σου.
Μου σχολίαζες πόσο παγωμένα είναι τα χέρια μου κι εγώ σου έλεγα πόσο ζεστά είναι τα δικά σου.
Με άφησες όμως να συνεχίσω να σε χαϊδεύω.
Και αισθανόμουν ευτυχισμένη, ήρεμη και χαλαρή.
Ένιωσα ότι αυτή ήταν μια τρυφερή στιγμή ανάμεσά μας. Και την λάτρεψα όσο τίποτα άλλο.
Μετά από λίγο μου είπες να ξαπλώσω μαζί σου στο μαξιλάρι σου.
Και ξάπλωσα.
Τότε με άρπαξες και με φίλησες.
Δεν μπορείς να φανταστείς πόσο πολύ είχα ανάγκη το φιλί σου. Πόσο μου είχε λείψει να βρίσκομαι στην αγκαλιά σου.
Ένα κομμάτι του εαυτού μου έλαμπε από ευτυχία.
Ένα άλλο ωστόσο, έτρεμε. Έτρεμε γιατί μάλλον είχε προβλέψει ότι έρχεται το τέλος.
Δε γινόταν να ήμουν τόσο ευτυχισμένη στο πλάι σου. Ήξερα πως η τόση ευτυχία και ηρεμία, απρόσμενα θα έφερνε την απόλυτη καταστροφή.
Έτσι κι έγινε.
Λίγα λεπτά αργότερα, χάθηκαν όλα.
Η τρυφερή στιγμή μας, έφερε το απόλυτο χάος.
Το άσπρο ξαφνικά έγινε μαύρο.
Το φως μετουσιώθηκε σε σκοτάδι.
Η ηρεμία σου μετατράπηκε σε οργή.
Η ευτυχία μου μετατράπηκε σε πόνο.
- Ejo
25.04.2024
6 notes
·
View notes
Text
Έχεις αντικρίσει ποτέ το σκοτεινό βλέμμα του ανθρώπου που αγάπησες;
Εγώ ναι. Το αντίκρισα.
Και ήταν σκοτεινό,
Άγρια θυμωμένο
Γεμάτο οργή.
Οργή και σκοτάδι.
"Τα μάτια ποτέ δε λένε ψέματα", λένε πολλοί.
Κι εγώ είδα με τα μάτια μου, στα δικά του μάτια την αλήθεια.
Το βλέμμα του ούρλιαζε, σαν τις οργισμένες φωνές του.
Και τότε φοβήθηκα.
Δε φοβήθηκα εάν θα μου έκανε κακό.
Φοβήθηκα, γιατί είδα στο βλέμμα του αυτό που φοβόμουν να δω.
Δε νοιάστηκε για εμένα ποτέ.
Δε με αγάπησε ποτέ.
Η ειρωνεία;
Τα δικά μου μάτια κοίταζαν τα δικά του με ηρεμία, στεναχώρια, θλίψη.
Τα δικά μου μάτια αντίκριζαν το σκοτεινό του βλέμμα με αγάπη και νοιάξιμο.
Στα μάτια του είδα το σκοτάδι. Κι εγώ συνέχισα να τα κοιτάζω.
Στα δικά μου είδε το φως. Κι αυτός επέλεξε να μην τα βλέπει.
"Τα μάτια ποτέ δε λένε ψέματα", λένε πολλοί. Για πρώτη φορά, ένιωσα τη φράση αυτή.
- Ejo
25.04.2024
3 notes
·
View notes
Text
Μέσα σε όλη τη βαβούρα από τις οργισμένες φωνές σου, εγώ αισθανόμουν έντονα μια απειλή. Την απειλή που φοβόμουν. Την απειλή του "χωρισμού".
Αυτή η απειλή μου προξένησε διάφορα συναισθήματα. Φόβο, άγχος, θυμό, πόνο, στεναχώρια, θλίψη..
Ένιωθα την απειλή του "χωρισμού" να πλησιάζει όλο και πιο γρήγορα.
Κι εγώ έπρεπε να προστατευτώ, απομακρύνοντας τον εαυτό μου από τον κίνδυνο που εσύ προκάλεσες.
Ξαφνικά, ο πόνος βγήκε από το σώμα μου και μετουσιώθηκε σε δάκρυα. Προσπάθησα όσο πιο πολύ μπορούσα να τα καλύψω, να τα κρύψω. Δεν ήθελα να με δεις να κλαίω για εσένα.
Δεν τα κατάφερα ωστόσο. Τα μάτια μου ήταν ήδη βουρκωμένα κι εσύ πρόλαβες να τα δεις, να με δεις.
Ξεκίνησες να μου φωνάζεις ότι το κλάμα δε θα με βοηθήσει. Πιθανώς πίστευες ότι έκλαιγα για να με λυπηθείς.
Ωστόσο, εγώ έκλαιγα, γιατί φοβόμουν και πονούσα και ήθελα κάποιον να με προστατέψει. Ήθελα εσύ να με προστατέψεις!
Ήθελα να σταματήσεις να φωνάζεις, να ηρεμήσεις, να με πάρεις μια αγκαλιά και να μου πεις πως όλα θα πάνε καλά, κι ας μην μπορεί να πετύχει το μεταξύ μας.
Ήθελα να με κρατήσεις κοντά σου, να μου προσφέρεις ασφάλεια και να με παρηγορήσεις για τον πόνο που μου προκάλεσες.
Αντί αυτού, κράτησες για άλλη μια φορά μια τεράστια απόσταση ανάμεσά μας, συνέχισες να μου φωνάζεις, με έδιωχνες μακριά σου και απομάκρυνες τον εαυτό σου από εμένα.
Έκλαιγα ως ένδειξη διαμαρτυρίας για την πίκρα που μου προκάλεσες, κι εσύ νόμιζες ότι ήθελα να με λυπηθείς. Το μόνο που ήθελα όμως εκείνη τη στιγμή ήταν να με προστατέψεις από όλα όσα με έκανες να νιώθω με την οργή σου.
Ήθελα να είσαι η ασφαλής βάση μου και το καταφύγιό μου. Αντιθέτως, έθεσες τον εαυτό μου σε κίνδυνο, για να με διαλύσεις.
Και να σκεφτείς ότι μέχρι το τέλος, ήθελα να δεις πόσο πολύ σε αγαπάω...
- Ejo
23.04.2024
9 notes
·
View notes
Text
Η συνέχεια της συνέχειας...
Μου έστειλες μήνυμα το βράδυ, αναφέροντας μου ότι δεν με είχες δει νωρίτερα και με ρωτούσες γιατί δε σε είχα χαιρετήσει όταν σε είχα δει.
Τέλος πάντων, το κατάπια κι αυτό.
Σου απάντησα ότι χάρηκα που σε είδα. Μου σχολίασες ότι δεν ήσουν καλά και ότι τίποτα δε θα σου άλλαζε την ψυχολογία. Ότι δεν ήταν ότι δε χάρηκες, αλλά ήταν μια κακή μέρα για σένα.
Τέλος πάντων, το κατάπια κι αυτό.
Μετά από λίγο σου εξέφρασα ένα προβληματισμό μου για κάτι που έκανες, κι εσύ ανταποκρίθηκες με τον ίδιο τρόπο που κάνεις πάντα. Με τάσεις φυγής.
Απέφευγες να συζητήσουμε, να ακούσεις ότι έκανες κάτι λάθος. Αντιθέτως, το έριχνες πάνω μου, καθώς όπως μου ανέφερες το θέμα είχε ήδη λυθεί (Θα ήθελες να είχε λυθεί).
Τέλος πάντων, το κατάπια κι αυτό.
Σε μια φαση σταμάτησα να σου απαντάω στα μηνύματα. Υποκρίθηκα ότι κοιμήθηκα μήπως και ηρεμήσει το μέσα μου. Όλο το βράδυ ωστόσο, μου έστελνες ασταμάτητα.
Το πρωί ξύπνησα και βρήκα μήνυμά σου στις 7.50, ρωτώντας με πού είμαι.
Ξαφνιάστηκα ομολογώ. Πρώτη φορά μετά από πολλούς μήνες, μου έστειλες μήνυμα τέτοια ώρα. Αλλά είπα από μέσα μου, θα του απαντήσω αργότερα.
Μου έστειλες ξανά μετά από λίγο. Επέμενες να μάθεις πού ήμουν. Απόρησα γιατί με ρωτούσες τόσο επίμονα. Στη συνέχεια, με κάλεσες να έρθω σπίτι σου. Σου είπα ότι έχω μια δουλειά. Μου είπες μόλις τελειώσω να έρθω από εσένα.
Έτσι κι έκανα. Έτρεχα για να προλάβω να σε δω.
Ήρθα.
Με υποδέχτηκες σχετικά εγκάρδια. Μιλούσαμε για διάφορα. Χαμογελούσες. Φαινόσουν ήρεμος και ταυτόχρονα πιεσμένος.
Με ρώτησες αν θέλω να μείνουμε στο σαλόνι. Σου πρότεινα να πάμε στο υπνοδωμάτιό σου.
Μπήκα στο δωμάτιό σου και ένιωθα ότι εισέβαλα στον προσωπικό σου χώρο. Όλα τα αντικείμενα που το διακοσμούσαν φώναζαν το όνομά σου και την προσωπικότητά σου. Χάρηκα που όλα αντιπροσώπευαν εσένα.
Μιλούσαμε ακόμη λίγο περί ανέμων και υδάτων. Καθίσαμε στο κρεβάτι σου. Σου χαϊδευα τα μαλλιά και σου κρατούσα το χέρι. Και ένιωθα ήρεμη εκείνη τη στιγμή. Ήρεμη και ευτυχισμένη.
Μετά από λίγο μου πρότεινες να ξαπλώσω δίπλα σου. Και μετέπειτα φιληθήκαμε. Μου είχε λείψει πολύ το φιλί σου, το ομολογώ. Συνέχισα να είμαι ευτυχισμένη.
Μέχρι που σε μια στιγμή, σταμάτησες. Σταμάτησες και ξεκίνησες να μου λες ότι ξενέρωσες. Και εκείνη τη στιγμή ξεκίνησα να νιώθω τον πόνο.
Είχες ξενερώσει, γιατί κατάλαβες ότι ήμουν ερωτευμένη μαζί σου και δεν ήμουν έτοιμη να προχωρήσω με έναν άνθρωπο που το μόνο που θέλει από εμένα είναι τ�� σεξ.
Σου υπενθύμισα ότι δεν είχα κάνει ποτέ ξανά (το γνώριζες πολύ καλά) και για αυτό είχα κομπλάρει.
Και τότε ξεκίνησαν τα απανωτά άσχημα λόγια σου προς εμένα, με απώτερο σκοπό, να με αποτελειώσεις, να με διαλύσεις.
Ξεκίνησες να μου φωνάζεις και σου έλεγα να ηρεμήσεις, να το συζητήσουμε. Κι εσύ φώναζες ακόμη πιο έντονα λέγοντάς μου ότι εγώ φταίω που αντιδράς έτσι κι έχεις αυτή τη συμπεριφορά.
Και τότε κατάλαβα. Κατάλαβα ότι δεν είχε νόημα να παλεύω πια για εσένα, για εμάς.
Προσπαθούσα να κάνουμε ένα διάλογο, αλλά όσο πιο πολύ ήρεμα σου μιλούσα εγώ, τόσο πιο δυνατά φώναζες εσύ.
Στο τέλος μου είπες ότι ήθελες να φύγω. (Και μέσα μου αναρωτιόμουν: "Να φύγω να πάω πού;") Σου είπα ότι θέλω να με αφήσεις να σου πω δυο κουβέντες. Επέμενες πως δεν ήθελες να ακούσεις τίποτα απολύτως.
Αμέσως πήγες και άνοιξες την πόρτα για να φύγω. Και σου ζήτησα να με αφήσεις να σου μιλήσω. Φώναζες ακόμη πιο έντονα όμως. Δεν με άφηνες να σου μιλήσω. Μου έλεγες ότι θα φωνάξεις πιο δυνατά αν δεν φύγω.
Σε ικέτευα να με κοιτάξεις στα μάτια. Μου φώναζες πως δε θα το κάνεις.
Μετά από λίγο με κοίταξες, με ένα βλέμμα σκοτεινό, γεμάτο οργή και θυμό, φωνάζοντας μου να φύγω.
Κι εγώ έμεινα εκεί, με την ελπίδα ότι ίσως με ακούσεις. Αντιθέτως, έκλεισες την πόρτα και πήγες στο δωμάτιό σου φωνάζοντας μου να φύγω πριν εμφανιστείς. Κι εγώ σε περίμενα στο σαλόνι.
Φώναξα το όνομά σου, με την ελπίδα ότι θα με αφήσεις να σου μιλήσω για μία τελευταία φορά. Αντί αυτού, με άρπαξες από το χέρι και με έβγαλες έξω φωνάζοντας μου πιο δυνατά από ποτέ και λέγοντάς μου ότι βρίσκομαι στον προσωπικό σου χώρο και θέλεις να φύγω.
Και μου έκλεισες την πόρτα.
Λες και είμαι ένα σκουπίδι.
Και έπειτα με μπλόκαρες από παντού. Με ένα κλικ.
Και η τραγική ειρωνεία;
Ακόμα γεύομαι το φιλί σου στα χείλη μου.
Ακόμα νιώθω το άγγιγμά σου επάνω στο σώμα μου.
Ακόμα βλέπω το σκοτεινό βλέμμα σου, με το οποίο με αντίκρισες.
Ακόμα ακούω τις φωνές σου στο κεφάλι μου.
Αλλά εσύ ποτέ δε με άφησες να σου πω αυτά που ήθελα.
Ωστόσο, πάλι καταλήγω στο ίδιο συμπέρασμα:
"Τελικά, μια περαστική είμαι στη ζωή σου κι εσύ ολόκληρος ο κόσμος μου".
- Ejo
22.04.2024
Και να που συναντήθηκαν και πάλι οι υπάρξεις μας.
Σε είδα.
Σε είδα που έκανες ότι δεν με είδες.
Σε είδα που απέφευγες να με αντικρίσεις στα μάτια.
Σε είδα να περνάς από δίπλα μου και να κοιτάς από την άλλη πλευρά.
Σε είδα που περνούσες ωραία με τους φίλους σου.
Σε είδα που γελούσες, που απολάμβανες τη μουσική, το ποτό και το τσιγάρο.
Σε είδα που δε σταμάτησες να στέλνεις μηνύματα. Και μέσα μου αναρωτιόμουν εάν μιλάς με κάποια άλλη..
Όλο το βράδυ σε κοίταζα έντονα, μήπως έστω και για ένα δευτερόλεπτο συναντηθούν τα βλέμματά μας.
Σε ένα χώρο γεμάτο κόσμο, ο μόνος κόσμος που έβλεπα ήταν εγώ κι εσύ.
Όση βαβούρα και σκοτάδι κι εάν υπήρχε τριγύρω, εγώ έβλεπα μόνο εσένα.
Κι εσύ, δεν τόλμησες να με κοιτάξεις...
Ενώ δύο μέρες πριν, ήθελες να έρθω να σε βρω τα ξημερώματα..
Τελικά, μια περαστική είμαι στη ζωή σου κι εσύ ολόκληρος ο κόσμος μου..
- Ejo
20.04. 2024
19 notes
·
View notes
Text
Η συνέχεια....
Το ίδιο βράδυ μου είχες στείλει μήνυμα και μου ανέφερες ότι ειδες μία γνωστή μου και με ρωτούσες πού ήμουν.
Σου ανέφερα ότι ήμουν μαζί της.
Μου τόνισες ότι δεν με είχες δει και με ρωτούσες γιατί δεν ήρθα να σου μιλήσω.
Επέμενα ότι φάνηκε να με αποφεύγεις.
Κι εσύ επέμενες πως δεν με είχες δει.
Έπειτα, μου τόνιζες ότι αν με είχες δει θα ερχόσουν να μου μιλήσεις και μετά θα με έπαιρνες από εκεί που βρισκόμασταν και θα με πήγαινες κάπου να μείνουμε μόνοι μας.
Δε σε πίστεψα. Γιατί βαθιά μέσα μου ξέρω ότι απέφευγες να με κοιτάξεις, να με χαιρετήσεις, να μου μιλήσεις.
Τέλος πάντων, το κατάπια κι αυτό.
Την επόμενη μέρα με ρώτησες εάν κανόνισα κάτι για το βράδυ.
Σου απάντησα πως είχα κανονισμένο και ότι δε θα βόλευε για να συναντηθούμε.
Εννοείται ότι με άφησες στο αδιάβαστο (συνηθισμένα τα βουνά στα χιόνια).
Τέλος πάντων, το κατάπια κι αυτό.
Σήμερα πήγα για καφέ με την παρέα μου και σε πέτυχα πάλι.
Καθόσουν μόνος σου. Το ξέρω ότι με είδες. Σε είδα που με είδες.
Διάλεξα να καθίσω σε μία θέση όπου θα μπορούσα να σε κοιτάζω έντονα (ξανά), με την ελπίδα ότι αυτή τη φορά θα συναντηθούν τα βλέμματά μας, ταυτόχρονα.
Αναγκαστικά (και συνειδητά εσκεμμένα) περνούσα συνέχεια από μπροστά σου, ωστόσο εσύ είχες προσποιηθεί για μία ακόμη φορά ότι δε με έβλεπες.
Και τότε είπα από μέσα μου: "Εγώ σε είδα. Και δε θα υποκριθώ ότι δε σε είδα!"
Έτσι, μετά από αρκετή ώρα κι εφόσον δεν μπορούσες να προσποιηθείς άλλο, με αντίκρισες.
Με κοίταξες στα μάτια, δήθεν έκπληκτος που βρισκόμουν στον ίδιο χώρο με εσένα.
Χαιρετήσαμε ο ένας τον άλλο. Σε ρώτησα πώς είσαι. Μου απάντησες "Είμαι καλά εσυ;" Σου απάντησα κι εγώ ένα σκέτο "Καλά".
Τι να σου έλεγα;; Πως σε είδα πάλι να με αποφεύγεις;;; Έκανα κι εγώ ότι δεν το κατάλαβα..
Τέλος πάντων, το κατάπια κι αυτό.
Μετά από λίγη ώρα, σε μια φάση μπήκα μέσα και επιστρέφοντας εκεί που καθόμουν, είδα ότι έλειπες.
Δε με χαιρέτησες, απλά είχες ήδη φύγει.
Έφυγες χωρίς να σε δω.
Κρυφά, δειλά, αδιάφορα..
Τέλος πάντων, το κατάπια κι αυτό.
" Τελικά, μια περαστική είμαι στη ζωή σου, κι εσύ ολόκληρος ο κόσμος μου... "
- Ejo
21.04.2024
Και να που συναντήθηκαν και πάλι οι υπάρξεις μας.
Σε είδα.
Σε είδα που έκανες ότι δεν με είδες.
Σε είδα που απέφευγες να με αντικρίσεις στα μάτια.
Σε είδα να περνάς από δίπλα μου και να κοιτάς από την άλλη πλευρά.
Σε είδα που περνούσες ωραία με τους φίλους σου.
Σε είδα που γελούσες, που απολάμβανες τη μουσική, το ποτό και το τσιγάρο.
Σε είδα που δε σταμάτησες να στέλνεις μηνύματα. Και μέσα μου αναρωτιόμουν εάν μιλάς με κάποια άλλη..
Όλο το βράδυ σε κοίταζα έντονα, μήπως έστω και για ένα δευτερόλεπτο συναντηθούν τα βλέμματά μας.
Σε ένα χώρο γεμάτο κόσμο, ο μόνος κόσμος που έβλεπα ήταν εγώ κι εσύ.
Όση βαβούρα και σκοτάδι κι εάν υπήρχε τριγύρω, εγώ έβλεπα μόνο εσένα.
Κι εσύ, δεν τόλμησες να με κοιτάξεις...
Ενώ δύο μέρες πριν, ήθελες να έρθω να σε βρω τα ξημερώματα..
Τελικά, μια περαστική είμαι στη ζωή σου κι εσύ ολόκληρος ο κόσμος μου..
- Ejo
20.04. 2024
19 notes
·
View notes
Text
Και να που συναντήθηκαν και πάλι οι υπάρξεις μας.
Σε είδα.
Σε είδα που έκανες ότι δεν με είδες.
Σε είδα που απέφευγες να με αντικρίσεις στα μάτια.
Σε είδα να περνάς από δίπλα μου και να κοιτάς από την άλλη πλευρά.
Σε είδα που περνούσες ωραία με τους φίλους σου.
Σε είδα που γελούσες, που απολάμβανες τη μουσική, το ποτό και το τσιγάρο.
Σε είδα που δε σταμάτησες να στέλνεις μηνύματα. Και μέσα μου αναρωτιόμουν εάν μιλάς με κάποια άλλη..
Όλο το βράδυ σε κοίταζα έντονα, μήπως έστω και για ένα δευτερόλεπτο συναντηθούν τα βλέμματά μας.
Σε ένα χώρο γεμάτο κόσμο, ο μόνος κόσμος που έβλεπα ήταν εγώ κι εσύ.
Όση βαβούρα και σκοτάδι κι εάν υπήρχε τριγύρω, εγώ έβλεπα μόνο εσένα.
Κι εσύ, δεν τόλμησες να με κοιτάξεις...
Ενώ δύο μέρες πριν, ήθελες να έρθω να σε βρω τα ξημερώματα..
Τελικά, μια περαστική είμαι στη ζωή σου κι εσύ ολόκληρος ο κόσμος μου..
- Ejo
20.04. 2024
19 notes
·
View notes
Text
Είμαστε η προσωποποίηση της μυθολογικής ιστορίας του Ικάρου και του Ήλιου.
Εγώ, όντας ο Ίκαρος, γοητευμένη από εσένα, τον Ήλιο, πετούσα όσο πιο κοντά σου γινόταν,αγνοώντας ότι τα φτερά μου είναι φτιαγμένα από κερί. Ήθελα βλέπεις Ήλιε μου να σε φτάσω, να σε αγγίξω, να σε νιώσω.
Είχα ξεχάσει όμως την πιο σημαντική λεπτομέρεια. Όσο πιο μικρή ήταν η απόστασή μου από εσένα, τόσο περισσότερο εσύ με κατέστρεφες. Χωρίς κανένα δισταγμό, με τη ζέστη σου Ήλιε μου, έλιωνες το κερί των φτερών μου. Με κατέστρεφες κι εγώ σου το επέτρεπα, καθώς το μόνο που ήθελα ήταν να βρίσκομαι κοντά σου, στην αγκαλιά σου.
Κι εγώ πετούσα όσο πιο ψηλά μπορούσα, όσο πιο κοντά σε εσένα γινόταν, με αποτέλεσμα, να λιώσουν τα φτερά μου, κι από τον ουρανό ξαφνικά να πέσω στη θάλασσα, κι εν τέλει να πνιγώ στα βαθιά και άγρια νερά της. Εγκλωβίζοντας με έτσι στο σκοτάδι που εγώ η ίδια κατασκεύασα ασυνείδητα για τον εαυτό μου.
Κι εσύ Ήλιε μου έμεινες εκεί ατάραχος, να λάμπεις όσο πιο δυνατά μπορούσες και να μου υπενθυμίζεις ότι ένα πέταγμα πιο κοντά σε σένα, είναι δέκα πετάγματα μακριά από εμένα.
Κι εγώ ο Ίκαρος, θαυμάζοντας σε και επιθυμώντας να γίνω ένα με 'σένα, δεν είχα συνειδητοποιήσει πότε πρόλαβε η πτήση, να γίνει πτώση.
- Ejo
11.04.2024
#greek#greek quotes#ellinika#stixakia#quotes#ελληνικα#ejo#ελληνικα στιχακια#στιχακια#icarus falls#Ικαρος#αγαπη
15 notes
·
View notes
Text
Κάθε φορά που μου λες να προχωρήσω, από μέσα μου ουρλιάζω.
Ουρλιάζω, γιατί το μόνο που θέλω είναι να είμαι δίπλα σου και εσύ δε με αφήνεις.
Κι αυτό με διαλύει.
Να θέλω να μείνω μαζί σου κι εσύ με τόση ευκολία να μου λες να προχωρήσω.
Λες και είναι εύκολο να ξεχάσω και να προχωρήσω.
Λες και είναι εύκολο να σε ξεχάσω και να προχωρήσω.
- Ejo
10.04.2024
13 notes
·
View notes
Text
Πάντα με έκανες να νιώθω πως οι επιλογές μας έχουν αυτό το αποτέλεσμα:
Μένω, στερούμαι.
Φεύγω, στερούμαι
Μένεις, κερδίζεις
Φεύγεις, κερδίζεις
Αλλά πλέον ξεκίνησα να αντιλαμβάνομαι ότι ίσως όταν φεύγεις, να αισθάνομαι ότι στερούμαι εσένα και σε χάνω, αλλά ταυτόχρονα μπορεί να κερδίσω κάτι που θα είναι καλύτερο για την ψυχική μου υγεία.
Αντίθετα, εσύ ενώ θα νιώθεις νικητής φεύγοντας, θα χάσεις. Θα χάσεις εμένα. Εμένα που ήμουν διατεθειμένη να στα δώσω όλα και προπάντων την αγάπη μου. Κάποτε ελπίζω να καταλάβεις πόσο πολύτιμη θα ήταν για εσένα αυτή η αγάπη. Ίσως να είναι αργά, αλλά μόνο εάν αισθανθείς την απουσία αυτής της αγάπης, θα καταλάβεις και τι πραγματικά έχασες.
- Ejo
07.04.2024
5 notes
·
View notes
Text
Με έβγαλες έξω από τη ζωή σου, ενώ η μπλούζα μου που τόσο σου άρεσε, μύριζε ακόμη το άρωμά σου.
Με πέταξες, ενώ το άρωμά σου μύριζε πιο έντονα στην μπλούζα μου, από ότι το δικό μου.
- Ejo
05.04.2023
12 notes
·
View notes
Text
Νιώθω λες και μου αγόρασες ένα χωνάκι παγωτό, επιλέγοντας τις αγαπημένες μου γεύσεις.
Και αυτό με έκανε ευτυχισμένη. Ευτυχισμένη, γιατί έκανες κάτι για εμένα, χωρίς καν να στο ζητήσω.
Όλες οι γεύσεις παγωτού που μου αρέσουν, σε ένα χωνάκι παγωτού που εσύ θέλησες να μου χαρίσεις.
Έκανες το μεσα μου να λιώνει, κι ας ήταν παγωνιά έξω.
Και λίγο προτού προλάβω όμως να απολαύσω το παγωτό που μου χάρισες, το άρπαξες μέσα από τα χέρια μου, απροσδόκητα, χωρίς καμία προειδοποίηση.
Εγώ περίμενα πως ήθελες να το γευτείς κι εσύ λίγο, και για αυτό δεν αντέδρασα.
Ωστόσο, αντί να το κρατήσεις στα χέρια σου και να το γευτείς, το πέταξες αμέσως στον κάδο απορριμάτων.
Και αμέσως μετά έφυγες.
Χωρίς καν να με κοιτάξεις.
Χωρίς καν να μου εξηγήσεις το λόγο που το έκανες αυτό.
Κι εγώ έμεινα εκεί. Βουβή. Ξαφνιασμένη.
Να κοιτάζω μία το παγωτό μου που μόλις έριξες στον κάδο, κι από την άλλη να κοιτάζω εσένα να φεύγεις.
Και δεν μπορούσα να αντιδράσω, να φωνάξω, να τσιρίξω.
Τα έχασα όλα, με μια κίνηση, σε μια στιγμή.
- Ejo
27.03.2024
13 notes
·
View notes
Text
Ακόμη νιώθω τα χείλη σου επάνω στα δικά μου και τα χέρια σου να μπλέκονται επάνω στο κορμί μου.
Η αίσθηση του να σε φιλώ, να σε αγκαλιάζω, να σου κρατάω το χέρι είναι ακόμη χαραγμένη σε κάθε σκέψη μου.
Πώς γίνεται να απαιτείς να διαγράψω αυτή την εικόνα από το μυαλό μου, που μήνες τόσο λαχταρούσα;
Πώς γίνεται να με διαγράφεις τόσο εύκολα από τη ζωή σου, λες και δεν υπήρξαμε ποτέ εμείς οι δύο;
Πώς γίνεται να με διαγράφεις τόσο εύκολα κι εγώ να μην μπορώ να πάψω να σε σκέφτομαι;
Πώς γίνεται να με αναιρείς από τη ζωή σου με ένα κλικ, ενώ μερικές μέρες πριν ήσουν ο λόγος που αναπνέω;
Πώς;;;
- Ejo
27.03.2024
14 notes
·
View notes
Text
Πριν από ένα χρόνο μου είπες ότι η καρδιά σου είναι κλειστή και ότι δεν πρόκειται να νιώσεις τίποτα για εμένα.
Κι αυτό μου το είπες, αφότου με έκανες να ελπίζω σε εμάς, σε αυτό που θα μπορούσαμε να καταφέρουμε μαζί.
Πριν από ένα χρόνο μου είπες ότι δε θα ξαναμιλήσουμε. Συγκεκριμένα, ότι δε θα μου ξαναμιλήσεις. Και μου τόνισες ότι εάν θέλω να σου μιλήσω θα μου απαντήσεις, αρκεί να μην ξεπεράσω το σημείο που εσύ μου επιτρέπεις.
Πριν από ένα χρόνο μου είπες να σταματήσω να παλεύω για εμάς. Να δω μόνο τον εαυτό μου. Να ζησω τη ζωή μου, να γνωρίσω άλλα άτομα, να αποκτήσω εμπειρίες.. Να, να, να...
Πριν από ένα χρόνο μου είπες ότι δε θέλεις να ελπίζω πια σε εμάς. Ότι δε θέλεις να ελπίζω ότι κάποτε μπορεί να νιώσεις κάτι περισσότερο για εμένα.
Κι εγώ καθόμουν και σε άκουγα να μου τα λες όλα αυτά. Κι έκλαιγα ακόμα περισσότερο. Και δεν μπορούσα να σταματήσω τα δάκρυα αυτά. Έτρεχαν πλέον από μόνα τους, ασταμάτητα, παλεύοντας να σώσουν ό,τι θα μπορούσε να σωθεί.
Στο μυαλό μου το μόνο πράγμα που κυριαρχούσε ήταν μια φασαρία. Και ήξερα πως ο μονος τρόπος για να ηρεμήσω ήταν να χωθώ στην αγκαλιά σου. Δεν μου επιτρεπόταν όμως ούτε αυτό..
Σου έλεγα να το ξανά σκεφτείς. Σε παρακαλούσα να το συζητήσουμε όταν θα ήσουν ήρεμος. Όταν θα μπορούσα κι εγώ να ηρεμήσω από τον πόνο που μου προκάλεσες. Αλλά δε γινόταν..
Σε έβλεπα να φεύγεις. Να με αφήνεις. Να με παρατάς. Να μας παρατάς. Να μην παλεύεις για εμάς. Να είσαι τόσο άνετος με την ιδέα να με αφήσεις. Να μην προσπαθείς να με κρατήσεις κοντά σου. Να μην προσπαθείς για εμάς.
Τίποτα από όλα αυτά δεν μου ήταν εύκολο. Και ποτέ μου δε θα δεχθώ το ότι μας τελείωσες, πριν καν αρχίσουμε. Δεν μας έδωσες ποτέ μια πραγματική ευκαιρία.
Ένα χρόνο μετά... Είμαι ακόμη εδώ. Και σε περιμένω. Και όσο και εάν δεν τ�� παραδέχομαι μέσα μου, συνεχίζω να ελπίζω. Να ελπίζω πως κάποτε θα καταλάβεις, πως κάποτε θα νιώσεις. Όσο παράλογο κι εάν είναι.
Ένα χρόνο μετά κρατάμε τελικά επαφή. Αραιά και πού ωστόσο, χωρίς να ζητάω τίποτα παραπάνω. Μέχρι εδώ μου επιτρέπεται. Τόσο μπορείς, τόσο μου δίνεις.
Ένα χρόνο μετά ίσως και να θεωρεί κανείς ότι αναλώνομαι, εξευτιλίζομαι, αυτο-μαστιγώνομαι. Αυτό που ξέρω εγώ ωστόσο, είναι ότι για μένα είσαι σημαντικός. Σε νοιάζομαι, σε θέλω στη ζωή μου. Θέλω να ακούω τη φωνή σου, το γέλιο σου, το κλάμα σου. Θέλω να σε κοιτάζω στα μάτια, να σε φιλάω στα χείλη και να χάνομαι στην αγκαλιά σου.
Ένα χρόνο μετά και η καρδιά μου είναι ακόμη ανοικτή για εσένα...
- Ejo
10.03.2023
3 notes
·
View notes
Text
Κάθε φορά που σου έλεγα να βρεθούμε, με ρωτούσες γιατί.
Κάθε φορά την ίδια απάντηση σου έδινα, "Γιατί θέλω να σε δω"
Κάθε φορά όμως συμπλήρωνα μέσα μου "Γιατί θέλω να 'σαι εδώ"
Ένιωθα λες και ζητούσα πολλά, κι ας γνώριζα βαθιά μέσα μου πως ήταν το λιγότερο "κάτι" που ζήτησα ποτέ μου..
- Ejo
09.03.2024
Αν είχα ανάγκη να σε δω ήταν μόνο και μόνο από συνήθεια,
δεν ήθελα πια να σε έχω εδώ ,επειδή δεν είχες τίποτα καλύτερο να κανεις.
Είχα την ανάγκη να σε νιώσω,να είσαι εκεί,ακόμη και αν δεν ήσουν,
ακόμη και αν δεν μας επέτρεπαν οι συνθήκες να βρεθούμε.
Ήθελα να σε βλέπω,και όχι να σε κοιτώ.
Και ήθελα να μ'αγαπας για αυτό που είμαι και όχι για αυτό που ήθελες να γίνω.
Μα μάλλον φαίνεται πως ζητούσα πολλά.
#greek quotes#Greek#Quotes#ellinika#greek tumblr#stixakia#ελληνικα#quotes#ejo#ελληνικα στιχακια#στιχακια#αγαπη#greek#ellinika stixakia
21 notes
·
View notes
Text
Το μόνο που ήθελα ήταν να νιώσεις έστω και το ελάχιστο ίχνος αγάπης για εμένα.
Αντί αυτού, έγινα ένα κομμάτι κρέας.
Η τελευταία σου επιλογή.
Η stand by σου επιλογή.
Και κάθε φορά ευχόμουν ότι θα δεις την αγνότητα των συναισθημάτων μου και θα καταλάβεις, και ίσως και να νιώσεις.
Μα κάθε φορά μου επιβεβαίωνες πόσο ασήμαντη και αδιάφορη σου είμαι.
Δεν είμαι αρκετή για να με αγαπήσεις. Μια δόση αγάπης δε μου επιτρέπεις να δεχθώ.
Είμαι αρκετή μόνο για αυτό που μπορεί να σου χαρίσει το σώμα μου. Μια δόση ηδονής είναι όλα όσα μου επιτρέπεις να δώσω και να δεχθώ.
Κι εγώ να αναρωτιέμαι πάντα με ένα τεράστιο "Γιατί". Λες και η ψυχή απέχει πολύ από το σώμα μου..
- Ejo
04.03.2024
Νταξει,αδειασες;
Σου φτάνει το κομμάτι κρέας που σου δάνεισα σήμερα;
Μήπως μπορείς να μου το επιστρεψεις σε αγάπη;
Αυτό θέλω.Αυτο ήθελα εξαρχής.Μονο που δεν ήξερα πως να σου το ζητήσω.
Λάθος μου,λάθος σου,δεν έχει σημασία,έγινε τωρα.
Απάντησε μου όμως,αξίζει τον κόπο;
Έστω εκείνη την στιγμή καταφέρνω να σε κάνω να νιωσεις το παραμικρό για εμένα;
Η τζάμπα με σπαταλαω;
Σου φτάνω; Πες μου.Ειμαι αρκετή;
Είδες τα σημάδια πάνω μου;Η εστίασε άλλου η προσοχή σου;
Ιστορίες είναι όλες.Πληγες είναι όλες.Σε είχα παρακαλέσει να μην γίνεις ακόμη μια.
Και έγινες η μεγαλύτερη.
Δεν πειράζει λέω στον εαυτό μου.
Αξίζει το τίμημα.
Δινω το σώμα μου για αγάπη.
Ίσως κάποια στιγμή το πάρω πίσω.
Αφιερωμένο σε όλα τα κορίτσια εκεί έξω που μεγάλωσαν με λανθασμένη αντίληψη για την αγάπη.💔
32 notes
·
View notes
Text
Κι εσύ θα μαραθείς.
Γιατί θα του αφιερώνεις το χρόνο σου, θα του προσφέρεις την αγάπη σου και θα του δίνεις νερό, ζωή.
Θα τον ανθίζεις κι αυτός θα σε μαραίνει.
Γιατί όλα όσα του προσφέρεις, δεν τα εκτιμά. Θεωρεί δεδομένο ότι εσύ θα τον ποτίζεις κάθε φορά που το έχει ανάγκη.
Και κάπως έτσι, εσύ θα συμβάλεις στην προσωπική του άνθιση κι αυτός, στο δικό σου μαρασμό.
- Ejo
16.02.2024
Αν του αφιερώσεις χρόνο, θα ανθίσει.
308 notes
·
View notes