“Ben” diye başlamak istiyorum bu yazıya. Ben, evet ben. Başkaları izin vermese bile ben bu hikayede başrolü oynayacağım. Benim hikayemde. Bundan çok uzak olmayan bir zamanda -bana asırlar gibi geldi hiç sorma- anılarımızı avucuna koyup uzaklaştırdım o kızı hayatımdan. Bir insan yaşarken yüreğini çıkarabilir mi? Çıkardım. Zeytin gözlerine baka baka çıkardım. Bir insan yaşarken de hissiz kalabilir mi? Kaldım. Sen hiç bilmedin canım dostum ben sensiz çok gece öldüm. Bilseydin de değiştirmezdi senin hayatını, değiştirseydi de ben senin için ölmekten de vazgeçerdim. Ben mesela senin için incir ağacının en tepesine çıkabilirdim. Düşerdim ama sonra. İncir ağacından düşen iflah olmaz derler, ben iflah olur muyum? Oldum. Sana verdiğim her şeyi sıkı sıkı tut hiç ayırma kendinden. Çünkü ben kötü anılarımızı göğüsümde yumuşatıp sana sadece iyi temennilerimi bıraktım. Bir gün belki sen de ölürsün, sen de yüreğini çıkarırsın hatta belki iflah olursun. Ceplerini yokla benden bir şeyler bulursun oralarda.

her yerdesin

uzunca bir suredir yoktum, yazmiyordum. yaziyordum da paylasmiyordum. kendi yagimda kavrulup gidiyorum. hep boyleydim. kabugumu kiramiyorum. bir turlu basaramiyorum. guzel seyleri hep uzaktan izlemek istemiyorum. benim de olmam gerekirdi, anliyor musun? icim icimi yiyor. sesimi cikarmam gerekirdi. yapmadim ve artik cok gec. isyan bayragimi acip “bu benim hakkim!” diyemedim. af buyurun sitemim kendime. kendi yagimda kavrulan biriyim ben, demistim. ama cok canim yaniyor biliyor musun? aciyorum, kaniyorum, kesiliyorum ve bu kadar. iyilesemiyorum. guzellikler hep uzaktalar. bana ulasamayacaklar. ben de onlara ulasamayacagim. ben cirpindikca guzel gunesli gunler daha da hizli ilerliyorlar. ben cirpindikca daha cok batiyorum. isin kotu yani su ki ben cirpinmazsam da batiyorum. beni bu noktaya getiren her neyse cok kizginim. cok kizginim ve yuregim cok yaniyor. kucuk deniz’in basini oksamak, onu gogusumde yumusatmak cok isterdim. neyse, ne istersen onu yap. benden yana ozgursun. yetiskinsin sana ogut verecek degilim. yine de gunesin ortasina ucmak cok da gerekli bir fikir degil. ben gidiyorum. gidiyorum diye sakin darilma olur mu?

merhaba

alışıyorum denmez ama kabulleniyorum. bazen çok üzülüyorum böyle olduğumuz için. ona olan özlemim böyle tortop olmuş kalbimin bir tarafına çökmüş gibi hissediyorum. hayatıma devam edebiliyorum aslında, bir şekilde geçip gidiyor ama nasıl geçiyor işte.  72 gün olmuş ama ben hâlâ o anda takılı kaldım. o kadar çok özlüyorum ki cidden bu cümlenin devamını getiremiyorum bile. ona olan tüm betimlemelerim yetersiz kalacakmış gibi, biraz da öyle zaten. çok seviyorum. o da çok sevdi. bazen öyle şeyler söyledi ki günlerce ona dağıldım. çok sevmesi bir yana; beni, sevilmeye değer biri olduğuma da inandırdı. çok yumuşak yapıyordu. bunun anlamını bilmiyorum ama nasıl hissettirdiğini çok iyi biliyorum. istediğimde her şeyin nasıl da mümkün olabileceğini gösterdi. her şey ona özeldi içinde taşıdığı o güzel ruh ise bana özeldi sanki. hep benimle kaldı. çok güzel baktı, çok güzel sarıldı. her şeyin en güzelini yapardı. her şeyin en güzeli oydu zaten. acı yerine mavi gökyüzünü secti. birbirimizi tamamlıyorduk. çok benziyorduk öte yandan da çok farklıydık. derin bi’ bağ vardı aramızda, kendimi şanslı da sayıyorum bu yüzden. bana koşulsuz sevgiyi öğretti ama sonra gitti işte. ve ben şimdi nasıl toparlarım bilmiyorum. bana verdiği sevgi çok uzaklarda şimdi. ne olursun geri dön, bekliyorum.

Sen benim elimi hic birakmadin ki; kavradin siki siki sardin, kalbine goturdun. Iste ben o zaman dunyanin yasamaya deger bi yer oldugunu farkettim. Dunyam senden ibaret oldu. Beynimin ilk defa boyle calistigini gordum. Kimse yoktu sanki, sadece gurultu ben tek seninle ilgileniyordum. Oyle de mutluydum. Yemin ederim tam o an, o saniyeyi milyon kez yasamak isterdim.

inancım yok benim

Şu kısacık hayatımda çok sevdim, her birini hem de. Bazı günler kalbim yarım gibi hissettim çünkü hep içimden bir parça onlardaydı, biliyorum. Sanki tam ortadan bölmüşüm de avuçlarına vermişim. Bir insanın küçücük bir tebessümüne hayran olmak. Saatlerce sessizce oturmak veya hiç susmamak. Çekinmeden her şeyini dökmek. Tek bir an bile tereddüt etmemek. Dostluğun inceliği bunlarmış gibi geliyor bana. Belki de yanılıyorumdur ama eğer yanılıyorsam içimdeki bu duyguya başka ne denilebilir ki. Onlar olmadan da hayat yaşanılabilir ama ne pahasına olursa olsun öyle bir hayata şahit olmak istemezdim. Ben onlarla ben oluyorum, yandımdayken bile özlüyorum. Bir insanın hissedebileceği sevgi en fazla bu kadar olmalı bence. Bana sorarsanız bundan ötesi de olmadı hiç. Ben size mecburum bilemezsiniz. Siz olmadan kendime zırnık kadar güvenmiyorum. Bana iyi geliyorsunuz lütfen beni yokluğunuzla terbiye etmeyi aklınızın ucundan bile geçirmeyin. Benden dostlarıma.

Arada, ulan farklı dil mi konuşuyorum ben dediğim oluyo

Ben gidiyorum, gidiyorum diye sakın darılma olur mu? Bi’ sıkıntın olursa buradayım demeyeceğim bi’ sıkıntın olursa beni aramazsın zaten. Farklı olabilirdik her şeyi geç sen ve ben biz olabilirdik. Özür diliyorum çabalarımı boşa çıkardığım için hayallerimi suya düşürdüğüm için, kendimden.

Kim bilir? Yeni bir hikayenin başlaması için birinin bitmesi gerekir, bu önemli değil. Hikayemiz burada bitti en azından üstünü örtelim derken yenisinin kapağını açtığını gördüm bu biraz önemli. Sana engel olmayacağım, emin ol karşına bile çıkmayacağım ama bi’ yerlerde kendimi toparlamam gerek. Ne olur sen de karşıma çıkıp işimi zorlaştırma. Uzaklarda, herkesten her şeyden uzaklarda yüreğimi bağladım. Bir gün birisi rastlarsa umarım kırmaya kalkışmaz gerçi bu artık çok zor.

Bundan sonra senle ben ne oluruz bilmem. Ben sana kalbimi açıyorum, tüm benliğimi ortaya koyuyorum, duvarlarımı yıkıyorum ve bu hiç benlik değil. Ben seninle güçleniyorum kalabalık oluyorum. Hiç elini tutmadım, bir kere bile sıkı sıkı sarılamadım, dudak kıvrımından güneşin doğuşunun en güzel yaşandığı yerden bir öpücük konduramadım, gülerken ilk sana bakamadım, bir gün sevginden şüphe etmeden geçiremedim. Ben bunları istiyorum, yapamıyoruz. Senle ben ne oluruz bilmiyorum ama biz olamıyoruz bunu çok iyi biliyorum.

Biliyorum aklıma geldiğinde özleyeceğim, başkasıyla göreceğim ve bu canımı çok acıtacak. Sanki kalbim bedenimi terketmiş gibi olacak ama hissedeceğim o duyguyu göz pınarlarımda, burun direğimde, parmaklarımın ucunda bile acı olacak ama elimden bir şey gelmeyecek ki. Kendimi suçlamıyorum, tüm sevgimi tüm ilgimi verdim. Duvarlarımı yıktım yahu! Kalbimi açmadım çıkarıp avucuna verdim. Bundandır belki biz olamadık, olduramadık. Ama sen kendine iyi bak, bilirsin dayanamam. Hep hoşça kal.

Sarılamadık, darıldık kaldık

Sakin kalamıyorum

Sakin kalamazdım benim olacağını bilmesem.

Bugünlerde çok gelip gidiyor aklıma

eskiden eğlenceli biriydim ulan

Gelini öpebilir miyim? Öp çabuk akrabalargelmeden.

Sakin kalamazdım benim olacağını bilmesem.