O’ndan Kesitler IV

Tam tamına bir yıl olmuş gözlerindeki aydınlığı görmeyeli. Suna Suna Suna…  Üç kez adını söyledim üç kez yankılandı kulaklarımda. Şimdi adın beynimde boş bir yankı gibi. Oysa adının bir ezgisi vardı Suna.

   Elimde mektubunu tutuyorum. Bir yıl sonra senden bir parçayı elimde tutuyorum.  Sabah köşedeki büfeden ekmek almak için evden çıkarken kapımda buldum mektubunu. Gözlerimle hemen seni aradım. Apartmandan çıktım. Seni görme umuduyla koşarak sokağa attım kendimi. Sokağı baştan aşağı taradım, ana caddeye çıktım nefes nefese kalarak.  Durdum bi an mektubuna baktım. Adın üç kez beynimde yankılandı. Suna Suna Suna… Suna buradaydı. Senin burada olman,evime kadar gelmiş olman… Bu düşünce kalbimin ritmine söz geçirememe neden oluyor.

   Mektubunu açmadım. Şimdi, her zamanki gibi seninle pencere kenarında karşılıklı oturduğumuz koltukta,yani bir yıl öncesindeki gibi, oturuyorum. Kaç saat oturdum hayal bile edemiyorum.  Mektubun sehpada duruyor.  Menekşenin yanında .senin biricik yavrunun ; yani en azından bir zamanlar öyleydi. Bakamadığım için küstü. Bana yüzünü döndü.  Şimdi o saksıda menekşe değil kuru toprak var. Kaldıramadım da sehpadan saksıyı… Sanki sen geleceksin de menekşe de yeniden çıkacak. Hep bunu bekledim  Suna…

   Mektubunu açmaya korkuyorum. İçindeki yazıların ağırlığından korkuyorum. Sana dair bir şeyleri hissetmekten korkuyorum. Adının ezgisini duymaktan korkuyorum. Suna… Suna… Suna ben çok korkuyorum.

  Bilge T.

O’ndan Kesitler III

Suna gideli on gün olmuş. Hayat ne kadar da tuhaf değil mi? Zaman kavramını unuttuğumu düşünüyorum bu süre zarfında. Zira bana yıllar gibi geldi şu on gün. Sanırım bu da yokluğa alışmanın bir parçası. Suna’nın sesini duymayalı ,tenini hissetmeyeli ,nefesinin sıcaklığını anımsamayalı tam tamına on gün. Saymazdım, saymacaktım. Öyle deme iç ses. Beklemek gibi bir yanılgının içine de düşebilirdim. Düşmedim. Sahi düşmedim mi? Sadece gözlerini gözlerimde hissetmediğim için yorgunum. Gramafona Müzeyyeni koymadığımız, başımı göğsünde dinlendiremediğim için yorgun ve umutsuzum. Her sabah menekşelere su verir onlarla konuşurdu. Çocukları gibi görürdü onları. Bak ; menekşeler yüzünü döndü , boyunlarını eğdi. Ben bakamıyorum biliyorsun. Suna gibi sevgimi veremiyorum. Tüm sevgimi Suna’ya ayırmışım galiba. Kendimi bile sevmiyorum. Bir on gün ,on ay ,on yıl geçse de farketmez artık. Gidenler gitti. Bize de kalmak türküsünü söylemek kaldı.

Bilge T.

O’ndan Kesitler – II

Yüzünü perde perde örten korkuyla etrafına bakındı. Onu aradı. Gitmişti. Gitmemesi gerekirken gitmişti. Ona ne demişti de gitmişti? Ne zaman gitmişti ? evden çıktığı zaman mı yoksa mahallenin çocuklarının okuldan döndüğü zaman mı? Ne önemi vardı bunların artık. Suna gitmişti, ne zaman döner bilinmez. Hoş döner mi o da bilinmez. Halbuki bu sabah bir başka gülmüştü.  Geçen tüm kavgaları unuttururcasına…  Yoksa ona öyle mi gelmişti. Kafasında binbir tilki ile akşamı zor etti. Saate baktı . 10 olmuştu.  Pencereye yöneldi ,perdeyi açtı, durdu. Suna geciktiği zamanlarda pencerede büyük bir heyecanla Suna’nın köşede belirmesini beklerdi. Perdeyi yavaşça örttü. Suna gelmeyecekti öyle hissediyordu. Hislerinde çoğu zaman yanılmazdı ve bu onu çok korkuturdu.

  Suna benimle konuşmak istemişti ama ben ocağa çaydanlığı koy konuşmayalım demiştim. Suna bana önemli bir şey anlatacaktı. Suna ne anlatacaktı? Böyle yaptığım için mi gitmişti? Suna bunu yapmaz bana yapamaz.  Gözlerimden anlardı her şeyi.  Ben kendini bilmez küçük bir çocuk gibi etrafta dolaşırken beni kendime getiren o olurdu. Bana bu kadar aşina birine ne kötülük yapmıştım da gitmişti ; hiçbir şey demeden bir not bırakmadan. Yoksa o da mı kaybolmak istiyordu?  Belki de kendinden kaçmak. Suna bilirdi ; insanların kendinden kaçamayacağını. Her zaman ‘ Gölgesi bile insanı takip ederken insan kendinden nasıl kaçar!’  derdi.

   Perdeyi son kez araladı. Gözleriyle etrafı taradı. Sokak lambasının altındaki kediden başka canlı yoktu etrafta. Her şey susuyordu. Susmayan bir şey vardı ; gittikçe büyüyen yalnızlığı…

Bilge T.

O’ndan Kesitler

Şarkı sustuğu vakit haber ver bana.  Çaydanlığı ocağa koy, su kaynasın. Seviyorum şarkıların ezgisinde düşüncelerle kaybolduğumda suyun kaynama sesini duymayı.  Perdeyi açma. Girmesin gün ışığı.  Zaten hava bunalımda ha ağladı ha ağlayacak. Bunu görmek istemiyorum.  Sonra usulca yanıma gel . yanımdaki koltuğa otur . Tek kelime etme. Hatta nefes alışverişlerini duymayayım.  Ağır yük yüklemek istemiyorum omuzlarıma.  Nefesinin sıcaklığını duymayayım. Mesafeyi koruyalım.  Şarkı sustuğu vakit haber  ver.

Bilge T.

DUMAN

Bakma öyle masum Zaten sigaranın küllerindesin Ha düştü düşecek Savrulup gidecek

Çocuk gülüşlerinle yaktığın sigaram Ha bitti bitecek Derin bir nefeste çekilecek Bir sözle bitecek BilgeT.

ONUN İZLERİ

Perdenin arkasındaki kırılmalar Camdaki bulantılar Plaktaki cızırtı…

Doyumsuz isteklerin sığındığı gün acılara kucak açarcasına aralandığı vakit tahta kapı eşiğimde bekledi küçük çocuk uzak düşlerden kaçarcasına yaraları sararcasına güldü çocuğun

Sıcaklığının bedenime yansıdığı gece fark etmeden girdi koynuma ayrılık sakin tonda ilerlerken müzik kalbimizin ritme uymadığı o gece vazgeçip uzaktan senin yanında fark etmeden…

 Perdenin arkasındaki yansımalar  Camdaki buğu Plakta ayrılığın türküsü…

BilgeT.

Azap Kuşu patates çuvalı olaya devam hantal yorgun kıpırtısız derinlikler kayboldu 2 boyutlu bi hayata dönüştü duvarlara bir kat daha çıkıldı yük ağırlaştı çimento daha bi sağlam bozuk bir sıva sıvandı o gece duvara bereleri kapatmaya yetmedi tüm güzellikler yok oldu kimse anlamadı anlaşılmak duygusu aptal ve aciz sızdı duvardan dikenli kolye takıyordu boynundaki izler bundandı hangi sevme kapatabilirdi kapatamadı karmaşık dünyaya bir düğüm daha fazla gelmedi bir düğüm daha attı omuzlarına hiçbir kuş konmamış avuç içlerinin soğukluğu bundanmış duvar dört duvar sarmaşık elbisesini giyinmiş paslı borular yeşili görmemiş ki gözler inanmış kalbi koca bir kavuk içindeki oyukluk bundanmış baykuş tünemiş gözleri hiçbir gemiye fener olmamış bedeni hiçbir gemiye liman kimsenin hiç kimsesiymiş

TB

Yıldızlı Gece Ayın bir yüzü kararmış Yıldızlar bulutların arasında adeta görünmek için birbirleriyle yarışıyor Hava serin, yaprakların hışırtısını duyuyorum Bahçe kapısı açık hadi ne duruyorsun der gibi Önümde toprak yol iki yanı harabelerle kaplı Bir yanı karanlık diğer yanı şavk Köpeklerde sanki tedirgin İçimde gitmek arzusu Dizginleyemiyorum

Ceketini al sevgilim yol uzun ve karanlık Ne anahtar ne cüzdan ne de telefon al yanına Hiçbir şeyimiz olmasın Yürüyelim şu muazzam gecenin altında Kirli düşünceleri yanlış hesapları bırakalım Doğduğumuz o ilk andaki gibi üryan çıkalım yola Kediler geçiyor Kedileri takip edelim Yolun sonunu bilmeyelim Öyle hesapsız çıkalım yola Birazda korkalım geceden Sevgilim yolumuz karanlık Ama fenerimiz de olmasın Ürkütmeyelim yıldızları, kaçırmayalım Bak nasılda yarışıyorlar görmek için bizi Gün doğumunu şu tepeden izleyelim Yeni bi güne beraber başlayalım.. Haydi sevgilim! Kaçırmayalım şu muazzam geceyi. TB.

Sözlerin, bakışların, öpüşlerin, duyguların senden mi yoksa ithal mi ?

Neden Kalmadınız?

Şimdi fotoğraflar gülüyor İstekler, hayaller buruk Her şey susuyor Neden susuyorsunuz? Susmayın! Ben susarım ama siz konuşun Bayım neden gittiniz? Neden inanmadınız? Kalsaydınız belki biz olurduk Sabretseydiniz biraz, çoğalırdık belki Belkilerle, keşkelerle yoğruldum Lütfen geliniz, geç olmadan...

TB

Her zaman sigaranın küllerini etrafa saçmayı beceriyordum da  duygularımı neden saçamıyordum?

Hiç Yüz yüze muhabbete hasretken Kapı aralığından yüzünü görmeye hasret kaldık Her dönüşümde biraz daha eksilirken Bu defa 'hiç' olarak döndüm Evet 'hiç' Bir 'hiç' artık her şey 'Hiç işte yaşandı bitti' gibi Cümlelere meze olmaya hazır Sana şimdi hiçliğin şarkısını söylerdim Lakin sen onu da yarım bırakırsın Zaten bunlar da anlamsız artık Keşkeler, fakatlar, lakinler Uzar bunlar uzar da Benim dermanım kalmadı Sende de deva yok zaten Bugün alengirli şiir okudum Başka başka şiirlerde okudum 'Beni çabuk unutursun' dokundu mesela 'Hallederdik mesafeleri ne olurdu farkıma varsaydın' Bütün isteklerin düğümlendiği nokta oldu Daha daha neler neler Şiirlerim hep sen kokar olmuş Her bir parça senden bi parça getirmiş Seni yaşatma isteği tutsağıyım artık Son kez gerçekleşecek ümidiyle yazıyorum Uzun olacak biraz Belki de iki kelime sonrası yok olacak Bilirsin belki Bilmiyorsan da söyleyim de bil Ben hep içime konuşurum Ne anlamsız konuştun deme İşte her şey orda gizli Şiir okudum demiştim ya 'Kalkarken arkamızdaki parkı yıkmalıydık beceremedik' Belki Parkta oturmadık, belki saatlerce konuşmadık Sustuk bizde Beceremedim konuşmayı konuşsaydım belki Gerçi bunun da bi önemi yok artık Sanırdım bir daha uğramam o eve Uğradım bugün, biraz küs biçimde Merdivenlerden inen oldu da Bir tek sen kilitli kapının ardında kaldın Kapı aralığından gördüm bakmaya korkarak Gözlerin aradı mı ya da baktın mı bana dikkatli Onu da bilemedim Çıkarken gördüm koltukta bi toka Bizden birinin değildi İşte orada bıraktım bir parçamı da Baktım pencerene Bi umut işte Dalgalanmadı bile o perde Neyse ne döndüm yine inime TB #şiir #şiirler #hiç #ayrılık

ZAMANSIZ BÜYÜ Beraber bir odanın içierisindeyiz Yalnızız ve susuyoruz Bizi çevreleyen loş ışığın büyüsüyle Yeni şarkılar keşfediyoruz Yeni bir güne, uyumadan uyanmadan Sadece susarak ve oturarak Merhaba diyoruz Eksiliyoruz biraz Boşalan kadehler gibi İz bırakıyoruz günden geceye Islak dudakların bıraktığı buğu gibi Zamanın dışına çıkıyoruz Zamansız bir evrendeyiz şimdi Ne korku ne endişe An' ın verdiği bir büyü sadece Kimimiz yok oluyor o büyüde Kimimiz taşıyor zamanın içine Ve orada kalıyor her şey Susarak eksiliyor içimden bir şeyler TB #şiir #zaman #zamansız #büyü

Yaralı Kuş

Tutulmuş yüreği kayıp şarkılara Esiri olmuş tutkuların En küçük zerresine varana kadar Hissetmiş kayıp şarkıları Yarım kalmış gülüşleri Onun gülüşleri; Çocuk kalbi gibi sıcak, sımsıcak...

Havalandı daldan kanadı kırık kuş Gözleri iri, kanatları kırık, renkleri gökkuşağı Ötüşlerinde yaralı kaç beden saklamış Uçmuş diyar diyar da  Konacak bir dal bulamamış. TB 

Her şey susar o an, o an buluşur bütün zerrelerimiz sonsuzluğa doğru.

Siz hiç sessiz bir çığlığın içinde avaz avaz susmak zorunda kaldınız mı? 

Ben kaldım... Her gün aynı trajediye gözlerimi açtım ve her yeni günün derinlerinde boğuldum. 

Şimdi size tekrar soruyorum;

Siz hiç suskunluğunuzda boğuldunuz mu ? 

     Bu şehrin ışıkları altında seninle bir kez daha susmayı istedim. Bunu çaresizce diledim.      Başka başka kollarda avunduğunu gördükçe öfkem, hırsım ve sevgim büyüdü. Çaresizce büyüttüm.