beni değiştiğin dünya telaşları seni çok yorsun

ben seni kaç kere sevdiğimi unuttum

daha yolun başı..

her yerde sen

Ne olursa olsun o beni anlar derken bir tek o anlamamış

yanlış kişiyle savaştın balım, ben senin düşmanın değildim

geçenlerde geldi bana geri, köpeğinin cenazesine giden biri gibi. beni sevmekten çok öldürmeye meyilli, eskiden böyle değildi…

sana bakınca ilk tökezleyişim geliyor aklıma. ilk hastalığım, ilk yalnızlığım.

Sevgilim, insan bazı şeylere anlam veremiyor. Bazen kalbimi kırıyorsun ve ben acımı yine sana sarılarak geçirmeyi diliyorum.

keşke deme, hiç keşke deme. böyle olmasaydı ya da böyle olsaydılarla hayat yürümüyor, denedim.

bazı kavgalar sessizdir. ölen olmaz, kan dökülmez, cinayet işlenmez, yaralanan olmaz. ama dünyanın en adi kavgasıdır.

sana layık bir ölü olmak için çırpınıp duruyorum.

sen istiyorsun ki senden başkasını sevmiyim ama sende beni sevme, her zaman sana koşayım ama yetişemiyim, ölsem bile dizinin dibinde öleyim ama üstüne kan sıçramasın

Sen gittiğin her yerde sevilmişsin. Ben bir gece ellerimde kan, neye üzüldüğümü unuttum.

“Ben, seni görür görmez anlamıştım: bütün kaygısız görünüşünün altında, duygulu, içine kapanık bir insan olduğunu. Bunu beğendim işte.”

kafam da sen

yatak da her gün başka biri

yaşanılan her şey fazlasıyla korkunçtu ve sen hala ilk gün ki gibi çok güzel gülüyordun.

“Ben, seni görür görmez anlamıştım: bütün kaygısız görünüşünün altında, duygulu, içine kapanık bir insan olduğunu. Bunu beğendim işte.”