.

Ben varlığına şükredilir sanıyordum oysa senin olmamana şükredilirmiş.

Ben varlığına şükredilir sanıyordum oysa senin olmamana şükredilirmiş.

Sevgili seni seven tüm yaşlarım;

Şimdi o tüm yazdığım yazılar ne kadar da anlamsız. Ben kendi içimde olanlara bakmadan utanmadan nasıl da sevmişim seni. Her şeye herkese en çokta sana rağmen. Ben sadece sayıdan ibaret olan o günleri geride bıraktım. Sende bıraktım. Şimdi benim kendimi bulmam lazım. Benim bu yaşımdan sonra sensiz geçirecek koskoca bir hayat var önümde. Sensiz bugünlerde ne düşüneceğimi bilmiyorum yalan yok. Ben aklımda, kalbimde sen olmadan hayatı geçirmeyi unutmuşum. Ben ağlamaya alışmışım nasıl gülünür unutmuşum. Bak nasıl da geldim sana ettiğim vedaların sonuna. Halbuki bu hesap bile senin için açılmıştı. Sen olmayınca bak nasıl da ıssız kaldı burası, kalbim, hayatım. Bana kattığın birçok güzel duyguya sana rağmen teşekkür ederim. Ben seni kalbimde fazla büyütmüşüm. Bu sana yazılan son yazım. Ben şimdi hayatıma devam edeceğim. Sen şimdi birçok kadını bir kadın gibi gördüğün anlamsız hayatına devam et. Sen beni çok sonra anlayacaksın. Seni seviyordum. Ama artık seni layığına emanet ediyorum elbet o seni bulur. Hoşkal. Hoşçakal.

Olurda bir gün tekrar denk düşersek, hevesim ve isteğimin kalmadığı yerdeyim.

Evimi özlemek hiç bu kadar canımı acıtmamıştı.

Ben vazgeçiyorum kalabilirseniz hoşkalın hoşçakalın.

Seni seviyorum hâlâ ilk günkü gibi değil mesela kırık belki kırk yerinden.

Birisi gelmiş hiç yoktan yere sana gökyüzü demiş ama bi tek ben bilirim sen gökyüzü değildin sen...

Ben senden nasıl nefret edilir öğrenemedim ki...

Nefesinin değdiği yeri ezberleyen ben kilometrelerce uzakta olan nefesine lanet etmişim

Olur muyum bir kaç ay sonra senin nefesinin uğramadığı yerde?

Kirlettiğin bu sevgi sonsuza dek sana kapandı.

Ben seni rastgele sevmedim ki...

O zafiyet gün olur karşına kanlı canlı çıkar bıçağı sana saplar.

Tek başıma savaştığım zafiyetimden vazgeçiyorum.

Sana adanmış kalbi böylesine kırmak zaten yalnız sana yakışırdı.