Bu gece düşlerim dehşetli güzel... #8 Aralık #

Cahit Zarifoğlu'nun “gönlümün yükünü kaldıramıyorum” dediği yerdeyim....

“Telafi edilemez şeyler yaşamadık, ben senin çabasızlığına kırgınım.”

Seni görünce, içimdeki kuşlara yem atıyor birileri... Etraf kanat sesi..Etraf gökyüzü..

.....

Bazen Hayat Sadece Elindekileri Değil,Hayallerini,Umutlarını, İçindekileri Bile Alır Senden...! Ve Ait olmadığın Mekanları, İnsanları Çekmek Zorunda Bırakır Seni...Ne yaptığını düşünmeden boş verirsin,düşündüm de bekledim de ne oldu dersin? Çekip Gitmek, Bırakıp Gitmek İstersin... Ama Öyle Düğümlenmiş ve Kalındır ki Bağların Gidemezsin Kendim ettim kendim buldum" Der,Çaresizce susarsın.. Ve VAZGEÇTİKLERİNİN Arasına ÖNCE KENDİNİ EKLERSİN....

Bir Başka Masal / Selman Sendrom

...........

Hiç anlam veremem, hani giderler insanlar birbirlerinden de “iyi ol, kendine iyi bak” derler. Nasıl iyi olur ki insan, nasıl iyi bakabilir kendine ? Geride kalan, kelimelerin geçmiş zaman ekleri ile süslenirken onca cümle, nasıl beklenir bir birlerinden iyi olmaları ? Bir taraf mutlaka gider, diğer tarafın acıları kalır da nasıl iyi olması beklenir ? Bir taraf susar, diğeri konuşur. Biri gözlerini ayırmaz, biri kaçırır. Sonu aynı mıdır sevdaların ? Hep böylemi biter?    Ufak yalanlar vardır mesela, hani aileniz bilmez arkadaşlarınız bilmez gizlersiniz. Bir arkadaşımla buluşacağım dersiniz, gezmeye gidiyorum dersiniz, mahallede dolaşmaya çıkıyorum dersinizde onun yanına gidersiniz. Onu görmek istersiniz, bir anınızı vermek için yüzlerce yalanla insanlardan kaçarsınız da gider bir başka insanın yalanına oyun olursunuz. Kelimeleriniz biter, bir gün gider, Gider de, ne alevler ile gider, Kaçar ki, ne kaçmaktır sizi sizden alıp kaçar, Biter bir gün, öyle bir biter ki sizde bitersiniz.    Şimdi kelimeler susar, alevler söner koca insanın yüreğinde, yaralar derindir kanar, acılar vardır yakar, boğazında kalır insanın iplik iplik düğümler, susar insan ki ne susmaktır herkesten ve her şeyden vazgeçerek susar insana,biri gider ve kalan insan asla eskisi gibi olamaz. Dil kolay söyler bunu da, kimin içi kabul eder ki ? Onca anıyı, yaşanmışlığı kimin içi silebilir ? Akıl dile getirirde, duygular kabul etmezse ne olur düşünür mü insan? Giden için kolaydır her şey, nede olsa onun yüreği yanmak nedir bilmez. Arkada kalan insan hangi geceye sarılır ? Hangi sabaha gülümseyerek uyanır artık? Aynada kendine baktığında nasıl diyebilir “Beni seviyor” nasıl parlar bir daha gözleri o “Beni seviyor” nidasının kulaklarında yankılanan çığıltısıyla? Eskisi gibi kalamaz insan, ve eskisi gibi olamaz. Eskiden biz varken, şimdi ben olamaz bu insan. Eskisi gibi olmakta istemez insan, neden istesin ki neden uyansın mutlu sabahlara, ağlamaklı geceler varken ?    Kırılır insan, güçlü kalamaz artık. Yüreğinden akan kanlar, ellerindeki çizikler,  gözlerindeki morluklar ile güçlü kalamaz artık. Bu bir tosbağa ve tavşan yarışı iken, yenilen bu ufak tosbağadır her zaman. Zoruna gider, içi acır insanın onun canı acırken, canını acıtanın onu aklından çıkarmasından.               Son söz                                                                                                                 “El veda”

Siz hiç yüzünü ellerinizin arasına alıp her bir çizgisini,her ayrıntısını ezberleyip,içinize kazıdığınız bir adam dan vazgeçmek zorunda kaldınız mı? o kadar zor ki,o kadar acı ki anlatamam...

Şimdi diyorum. Şimdi. Bir deniz, denizde vapur, gökyüzünde martı, semaverde çay olmalı. Bir de çaya yaren.

Cemal Süreya (via seslerinuyumu)

......daha vakit var diye dönüp de bir gün kaldığımız yerden,hepsini birden yaşarız sandık...Oysa emanetmiş bizim sandıklarımız......

*Canİçim

“’Uyuyalım mı?’ dedi bir süre sonra. Her ne durumda olursam olayım, her duyduğumda gülümseyerek itaat ettiğim tatlı bir buyruk gibiydi bu laf. Yanımda olsa, sıkıca sarılırdım. Değildi.”…

— (via biraz dahasiir)

Özlüyordu kadın, sesini çıkaramadı.Sustu