Anladimki hayat bir çok zorluk çektirerek öğretiyor herşeyi, acıyı çektirerek öğretiyor kaderi.

Bir Tanem,

Çıldırıyorum, artık bundan eminim. O zor zamanlara bir kere daha katlanamayacağımızı hissettim. Ve bu sefer iyileşmeyeceğim. Sesler duyuyor, konsantre olamıyorum; dolayısıyla yapılacak en. iyi şeyi yapacağım. Bana olabilecek en büyük mutluluğu verdin, bir insanın olabileceği her şey oldun. Bu hastalık gelene kadar bizden daha mutlu olabilecek iki insan daha tanımıyorum. Daha fazla savaşamıyorum. Hayatını mahvediyorum ve bensiz daha iyi olabilirsin ve olacaksın bunu biliyorum. Görüyorsun, bunu bile düzgün yazamıyorum. Okuyamıyorum. Söylemek istediğim, hayatımdaki tüm mutluluğu sana borçluyum. Bana karşı daima sabırlı ve iyiydin. Herkes bunun farkında. Eğer birisi beni kurtarabilecek olsaydı bu sen olurdun. Senin iyiliğin dışında her şeyi yitirdim. Hayatını mahfetmeye devam edemem. Herhangi iki insan bizden daha mutlu olamaz.

T.

" şimdi bir mevsim değil, koca bir hayat girdi aramıza. Biliyorum ne sen dönebilirsin artık, ne de ben kapıyı açabilirim sana."

Biliyor musun ben bazen seni bekliyorum. Aslında ben hep seni bekliyorum. Anlayamadığım şey insan gelmesini istemediği birini niye bekler ki?

Kendi bildiğiniz kadar kendi bilmediklerinizide sorgulayın.