“Uyanır uyanmaz kelebeğe dönüşemezsin; büyümek bir süreçtir.”

Küçük kızım; kaldık gene baş başa. Sen veya ben çevremizde kalabalıklar içindeki yalnızlığı temsil ediyoruz…

Yalnızlığını daha güçlü ve kendini daha yorgun hissetti.

Bir zamanlar hayatlara dokunmak isteyen küçük kız vardı, şimdiyse hayatlardan nefret ediyor; en çokta kendi hayatından…

Kendimi solan çiçeği yaşatmaya çalışan bir bahçıvan gibi hissediyorum…

Sırf birisini kaybetmek istemediğin için daha fazla anlayışlı ve affedici olmaya çalıştıkça; karşındakine de hak vermeye ve düzeltir sanarak konuyu kapatmaya çalıştıkça kimse seni kaybetmekten de incitmekten de korkmamaya başlıyormuş Hayattan aldığım en büyük derslerden biri bu.

Bu kalp kırıklığı geçecek gibi durmuyor…

"İnsan kırılır ve kırgınlıklar küçük ölümlerdir."

Her şey birikmiş ve üst üste gelmiş ama sen anahtar kırıldı diye ağlıyorsun küçük kız…