zairacat
Soup, bone soup
feminist, aspie, rebel, therapist or @zairacat. i exist, because we exist. no terfs please.
3640 posts
Don't wanna be here? Send us removal request.
Last Seen Blogs
iamitid-blog
อ่านก่อนตาย
zerobones
ZeroDoodles
a-free-churro
Emily’s Shithole
blogsjar-blog
Blogs Jar
Text
Ποιος ξέρει πόσοι δολοφόνοι κυκλοφορούν ανάμεσά μας. Πόσοι σφάχτες, πόσοι βασανιστές. Τα θύματα μαρτυρούν πως πρέπει να υπάρχουν χιλιάδες. Και τι μπορεί να έχουν γίνει τάχατες όλοι αυτοί που σκότωσαν, εκείνοι που υπόγραψαν ή υποκίνησαν καταδίκες και που κανένας δεν τους έχει κυνηγήσει; Αλλά είναι και κείνοι οι άλλοι. Τα νέα κρυφά ταλέντα, που δε βρήκαν ακόμα τη μεγάλη ευκαιρία.
Καμιά φορά, που παρακατέχομαι από τέτοιους φόβους, με πιάνει σύγκρυο, όταν αντιλαμβάνομαι πως κάποιος κανόνισε το βήμα του πάνω στο δικό μου, και σταματάει κι αυτός στις ίδιες βιτρίνες. Δεν μπορώ να μη βάζω κακό με το νου μου. Είμαι κι εγώ παιδί μιας εποχής δολοφόνων.
Γιώργος Ιωάννου, Ομόνοια 1980
3 notes
·
View notes
Text
"Κάτω από το πρόσωπο κάθε ανθρώπου που έχεις αγαπήσει αληθινά, η αγάπη δεν βρίσκεται στο έλεος του χρόνου και δεν γνωρίζει τον θάνατο, η αγάπη και ο θάνατος είναι δύο ξένοι. Όσο γερασμένο, τσακισμένο ή σημαδεμένο κι αν είναι το πρόσωπο του ανθρώπου που αγαπάς, πάντα θα κρύβει το πρόσωπο του παιδιού που ήταν κάποτε."
Το κουαρτέτο του Χάρλεμ, James Baldwin
εκδόσεις Πόλις, μετάφραση Χρήστου Οικονόμου
1 note
·
View note
Text
Σκέφτηκα πόσο δυσάρεστο είναι να έχεις κλειδωθεί απέξω. Κι, επίσης, σκέφτηκα πόσο χειρότερο είναι, ίσως, να έχεις κλειδωθεί μέσα...
Virginia Woolf
3 notes
·
View notes
Text
"+4800 abused by the Catholic church in Portugal"
Stencil seen in Lisbon, Portugal during Pope's visit
382 notes
·
View notes
Text
"Greece murders refugees at sea"
Seen in Crete, Greece
658 notes
·
View notes
Text
Όσο προχωρεί ο καιρός και τα γεγονότα, ζω ολοένα με το εντονώτερο συναίσθημα πως δεν είμαστε στην Ελλάδα, πως αυτό το κατασκεύασμα που τόσο σπουδαίοι και ποικίλοι απεικονίζουν καθημερινά δεν είναι ο τόπος μας αλλά ένας εφιάλτης με ελάχιστα φωτεινά διαλείμματα, γεμάτα μια πολύ βαρειά νοσταλγία. Να νοσταλγείς τον τόπο σου, ζώντας στον τόπο σου, τίποτα δεν είναι πιο πικρό.
Γιώργος Σεφέρης, Μέρες Γ'
4 notes
·
View notes
Text
στην αθήνα / οι πιο χαζοί άντρες / είναι οι οδηγοί λεωφορείων / κλείνουν γρήγορα τις πόρτες / μην προλάβει και μπει / η μετανάστρια με τα παιδιά / και όταν τους συναντάω στο φανάρι / σηκώνω χέρι όλο νάζι / τινάζω το μαλλί και τους χαμογελώ / και εκείνοι αρχίζουν / τα παρακαλώ κυρια μου περάστε / γλοιώδεις σαν να με καλούν / να ανέβω σπίτι για ποτό / μένω ακίνητη / και αφήνω να ανέβουν μετανάστες
Στόχος είναι λίγη ελλάδα να σκοτώνεις κάθε μέρα
ΜΚΧ, περιοδικό Τεφλόν, τεύχος 27
2 notes
·
View notes
Text
"Capitalism must die so that we all may live"
Seen in Oakland, California
8K notes
·
View notes
Text
"You are closer to the street than you will ever be to any billionaire"
Spotted in Edinburgh, Scotland
5K notes
·
View notes
Text
ANTI-CAPITALIST AFFIRMATIONS
i am allowed to spend my time creating things, even if they are not beautiful.
there is no such thing as a "real job." all forms of work are real and valid.
there is nothing that i need to accomplish to be worthy. i am already worthy.
doing nothing is good for my soul.
i am not defined by what i produce.
my worth cannot be measured by my paycheck, my job title, or a list of professional or academic achievements.
i do not need to monetize my hobbies, it is enough to spend time doing something i love.
i will not let society decide what success looks like. i can define what successful life looks like for me.
85K notes
·
View notes
Text
Summer of 2023
Έλα να πάμε στα καμένα,
στον Υμηττό και στην Αυλώνα,
πουλιά και πεύκα συλλογίσου
ενός καμένου παραδείσου,
δέντρα που ήτανε φαντάσου
και στη σκιά τους ξεκουράσου.
Έλα και πάρε με μαζί σου
στην κυριακάτικη εκδρομή σου,
βγάλε με στο χλωρό κορμί σου,
στις εκβολές του παραδείσου.
Έλα να πάμε στα καμένα,
δεν μας χωράει πια το σπίτι,
έρχονται δύσκολες ημέρες
μουτζουρωμένες σαν Δευτέρες,
έρχονται φλόγες απ’ τα δάση
και μια φωτιά να μας δικάσει,
μέσα στο πύρινό της χνώτο,
από τον έσχατο ως τον πρώτο.
Έλα να βγούμε από το σπίτι
ξανά σε δρόμους και πλατείες,
πάρε και τα παιδιά μαζί σου
εδώ, στο χείλος της αβύσσου,
και άφησε μόνη στο τραπέζι
την τηλεόραση να παίζει,
να δείχνει έγχρωμο τον πόνο
δίπλα σε ένα φιλέτο τόνο,
να δείχνει φονικά και φλόγες,
τσόντες, πολιτικούς και ρώγες,
ενώ εμείς θα έχουμε φτάσει
στο σταυροδρόμι του εξήντα,
με τα παιδάκια μας στον ώμο,
για να μας δείχνουνε τον δρόμο.
Μιχάλης Γκανάς, Τα καμένα
6 notes
·
View notes
Text
Language matters. No person is illegal. Stop the dehumanization.
18K notes
·
View notes
Text
...αν δεν είμαστε θρασύτατοι στα όνειρά μας και δεν πιστεύουμε σ' αυτά ώσπου να τα κάνουμε πραγματικότητα, τότε τα όνειρά μας μαραίνονται, πεθαίνουν και, μαζί τους, εμείς.
Λουίς Σεπούλβεδα Το χειρόγραφο του καθρέφτη και άλλα ανέκδοτα κείμενα
0 notes