Coś ze mną było nie w porządku. Trudno dokładnie określić co. Nie potrafiłem tego nazwać, spętać łańcuchem. Ogarnęło mnie dziwne uczucie. Obce, nigdy wcześniej go nie zaznałem. Jakiś rodzaj nastroju. Samopoczucia, w które się zapadałem. Z początku pojawiało się tylko czasami – gdy byłem wyczerpany. Potem nadchodziło częściej. Nadchodziło to właściwe słowo. Wprawdzie był to mój własny nastrój, mój własny stan, ale nie miałem nad nim kontroli. Nie przypominało to emocji, ponieważ je umiałem przynajmniej częściowo tłumić, a niekiedy nawet całkiem eliminować. Lecz ten nastrój zawsze wyłaniał się z głębi mózgu i pochłaniał mnie bez reszty.

Józef Karika 'Samotność'

Było to jak taka samotność, gdy własne istnienie wydaje ci się nadliczbowe.

Józef Karika "Samotność"

"Trochę się zdenerwowałam, a trochę mi się zrobiło smutno. Zawsze mi jest smutno, kiedy się przekonuję, że oceniłam kogoś za wysoko".

— Joanna Chmielewska

“Bo czasem wystarczy, żeby ktoś nas wysłuchał.”

— Nicholas Sparks “Z każdym oddechem”

“Dlaczego źli ludzie nigdy nie mają wyrzutów sumienia i nie czują się odpowiedzialni za to, że kogoś skrzywdzili, a ci dobrzy, którzy nie zrobili nic złego, wiecznie sobie coś wyrzucają?”

— Lucinda Riley “Siostra księżyca”

Może zostawienie tego będzie tak samo odważne, jak rozpoczęcie. Może nie musi być wcale wielkiego końca, krachu, kulminacji, jakiejś niesamowitej dramaturgii. Może, nie może, na pewno zrobiliśmy wszystko, co już mogliśmy zrobić. Wyczerpaliśmy zasoby fajności. Może po prostu stąd spieprzmy, co, zostawmy to takie, jakie jest, niech rozwala się bez nas, niech popadnie w erozję? Nie musimy tego podtrzymywać. Możemy sobie po prostu gdzieś iść.

Jakub Żulczyk, "Radio Armageddon"

Pamiętaj, że zawsze możesz wstać, pierdolnąć drzwiami i odejść pewnym krokiem, nie odwracając się za siebie. Nigdy nie zapominaj tej opcji.

Michał Kellen

Czasami ludzie wolą nosić w sobie ból, niż zmierzyć się z pustką, która po nim zostaje.

Charlotte Link

Jestem typem, który bardzo przeżywa to, że coś się nie uda, nie powiedzie, komuś się nie spodoba. Ja się tym mocno przejmuję, niestety. I z jednej strony potrafię np. kompletnie zapaść się w sobie, nie robić niczego, nie odzywać się – nawet do siebie – zamknąć się zupełnie, a z drugiej – daje mi to taką silną potrzebę udowodnienia, że jednak dam radę.

Izabela Kuna

Rzeczywistość już od jakiegoś czasu jest naprawdę pojebana.

S.K. Tremayne