hindi ko alam kung tama nga ba ginawa ko? pero why does it feel na dapat ako yung upset and it ends up na sya pa yung galit. hindi ko na lang pinansin ang mga changes na nakikita ko from what are we right now. we now seldomly see and be together unlike before llike as if we live like as one.

i just feel upset na halos parang di mo na ako naalala na ayayain maglunch. it is just a simple gesture pero parang nakalimutan  mong andito lang ako sa kabilang room. Super pabibo ka na lang paglabas mo ng classroom nyo and pointing on me and i am waiting for yo to call me na “huy tara na. kakain?” and nilampasan mo lang ako since you have your classmates there. and sorry wala kasi akong pera kaya siguro di mo ako tinawag kasi magiging kargo mo pa ako. nakakahiya nga naman na manghingi pa ako sayo. maybe its exaggerated how i say it to you pero i know that i have a point. Ayaw mo nga pala na nagagalit sayo ang tao kaso di ka naman sensitive na mafefeel mo na may sama na pala ng loob sayo yung tao. i felt cold everytime na magkasama tayo.  didnt feel any excitement anymore not like before.  pparang wala na tayong pakialam ngayon sa isat isa. i even dont check on you lately because i am waiting if you will check on me like what you do before. And syempre magagalit na naman jowa mo sakin ng wala naman akong ginagawa sa kanya.  I would thought how sweet and cheesy we are before. How we care for each other before. but now siguro kung magiging ganun ka nag iba ang ihip ng hangin.

i feel taken for granted again by you. Ganun yunng nafefeel ko kasi mostly ngayon you would only ask for me because may kailangan ka and kailangan mo ako kasi wala kang katulong. wala kang alalay. i could not feel you anymore.now im longing for it. I always keep on seeing my worth to somebody kung gaano nga ba ako kahalaga sa kanila. lalo na kung hindi ko na maramdaman. Basta ayoko na mag isip pa. nagsimula lang ito sa isang simpleng hindi pag yaya sa akin sa pagkain ng lunch.