Het onkruidexperiment is een experiment om voor eens en voor altijd te bepalen welke onkruidverdelgingsmethode het beste werkt…

Twee jaar geleden deed ik al een kleinschalig experiment, waarbij verdund schoonmaakazijn veruit als beste uit de bus kwam. Dit jaar herhalen we het experiment, maar dan op grotere schaal!

Eerst verwijderen we op ons garagepad al het onkruid op de 'normale' manier, zoals veel mensen doen: met de onkruidkrabber. Vervolgens delen we ons garagepad op in 4 delen, die we allemaal een andere nabehandeling geven.

Op het deel linksboven sprenkelen we Verdunde Schoonmaak Azijn.

Op het deel rechtsboven Kokend Water.

Op het vlak linksonder branden we alle restjes weg met een Onkruidbrander.

En op het vlak rechtsonder... doen we geen extra nabehandeling, zodat we vergelijkingsmateriaal hebben.

De twee bovenstaande foto's geven aan wat de begin- en eindstand van het experiment zijn. De eerste foto is gemaakt 29 april. De laatste foto vandaag, 3 juni. Daar zit dus ongeveer 5 weken tussen.

Resultaten

Over de resultaten kunnen we kort zijn. Azijn werkt inderdaad stukken beter dan de andere methoden! Ook na 5 weken is er nog geen plantje te zien. Dat is dus 35 dagen een schone stoep met relatief weinig moeite!

Opvallend is dat het stuk stoep met de onkruidbrander (het vlak linksonder) relatief goed scoort, terwijl die er de vorige keer niet heel erg goed vanaf kwam. Wellicht komt dat omdat ik dit jaar niet alleen de onkruidkrabber heb gedaan, maar eerst alles met de onkruidkrabber heb gedaan, en daarna nabehandeld heb met de onkruidbrander.

Het stuk rechtsbovenin wat met kokend water is nabehandeld hield wel even stand, maar zoals je ziet staat er inmiddels al weer een flink bos onkruid. Kokend water voelt dus misschien wel heel agressief, echt helpen doet het niet.

Plantjes zijn minder onder de indruk van kokend water dan ik dacht. Terwijl wat verdund schoonmaakazijn ze juist een stuk langer weghoudt dan ik had ingeschat. Overigens is kokend water al een stuk beter dan helemaal niks doen. Het stuk rechtsonder dat ik alleen maar heb gedaan met de onkruidkrabber was na een paar dagen alweer bezaaid met kleine groene plantjes en na een week was niet meer te zien dat er überhaupt iets gebeurd was.

De moraal van het verhaal mag dus zijn: als je onkruid hebt gedaan, doe het even na met verdund schoonmaakazijn. De rest is leuk, maar redelijk zinloos. Jammer van de moeite dus!

Leren programmeren “om voorbereid te zijn op de toekomst” is verkeerd om

Ik houd me de laatste tijd wat meer bezig met het schoolsysteem, en ik krijg als ICT-ondernemer vaak de vraag of het handig is als kinderen leren programmeren op school.

Het argument is vaak dat programmerende kinderen 'beter voorbereid zijn op de toekomst'. Immers: de wereld draait steeds meer om ICT, dus dan is programmeren nuttig, handig, goed voor je salaris, vul maar in.

Tot op zekere hoogte waar. Toch gaat die redenering mank. Het duwt de discussie namelijk onbewust in een richting waarbij ‘de toekomst’ onze kinderen maakt, in plaats van dat onze kinderen de toekomst maken.

Als we het alleen maar hebben over wat handig is in de toekomst en daarbij de toekomst als gegeven beschouwen, dan maken we een fout. We maken ons druk om de positie van onze kinderen in de toekomstige wereld, maar we maken ons niet druk om de wereld zelf en hoe die er uit zou moeten zien. We doen alsof de toekomst bepaalt hoe onze kinderen worden en wat onze kinderen moeten kunnen, maar we vergeten dat het onze kinderen zijn die kunnen bepalen hoe de toekomst eruit ziet. 

We zijn namelijk met z’n alleen een kracht. Wij, jij, vrienden, familie, onze kinderen. Iedereen.

Wat we dus moeten doen is onszelf afvragen welke toekomst we willen voor ons en onze kinderen, en dan nadenken wat we moeten doen om die toekomst te maken. 

En dat geldt voor alles.

Stel we vergelijken de wereld met een lekkend en koud huis: er is van alles mee mis, en dat is voor bijna alle inwoners niet prettig. Dan leren we onze kinderen maar al te vaak hoe ze een regenjas moeten dragen en een dikke trui moeten zien te veroveren (”je wapenen voor de toekomst”, “je moet er het beste van maken” en “wees dankbaar dat jij het zo goed hebt”) maar vergeten we ze te leren hoe ze reparaties uit kunnen voeren en het huis weer een warme en droge plek te maken voor iedereen. Want dat kan ook.

Voordat we het dus hebben over lesstof, programmeren-in-de-les, vakkenpakketten, praktijkgericht leren of wat dan ook, moeten we eerst één cruciale vraag stellen: hoe helpt het om de wereld mooier te maken voor ons en onze kinderen? Kunnen we bij al die lesprogamma’s en methoden uitleggen hoe ze bijdragen aan een betere wereld?

Als we daar namelijk niet over nadenken en dat niet aan onze kinderen meegeven, dan leren we onze kinderen onbewust om de toekomst met alle tekortkomingen mentaal te accepteren. En dan wordt de kans steeds groter dat we ons steeds drukker maken om hoe we ons in de wereld staande houden en steeds minder proberen om die wereld te veranderen en beter en mooier te maken voor ons allemaal.

Onderwijs is een krachtig instrument. De kennis en ervaring die we een kind bijbrengen, vormen bij elkaar een stuk gereedschap waar ze een bijna eindeloze hoeveelheid dingen mee kunnen doen. Ieder kind heeft daarmee de potentie om de wereld te veranderen. Maar het is aan ons om ze dat te laten zien en ze te ondersteunen in wat ze willen bereiken!

Een fietsroute app waar je écht wat aan hebt

We (ik en Lona) hebben afgelopen hemelvaartsdag een aardig eind gefietst, net zoals meer Nederlanders. Tijdens het voorbereiden van de tocht en tijdens de tocht zelf concludeerden we dat de huidige fietsroutenavigatie eigenlijk niet lekker is ingericht. Hier 4 ideeën en een bonusidee om dat te verbeteren.

Het eerste is dat de huidige fietsroutenavigatie eigenlijk niks meer is dan de al bestaande autoroute-navigatie, maar dan met de fiets. Je gaat dus van punt A naar punt B, en je kunt in tegenstelling tot de auto ook over fietspaden. Dat is mooi, maar houdt geen rekening met het feit dat ik denk minimaal 50% van de fietsers helemaal niet van ‘punt A’ naar ‘punt B’ wil. Veel mensen willen gewoon een lekker rondje fietsen en na een bepaalde tijd of afstand weer thuis zijn. Apps moeten dus niet ingericht zijn op ‘de kortste route van punt A naar punt B’ maar veel meer op ‘een mooi rondje vanaf ons huis, liefst langs het water, en ongeveer 60 kilometer lang’. 

Het tweede is dat er tijdens ons rondje behoorlijk wat wind stond. Dat is niet per sé erg, maar toch heb ik liever wind mee dan wind tegen, en in ieder geval wil ik niet de héle route wind tegen. Het mooie is dat we middels weersvoorspellingen tegenwoordig prima weten welke kant de wind op waait en wanneer die draait. Als ik dus de app vraag om een rondje van 60 km vanaf mijn huis, dan kan de app prima uitrekenen hoe ik moet rijden om zo veel mogelijk meewind te hebben. Als de wind bijvoorbeeld ‘s ochtends van oost naar west gaat, en hij draait daarna in tegenovergestelde richting, dus van west naar oost, dan is het handig om ‘s ochtends met de wind mee van oost naar west te rijden, en dan ‘s middags terug van west weer naar oost. In plaats van een rondje andersom, want dan heb je dus de hele dag wind tegen. 

Behalve windríchting is het tegenwoordig ook al redelijk goed in te schatten welke routes in het algemeen meer of juist minder last hebben van wind. Als je bijvoorbeeld door een bos rijdt heb je een stuk minder last van wind dan dat je door een weiland rijdt. En bijvoorbeeld een dijk houdt aardig wat wind tegen, maar dan moet je er wel náást rijden en niet er óp. Bij meewind wil ik dus door het weiland fietsen, en dan op de terugweg door het bos. 

Als laatste heb je natuurlijk niet alleen te maken met wind, maar ook met regen; en met bijvoorbeeld het pakken van een terrasje rond etenstijd. De app zou dus kunnen adviseren: “Wellicht is het goed om je route iets in te korten of eerder weg te gaan, want dan ben je thuis voordat het gaat regenen. En als je rond 10.00 hier vertrekt, dan ben je precies rond 12.30 bij Restaurant De Dikke Burger om een lekkere hap weg te werken!”

Nou, graag gedaan hoor; 4 gratis tips voor Google, de ANWB, of voor wie dan ook in dit gat wil springen. Of bestaat er al zo’n app en heb ik er langs gekeken?

O ja, de bonustip. Die is voor de makers van fietstassen: als je de fietstassen aerodynamisch maakt, scheelt dat een hoop weerstand. Bijna alle fietstassen die ik zie zijn rechthoekig van vorm met de zijkanten loodrecht op de wind. Dat is niet al te handig.

Zo, dit was mijn spreekbeurt. Zijn er nog vragen?

Did you know you can test the charge of a battery by simply dropping it on the floor and see how it bounces?! Cool!

Het onkruidexperiment is een experiment om voor eens en voor altijd te bepalen welke onkruidverdelgingsmethode het beste werkt… Er worden 5 methodes getest: verbranden, kokend water, verdund schoonmaakazijn, weghalen met een krabber en verwijderen met een staalborstel. Elke dag maak ik foto’s om te zien hoe snel het onkruid weer opkomt… Zie deel 1, deel 2, deel 3, deel 4, deel 5, deel 6, deel 7 en deel 8. Dit is het laatste deel in het onkruidexperiment. Hoe je onkruid het beste verdelgt lees je onderaan in de gouden tip! Alle afvallers waren al bekend, en dus was de winnaar ook bekend: verdund schoonmaakazijn werkt het best om onkruid te verdelgen! En niet zo'n beetje ook. Maar liefst 52 dagen bleef het onkruid weg; dat is behoorlijk veel meer dagen dan bij de andere methoden. Zelfs de één na beste methode, kokend water, hield het maar 10 dagen vol. Om maar te zwijgen over de onkruidkrabber, het wegbranden of de staalborstel. Maar wacht: nog niet direct alles weggooien, die brander hebben we nog nodig in de gouden tip van zometeen! Wat is de gouden tip dan? De gouden tip is *de* manier om onkruid te verdelgen, zodat het onkruid zo lang mogelijk weg is, én het ook nog eens mooi uitziet. Maar... Het zíet er toch mooi uit? Geen blaadjes te bekennen, helemaal mooi schoon... Klopt, klopt, maar zo zag het er niet vanaf het begin uit. Als je voor het eerst schoonmaakazijn op de tegels sprenkelt, gaan alle plantjes dood. Maar ze verdwijnen niet. Ze verschrompelen tot kleine bruine plantjes, zielig mos of verdorde sprietjes. Echt mooi is dat niet. De *gouden* tip dus, luidt als volgt: verdelg onkruid op de meest optimale en mooie manier in drie eenvoudige stappen! Stap 1: verdun biologisch afbreekbaar schoonmaakazijn in ruim kokend water (jazeker, azijn én kokend water voor *dubbel* effect!). Stap 2: sprenkel dit in ruime mate over de stoep. Stap 3: Wacht een dag totdat de plantjes dood zijn, en brand ze dan weg met een brander: de hele stoep voor minstens 1,5 maand blinkend schoon, maar dan ook echt blinkend schoon! Wat zijn jouw ervaringen?

Het onkruidexperiment is een experiment om voor eens en voor altijd te bepalen welke onkruidverdelgingsmethode het beste werkt… Er worden 5 methodes getest: verbranden, kokend water, verdund schoonmaakazijn, weghalen met een krabber en verwijderen met een staalborstel. Elke dag maak ik foto’s om te zien hoe snel het onkruid weer opkomt… Zie deel 1, deel 2, deel 3, deel 4, deel 5, deel 6 en deel 7.

Dit is deel 8 van het onkruidexperiment.

De winnaar is bekend!

Dit is dag 10 van het experiment. Zoals je kunt zien zijn alle planten flink gegroeid sinds de vorige keer. Alleen bij 'koken' en de planten bij 'verdund schoonmaakazijn' lijken nog steeds geen nieuwe plantjes te staan...

Lijken, want bij één van de twee is wel degelijk een klein plantje te zien. Dat betekent dat de laatste afvaller bekend is! Dat betekent dat de winnaar ook bekend is!

Bijna onzichtbaar steekt een heel klein groen plantje weer de kop op tussen de klinkers in het 'koken' vak. Hoe effectief de kookmethode ook mocht zijn, het moet het afleggen tegen verdund schoonmaakazijn.

In dat vak is nog altijd geen groen te bekennen, ook niet heel klein: het onkruid is weg en blijft nog steeds weg.

Dat betekent dat de verdund schoonmaakazijn methode hierbij officieel als beste uit de test komt!

Mocht je geen schoonmaakazijn hebben of het milieu-vriendelijker willen aanpakken, dan is de kokend-water-methode, zoals we vandaag zagen, ook makkelijk en effectief. Genoeg kokend water op de tegels gooien en het onkruid blijft 10 dagen weg, minimaal twee keer zo lang als bij andere methoden! Een groot voordeel is dat het water in álle gaatjes terechtkomt, en je dus, in tegenstelling tot bijvoorbeeld de onkruidkrabber, ook echt álle plantjes verwijdert.

Het verdunde schoonmaakazijn heeft overigens hetzelfde voordeel, en houdt het onkruid ook nog eens langer uit je tuin. Hóe lang, dat zie je in het laatste deel van het onkruidexperiment: deel 9!

>>> Lees verder in deel 9, de finale.

Het onkruidexperiment is een experiment om voor eens en voor altijd te bepalen welke onkruidverdelgingsmethode het beste werkt… Er worden 5 methodes getest: verbranden, kokend water, verdund schoonmaakazijn, weghalen met een krabber en verwijderen met een staalborstel. Elke dag maak ik foto’s om te zien hoe snel het onkruid weer opkomt… Zie deel 1, deel 2, deel 3, deel 4, deel 5 en deel 6.

Dit is deel 7 van het onkruidexperiment.

Deel 7. 5 dagen na de start. Een nieuwe afvaller. De derde alweer. Er zijn nu nog maar 2 onkruidverdelingsmethoden over in de race om zich de BESTE ONKRUIDVERDELGER te kunnen noemen..!

Vandaag kwamen tussen de stenen in het 'haak' perkje alweer de eerste groene sprietjes naar boven. Ik heb met de onkruidkrabber het werk dus niet grondig genoeg kunnen doen: de wortels van de plantjes blijven zitten, en met warm, vochtig weer hergroeit het onkruid dan supersnel weer. Na 5 dagen zit het onkruid weer waar het zat.

De twee resterende methoden zijn gelukkig wel precies de methoden waar bijna geen fysieke arbied aan te pas komt: het kokend water en het verdunde schoonmaakazijn. Dat betekent dat de methoden die het minste werk kosten ook nog eens het beste werken: perfect! :-)

>>> Lees verder in deel 8

Of ga naar de finale.

If you want to know how bitcoins and the bitcoin system work, the above video gives a great explanation. And here's an excellent blog on the topic: http://www.michaelnielsen.org/ddi/how-the-bitcoin-protocol-actually-works/ In short (not so short, now that I'm finished writing ;-)), every node in the bitcoin network keeps a long list of all the transactions (and the order of those transactions) that have ever occured. A transaction is a message that says: "The output from certain previously verified transactions that were addressed to me, I will use that money to give to person X or Y". If anybody wants to execute a new transaction, nodes of the network check the existing list of past transactions if the sender actually has the money that he wants to send (using digital signatures, which you can read about on e.g. wikipedia), and if so, they accept the transaction by adding it to the chain of past transactions. This process of adding a transaction is actually very computing intensive. It requires a node to run (the new transaction + a random number) through a well known mathematical ('hashing') function that generates a long string of characters based on the input. The outputted string of characters changes completely with every change of the input. In the bitcoin case, a different random input number is used until the output string of characters has a certain format (e.g. the first 3 characters of the list are numbers that form a number less than 150). It takes many different random numbers before that output condition is satisfied. If a node tries long enough, it finds a proper output, and it will broadcast the new transaction along with the random number to the whole network. The other nodes can easily input the transaction + random number in the mathematical function and see that indeed the first 3 characters form a number that is less than 150. If so, they will accept the transaction, and add it to their transaction list. If the majority of nodes has accepted the transaction, we say that the network has accepted the transaction. If there is disagreement on the next transaction (i.e. two nodes broadcasts a different next transaction, both with a correct random number), every node keeps track of both the branches, but at the very moment that a néxt transaction is verified at either branch (and thus a longer chain of transactions is created), it should switch to that longest transaction list and accept that as the truth.The longest list of verified transactions always wins and is accepted as the truth. Now, if you could 'change history' of the transaction list and revert a transaction that you used to buy something then you would have a package arriving at your house and paid nothing. In order to do that, you would need to go back to the transaction before yours, and then create an alternative chain of proper transactions where you would nót spend the money, and make it longer than the current chain, so that the network will accept your chain as the truth. Well, that would be pretty hard, because you would need to catch up with the current longest chain, meaning that you would need to find 'correct random numbers' faster than all of the rest of the network, so your chain becomes longer than the longest most recent chain in the network. On average, finding the correct random number to verify a transaction takes the complete network 10 minutes. So if you want to find it faster, that would take you more computing power than the whole rest of the network combined. That won't happen easily, and that's why bitcoin is secure. Oh, and verifying transactions yields a small 'verification bonus' that the verifying node can keep for itself, and that's how more bitcoins are generated in the network. Verification of transactions is therefore also called 'mining' because if you're the first to verify a transaction (i.e. find the correct random number), then you have just mined a small amount of bitcoins. This amount gets smaller and smaller over time, until it reaches zero. Then no more bitcoins will be added to the network. Now, why would people still verify transactions, if there's no verification bonus anymore? Good question. Because with every transaction, the sender can optionally give a fee to the node that verifies the transaction. That way, the transactions with the highest fees are most likely to be verified by the network. And what the long term effect of that is, I leave as a question to the reader... What do you think?

Another great video from Bret Victor. Starting from the point that I think is also very important: if you want to invent stuff, come up with new things, you *have* to be able to quickly iterate, what's more: you have to be able to quickly iterate *and* be able to understand what went wrong in the first place. Bret comes up with a 'seeing space' where every bit of data in an experiment is recorded, and can be investigated and compared, both across time and across different alternative solutions. Now, before we can record and use data in that much detail, we need smarter materials, ánd an ecosystem that supports receiving data from those materials, and displaying it in meaningful ways. I'm all for it! I can imagine building a seeing space for software engineers as well. All those functions, callbacks etc can already be tracked and displayed visually in order to find bugs in software where it doesn't do what you expect. Sure, we have debuggers, but they assume that you know whén something goes wrong and they also assume that you only want to see the data/state of that very moment. I want to be able to browse through time and see all those variables change, follow the execution paths, understand everything that leads up to an error. Now thát would be cool for software developers like me. And it might serve as a first step, a 'proof of concept' of sorts for building those seeing spaces for the more hardware-oriented projects like the ones that Bret is initially focussing on. Does anyone know if this already exists or if there are projects doing this?

Als de verwarming het niet meer doet, laat je daar een monteur naar kijken. Als de auto met pech staat, bel je de Wegenwacht of breng je hem naar de garage. En als je computer er mee ophoudt, bel je je neef (nee, ik weet er niks van af!) of laat je hem nakijken bij de winkel waar je hem gekocht had. Iedereen snapt: als je een ingewikkeld probleem hebt dat je zelf niet op kan lossen is het handig om dat probleem op te laten lossen door mensen die er goed in zijn. Die meer kwaliteit leveren of sneller zijn, en die jou tijd opleveren want je hoeft het zelf niet te doen. Als iedereen z'n eigen verwarming ging repareren, z'n eigen auto ging fiksen en z'n eigen computer weer ging maken, dan duurt dat in het gunstige geval verschrikkelijk lang waardoor je heel je leven bezig bent met klusjes die iemand anders zó voor je had opgelost. In het negatieve geval lukt het je helemaal niet waardoor je terugvalt naar het stenen tijdperk en je elke dag je buren moet smeken of ze de havermout die ze over hebben met je willen delen. Als iedereen alles zelf doet, wordt het chaos. Als iemand een probleem beter op kan lossen dan jij, dan moet je het die ander laten doen en moet je niet zelf gaan lopen rommelen. In die rommeltijd had je namelijk ook kunnen doen waar je wél goed in was en daar weer 5 andere mensen mee kunnen helpen. Als iedereen dus doet waar hij of zij goed in is, dan kan er op de wereld een heleboel gedaan worden tegen minder energie. Maar goed, hoe weet je nou of iemand een probleem beter op kan lossen dan jij? Want als je ergens echt helemáál niks van af weet, dan heb je ook geen idee hoe moeilijk een probleem nou echt is, en of je het zelf kan oplossen of dat er iemand anders voor moet komen. Als je echt nérgens iets van af weet, dan moet je zelfs voor de kleinste klusjes speciaal iemand laten komen, die uren moet rijden en je honderden euro's kost, om iets op te lossen wat je zelf had kunnen doen in 2 minuten, als je wist hoe het moest. En terwijl de timmerman van huis naar huis rijdt om overal een schilderijtje de muur in te slaan, komt hij niet meer toe aan het bouwen van huizen. De automonteur is alleen nog maar halve tennisballen op trekhaken aan het leggen, en je neef (niet ik!) legt je nog een keer uit dat de PC het niet doet als de stekker er niet in zit. Ook daar wordt de wereld dus niet echt gelukkig van. Als je niet weet hoe ingewikkeld een probleem is en hoeveel werk het is om het op te lossen, dan is dat is inefficiënt voor de wereld in het algemeen, maar ook erg kostbaar voor jouzelf: voor elk klusje moet je iemand laten komen, en je hebt geen idee of de prijs die hij of zij vraagt een eerlijke prijs is; en dus betaal je maar gewoon. Totdat je blut bent en ook vanzelf weer in het stenen tijdperk belandt. We moeten dus aan de ene kant niet alles zelf willen doen, maar aan de andere kant ook niet alles uit besteden. Waar het op neerkomt is dat we precies die dingen moeten doen die op de lange termijn meer tijd of waarde opleveren dan wanneer iemand anders het gedaan zou hebben. Dus als jij zelf het schilderij kan ophangen, moet je dat doen als het iemand anders (de timmerman bijvoorbeeld) méér tijd zou kosten om het te doen. Als je één keer een paar uur bezig bent om wat Engelse woorden te leren, gaat dat jou (en je vakantiegenoten of collega's) op de lange termijn een heleboel tijd opleveren. Als jij zelf even uit kan zoeken dat een computer alleen werkt als ie stroom heeft, dan scheelt dat tijd voor iedereen. Maar als je er weken over gaat doen om de auto te repareren, dan kan je dat beter bij de garage laten doen als zij dat sneller kunnen. Dan wordt dus de vraag nu: hoe weet ik hoeveel tijd het mij en iedereen (op de lange termijn) gaat kosten als ík het probleem oplos, en hoe weet ik hoeveel tijd het mij en iedereen gaat kosten als iemand ánders het probleem gaat oplossen. Dat hangt natuurlijk af van een heleboel dingen (hoe goed jij bent in het oplossen, hoeveel tijd dat kost, hoe goed iemand anders is in het oplossen, hoeveel tijd dat kost, maar ook of jij of die andere persoon niet beter nog ándere problemen kunnen oplossen die nóg meer tijd besparen) maar het helpt al erg als je begrijpt hoe ingewikkeld het is om een bepaald probleem op te lossen, en hoeveel tijd het dan voor jou of de expert kost om het op te lossen. Natuurlijk kan je dan bij elk probleem eerst op internet kijken wat de oplossing voor je probleem is, maar als je een lijst met stappen ziet, dan heb je geen gevoel bij hoe moeilijk het probleem nou écht is, en of jij dat wel of niet kan. Dat blijkt ook wel: soms ben je uren aan het zoeken en kan je het probleem tóch niet oplossen zoals je voor ogen had, of maak je het probleem zelfs erger, en moet er alsnóg iemand komen om het te fiksen. Wat beter helpt om te beoordelen hoe ingewikkeld een probleem is, is een beetje basiskennis en een 'gevoel' bij problemen op een bepaald gebied. Zodat je begrijpt wát er nodig is om het probleem op te lossen, en dat je dan kan beslissen of je het zelf kan of dat je het níet kan en dat je er iemand anders bij moet halen. Nu komt de clou: je weet pas dat je iets zelf niet kan als je een keer hebt gefaald. Dat faalpunt moet je proberen op te zoeken. Dáárom is het goed om af en toe gewoon eens wat kleine dingen uit te proberen, om een gevoel ergens bij te krijgen. Om op school alle lesstof en praktijk te zien als een manier om te kijken waar je goed in bent, en waarin niet. Om te zorgen dat je later de juiste dingen zelf doet en de juiste dingen aan anderen overlaat, zodat we allemaal niet in de steentijd belanden. Alvast bedankt namens de monteur die geen halve tennisbal op je trekhaak wil zetten, namens je neef (ik!) en ook namens je buurman die geen zin heeft elke dag voor jouw havermout te zorgen..! :-)

Het onkruidexperiment is een experiment om voor eens en voor altijd te bepalen welke onkruidverdelgingsmethode het beste werkt… Er worden 5 methodes getest: verbranden, kokend water, verdund schoonmaakazijn, weghalen met een krabber en verwijderen met een staalborstel. Elke dag maak ik foto’s om te zien hoe snel het onkruid weer opkomt… Zie deel 1, deel 2, deel 3, deel 4 en deel 5.

Dit is deel 6 van het onkruidexperiment.

En vandaag is er niet zo veel nieuws te melden. Alles staat er nog net zo bij als gisteren, alleen de bestaande plantjes bij borstel en brand zijn iets gegroeid.

Verder trouwens veel regen gehad afgelopen nacht, dus ik moest alle vakjes weer even opnieuw krijten... Dat zal nog wel een aantal keer gaan gebeuren komende dagen ben ik bang.

Overigens wel een mooie periode om dit experiment te doen, want met veel zon en veel regen groeit onkruid op z'n hardst en zijn de verschillen tussen de verdelgingsmethoden dus snel te merken.

Nadeel is wel dat ik de rest van het onkruid nu dus ook eerder weer moet verwijderen, maar ik weet in ieder geval welke twee methoden ik níet ga gebruiken: wegborstelen of verbranden... :-)

>>> Lees verder in deel 7

Of ga naar deel 8 en de finale.

Het onkruidexperiment is een experiment om voor eens en voor altijd te bepalen welke onkruidverdelgingsmethode het beste werkt… Er worden 5 methodes getest: verbranden, kokend water, verdund schoonmaakazijn, weghalen met een krabber en verwijderen met een staalborstel. Elke dag maak ik foto’s om te zien hoe snel het onkruid weer opkomt… Zie deel 1, deel 2, deel 3 en deel 4.

Dit is deel 5 van het onkruidexperiment.

Drie dagen na t0.

We kunnen vandaag kort zijn: één nieuwe afvaller! De rest is zoals het was.

Nadat eergisteren al het onkruid bij de staalborstelzone weer z'n kop boven de tegels uitstak, is het vandaag de beurt aan mooie prille blaadjes op de verkoolde resten in de brandzone. Veel is het allemaal nog niet, maar als je bedenkt dat het onkruid pas 3 dagen geleden helemaal verbrand is met een fles butaangas met blauwe vlam: 20 seconden verschroeiende hitte en alle as door de wind weggeblazen, dan zijn die nieuwe blaadjes toch behoorlijk snel.

Al met al hebben we dus de volgende lijst met (ex) deelnemers:

afvaller 1: de staalborstel

afvaller 2: verbranden met butaangas

verdund schoonmaakazijn

kokend water

de onkruidkrabber (oftewel 'haak' op de foto's)

Op naar morgen!

>>> Lees verder in deel 6

Of ga naar deel 7, deel 8 en de finale.

Het onkruidexperiment is een experiment om voor eens en voor altijd te bepalen welke onkruidverdelgingsmethode het beste werkt… Er worden 5 methodes getest: verbranden, kokend water, verdund schoonmaakazijn, weghalen met een krabber en verwijderen met een staalborstel. Elke dag maak ik foto’s om te zien hoe snel het onkruid weer opkomt… Zie deel 1, deel 2 en deel 3.

Dit is deel 4 van het onkruidexperiment!

Het is 2 dagen nadat het onkruid op 5 verschillende manieren is vernietigd.

Alhoewel, gisteren bleek al dat bij het verwijderen met de staalborstel de wortels van het onkruid blijven zitten, en het onkruid al behoorlijk snel weer kan gaan groeien.

Één plantje in de staalborstelzone groeit inderdaad alweer tierig, en dat is nu ook op de foto's goed te zien. Hallo staalborstel. Dag staalborstel. Laat de staalborstelreclames met hun "snel en makkelijk" maar praten: een staalborstel moet je niet kopen, nooit gebruiken, en niet eens naar kijken. En als je er al eentje hebt, kun je hem direct achterin de auto gooien en met een voldaan gevoel naar de stort brengen om hem voor eens en voor altijd te vernietigen.

Natuurlijk, als je onkruid wieden als excuus gebruikt om lekker in de tuin te zijn, moet je juist wél zo'n staalborstel gaan gebruiken! Dan kun je lekker elke twee dagen weer opnieuw in de tuin staan, want zo lang duurt het voordat je onkruid weer net zo hoog staat als voor je vorige borstelactie.

De rest van de plantjes zijn gelukkig nog steeds dood, zoals het hoort. Of tenminste, ik zie ergens 1 héél klein sprietje, maar dat is op de foto's al bijna niet te zien, dus daar ga ik morgen pas wat over zeggen...

Ik ben overigens wel benieuwd of het nog uitmaakt of de blaadjes na het verwijderen nog aan de wortel blijven zitten of niet. Bij het beschenken van kokend water of azijn blijven de blaadjes namelijk aan de wortel zitten, terwijl de blaadjes bij bijvoorbeeld het borstelen en het branden helemaal van de wortel verwijderd worden.

Misschien kan de wortel van een onkruidplantje namelijk beter nieuwe blaadjes produceren als er niet nog oude dode blaadjes aanzitten. Wie weet?

>>> Lees verder in deel 5

Of ga naar deel 6, deel 7, deel 8 en de finale.

Het onkruidexperiment is een experiment om voor eens en voor altijd te bepalen welke onkruidverdelgingsmethode het beste werkt... Er worden 5 methodes getest: verbranden, kokend water, verdund schoonmaakazijn, weghalen met een krabber en verwijderen met een staalborstel. Elke dag maak ik foto's om te zien hoe snel het onkruid weer opkomt... Zie deel 1 en deel 2.

Dit is deel 3 van het onkruidexperiment!

Oftewel 1 dag nadat alles verwijderd is.

De plantjes die met kokend water of het verdunde schoonmaakazijn zijn overgoten, zijn nu echt dood. Ook bij het verbrande en gehaakte stuk zijn nog geen problemen te zien.

De borstelmethode lijkt op het eerste gezicht ook oké. Als ik echter wat dichterbij kijk, zie ik dat er op 1 plek alweer een plantje begint te groeien. Na 1 dag al! Gisteren zag het er echt nog helemaal verwijderd uit. Moet je nagaan hoe hard onkruid groeit...

Ben benieuwd hoe de andere methoden zich houden!

>>> Lees verder in deel 4

Of ga naar deel 5, deel 6, deel 7, deel 8 en de finale.

Het onkruidexperiment is een experiment om voor eens en voor altijd te bepalen welke onkruidverdelgingsmethode het beste werkt… Er worden 5 methodes getest: verbranden, kokend water, verdund schoonmaakazijn, weghalen met een krabber en verwijderen met een staalborstel. Elke dag maak ik foto’s om te zien hoe snel het onkruid weer opkomt… Zie deel 1

Dit is deel 2 in het onkruidexperiment!

Op de foto's is te zien hoe het onkruid er uitziet nét na het branden, koken, verzuren, krabben en borstelen... Wat opvalt is dat de plantjes die met schoonmaakazijn zijn overgoten nog gewoon overeind blijven staan, en (hopelijk) later pas afsterven. De gekookte plantjes zijn wél echt dood, en zitten alleen nog op de tegels geplakt. Waarschijnlijk drogen die snel uit en dan zijn ze weg.

Overigens lijkt het alsof met een staalborstel de wortels van het onkruid niet echt goed weg te krijgen zijn...

In de volgende updates steeds één dag verder!

>>> Lees verder in deel 3

Of ga naar deel 4, deel 5, deel 6, deel 7, deel 8 en de finale.

Om het ontonkruiden voor eens en voor altijd op de beste manier aan te pakken, zijn we een klein experiment aan het doen.

We hebben een aantal onkruidplantjes op 5 verschillende manieren verwijderd: verbranden, besprenkelen met (verdund) schoonmaakazijn, overgieten met kokend water, verwijderen met een onkruidkrabber en verwijderen met een stalen borstel.

Op de foto's zie je hoe de plantjes er uit zagen vóórdat ze weggehaald werden.

In updates gaan we kijken of de plantjes teruggroeien, en zo ja, hoe snel dat gebeurt.

En dan kan ik eindelijk de achtertuin doen op de meest efficiënte manier..!

>>> Lees verder in deel 2

Of ga naar deel 3, deel 4, deel 5, deel 6, deel 7, deel 8 en de finale.

There's so many things I would love to try, or to invent, or to research. And yet, there's so few occasions where I actually do that. Look at this guy, isn't that awesome? :-)