Keşke kendimi kitap sayfalarının arasına sıkıştırabilseydim

Ben sustum. Oysa bana bağırıp çağırmalar, etrafı dağıtıp yıkmalar yakışırdı. Onca acıdan sonra etrafa boş bakışlar atmak yerine kusmalıydım çığlıklarımı. Sonra durdum düşündüm, anlayacaklar mıydı? Deli diyeceklerdi. Saçını başını yolarken içindeki acının nedenini görmezden geleceklerdi. Bu yüzden sustum, kalbime bir ateş daha attım.

Sana ulaşamayacak belki ama ben hep sessizce sana bağırıp ağlayacağım

Ben seni suskun sevdim adam. Gözüme baksan anlardın oysa. Ama sen hiç beni görmedin

Bak biliyor musun , ben o gece anneme bile sarılamamıştım. Çığlıklar beni boğarken ben o gece gün doğana kadar boş bakışlar ile duvarı izledim. Duvarda yüzünden başka bir şey yoktu. Ne tarafa dönsem sen varsın. Ben o gece yemin ettim seni sileceğime. Sarılamadığım bir insanı bu kadar sevmemeliydim. Sevmek acıtmamalıydı bu kadar.

-03:30

“ Bu kadar çok mu sevdin?” Diye soruyorlar. Evet o kadar çok sevdim. Senelerce seni gönlüme hapsettim kendimle beraber. Benden başka kimse bilmedi, sen bile hissetmedin.Usulca , sessizce, incitmeden taşıdım seni yüreğimde. Oysa sen bilmeden bile ne çok incittin beni. O güzel ellerin başkasının elini tuttuğunda, o dinlendirici bakışların başkasının gözlerine takılı kaldığında sen bilmeden bıçağı sapladın kalbime. O günden beri o bıçak kalbimde. Çok kan kaybettim, gücüm tükendi ben yinede pişman değilim seni sevmekten.

Bakın burada kim var🥲🥹💖💙

Bazı insanların eski bir anı bile olamaması.

Siz sadece kızarmış ve şiş gözlerimi görüyorsunuz. Bu gözler kaç gece yaş döktü, bu gözlerin ardında ne denli yorgun bir ruh olduğunu bilmiyorsunuz.

En büyük korkum ileride kızımın ya benim yüzümden ya da babası yüzünden hayatından ve kendisinden nefret etmesi. Ben yaşadım , biliyorum. Kızım yaşamasın bu ağır duyguyu. Benim yüzümden hayatta hep bedel ödemesin istiyorum.

Yeminim olsun Anne, kızımın hayatını senin benim hayatımı bitirdiğin gibi bitirmeyeceğim. Yeminim olsun anne, kızıma kendi hayatımın bedelini ödetmeyeceğim. Yeminim olsun anne, kızımın tek bir gece benim yüzümden ağlayarak uyumasına sebep olmayacağım. Yeminim olsun anne, kızımın yaralarını saran anne olacağım. Yeminim olsun anne, kızıma yara olmayacağım. Yeminim olsun anne, kızıma hep sımsıkı sarılacağım. Yeminim olsun anne, kızımı çok seveceğim. Sen beni sevmedin ama ben kızımı çok seveceğim.

Kalbim çok ağrıyor ama halledeceğim.

Ruhsal acının dışa vurumu diye bir şey var. Fiziksel bir yaran yok ama hareket edecek halin dahi yok. Sanki tonlarca yük taşımışsın ve kimse yardım dahi etmemiş. Üstelik fiziksel yara bir şekilde geçer, zaman iyileştirir. Oysa ruhsal ağrının ne ilacı var ne de zaman iyileştiriyor.

Unutacaksınız. Bana bıraktığınız bu yangını her geçen gün sileceksiniz hafızanızdan. Oysa ben her gece daha fazla kazıyacağım zihnime. Her gün daha fazla artacak öfkem. Asla unutmayacağım uykusuz bu geceleri. Söndürmeyeceğim bu yangını. Bugün beni yakan bu yangın yarın sizi yakacak.

Boşluğa dalıyor gözlerim , bakışlarım boş. Yüreğimde gün geçtikçe büyüyen yangın. Omzumda ağır yük. Siz bu kızdan ne istediniz?

Yaram olma adam. Ailem ve kendim yeterince yük oluyor şu yüreğe. Yüreğimi iyileştiren ol, ev ol ama yalvarırım acısı olma.