Somewhere in a Greek island

Το πιο ερωτεύσιμο μέρος του σώματος σου : οι ραγάδες σου,τις λατρεύω.

Αγάπησε με, σίγουρα δεν είμαι ό,τι νομίζεις, σίγουρα δεν είμαι ό,τι καλύτερο έχεις δει, απλά κρατάω ένα τετράδιο με ανασφάλειες και απόψε θέλω να το ξεφύλλισουμε μαζί.

Bloody hawk

ΟΧΙ ΦΑΣΙΣΤΕΣ - ΟΧΙ ΡΑΤΣΙΣΤΕΣ ΣΕ ΠΟΛΕΙΣ ΚΑΙ ΓΕΙΤΟΝΙΕΣ

Metaxourgeio - Athens, Greece

what do you mean u don't believe in the concept of virginity?

Nobody’s dick is important enough to change any part of my identity

Καλοκαίρι, πάρτυ σε παραλία με παλιούς και καινούριους φίλους. Πάει 5 το πρωί και γυρνάς σπίτι μόνος, περνάς από μπαλκόνια ακούς σιγανες συζητήσεις και πιο πέρα ένα μικρό δωματιάκι με ροζ αραχνοΰφαντη κουρτίνα σου κεντρίζει το ενδιαφέρον... Ακούς γέλια από ένα ζευγάρι αυθόρμητα χαμογελάς και συνεχίζεις με μια στάλα ευτυχίας μέσα σου, κοντεύεις για το σπίτι το ξέρεις και κάνεις πλέον πιο αργά βήματα δεν θες να φτάσεις θέλεις να δεις το ξημέρωμα αλλά δεν μπορείς να μην γυρίσεις. Περνάς από έναν φούρνο και σου μυρίζει ψημένο ψωμί και όλα τα υπόλοιπα. Κανείς ακόμα πιο αργά βήματα θες όταν θα φτάσεις εκεί να έχει ανοίξει να πάρεις το πρώτο κουλούρι και να το απολαύσεις έτσι καυτό που θα είναι... Όμως ο φούρνος είναι μόλις δύο βητατα πιο κάτω και η ώρα είναι μόλις 5:05. Δεν ανοίγει ακόμα αλλά το σπίτι σου ειναι απέναντί... Για άλλη μια φορά δεν κάνεις αυτό που λαχταράς αλλά περνάς τον δρόμο και πας τελικά σπίτι...

12 και μιλάς μας γι αυτον

12.ερωτευτηκες ποτε αληθινα;

Ναι. Αυτή είναι η πρώτη φορά που θα δώσω τόσες πληροφορίες για κάποιον αλλά νομίζω πως έφτασε και η ώρα. Τον γνώρισα όταν ήμουν εγώ πρώτη λυκείου και αυτός τρίτη. Την πρώτη φορά που τον είδα από μακριά έμεινα σαν χάνος να τον κοιτά��ω. Ήταν ψηλός ξανθός με μπλε μάτια αλλά δεν με τράβηξε αυτό, αλήθεια. Δεν ξέρω, καθόταν μόνος του και κοιτούσε τους άλλους σαν να μην ανήκε εκεί. Και από την πρώτη στιγμή κατάλαβα ότι είναι διαφορετικός. Άρχισα να ψάχνω για αυτόν και όσα περισσότερα μάθαινα τόσο περισσότερο μου κινούσε το ενδιαφέρον. Δεν ξέρω πώς έφτασα στο σημείο να τον ερωτευτώ αλλά ξέρω το γιατί. Ήμουν αποφασισμένη να μην κάνω καμία κίνηση γιατί σιγά μη με κοιτούσε. Όμως μετά από κάποιο καιρό με τις επανειλημμένες προσπάθειες των φίλων μου να να βρεθούμε κοντά, το κατάλαβε. Φαινόταν και στον τρόπο που με κοιτούσε ότι ήξερε. Τέλος πάντων, περίπου τον περσινό Φλεβάρη μιας και είχα βρει τον αριθμό του να τον πάρω τηλέφωνο, με απόκρυψη φυσικά. Του συστήθηκα κάπως αλλιώς Αν και και οι δύο ξέραμε ποια ήμουν. Απλά δεν είχα το θάρρος να το παραδεχτώ εκείνη τη στιγμή. Και απλά μιλούσαμε για τα πάντα. Για ταινίες και αυτά που έγραφε, για όλα. Και επειδή είχε τις πανελλήνιες συνήθισα να τον παίρνω συνήθως κάθε Σάββατο ή Κυριακή για να μην τον ενοχλώ. Δεν μπορείς να φανταστείς πώς ένιωθα. Είχα σταματήσει να τρώω από το άγχος και τη χαρά. Και κάπως έτσι το συνεχιζόταν όλο αυτό. Ώσπου πήρα την απόφαση να του πω ποια είμαι. Όμως με πρόλαβαν οι καταστάσεις. Έμαθα από κοινό φίλο πως τα έφτιαξε με κάποια και έχασα τη γη κάτω από τα πόδια μου. Πήγα στο θρανίο του και έγραψα τους στίχους από το κοινό μας τραγούδι μαζί με το όνομά μου. Αυτό ήταν το τέλος. Τώρα πλέον σπουδάζει σε άλλη πόλη. Τον βλέπω κάποιες φορές αλλά δεν έχει πια νόημα.

Tι κανεις οταν δεν αγαπας τον εαυτο σου?

Τον αφήνεις να σε αγαπήσει εκείνος, να σε πάρει αγκαλιά στη διαφορετικότητα σου, φορώντας όλα τα ελαττώματα που σε κάνουν μοναδική.

μελαγχολίες

- Σου λείπει η Ελλάδα;

- Πολύ.

- Τι σου λείπει δηλαδή;

- Τα πάντα. Μου λείπουν οι πολύωροι περίπατοι από την Αριστοτέλους μέχρι το σπίτι μου στην Καλαμαριά με παρέα δυο καλούς φίλους και τις μοναξιές μας. Μου λείπουν αυτά τα πορτοκαλί φώτα των μαγαζιών το βράδυ στο κέντρο, τα καλοκαίρια, που σε κάνουν να νιώθεις την παρουσία σου εκείνη τη στιγμή, στο πεζούλι που κάθεσαι. Μου λείπει η ελληνική μουσική, παρόλο που δεν είμαι φαν. Μου λείπει η πυκνή ζέστη τον Ιούνιο. Μου λείπει ο ήλιος σε έναν μεσογειακό βαθυγάλανο ουρανό, να σου φωτίζει την ψυχή. Εδώ πέρα μόνο βρέχει, και ο σπάνιος, ψυχρός ήλιος σου φέρνει θολές θύμησες παιδικές, μια μικρή παιδούλα να τρέχει με μια μπάλα στην αυλή του δημοτικού, και μετά να γυρνάει κατακαμμενη από τον ήλιο.

Μου λείπει η θάλασσα, το λιμάνι.

- Εδώ έχουμε τον Νέκαρ.

- Δεν καταλαβαίνεις. Και τι δεν θα έδινα για να πάω μία μόνο φορά για μπάνιο με τους φίλους μου, ή να πάμε για μία τελευταία φορά να αγναντέψουμε παρέα το λιμάνι στον Λευκό.

- Αυτά είναι που σου λείπουν; Η νυχτερινή ζωή και η θάλασσα;

- Έχεις δίκιο, ακούγεται γελοίο. Ίσως και να είναι. Αυτό όμως που μου λείπει περισσότερο από καθετί, είναι το αίσθημα πως δεν είμαι ξένη, κάτι που το θεωρούσα γελοία αυτονόητο.

Γιατί όταν ξαφνικά απομακρύνεσαι απότομα από κομμάτια της ζωής σου, του εαυτού σου, μένεις με ένα κενό. Αυτό λοιπόν το κενό δεν μπορεί κανείς να το γεμίσει. Και όταν δεν βρίσκεις άτομα με τα οποία να έχεις κοινές θύμησες, ή τα οποία να μοιράζονται αυτό το κενό, είσαι στην απ'έξω. Και όταν είσαι στην απ'έξω είσαι δύσκολος να σε καταλάβουν. Και έτσι είσαι ξένος. Και έτσι είσαι μόνος.

- Λυπάμαι.

- Μη. Έτσι έμαθα να είμαι ευγνώμων για τους όμορφους καιρούς που πέρασα. Και έμαθα λίγα παραπάνω τον εαυτό μου, καθώς ήταν το μοναδικό πράγμα που μου έσπαγε τη μοναξιά.

  “The solution is you"

!!!

Δεν ήμαστε όλες λεπτές κόσμε, συγγνώμη

Πρέπει κάποια στιγμή να αποδεχτείτε το γεγονός ότι δεν ήμαστε όλες σαν τα “μοντέλα” των περιοδικών. Πρέπει να μάθετε ότι δεν φοράμε όλες 32,36 (άντε) 38 νούμερο στα παντελόνια ή small κοντά μπλουζάκια που να δείχνουν την κοιλιά μας. Ναι, υπάρχουμε και εμείς που φοράμε 40,42 η 44 στα παντελόνια και medium η large στις μπλούζες. Υπάρχουμε και εμείς που έχουμε λίγα παραπάνω κιλά και χάρη στα σημερινά “πρότυπα” ομορφιάς γινόμαστε οι “άσχημες”, οι “φάλαινες” και οι “πατάτες”. Προσωπικά είμαι η κοπέλα που όταν τα αγόρια την βλέπουν στον δρόμο κάνουν πως δεν υπάρχει. Είμαι αυτή που έχει πάει σε μαγαζί και όταν ρώτησα μια πωλήτρια αν έχει ένα παντελόνι σε 42 μου λέει: “Έχεις σκεφτεί να κάνεις δίαιτα και να γυμναστείς αν δεν βρίσκεις νούμερο;” Κουκλίτσα μου κάνω πρωταθλητισμό από τα 7 μου, δεν τρώω μαλακίες και παρ’όλα αυτά παχαίνω. Συγγνώμη που δεν έχω καλό μεταβολισμό. Συγγνώμη που δεν είμαι σαν όλες τις άλλες. Είμαι 18 χρονών, 1,73 και 78 κιλά. Για τον κόσμο εδώ θεωρούμαι χοντρή και άσχημη. Γαμώτο σας ξυπνήστε. Ποιος ορίζει τι είναι όμορφο και τι όχι; Γιατί η γκόμενα σας πρέπει να είναι 50,45 ή 44 κιλά για να είναι όμορφη; Δέχομαι bullying για το σώμα μου από το δημοτικό. Είχα προβλήματα υγείας και ανα��κάστηκα να παίρνω κορτιζόνη με αποτέλεσμα να πρήζομαι και-δυστυχώς- το πρήξιμο έμεινε. ‘Όταν τρώω έχω τύψεις και όταν πάω για ψώνια στεναχωριέμαι για τον εαυτό μου που δεν μπορεί να φορέσει ότι και οι υπόλοιπες κοπέλες στην ηλικία μου. Κανείς δεν ρωτάει για την ιστορία μου όταν με γνωρίζει. Μένουν στην εξωτερική εμφάνιση και δεν τους απασχολεί αν ο άλλος είναι καλός άνθρωπος αρκεί να μην μοιάζει με “κύτος”. Κουράστηκα να με απορρίπτουν εξαιτίας των κιλών μου. Βαρέθηκα να βλέπω “μικροσκοπικά” ρούχα που ούτε η ξαδέλφη μου που είναι 12 δεν φοράει. Πρέπει επιτέλους να μάθετε ότι η γαμημένη ομορφιά είναι πολλά περισσότερα από την εμφάνιση. Και κάτι τελευταίο…..ΤΟ ΝΑ ΕΊΣΑΙ ΛΕΠΤΉ ΔΕΝ ΣΕ ΚΆΝΕΙ ΌΜΟΡΦΗ. ΦΆΕ ΌΤΙ ΘΕΣ. ΑΓΆΠΑ ΤΟΝ ΕΑΥΤΌ ΣΟΥ ΚΑΙ ΘΑ ΒΡΕΘΕΊ ΚΆΠΟΙΟΣ ΞΎΠΝΙΟΣ ΝΑ ΣΕ ΑΓΑΠΉΣΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΣΕ ΑΠΟΔΕΧΤΕΊ ΓΙ’ΑΥΤΌ ΠΟΥ ΕΊΣΑΙ. ΕΊΣΑΙ ΌΜΟΡΦΗ!

UPDATE:

Τελικά βρήκα το άτομο που με βοηθήσε να αγαπήσω το σώμα μου - βασικά εκείνος παίζει να το αγαπάει περισσότερο απ’ότι εγώ - και όχι μόνο το σώμα μου αλλά και εμένα. Τον συνάντησα “τυχαία” σε μια εκπαίδευση που παρακολουθούσαμε (αν και είδαμε πως είχαμε ξανα συναντηθεί αλλά κανείς δεν είχε παρατηρήσει τον άλλο. Στην αρχή φάνηκε κλειστός και εσωστρεφής, 1,5 λίτρο κρασί και κάποια ρακόμελα αργότερα, ανοίχτηκε και άρχισε να εκδηλώνει - ντροπαλά μεν - το ενδιαφέρον του. Μιλήσαμε, είπαμε κάποια πράγματα και μπορώ να πώ ότι δεν έχω ξαναδεί άνθρωπο που όταν μιλάω για την ζωή μου να με κοιτάει με μάτια που λάμπουν. Υπό το φώς του φεγγαριού τα καστανά του μάτια είχαν πάρει την πιο όμορφη απόχρωση που είχα δει ποτέ μου. Λίγο αργότερα, σε ένα βαγόνι με φίλησε δυστακτικά. Νόμιζα πως θα ήταν από αυτές τις φάσεις που κρατάνε ένα βράδυ. 4 μήνες αργότερα, γεμάτους αφιερώσεις, ένα ταξίδι στην Μυτιλήνη για την εξεταστική μου, διάφορερες καινούργιες εμπειρείες και για τους 2 μας, λουλούδια, μικρά και όμορφα δωράκια και “απεριόριστης αγάπης και ενδελεχούς φροντίδας” (όπως μου λέει), είμαι σε θέση να πώ πως είμαι τοοοοοσο ερωτευμένη μαζί του. Τον αγαπάω περισσότερο απ’οσο φαντάζεται. Με έχει βοηθήσει να ξεπεράσω ορισμένα ψυχολογικά μου προβλήματα τα οποία με βασάνιζαν καιρό. Με έχει δεί χωρίς μακιγιάζ, με σπυράκια και πάλι λέει πως είμαι το ομορφότερο πράγμα που έχει δει. Με έχει δεί χωρίς ρούχα, με την “κοιλίτσα” και την κυταρίτιδα μου και κάθε φορά μου υπενθυμίζει πόσο “όμορφη” είμαι στα μάτια του. Εφερε την λιακάδα σε ένα μέρος που γνώριζε μόνο από βροχή. Σας γράφω αυτά για να σας πώ ότι στο τέλος της ημέρας είμαστε όλοι όμορφοι με τον δικό μας τρόπο. Λεπτοί, γεματούληδες, φαλαινίτσες (όπως με αποκαλούσαν). ΟΛΟΙ είμαστε όμορφοι. ΌΛΟΙ μας αξίζουμε την αγάπη και ΌΛΟΙ μας θα την βρούμε. Το Update ήταν για όσους ήθελαν να δουν αν υπήρχε κάποια συνέχεια απ’όλα αυτά που έλεγα παραπάνω:).

Βιασμός στην Ελλάδα ‘19.

Ο ποινικός κώδικας στην Ελλάδα μεταθέτει τον βιασμό από την κατηγορία του κακουργήματος στην κατηγορία του πλημμελήματος.

Γιατί ο βιασμός προφανώς και σημαίνει συ-ΝΑΙ-νεση (ναι ναι, έτσι το έγραψαν). Έτσι το βάπτισαν. Και έχουμε 2019.

Ευχαριστώ την κυβέρνηση που αντί να με κάνει να νιώθω ασφαλή, με κάνει να φοβάμαι να βγω από το σπίτι μου ή να επιστρέφω σε αυτό μετά από βραδινή έξοδο με ιδρώτα να διατρέχει την ραχοκοκαλιά μου και με καρδιά να χτυπάει σα ταμπούρλο, επειδή τρέμω για την ζωή μου.

Και έχουμε 2019.

😍😍😍

Και από την μια θέλω να είμαι μόνη μου,αλλά από την άλλη πνιγομαι στο σπίτι.Οσο λιγότερες ώρες εκεί μέσα τόσο καλύτερα…

για ολους

•REBLOG ΓΙΑΤΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΙ ΠΟΛΥ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ

•Βοηθήστε τον εαυτό σας και οποιονδήποτε άλλο το χρειάζεται,ζητήστε βοήθεια.

•15900-Βία κατά των γυναικών

•1056-Παιδική κακοποίηση

•1065-Κακοποίηση,κακομεταχείριση και παραμέληση ηλικιωμένων

•210 5235318-Ξενώνας κακοποιημένων γυναικών

•800 118 88881-Γραμμή <Δίπλα σου> για κακοποίηση οικογένειας

•11528-για λεσβίες, γκέι, αμφί, τρανς άτομα, τις οικογένειές τους, για εκπαιδευτικούς και για κάθε άνθρωπο που έχει ερωτήματα σχετικά με τον σεξουαλικό προσανατολισμό και την ταυτότητα ή/και έκφραση φύλου

(Προσπάθησα να βρω και γραμμή υποστήριξης ανδρών αλλά δυστυχώς δεν βρήκα,εάν κάποιος βιώνει οποιοδήποτε είδος κακοποίησης ζητήστε βοήθεια και απευθυνθείτε και εσείς σε μια από τις παραπάνω γραμμές)

Βοήθησε εσένα και οποιονδήποτε το χρειάζεται.