"Paramparça mı hissediyorsun?"

"Darmadağınık hissediyorum."

"Toplarız."

nerede kök salarsam salayım tek başıma orman olurum sandım, her mevsim yaprak dökmekten başka bir halta da yaramadım.

Gözlerı parlıyor ağlamaktan güzel kadının.

Oğuz Atay'ın çok sevdiğim bir paragrafı vardır "Beni bir gün unutacaksan,bir gün bırakıp gideceksen, boşuna yorma derdi; boş yere mağaramdan çıkarma beni. Alışkanlıklarımı özelikle yalnızlığa alışkanlığımı kaybetirme boşuna."

"Sessiz değilsin; büyük bir gürültünün içindesin,duymuyorlar."

Kaç yaşındasın

yirmi bir

Gt ediyor musun

hoşuma giden hesapları ediyorum.

kendime olan nefretimin içinde boğulup tükeneceğim’

yine gözlerim kanlar içinde dalmışım, haberim yok. ama farklı bir şeyler var, neredeyim? burası alışık olduğumu yatağım değil. başımda bir el hissediyorum, her kesişimde daha çok kısalttığım saçlarımı okşuyor. kafama bir damla yaş damladı, hissettim. değer miydi ki bi’ göz yaşı, saçlarına acımasızca kıyan biri için. bilemedim düşünemiyordum. sadece o anın huzuru içinde oracıkta ölmekti dileğim. onun kucağında ve onun avuçları arasında… belki o da gelirdi benimle, benimle heryere gitmeye hazır değil miydi ki? acaba çok üzülür mü? üzülmesin o, kıyamam. kimse üzülmesin benim yüzümden. ben yeterince üzüldüm, onların yerine de. ben ölürken bana sımsıkı sarıl olur mu, ellerini saçlarımın arasına geçir. ağlama sakın. bak omzuna gözyaşım düştü, sakla onu. bu benden sana kalan tek şey.

ölen birini uyandıramazsın, anla bunu artık.

görünürde nefes alıyor gibiyim’

ben etrafımda onlarca kişi varken yalnız kaldığımda anladım öldüğümü’

kalbimin atışına son vermek istiyorum.

doğum günümde intihar etmek istiyorum'