Time check: 9:13pm

Goodnight. 🌛

I LOVE YOU TOO, MICHAEL 💞💖

Our story maybe different. So different from other. July 12, 2014, when we first met, I know that you will play a special part in my life. We became friends. As in kasangga. Sabi ko nga sayo para na tayong kambal e. Lagi taung magkasama. Alam na alam na ntin ugali ng 1t1. Kasama kitang pumasok at umuwe, magcutting classes at gumawa ng mga requirements kahit na alam naman nating magkaiba tayo ng school. Nasanay na din akong ksama ka na sa routine ko everyday. And I cant imagine na madedevelop tayo sa 1t1. At first , awkward and indenial. But action always speak louder than words. Kahit ganun, mas pinili nating maging magkaibigan lang. Hindi pa tayo handa. Nakakahiya din sa pamilya natin na ginagapang tayo makapagtapos lang. Nagstay tayo sa linya kung san magkaibigan lang. After graduation mo,nagkatrabaho ka agad. Ako, 4thyr college, aligaga s major subjects. Nagfocus tayo pareho s career at priorities natin. Madaming adjustment. S sobrang busy unti2 na nating nalilimutan ang 1t1. 2016 when we decided to separate our ways. Mahirap ung sitwasyon e. Wala namang TAYO kaya bawal magdemand. Kahit akala ng lahat e mag on tayo. Inalis mo ako s buhay mo, ganun din ako. Masakit. As in burado lahat. Alaala lang ung hindi. Un na ata ang pinakarough moments nating dalawa. Nakakilala ng ibat ibang tao, kaibigan pero iba prin ung impact ng friendship nating dlawa. Nov,2016 nung sinubukan nating bumalik sa kung anong meron tayo noon. Handa na, seryoso na, matured enough na. Tinanggap naman kita kahit may pagdadalawang isip kasi natatakot na baka maulit na nmn ang nangyre. Pero nagbago k n nga. Ibang iba sa pagiging isip bata nung college tau. Wala na din ung mga bagay na madalas nating pagtalunan nuon. Hahaha. Seryoso k n nga ngayon. Tama nga sila, everything takes time. Time to grow. And grow means learning. And this time finally, nahirapan man tayong umabot dito ,nakaya naman nating lagpasan. Sobra nga lang hirap. Pero ganun talaga, beginning is always the hardest. Thank you for being crazy and bulliest ever. 😍😘😂 Thank you because from the time you started to talk to me until now, you know how to put smiles on my face.😄 Iba ka. 💪 Hinayaan mo kong magtiwala ulit sau. Pinaniwala mo ko na second chances and destiny still exist.Thank you for appreciating how beautiful I am every single day. Thank you for the friendship that we've build since then. 👫And now, I think that we need to level up and step up this relationship. 💙💖 No more doubts, no more what ifs. 😘 Im ready.

Pag umabot tayo sa pagkakataong parang wala na lang tayong nararamdaman para sa isa’t isa, bumalik tayo sa una, unang pagkakataon na sinabi mong mahal mo ako, at sinabi kong mahal din kita. Baka sakali, bumalik lahat ng nararamdaman natin sa isa’t isa.

(via its--athenabeatrice)

Pagod na pagod na ako pero tignan mo. Nandito pa din ako.

Pagod lang ako. Kaya kong magpahinga para sayo. Dahil magkaiba ang nagsasawa sa napapagod, ang napapagod, kaya pang lumaban kailangan lang ng pahinga pero ang sumuko, iniwan ang laban niya. 

Pagod ako, sa mga away na halos paulit ulit na lang nating pinag uusapan. Hindi na tayo natuto, hindi na tayo nagbago. Pero masaya pa din ako, kasi kahit paulit ulit tayo, paulit ulit naman nating minamahal ang isa’t isa pagkatapos ng bawat away na meron tayo.

Pagod ako.  Sa paulit ulit na dahilan ng mga luha ko. Sa paulit ulit na dahilan bakit nakirot ang puso ko, pero kahit pagod ako, gusto ko pa din na maayos tayo. Kasi mahal na mahal natin isa’t isa, at walang away na hindi natin maaayos diba?

Pagod ako. Pagod ako sa paraan mo kung paano tayo maaayos. Pero kahit paulit ulit yang paraan mo, hindi ko pa din alam kung bakit nakukuha mo pa rin ako pabalik sayo. Siguro nga, mahal na mahal natin isa’t isa, at nasanay na tayo na ganun tayo magtatapos ng away. 

Lagi mong tatandaan, mapapagod ako sayo. Mapapagod ako sa mga dahilan mo, sa paraan mo, pero alam mo kung ano ang hindi ako mapapagod? Ang ipakita sayo na kahit pagod na ako, nandito pa din ako na handa kang tanggapin ng paulit ulit, kahit ang kapalit noon ay mapagod ako. 

Mapapagod ako, oo. Pero hinding hindi kita susukuan katulad ng pagsuko na ginawa nila sayo.

Photo Courtesy: Hugot Snap | Facebook

Saklap nga..

Saklap diba. Ung dapat magkikita kami ngayon. Tapos biglang nagkapasok sya. Kakapagtaka nga e, holiday naman. Hmm. Di sana nakapanood kami ng sine. Di sana nagkita at nagkasama na uli kami after 2mons naming di pagtatagpo. Enebeyen. Ewan ko ba, ang sakit din kasi sa part ko na maramdamng parang di sya gumagawa ng paraan para magkasama kami. Parang lagi na lang may dahilan. Wala naman akong ibang gagawin kundi intindihin sya e. Siguro gipit lang talaga. Kaya minsan ayoko na lang ding magdemand. Baka kasi isipin niya na di sya worth it for me. Pero hindi naman ganun. Though ganun kakomplikado ung sitwasyon handa ko paring intindihin lahat lalo na sya.

Hoooo! T.T

Brad, kota ka na e. Salamat sa mga text mo, grabe natabunan ako e. Haaaay. Hindi mo ba talaga ako naaalala? Alam mo ung pinakamasakit? Ung alam ko namang may load ka, may signal, may battery cellphone mo pero di mo parin ako maitext. Ganun ka kabusy? Na di mo na nahahawakan cellphone mo? Ang gusto ko lang naman kasi e magpaalam ka, di sana di ako nagmumukhang tanga dito na nagiintay ng text mo. ;( di ko alam iisipin ko, ayokong magisip ng mga bagay na magiging dahilan para mas lalo akong maiyak. ;(

Nakakahanga yung relasyon na kahit madaming pag-aaway, kahit madaming hindi pinagkakasunduan, kahit inuulan ng problema, ni minsan hindi nila inisip na maghiwalay. Yung kahit minsan masaya, minsan malungkot, minsan magulo, mahigpit pa din yung pagkakakapit nila sa isa’t isa.

Pagod ka...

Alam ko.! Sorry di na lang kita itetex. Baka kasi makulitan ka na naman sakin e. :( Ingat ka sa byahe mo. For sure gabi ka na naman makakauwi niyan. No choice e. Dont worry rest day mo naman na bukas e. Basta pahinga ka na lang kasi nga alam kong PAGOD KA.

Sana...

Sana nagrereply ka sa akin ano? Para alam ko kung nasan ka na ba talaga. Aba ay akoy nagaantay din ng text mo. ;( kahit isang text lang e.

Pasukan na naman -_-

Pasukan na naman. Parang last school year excited and very well motivated akong gumising ng maaga kahit mejo tanghali pa first subject ko para lang makasabay ka sa jeep sa umaga. Magiintay ako ng matagal sa hapon para intayin ka kasi mas maaga labas ko para lang makasabay ka pauwi. But this coming school year is different. Graduate ka na kasi. Nagttrabaho ka na. Iniisip ko nga balik headsetzoned na naman ako sa byahe. Pero ok lang, naiintindihan ko naman e. Alam kong part lang ito ng lahat ng meron tau.

Kung pwede lang...

Kung pwede ko lang hilahin ang araw. Nagawa ko na. Sabi mo nga e konting tiis na lang magkakasama din tayo. Alam kong para din sa ating dalawa ito. Ang sarap lang sa feeling kasi though di tau ganun nagmamadali e alam din natin ung mga limits and obligations natin bilang myembro ng sarili nating pamilya. Ang saya kasi nagkakilala tayo at ikaw binigay sakin ni God. Time will come pwede na ang lahat. :)

Miss na kita.

Yea!

Being someone's home and lock screen.