“The down side of coming off junk was that I knew I would need to mix with my friends again in a state of full consciousness. It was awful. They reminded me so much of myself I could hardly bear to look at them.”
Όπως ανεβαίνω την ανηφόρα ξανασκέφτομαι αυτό που πάω να κάνω.Δεν γίνεται αλλιως,ξέρω πως θα υπάρξουν συνεπειες,όμως δε νομιζω να ειναι χειρότερες από αυτό που νιώθω.Έχω φτάσει στο πεζοδρομιο.Την ξαναπερνω τηλέφωνο.Μου το σηκώνει μετά από καιρό."ναι" λέει ξερά.Το περίμενα.
"Εγώ ειμαι"
"Το ξερω"λεει
"Συγνωμη πραγματικα"
"Είμαι στο δρόμο δε μπορώ να μιλήσω"
"Καλά απλά ακο.."
Μου το κλίνει στη μούρη.
Την αγαπησα πραγματικα.Ακουσα την φωνη της μετα απο καιρο.Αλλα ολα εγιναν τοσο γρηγορα.Ξερω πως μαγαπαει και αυτη.Αλλα δε θα ξανανιωσει ποτε αυτο που νιωθω ακομα εγω για εκεινη.Ειναι πληγωμενη και εφταιγα εγω γι αυτο.Μπορώ να το κάνω.Μπορώ.Ακούω έναν ξαφνικό ήχο από λάστιχα. Ακούω την φωνή της.Τόσο γλυκιά και ωραία.Φωνάζει το όνομα μου.Την ακολουθώ,την ακολουθώ όσο μπορω,μα σκοντάφτω και σιγά σιγά χανομαι.
Ρισκάρουμε με ό,τι έχουμε,ρισκάρετε με ό,τι δεν θα στερηθείτε.
Αγαπάμε από ανάγκη,αγαπάτε στην ανάγκη.
Είμαστε λίγοι σε αυτόν τον κόσμο,είστε λίγοι για αυτόν τον κόσμο.
Η ώρα είναι 00:49 Το αγόρι φεύγει από το σπίτι της κοπελας.Αυτός είναι 19 και αυτή 15.Το κορίτσι είχε βγει έξω με την παρέα της,ήπιανε λιγο αλλά σε φυσιολογικα πλαίσια.Κάνανε βόλτες στα στενά και πηρε και μια τζούρα από την φίλη της.Γυρνώντας για το σπίτι τον σκέφτεται ,όχι για πολύ όμως.Μόλις φτάσανε έξω από την πολυκατοικία τον είχε ήδη ξεχάσει.Της λέει ο αδελφός στης.“Είναι εδώ το αγορι”.Το κορίτσι ξεχνιέται και κάνει μια γκριμάτσα με αποτέλεσμα για άλλη μια φορά ο αδελφός της να έχει πιστεψει πως έχει μεθύσει.Δεν ήξερε όμως πως απλά χάρηκε που είναι αυτός σπίτι της.Είχε αρκετό καιρό να τον δει.Δεν τον είχε ερωτευτεί Η οτιδήποτε τέτοιο απλά της αρεσε.Τελικά το πραγμα το είδε διαφορετικά.Πολύ διαφορετικά.Αν την ρωτούσε καπιος πως ένιωθε δεν θα μπορούσε να το περιγραψει.Ίσως η καταληλη λέξη γι αυτην ηταν απογοητευση.
Απογοήτευση απο αυτον.
Απογοήτευση απο τον αδελφό της.
Απογοήτευση από την ζωη που ζει.
Και κυριότερα από τον εαυτό της.
Εκείνη έφταιγε για ότι γινόταν.Τον ένα λάθος μετά το άλλο.Αλλά το είχε πάρει αποφαση πώς τίποτα δεν θα την άφηνε να την πάρει από κάτω φετος.Αλλά δε ήταν εύκολο.Αυτός ένας 19 χρόνος που όλα ήταν στην πουτσα του.Κοιτούσε το εντυπωσιακό και το ωραίο.Ένιωθε αρκετά καλά για τον εαυτό του.Του άρεσε να κοροϊδεύει ανθρώπους για να περνάει εκείνος καλά.Μίλαγε στην αδελφή του φίλου του γιατί πολύ απλά είναι αδελφή του.Το κορίτσι σε ένα δικό της κόσμο.Και αυτός στον δικό του.
Απλά το κορίτσι σκεφτόταν πως έπρεπε να παψει να ενθουσιάζεται με το παραμικρο.Και όλα να τα περνει της μετρητής.Έπρεπε να είναι στην πουτσα της και όλα θα ήταν μια χαρά.Δεν θα υπήρχε απ��γοήτευση.Αν θυμόταν τα όρια,δεν θα απογοητευοταν από τους άλλους και τον εαυτό της.Γιατί όλα είναι μια φαντασία,μια μεγαλοποιηση των πραγμάτων.Και από πάνω στεναχωριέται και που φεύγει λες και ήταν κάτι σπουδαίο.Η απογοήτευση προήλθε από το ότι περίμενε κάτι.Αν δεν περίμενε κάτι όλα θα ήταν μια χαρά.Πρέπει να πάψει να περιμένει κάτι.Πρέπει να βάλει εναν τοίχο μπροστά από τους ανθρωπους.Έναν γερό τοίχο από τούβλα.Και τότε δεν θα υπάρξει απογοήτευση,ούτε θλίψη,ούτε η ηλίθια μελαγχολία.Δεν θα υπάρχει τίποτα το ιδιαίτερο και όλα θα ηταν μια χαρά.
Καλό βράδυ.
This kind of voice he uses here really makes my heart ache… the pain and hurt in his voice and that he sounds like he is about to cry is just too much for me..i’m not good at explaining though