teras-aypnias
V†_𝕴𝖓𝖘𝖔𝖒𝖓𝖎𝖆 𝕭𝖊𝖆𝖘𝖙
instagram: @vas.teo
19 posts
Last active 2 hours ago
Don't wanna be here? Send us removal request.
Last Seen Blogs
krazykaren10300
Ren's Ramblings
rf4games-blog
The Last Of Us
dilfdarling
Layla is my wife now.
overseasmotors
Mercedes-Benz Overseas Motors
Text
Hanahaki Otome...
...και τα τραγούδι της ημέρας:
0 notes
Text
Hanahaki (花吐き病 ) [roughs]
Μερικά roughs από το πεντασέλιδο κόμικ που σκοπεύω να ανεβάσω εδώ, με τίτλο "Hanahaki"
+ ένα κομμάτι από τον δίσκο που στάθηκε αφορμή ώστε να μάθω τι σημαίνει η λέξη "Hanahaki", καθώς και το τραγούδι που έπαιζε στα ακουστικά μου όσο έφτιαχνα το προσχέδιο:
0 notes
Text
Η άνοιξη κοντεύει να τελειώσει και πριν την αποχαιρετήσω, νιώθω ότι της οφείλω το πρώτο κεφάλαιο από το "Πράσινο και Πορτοκαλί: η ιστορία μιας γενιάς", ένα πρότζεκτ που είχα ξεκινήσει το 2019, το οποίο πλέον έχει θαφτεί στο συρτάρι γιατί πήρε τη θέση του το "Όταν η άνοιξη μας άγγιξε...", μα τότε το προόριζα να μιλήσει για τα ορόσημα των φοιτητικών μου χρόνων, δηλαδή το Αιγάλεω, το Τ.Ε.Ι. Αθήνας, τη Σχολή Τεχνολογικών Εφαρμογών (τους "πορτοκαλί" του Τ.Ε.Ι.), το Τμήμα Μηχανικών Ενεργειακής Τεχνολογίας, την Πανεπιστημιοποίηση και διάφορα άλλα καθοριστικά για τη ζωή μου γεγονότα, όμως υπό ένα αυστηρά αυτοβιογραφικό πρίσμα, κάτι σαν τα απομνημονεύματα μιας φοιτήτριας που ανήκε στην τελευταία γενιά των ενεργειακών μηχανικών:
Σε πέντε λεπτά, το τρένο του θα έφτανε από την Κάντζα στον σταθμό Δουκίσσης Πλακεντίας, την αφετηρία της μπλε γραμμής του μετρό.
Σεπτέμβρης 2016. Στο βαγόνι του επικρατούσε ζέστη και υγρασία, δημιουργώντας ένα κλίμα που θύμιζε μείγμα καλοκαιριού και φθινοπώρου. Εκείνος στεκόταν όρθιος, μιας κι έτυχε όλες οι θέσεις να ήταν πιασμένες, και δυσανασχετούσε εξαιτίας της κλεισούρας που προκαλούσε το αποπνιχτικό σκοτάδι του τούνελ. Ευτυχώς, όμως, ήταν η πρώτη φορά που έκανε αυτήν τη διαδρομή, οπότε δεν βαριόταν λόγω συνήθειας. Παρ' όλο που το έκρυβε καλά πίσω από ένα σοβαροφανές βλέμμα, ήταν χαρούμενος και ενθουσιασμένος κι αυτό γιατί άνοιγε στη ζωή του ένα νέο, φωτεινό κεφάλαιο: το κεφάλαιο της φοιτητικής ζωής. Το Τμήμα Μηχανικών Ενεργειακής Τεχνολογίας του Τεχνολογικού Εκπαιδευτικού Ιδρύματος της Αθήνας τον περίμενε!
Φτάνοντας στη Δουκίσσης, ήξερε πως μείωνε όλο και περισσότερο την απόσταση μεταξύ του ίδιου και του μέλλοντος του. Για μια στιγμή, πριν χτυπήσει το εισιτήριο του, σε αντίθεση με τους υπόλοιπους που πέρναγαν αβίαστα από τις ανοιχτές μπάρες, κοντοστάθηκε για να παρατηρήσει το ταβάνι. Από εκεί, κρεμόντουσαν από λεπτά νήματα άφθονα κιτρινωπά και πρασινωπά πετρώματα, τα οποία παρομοίασε με ανθρώπινες ψυχές που περιπλανιούνται χαμένες στον κόσμο. Μπορεί να φανεί αστείο, αλλά κάτι σε αυτήν την εικόνα ήταν σαν να του προοικονομούσε όλα όσα επρόκειτο να ζήσει τα επόμενα χρόνια... Όλα όσα επρόκειτο να καθορίσουν την πορεία του στη σχολή που επέλεξε...
Μέσα στο βαγόνι του μετρό, το δεύτερο και σίγουρα όχι το τελευταίο βαγόνι στο οποίο θα έμπαινε, κατάφερε να βρει κενή θέση κατευθείαν και με τη London Eastpak του αγκαλιά, βυθίστηκε στις σκέψεις του, οι οποίες θα τον συντρόφευαν μέχρι να φτάσει στην Αγία Μαρίνα. Οι σκέψεις αυτές δεν αφορούσαν σε κάποιο κορίτσι που είδε και του άρεσε, ούτε στο που θα πήγαινε το βράδυ για ποτό. Ήταν πολύ πρωτότυπες, καθώς είχαν να κάνουν με το πως θα μπορούσε να βελτιωθεί το μετρό, πως θα μπορούσε να υπάρξη συνεννόηση μεταξύ των επιβατών σε περίπτωση ατυχήματος ή πως θα δρούσε ο ίδιος σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης. Άνετα, λοιπόν, θα έλεγε κανείς ότι ο νεαρός ήταν γεννημένος μηχανικός, ότι η Σχολή Τεχνολογικών Εφαρμογών του ταίριαζε γάντι. Σαν φοιτητής, ήταν πολλά υποσχόμενος.
Από μικρός, πάντα απορούσε πως λειτουργούσαν διάφορα μηχανήματα, ποιοι νόμοι διέπουν τη λειτουργία κάθε μηχανής. Ποτέ δεν ρωτούσε απευθείας "Α, τι κάνει αυτό;". Αντίθετα, προσπαθούσε να καταλήξει μόνος του σε κάποιο συμπέρασμα και το εντυπωσιακό είναι πως ενώ κανείς θα περίμενε τα συμπεράσματα του αυτά να φαντάζουν άτοπα και ουτοπικά, άφηναν στόματα ανοιχτά με την ορθότητα τους. Το αγόρι είχε έμφυτη την περιέργεια του ερευνητή, την παρατηρητικότητα του επιστήμονα. Η Φυσική και τα Μαθηματικά τον καλούσαν κοντά τους κάθε μέρα και πιο πολύ, οπότε δεν υπήρχε αμφιβολία για το αν ο δρόμος που είχε αποφασίσει να ακολουθήσει ανταποκρινόταν στα θέλω του. Ο μόνος δράκος στο παραμύθι του; Η μαθησιακή δυσκολία από την οποία έπασχε, η δυσλεξία.
Η δυσλεξία τον εμπόδιζε να συγκεντρωθεί στο διάβασμα του ή να αποτυπώσει σωστά στο χαρτί τις έννοιες που είχε αφομοιώσει. Αυτή αποτέλεσε και την αιτία που τα μόρια του στις Πανελλήνιες ήταν χαμηλά. Όσο κι αν το πάλευε ο ίδιος με τη βοήθεια αρμόδιου ειδικού, από μέρους του ελληνικού σχολείου απουσίαζε παντελώς η πρόνοια για άτομα με το ίδιο πρόβλημα με αποτέλεσμα να προσπαθεί να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις δύο διαφορετικών ταχυτήτων, πράγμα εξαιρετικά δύσκολο. Τουλάχιστον, ήλπιζε ότι στο Τ.Ε.Ι. κάτι ως δια μαγείας θα το άλλαζε αυτό. Φρούδα ελπίδα, μα την είχε...
"Αγία Μαρίνα, τερματικός σταθμός, παρακαλούνται οι επιβάτες να αποβιβαστούν
Agia Marina, end of train destination, passengers are kindly requested to disembark"
Πριν καν τελειώσει το μήνυμα της εκφωνήτριας, ο νεαρός είχε ήδη αποβιβαστεί από τον συρμό, ο οποίος αποσύρθηκε γρήγορα αφού έσβησαν τα φώτα του. Η μονοτονία της διαδρομής τον είχε ανταμείψει. Είχε φτάσει πια στον προορισμό του. Του απέμεναν μόνο μερικά λεπτά περπάτημα ακόμα. Σε επτά λεπτά ακριβώς, βρισκόταν έξω από την πύλη του ιδρύματος. Δρασκελώντας τη, ενώθηκε με το πλήθος των φοιτητών που είχαν έρθει για τον ίδιο σκοπό με εκείνον: τις εγγραφές...
Αφιερωμένο στον επιστήθιο μου φίλο, Γιάννη
🟢🟠
0 notes
Text
𝓦𝓱𝓮𝓷 𝓼𝓹𝓻𝓲𝓷𝓰 𝓽𝓸𝓾𝓬𝓱𝓮𝓭 𝓾𝓼...
🌺🌿🌼
Κώστας Ταχτσής "Το τρίτο στεφάνι", Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα "Ματωμένος γάμος", πρόζα και φοιτητικά χρόνια...
+ ένας μικρός φόρος τιμής στις κυριότερες (πέραν της ζωής μου) επιρροές, για τη συγγραφή της ιστορίας:
youtube
youtube
----------------------------------------------------
🌺 Όταν η άνοιξη μας άγγιξε... [Μάρτιος]:
🌿 Όταν η άνοιξη μας άγγιξε... [Απρίλιος]:
🌼 Όταν η άνοιξη μας άγγιξε... [Μάιος]:
1 note
·
View note
Text
The Pan Pan Project
• Φαντασμαγορικά ταξίδια:
● Ανισόπεδη Ντίσκο:
0 notes
Text
Το ραντεβού που δώσαμε αλλά δεν πήγαμε
(photo roman film format)
Σπουδαστική εργασία Α' εξαμήνου για το μάθημα της Σκηνοθεσίας
Δεν θα ανέβει ολόκληρη, όμως είπα να ανεβάσω δύο αγαπημένες λήψεις και το λογότυπο, μαζί με το τραγούδι που έπαιζε στο κεφάλι μου κατά τη διάρκεια του γυρίσματος
Stand up straight at the foot of your love
I lift my shirt up
0 notes
Text
𝚃𝚑𝚎 𝚂𝚘𝚞𝚗𝚍 𝙾𝚏 𝚂𝚒𝚕𝚎𝚗𝚌𝚎._
Καλωσήλθατε στον Ονειρόκηπο και το Διχτάκι...
Στην περιοχή όπου τα όνειρα ζωντανεύουν...
Και τη συνοικία όπου οι εφιάλτες απλώνουν δίχτυα...
Για να τα παγιδεύουν...
----------------------------------------------------
🌃 Ο Ήχος Της Σιωπής:
0 notes
Text
🌹 𝐖𝐞𝐥𝐜𝐨𝐦𝐞 𝐭𝐨 𝐊𝐧𝐢𝐠𝐡𝐭𝐫𝐢𝐝𝐞𝐫 𝐒𝐭. 🌹
✂️ IRENE ROSƎ ✂️
&
🪚 The Forgotten Diary Of IRENE ROSƎ 🪚
Εκεί όπου οι αναφορές σε έργα του Πόε (Άναμπελ Λη, Μαρτυριάρα Καρδιά, Πτώση του Οίκου των Άσερ) συναντιούνται με μία τρομακτική ενδοβολή...
----------------------------------------------------
✂️ Αϊρίν Ρόουζ:
🪚 Το Ξεχασμένο Ημερολόγιο Της Αϊρίν Ρόουζ:
0 notes
Text
𝕼𝖚𝖎𝖈𝖐 𝕾𝖜𝖔𝖗𝖉 𝕽𝖊𝖌𝖎𝖓𝖆 | ΘΕΜΑΤΙΚΗ PLAYLIST (pt.3: κάποια επιπλέον)
⚔️ Celtic Mystery Music, "Forest of Forgetfulness"
youtube
⚔️ Azam Ali, "Sackpipslãt"
youtube
⚔️ BreathtakingBeats, "Honor And Pride"
youtube
Αν η ιστορία της Ρεγγίνας γινόταν ραπ τραγούδι, αυτός θα ήταν ο ρυθμός πάνω στον οποίον θα πατούσαν οι στίχοι. Ή μπορεί και να έγινε. Και αυτός να ήταν όντως ο ρυθμός στον οποίον πάτησαν πάνω οι στίχοι, μα αυτό είναι μία συζήτηση για άλλη στιγμή...
⚔️ ολόκληρη η Youtube Playlist που έφτιξα για τη Ρεγγίνα, το γρήγορο σπαθί:
----------------------------------------------------
+ τα ακόλουθα κομμάτια από το βιντεοπαιχνίδι The Witcher 3: Wild Hunt, το οποίο αγόρασα για το Nintendo Switch το φθινόπωρο του 2020, την περίοδο δηλαδή που έδινα στην ιστορία της Ρεγγίνας την τελική της μορφή:
⚔️ No Man's Land
youtube
⚔️ Ladies Of The Woods (Extended)
youtube
⚔️ Kaer Morhen Combat Theme
youtube
⚔️ Silver For Monsters
youtube
⚔️ Steel For Humans
youtube
⚔️ The Song Of The Sword-Dancer
youtube
----------------------------------------------------
⚔️ Ρεγγίνα, το γρήγορο σπαθί:
⚔️ Ρεγγίνα, το γρήγορο σπαθί: Ακράτητο πυρ:
0 notes
Text
𝕼𝖚𝖎𝖈𝖐 𝕾𝖜𝖔𝖗𝖉 𝕽𝖊𝖌𝖎𝖓𝖆 | ΘΕΜΑΤΙΚΗ PLAYLIST (pt.2: Adrian von Ziegler)
⚔️ Adrian von Ziegler, "Sword of Kings"
youtube
⚔️ Adrian von Ziegler, "Prophecy"
youtube
⚔️ Adrian von Ziegler, "For the King"
youtube
⚔️ Adrian von Ziegler, "Ancient Storm"
youtube
⚔️ Adrian von Ziegler, "Ode to the Fallen"
youtube
⚔️ Adrian von Ziegler, "Crann Na Beatha"
youtube
*⚔️ Adrian von Ziegler, "Crann Na Beatha (Piano Version)"
youtube
0 notes
Text
𝕼𝖚𝖎𝖈𝖐 𝕾𝖜𝖔𝖗𝖉 𝕽𝖊𝖌𝖎𝖓𝖆 | ΘΕΜΑΤΙΚΗ PLAYLIST (pt. 1: BrunuhVille)
⚔️ BrunuhVille, "Hero's Journey"
youtube
*⚔️ BrunuhVille, "Our Hero (Hero's Journey Vocal Version)"
youtube
⚔️ BrunuhVille, "Magic of Love"
youtube
⚔️ BrunuhVille, "Heart of Fire"
youtube
⚔️ BrunuhVille, "The Last of His Name"
youtube
⚔️ BrunuhVille, "Rise of a Kingdom"
youtube
0 notes
Text
THE ICE GIRL | ΘΕΜΑΤΙΚΗ PLAYLIST (pt. 2)
❄️ BrunuhVille, "The Wolf and the Moon"
youtube
Στην ιστορία του Κοριτσιού Του Πάγου, η ιαχή του θριάμβου αποτελείται από τις νότες αυτής της μουσικής.
❄️ Imagine Dragons, "Demons"
youtube
I wanna hide the truth
I wanna shelter you
But with the beast inside
There's nowhere we can hide
No matter what we breed
We still are made of greed
This is my kingdom come
Το τραγούδι που με σύστησε στη μουσική των Imagine Dragons, και από την πρώτη ακρόαση ένιωσα ότι ταιριάζει απόλυτα στη σχέση που έχουν ο Ζέιν και η Έιμι ως πατέρας και κόρη.
❄️ The Script, "Superheroes"
youtube
When you've been fighting for it all your life
You've been struggling to make things right
That's how a superhero learns to fly
Every day, every hour
Turn the pain into power
Όπως το "Ice Girl" της Emilie Simons θα το επέλεγα να παίζει στους τίτλους αρχής αν η ιστορία του Κοριτσιού Του Πάγου γινόταν ταινία στο σινεμά, αντίστοιχα το "Superheroes" των The Script θα το επέλεγα να παίζει στους τίτλους τέλους.
❄️ Alesso, Tove Lo, "Heroes (We Could Be)"
youtube
Every day people do everyday things
But I can't be one of them
I know you hear me now
We are a different kind
We can do anything
We could be heroes
Το δεύτερο υποψήφιο τραγούδι για τους τίτλους τέλους.
❄️ ολόκληρη η YouTube Playlist που έφτιαξα για το Κορίτσι Του Πάγου:
----------------------------------------------------
+ τα ακόλουθα κομμάτια από το βιντεοπαιχνίδι Fire Emblem: Three Houses, το οποίο έπαιζα φανατικά τέλη 2019 με αρχές 2020, την περίοδο που έγραφα το τρίτο μέρος της ιστορίας, και έδωσα στα τελευταία κεφάλαια ελληνικές παραλλαγές των τίτλων τους:
❄️ Chasing Daybreak (Κυνηγώντας το ξημέρωμα)
youtube
❄️ Between Heaven and Earth (Ανάμεσα σε ουρανό και γη)
youtube
❄️ Indomitable Will (Αδάμαστη θέληση)
youtube
❄️ The Apex Of The World (Στην κορυφή του κόσμου)
youtube
❄️ God Shattering Star (Το θρυλικό αστέρι θρυμματίζεται)
youtube
----------------------------------------------------
❄️ Το Κορίτσι Του Πάγου - The Ice Girl (Μέρος Α'):
❄️ Το Κορίτσι Του Πάγου - The Ice Girl (Μέρος Β'):
❄️ Το Κορίτσι Του Πάγου - The Ice Girl (Μέρος Γ': Η μεγάλη αναμέτρηση):
0 notes
Text
THE ICE GIRL | ΘΕΜΑΤΙΚΗ PLAYLIST (pt. 1)
❄️ Emilie Simons, "The Ice Girl"
youtube
Με το που το άκουσα, ήξερα ότι άμα η ιστορία του Κοριτσιού Του Πάγου γινόταν ταινία στο σινεμά, αυτό θα επέλεγα να παίζει στους τίτλους αρχής.
❄️ Δεν γνωρίζω ούτε ποιος το τραγουδάει, ούτε τον τίτλο του
youtube
Αυτό το βιντεάκι αποτελεί ένα tribute στη Shirayuki Mizore από το "Rosario + Vampire". Το είχα δει τυχαία στο YouTube και στάθηκε αφορμή να αρχίσω να βλέπω το συγκεκριμένο anime. Το τραγούδι πάντα μου άρεσε, ωστόσο ποτέ δεν κατάφερα να μάθω ποιος το τραγουδάει ή τον τίτλο του. Εδώ καλά καλά δεν γνωρίζω καν σε τι γλώσσα είναι γραμμένο (ποντάρω στα γερμανικά) ή τι ακριβώς λέει...
❄️ Madonna feat. Justin Timberlake, "4 Minutes"
youtube
youtube
Αυτό εδώ θυμάμαι να υπάρχει στο tracklist ενός cd με διάφορα hits της εποχής, το οποίο κάπως είχε βρεθεί στα χέρια μου, και πάντα ζήταγα από τους γονείς μου να μου το βάζουν να παίζει στη διαπασών.
Η υπερβολικά οξυμένη φαντασία μου κάνει εικόνα τους χαρακτήρες της ιστορίας του Κοριτσιού Του Πάγου να το χορεύουν όλοι μαζί, σε μία χορογραφία που, παρότι χορεύω χάλια, νοητά έχω σκεφτεί.
❄️ Britney Spears, "Break The Ice"
youtube
Τα λόγια περιττεύουν, όταν το βίντεο κλιπ μιλάει από μόνο του!
Θα πω, οπότε, μία σύντομη ιστοριούλα από τα σχολικά μου χρόνια:
Στα δικά σας σχολεία σας ζαλικώναν κάθε Σάββατο να πηγαίνετε σε κάποια δραστηριότητα της επιλογής σας; Εμάς πάντως ναι, υποχρεωτικά μάλιστα, κι επειδή τα μαθήματα ζωγραφικής δεν είχαν αρκετή ζήτηση και καταργήθηκαν, αναγκάστηκα να γραφτώ στα μαθήματα μοντέρνου χορού.
Τρίτη δημοτικού χορέψαμε το "Barbie Girl" των Aqua, φορώντας λευκά φανελάκια και ροζ φουστίτσες (ανάμνηση για χάρη της οποίας δεν θα δίσταζα καθόλου να κάνω λοβοτομή στον εαυτό μου)
Τετάρτη δημοτικού ήταν να χορέψουμε το "Break The Ice" της Britney Spears. Ήμουν πραγματικά ενθουσιασμένη γι' αυτό - το τραγούδι μου άρεσε, θα φορούσαμε μαύρα -, όμως κλασικά, σαν τίμια γκαντεμόσαυρα που είμαι, ατύχησα. Με 'πιάσαν οι ανοιξιάτικες αλλεργίες μου και αρρώστησα βαριά, με αποτέλεσμα να το χάσω.
❄️ Britney Spears, "Everytime"
youtube
Every time I try to fly I fall
Without my wings
I feel so small
I guess I need you, baby
And every time I see you in my dreams
I see your face
It's haunting me
I guess I need you, baby
Ένα από τα πιο τρυφερά τραγούδια που έχω ακούσει ποτέ, απόλυτα συμβατό με μία εξίσου τρυφερή σκηνή της ιστορίας, όπου ένα κορίτσι κι ένα αγόρι συνειδητοποιούν πόσο δυνατοί νιώθουν όταν κρατάνε χέρια...
❄️ Britney Spears, "If You Seek Amy"
youtube
Ετοιμάζοντας αυτήν την ανάρτηση, συνειδητοποιώ ότι η Britney δεσπόζει στη θεματική playlist της ιστορίας...
Παραδέχομαι βέβαια ότι αυτό εδώ το πρόσθεσα πιο πολύ για την πλάκα.
❄️ Falling In Reverse, "Brother"
youtube
Why is it always stormy weather
And brother, tell me if it all gets better
Why did you leave? Why did you die?
You finally made your brother cry
I know you're watching over us tonight
And I hope you're watching over us tonight
Ένα τραγούδι για την απώλεια ενός αδελφού, η οποία έγινε το κίνητρο κάποιου για εκδίκηση...
❄️ No Doubt, "Don't Speak"
youtube
Don't speak
I know just what you're sayin'
So please stop explainin'
Don't tell me 'cause it hurts
Don't speak
I know just what you're thinkin'
I don't need your reasons
Don't tell me 'cause it hurts
Χορός σε μια οροφή, με την πανεσέληνο για ντισκομπάλα, μαζί με μία υπερήρωα... Διόλου άσχημο, θα έλεγα!
❄️ Cutting Crew, "I Just Died In Your Arms Tonight"
youtube
Oh I, I just died in your arms tonight
It must've been something you said
I just died in your arms tonight
Oh I, I just died in your arms tonight
It must've been some kind of kiss
I should've walked away
Το τραγούδι για έναν χαρακτήρα της ιστορίας που ναι μεν ερωτεύεται με την πρώτη ματιά, αλλά ξέρει ότι τα συναισθήματα του δεν πρόκειται να βρουν ποτέ ανταπόκριση...
0 notes
Text
Κείμενο βασισμένο στο τραγούδι "Ανισόπεδη Ντίσκο" του Pan Pan, το οποίο έγραψα στα πλαίσια της πρώτης άσκησης που στις 23/10/2023 μας έβαλε ο καθηγητής της Σκηνοθεσίας στη σχολή, να περιγράψουμε σε μία σελίδα (το πολύ δύο) ένα ατύχημα:
Στην Αθήνα
Τον εαυτό μου χάνω
Είναι νωρίς
Δεν θέλω ύπνο
Και δεν θέλω να πεθάνω
Που και που
Τον εαυτό μου βρίσκω
Σ' αυτήν την Ανισόπεδη Ντίσκο
Το τραγούδι του Pan Pan "Ανισόπεδη Ντίσκο" έπαιζε στη διαπασών και επαναλαμβανόμενα στα ακουστικά της, ως αγαπημένη μουσική παρέα σε ακόμη μία μονότονη διαδρομή με το λεωφορείο, της οποίας αφετηρία ήταν μία βαρετή δουλειά και τερματισμός, ένα άδειο σπίτι. Από την πλήξη στη μοναξιά και το επόμενο πρωί, ξανά από την αρχή, απλά αντίστροφα. Πλέον κοντά στα τριάντα, έτσι είχε καταφέρει να καταντήσει τη ζωή της: μία ατέρμονη εναλλαγή μεταξύ αυτών των δύο, των οδυνηρών άκρων του μίζερου δίπολου της ανίας.
Εκείνη τη μέρα, δεν βρήκε καμία ελεύθερη θέση να καθίσει. Παρέμενε όρθια, με την παλάμη της να σφιχτοκρατάει νευρικά τη χειρολαβή και τα μάτια της καρφωμένα στην πλησιέστερη πόρτα. Ένας συνηθισμένος εκτομορφικός σωματότυπος, γυναικείος κι ένα βλέμμα χλωμό, γεμάτο μάταιη προσμονή κι ανησυχία. Σε κάθε στάση, οι κόρες της διαστέλλονταν, τα φρύδια της σμίγαν. Στάλες ιδρώτα διακρίνονταν να κυλάνε στο μέτωπο της, ενώ κάτω από τη μάσκα της, τα χείλη της αιμορραγούσαν ελαφρά από τις απανωτές δαγκωνιές. Εδώ και χρόνια, όλες της οι κινήσεις, είτε ακούσιες, είτε εκούσιες, είτε ασυνείδητες, είτε συνειδητές, απόρροια του ίδιου άγχους, του ανοιχτού ενδεχόμενου μίας τυχαίας συνάντησης. Αλλά πάντοντε, κόσμος έβγαινε, κόσμος έμπαινε, φάτσες άγνωστες, ανοίκειες, κι η μεγάλη της αγάπη πουθενά.
Προς το τέλος του τραγουδιού "Ανισόπεδη Ντίσκο", ο Pan Pan αρχίζει να απαριθμεί διάφορα συγκροτήματα και σόλο καλλιτέχνες που άκουγε τα απογεύματα στο αμάξι μαζί με τη σχέση του, κάποιες μακρινές, ωραίες εποχές, πριν η σκληρή πραγματικότητα και αλήθειες πικρές, διαμορφωμένες από τα βάρη του χθες, το άγχος για το τώρα και τον φόβο για το αύριο, διαδεχθούν την προσωπική τους φαντασμαγορία. Ακολουθώντας τον ρυθμό, λοιπόν, μόλις το τραγούδι έφτανε στο εν λόγω σημείο, η κοπέλα έπραττε αναλόγως: χωρίς την παραμικρή διακοπή, άρχιζε τη δικιά της αντίστοιχη απαρίθμηση, να λέει από μέσα της τα συγκροτήματα και τους σόλο καλλιτέχνες που απάρτιζαν τη δικιά της ανισόπεδη ντίσκο. Όμως αυτήν τη φορά τον ειρμό της έμελλε να διαταράξει κάτι αναπάντεχο. Αφού κατέβηκε από το λεωφορείο, έκανε μερικά βήματα και πάτησε το πόδι της στη διάβαση πεζών, το οπτικό της πεδίο εξουσίασε μία μορφή. Η φιγούρα που ανήκε στον έρωτα της, το άτομο από του οποίου την απουσία τόσον καιρό υπέφερε, να στέκεται στην απέναντι πλευρά του δρόμου, πλάι στο φανάρι.
Ανάμεσα σε κάμποση ανυπομονησία, υπέρμετρη συγκίνηση, φευγαλέες κλισέ σκέψεις περί χρόνου που παγώνει, τρομακτικά μουδιάσματα, οξείες ταχυπαλμίες κι ένα ρίγος διαπεραστικό, απόλυτα συγχρονισμένο με τις δονήσεις που έστελναν τα ηχητικά κύματα στα τύμπανα των αυτιών της, η παρόρμηση της στ��γμής τελικά την ώθησε να πάρει φόρα. Αγνοώντας πλήρως το κόκκινο χρώμα του φαναριού, να τρέξει γρήγορα και, διασχίζοντας τον τεθλασμένο ορίζοντα, να φτάσει το άφταστο. Ένα αυτοκίνητο παραλίγο να τη χτυπήσει, μα ευτυχώς η αφελής, εκρηκτική της βιασύνη πρόλαβε και την έσωσε από τη σχεδόν μοιραία της απερισκεψία: η κοπέλα σκόνταψε κι έπεσε ελάχιστα εκατοστά πιο πέρα, με το βύσμα του καλωδίου των ακουστικών να ξεριζώνεται βίαια από το κινητό της και τα ακουστικά να συνθλίβονται από τις ρόδες του αυτοκινήτου.
Το φανάρι άναψε πράσινο.
Η κοπέλα σηκώθηκε, τίναξε τα ρούχα της και μονώνοντας τη βαβούρα της κυκλοφοριακής αναστάτωσης που είχε προκαλέσει, εστίασε την προσοχή της στο σημείο όπου μέχρι πρότινος στεκόταν η επίμαχη σιλουέτα. Ωστόσο δεν την είδε εκεί. Έμοιαζε σαν να εξαφανίστηκε από το φάσμα του υπαρκτού. Φαντασίωση; Οφθαλμαπάτη; Ψευδαίσθηση; Παράγωγο μίας εμμονικής προμνησίας; Κανείς δεν μπορεί να ξέρει, ούτε θα μάθει ποτέ. Το μόνο σίγουρο είναι το εξής: αυτή η πόλη τις ανισόπεδες ντίσκο γνωρίζει πολύ καλά πως να τις φέρνει στα μέτρα της, πως να τις ισοπεδώνει...
youtube
0 notes
Text
Ο παλμός της καρδιάς (Pulse) // YouTube Playlist
💚 Billkin, "You Are My Everything"
youtube
You are my everything
Still waiting for you
Come back to me
Love me as before
Η ταϊλανδική γλώσσα έχει ένα πολύ ωραίο, ιδιαίτερα μελωδικό ηχόχρωμα και αυτό το κομμάτι, μαζί με το "If One Day You Have The Courage" από την ταϊλανδική ταινία "YES or NO", με έκανε να το επιβεβαιώσω.
Αφορμή να το ανακαλύψω στάθηκε ένα fanmade teaser για το Pulse που είχα βρει τότε στο Youtube και, παρότι αποτελεί μέρος του soundtrack μιας άλλης ταϊλανδικής σειράς με τίτλο "My Ambulance", εγώ το έχω καταχωρήσει στο μυαλό μου σαν love theme του main couple.
Εύστοχη επιλογή, μπορώ να πω.
Μπράβο σε όποι@ έφτιαξε εκείνο το τρεϊλεράκι.
💚 DJ Snake & Lil Jon, "Turn Down For What" (Onderkoffer Remix)
youtube
Τραπίλα η επωφελής, από τις πρώτες μάλιστα που έγιναν γνωστές και χιλιοπαίχτηκαν εδώ στην Ελλάδα, παράλληλα με το "Get Low".
Την έχω συνδέσει με τις σκηνές όπου η Μελ γενικά... πηγαίνει.
Είτε στο κλαμπ "Αλ", είτε με (α)διάφορες.
💚 Rammstein, "Mutter"
youtube
On my face there is a birthmark
Remove it with the kiss of a knife
Also if I die of it
Βαθύ, βαρύ, δυνατό και σκοτεινό κομμάτι της γερμανικής industrial metal μπάντας Rammstein με αμφιλεγόμενο περιεχόμενο. Πολλοί θεωρούν ότι τάσσεται κατά της άμβλωσης και υπέρ των δικαιωμάτων του "αγέννητου παιδιού". Άλλοι πάλι υποστηρίζουν ότι μιλάει για ένα παιδί που γεννήθηκε διαμέσου επιστημονικού πειράματος και, μεγαλώνοντας, ζητά εκδίκηση από την ανύπαρκτη μητέρα του. Ανήκω στους άλλους, ειδάλλως δεν θα το άκουγα.
Θα μπορούσε άνετα να παίζει σε κάποια σκηνή όπου μία τριαντάχρονη ομοφυλόφιλη γυναίκα, χωρίς κανέναν εν ζωή συγγενή στον κόσμο και συχνές, συνειδητές ή μη, υπαρξιακές κρίσεις συνοψισμένες σε θυμωμένα "γαμώ την ώρα και τη στιγμή που γεννήθηκα", αναγκάζεται να πάρει τον νόμο στα χέρια της και να κοιτάξει το τέρας που λέγεται πατριαρχία κατάματα.
Αν υπάρχει τέτοια σκηνή στο Pulse; Ναι, υπάρχει.
💚 Ariana Grande, "7 Rings"
youtube
You like my hair?
Gee, thanks, just bought it
I see it, I like it, I want it, I got it
Αυτό το κορίτσι κάποτε έπαιζε τη χαζούλα και αφελή Κατ στη σειρά του Nickelodeon "Victorious"...!
Nevermind...
Αν και στιχουργικά με ξενίζει, οφείλω να παραδεχτώ ότι το τραγούδι έχει αρκετά πιασάρικο ρυθμό.
Επίσης, το βρίσκω απόλυτα συμβατό με τη main antagonist της ιστορίας.
💚 Bob Bradley, "I'll Be Your Slave"
youtube
ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΘΕΣΩ ΣΤΙΧΟΥΣ
Ως άτομο που ζέχνει βανίλια απ' την κορφή μέχρι τα νύχια, βγαίνω υπερβολικά έξω απ' τα νερά μου με τούτο 'δω...!
Ισχύουν λίγο πολύ τα ίδια με το "7 Rings" της Ariana Grande.
💚 Beethoven, Symphony No. 7 in A Major - Allegretto
youtube
Μακράν η αγαπημένη μου συμφωνία του Beethoven η έβδομη και το Allegretto, το αγαπημένο μου σημείο της!
Το άκουσα πρώτη φορά στην ταινία "Knowing" με τον Nicolas Cage και, αν όντως ισχυεί αυτό που λένε - ότι οι χειρουργοί πολλές φορές βάζουν κλασική μουσική κατά τη διάρκεια μιας εγχείρησης για να τους βοηθάει να παραμένουν συγκεντρωμένοι -, θα το διάλεγα σίγουρα για τη σκηνή μίας κρίσιμης, μεγάλης βαρύτητας χειρουργικής επέμβασης...
💚 Depeche Mode, "Freelove"
youtube
If you've suffered enough
I can understand what you're thinking of
I can see the pain that you're frightened of
And I'm only here
To bring you free love
Let's make it clear
That this is free love
No hidden catch
No strings attached
Just free love
Μία γρήγορη ανάγνωση της περίληψης του Pulse αρκεί για να καταλάβει κανείς τον λόγο που το συγκεκριμένο κομμάτι των Depeche Mode βρίσκεται σε αυτήν την playlist.
💚 Linkin Park, "Castle Of Glass"
youtube
'Cause I'm only a crack in this castle of glass
Hardly anything there for you to see
For you to see
Chester, λείπεις! Παραήσουν καλός γι' αυτόν τον κόσμο, εσύ και τα αριστουργήματα σου!
Ένα κάστρο από γυαλί και οι δύο ρωγμές του...
Δεν θα μπορούσα να φανταστώ κομμάτι που να ταιριάζει καλύτερα στο final encounter του Pulse και θα περιοριστώ σ' αυτό, για να κρατήσω την ανάρτηση όσο το δυνατόν πιο spoiler free γίνεται.
💚 Pachelbel, "Canon" in D
youtube
Πληθώρα συναισθημάτων με κατακλύζει όταν ακούω τον κανόνα του Pachelbel...
Γαμήλιο εμβατήριο σου λέει, αλλά εμένα αυτό το επιγέννημα της μπαρόκ - για την ακρίβεια, η ροκ διασκευή του από τον ασιάτη κιθαρίστα Jerry C - ήταν η αιτία που θέλησα να μάθω κιθάρα!
Γαμήλιο εμβατήριο, ναι, μα ας μην επεκταθώ περαιτέρω γιατί η ανάρτηση πρέπει να διατηρηθεί spoiler free.
💚 ολόκληρη η YouTube Playlist που έφτιαξα για το "δικό μου" Pulse:
💚 και το "δικό μου" Pulse:
0 notes
Text
ΕΝΑ ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟΥΣ THE BAD POETRY SOCIAL CLUB (pt. 2)
▪︎ Θάλασσα
youtube
"Τα φθινοπωρινά απογεύματα που θα 'ρθουν, θα με βρουν εδώ ξανά. Στην αμμουδιά. Πλάι στην άγνωστη θάλασσα. Εκείνη που φοβόμουν να γνωρίσω πριν σε γνωρίσω. Δεν άντεχα την παγερή μοναξιά στον βυθό της. Κολύμπησα μονάχα μαζί σου. Φτάσαμε σε ανεξερεύνητα βάθη. Πήγαμε από νέους δρόμους κι ανακαλύψαμε νέο κόσμο. Φτάσαμε ως τον πάτο. Κρύο κανένα μαζί σου. Μοναξιά καμιά. Μόνο ζεστασιά. Ακόμα και η άμμος με χάιδευε. Τα μάτια σου οδηγός, το χαμόγελό σου φάρος. Ήθελα να πιω το αλμυρό της νερό – όλο – με μια γουλιά. Δεν πρόλαβα όμως. Χάθηκες και χάθηκα και εγώ. Σταμάτησες να μου χαμογελάς και βυθίστηκα στο σκοτάδι. Από τότε το γλυκό φιλί που μου άφησες για να σε θυμάμαι το έκανα μια μικρή λάμπα ελαίου, να μου φωτίζει το δρόμο προς την αμμουδιά. Και κάθε φορά που καταλήγω εδώ, πάντα αναπολώ τα καλοκαιρινά μας βράδια. Ακόμη και τον παραλίγο πνιγμό μου, τον νοσταλγώ"
▪︎ Μην αναρωτιέσαι που πήγε ο έρωτας
youtube
"Δεν βλέπεις. Κοιτάς. Ψάχνεις το εύκολο. Αναλώνεσαι στο γρήγορο. Και καταναλώνεσαι γρήγορα. Τρέχεις μακριά. Τάσεις φυγής. Μανία καταδίωξης. Σπαταλάς ό,τι σου άφησε η καθημερινότητα. Ό,τι όμορφο δεν πρόλαβε να σου συνθλίψει, το πετάς έτσι απλά από το παράθυρο. Το αφήνεις να ψυχορραγεί χωρίς να κοιτάς. Ώσπου περνάει κάποιος άλλος το πατάει και το αποτελειώνει. Πας από τον επόμενο στον επόμενο μέχρι να σε αποτελειώσει κάποιος. Σαν να εκλιπαρείς κάποιον να σε δολοφονήσει με τον πιο φρικιαστικό τρόπο. Αρκεί να μην βλέπει κανείς, εκείνη μονάχα την στιγμή. Δεν αγαπάς τίποτα τελικά. Δεν αγαπάς τον εαυτό σου. Ούτε καν τα μάτια σου, το πρόσωπό σου, το σώμα σου. Κάθε τι πάνω σου σε αηδιάζει. Σπαταλιέσαι μαζί με τα χρήματά σου (νομίζοντας πως κάτι θα αποκτήσεις). Και η αξία σου πέφτει. Ο επόμενος θα σε εκτιμήσει λιγότερο. Θα σε πάρει δίνοντάς σου λιγότερα. Φθείρεσαι, δεν ανανεώνεσαι, κάθε μέρα που περνά περισσότερο. Γερνάς. Μια μέρα, θα γυρίσεις πίσω. Μετά από το μεγάλο, “όμορφο” και κουραστικό ταξίδι σου. Σε εκείνον που πραγματικά ήταν διάφανος και σε άφησε να καθρεφτιστείς μέσα του. Θα κοιτάξεις γεμάτη ντροπή στα μάτια του. Μα δεν θα σε αναγνωρίσεις. Τότε μην αναρωτηθείς που πήγε ο έρωτας. Αφού ούτε εσύ δεν θα είσαι καν εκεί"
▪︎ Σε ευχαριστώ που είσαι τόσο καλή μαζί μου
Για το συγκεκριμένο θα πω μόνο ότι δεν άντεχα καν να κάνω αντιγραφή τα λόγια, τόσο γερά χτυπάει και πονάει...
▪︎ GOL D. ROGER
"Δώσε μια μάσκα στους ανθρώπους, τότε θα σου πουν την αλήθεια"
▪︎ Κακή Εκπαίδευση 1 & 2
youtube
youtube
Ταχύρρυθμη εκπαίδευση περί νοοτροπίας Ελλήνων και παθογενειών ελληνικής κοινωνίας από τον Π.Ι.Ε.Β.
▪︎ Ονειρεύτηκαν με άνθη
youtube
"Όλα θα πάνε καλά, γιατί οφείλουν να πάνε. Και αυτά τα διαολεμένα βράδια θα πάνε στον αγύριστο, θα τα διαδεχτούν τρυφερά πρωινά. Τα γλωσσόφιλα με τα μπουκάλια θα τα αντικαταστήσουν ήρεμα φιλιά, σε κρυστάλλινα χείλη. Θα κοιμάμαι νωρίς αγκαλιά μαζί σου και θα ξυπνάω νωρίς στο πλάι σου, κοιτώντας τον ουρανό από μία ατελείωτη μπαλκονόπορτα. Το άγριο κρύο και την απάνθρωπη ζέστη σαν άλλη εποχή, από άλλη εποχή, θα ακολουθήσει καιρός γλυκός και ένα αεράκι τόσο καταπραϋντικό, σαν το χάδι σου αργά τη νύχτα. Οι εφιάλτες θα φύγουν μια για πάντα και δεν θα βλέπω πια όνειρα, αφού θα τα έχω εκπληρώσει. Δεν θα κλαίω πια. Θα είμαι τόσο ελαφρύς που δεν θα το έχω ανάγκη. Θα ξυπνάμε με το πρώτο φως του ήλιου χωρίς ρολόγια και ξυπνητήρια. Θα κάνουμε γυμναστική και μετά θα πίνεις καφέ και θα βάζεις μουσικές στο πικάπ κι εγώ θα γράφω όρθιος σε γραφομηχανή φορώντας μόνο ένα τεράστιο πουκάμισο και το βρακί μου και δεν θα κρυώνω, ούτε θα ζεσταίνομαι. Θα είμαι ήρεμος, θα είσαι χαρούμενη. Θα είσαι ερωτευμένη και θα σ' αγαπώ. Θα είσαι γοητευμένη και θα με καυλώνεις. Θα με χαϊδεύεις στον σβέρκο κι εγώ στα μπούτια. Θα με κοιτάς στα μάτια κι εγώ στα χείλη. Όλα θα πάνε καλά σου λέω. Κοιμήσου, σε παρακαλώ. Αύριο μας περιμένει άλλη μια μέρα στην κόλαση. Αλλά κοιμήσου σε αυτόν τον παράδεισο απόψε. Καληνύχτα"
▪︎ Αρκεί να έχω εσένα
"Αν σου ζητούσα τώρα να φύγουμε, τι θα έλεγες;"
▪︎ VIGIL (THE RISING)
youtube
...
▪︎ ολόκληρη η playlist με τα αγαπημένα μου των The Bad Poetry Social Club:
▪︎ το κείμενο μου βασισμένο στο γραπτό της Fâné "Ό,τι μένει στο τέλος":
0 notes
Text
ΕΝΑ ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟΥΣ THE BAD POETRY SOCIAL CLUB (pt. 1)
▪︎ Πατησίων και Αλεξάνδρας
youtube
"Δεν τους φοβάμαι τους ανθρώπους, αν και ξέρω πως κάποιος, κάπου, κάποτε θα μου την καρφώσει. Σφαίρα θα 'ναι, μαχαιριά μέσα σε τσαμπουκά θα 'ναι, κλωτσιά στα μούτρα μέσα από τζαμαρία θα 'ναι, θα με στείλουν. Έχουν φροντίσει γι' αυτό. Όμως μέχρι σήμερα μου κλάσανε τ' αρχίδια. Το αόρατο χέρι φοβάμαι. Εκείνο που μου κατευθύνει το χέρι να στα γράψω. Εκείνο που πατάει το άλλο κουμπί από εκείνο που πάτησα και η οθόνη, σαν το μυαλό μου, δείχνει να τα παίζει. Εκείνο που με χαϊδεύει όταν παίζω νευρικά το πόδι μου. Όταν έχω ξαπλώσει και μόλις έχω βολευτεί εύκολα, μήνες μετά την τελευταία φορά"
▪︎ ΜΟΥ
youtube
"Σκατά να 'ναι κι ό,τι να 'ναι. Αρκεί να είναι δικό μου. Να μπορώ να λέω ΜΟΥ"
▪︎ Blue Valentine
youtube
"Δεν ακούει, λέει, στενάχωρη μουσική. Δεν έχει ούτε έναν τρόπο να καταστρέφει τον εαυτό της και δεν διαβάζει ποίηση. Αν δεν έχεις σκοτεινά δωμάτια ν' ανακαλύψω και να εξερευνήσω, πες μου, τι κάνω εγώ εδώ πέρα;"
▪︎ San Junipero
youtube
"Θέλω να στα πω όλα τώρα και ποτέ δεν έχω τον χρόνο να το κάνω και γράφω ποιήματα που τα διαβάζουν και καταλαβαίνουν άλλα αντί άλλων. Και τους τα διαβάζω εγώ, έτσι που πιστεύω πως θα καταλάβουν πως μιλάω για 'σένα. Και πάλι δεν καταλαβαίνουν. Δεν τα γράφω καλά, σίγουρα αυτό θα φταίει, δεν βρίσκω άλλον λόγο. Αφού φαίνεται πως μιλώ για 'σένα. Πάντα για 'σένα μιλώ. Όπου κι αν ταξιδέψω, για 'σένα μιλώ. Όπου και με όποια κι αν πλαγιάσω, είναι σαν να πρόκειται μαζί σου να κοιμηθώ. Εσύ με κατάλαβες, εσύ μου το έδωσες, εσύ μου το πήρες πίσω. Δεν μιλάμε πια και τα λέω όλα στους άλλους"
▪︎ In The Mood For Love
youtube
- Αντίο / - Να πας στο διάολο / - Είμαι ήδη / - Θα με πάρεις μαζί σου; / - Δεν χωράς εκεί / - Χώρεσα ποτέ μου κάπου άραγε; / - Μέσα μου ίσως κάποτε / - Έχεις πολύ περίεργη αντίληψη για τον χώρο / - Πάντοτε είχα / - Δεν είχες / - Είχα / - Θα μου δώσεις; / - Σου έδωσα τα πάντα / - Τελικά δεν είχες χώρο / - Είχα / - Τα πάντα σου πιάνουν ελάχιστο χώρο
▪︎ La Haine
youtube
Σε αυτό εδώ δεν μπορώ να ξεχωρίσω αγαπημένο απόσπασμα γιατί απλούστατα το λατρεύω όλο το ίδιο!
Μόνο ένα συντακτικό λαθάκι με ξενίζει στο 6:50, όπου ο Κώστας Moody λέει "ο τρόπος που η μία πρόταση διαδέχεται την επόμενη"...
Εννοώ, δεν γίνεται να διαδεχτείς κάτι που είναι μετά από εσένα...
Το σωστό θα ήταν να πει "ο τρόπος που η μία πρόταση διαδέχεται την προηγούμενη" ή κάτι παρεμφερές...
▪︎ Με αγάπη και ανησυχία
youtube
"Μου έβαλες τις φωνές, να μην χάσω το δρομολόγιο μου, να μην αργήσω. Φοβάσαι μου είπες, πριν κλείσεις το ακουστικό. Τρέμεις πως αν αργήσω πολύ, θα με ξεχάσεις. Και τώρα φτάνοντας έξω από το σπίτι σου, αναρωτιέμαι εγώ αν με έμαθες ποτέ"
▪︎ Λεμονιά
youtube
"Θυμάμαι τη μάνα του πατέρα μου και τη λεμονιά της στην αυλή. Έβγαζε πάντα πολλά, μεγάλα και ζουμερά λεμόνια. Από όταν πέθανε η γριά, μαράζωσε το δέντρο. Το δέντρο που κρεμιόμουν από πάνω του, όντας παιδί, πέθανε. Πέθανε μαζί της. Δεν ξαναπήγα σε αυτήν την αυλή. Ποτέ. Τη ρώτησα κάποτε 'Μα πώς φτάνεις τόσο ψηλά γιαγιά;'. Μου απάντησε 'Αρκεί να υπάρχει ανάγκη και φτάνουμε ό,τι θέλουμε'. Δεν κατάλαβα, την ξαναρώτησα αμέσως 'Και όταν σε τρυπάνε τα αγκάθια δεν πονάς;'. Μου λέει τότε 'Πονάω, αλλά αφού θέλει να με τρυπίσει για να δώσει αυτό που θέλω, την αφήνω και με τρυπάει. Και έτσι φτιάχνουμε νόστιμο φαΐ και είμαστε όλοι εντάξει. Και εσείς, και εγώ, και η λεμονιά'. Η γιαγιά μου τάιζε ένα δέντρο με το αίμα της για να έχω εγώ ένα πιάτο νοστιμότερο. Αυτό την έκανε αγία, αν όχι δεύτερο Χριστό, μέσα στο κεφάλι μου"
▪︎ Διαστημικός Σταθμός
youtube
"ΔΙΑΣΤΗΜΙΚΟΣ ΣΤΑΘΜΟΣ ΕΚΠΕΜΠΕΙ SOS. Με ακούς; Είσαι εκεί; Εκπέμπω σήμα από τον τελευταίο διαστημικό σταθμό πάνω στη Γη. Όλα έχουν καταστραφεί. Δεν υπάρχει πια τίποτα εδώ. Με πιάνω για πρώτη φορά, μετά από χρόνια, να προσεύχομαι στον Θεό. Σε λίγο θα έρθουν και για 'μένα. Προσπαθώ να συγκρατηθώ, μα κυλούν τα δάκρυα μου. Μείνε κοντά μου. Φοβάμαι πως η γενιά μου απέτυχε να γεννήσει το οτιδήποτε, είναι στείρα, αναπαράγει και αναπαράγεται χωρίς να υπάρχει μήτρα. Και θα περάσει, όπως έλεγε το "Πεθαίνω σαν Χώρα", μια γενιά που δεν θα φέρει καμία νέα γενιά στον κόσμο. Δεν καταφέραμε να γεννήσουμε ομορφιά, να σταματήσουμε τον πόλεμο και τον πόνο, μόνο αυνανιζόμαστε με το πόσο όμορφοι δείχνουμε, συχνά σε οθόνες. Αυτή η γενιά μονάχα από θαύμα δακρύζει. Κλαίει μονάχα προς τα μέσα, καταπίνει τα δάκρυα για να μην διαψάσει, ούτε για νερό, ούτε για γνώση, εξέλιξη και αλλαγή. Όχι δεν είναι μπερδεμένη, είναι μαλακισμένη και γαμώτο δεν φταίει. Τι θα μείνει τελικά από αυτήν τη γενιά, το κυνήγι για τα λεφτά; Λεφτά! Λεφτά! Μας πεθάνατε με τα λεφτά, μας γαμήσατε! Τα φάγαμε όλα σε ψυχοφάρμακα. Ωραία εποχή κανείς να ζει και να δημιουργεί, ενώ τον τρομάζουν λιγότερο οι ναζί από το να λογοκριθεί στα social media. Είναι της μόδας να είστε εναλλακτικοί και εφόσον είναι της μόδας, λυπάμαι που στο λέω και το ακούς από εμένα, είστε οι νέοι δεξιοί, είστε πέρα για πέρα ψευτοπροοδευτικοί και βαθιά συντηρητικοί. Ονειρευόμουν κάποτε να γράψω ύμνους για αυτήν τη γενιά, αλλά εδώ που τα λέμε θα βυθίζονταν στα βαθιά, μέσα σε εκείνους για τις ομάδες και τα κομματικά. Θα 'θελα τόσο να σου πω πως θα τα καταφέρουμε, μα δεν μπορώ. Να με συγχωρείς, αλλά δεν μπορώ άλλο να τους συγχωρώ για την αφέλεια τους και την ηλιθιότητα τους. Από το να με αγαπήσουν γιατί το βούλωσα, προτιμώ να με μισήσουν. Βαθιά όμως. Αν το κάνουν, να το κάνουν σωστά. Αν και δεν έμαθαν ποτέ εκείνοι από αυτά. Ζουν ρηχά, ερωτεύονται ρηχά, κάνουν τέχνη ρηχά και εμείς είμαστε ελεύθεροι, ελεύθεροι παντοτινά. Και οι ελεύθεροι δεν κολυμπούν ποτέ σε λιμνάζοντα νερά, ποτέ. Και αν με σκοτώσουν για όσα είπα και έγραψα τελικά, δεν θα φύγω, δεν θα τους κάνω τη χάρη. Θα αντιληφθούν τον θάνατο μου εκατομμύρια χρόνια μετά, σαν αστέρι. Είσαι ακόμα εκεί; Κράτα μου το χέρι"
▪︎ Σε Σκότωσα
"Γελάς. Δεν βλέπεις που πατάς. Περπατάς.... Περπατάς... Περπατάς... Περπατάς... Και ξαφνικά πέφτεις σε κάτι μυτερό, παγώνεις, μουδιάζεις. Είναι ωραία στην αρχή, πρωτόγνωρα, αλλά μετά τρομάζεις, ανοίγες τα μάτια και με βλέπεις μπροστά. Πονάς. Πονάς πολύ στην κοιλιά. Σε κοιτάζω αδιάφορα, ψυχρά. Δεν σε λυπάμαι, ακούς; Σε σκότωσα! Σε σκότωσα, αγάπη μου, κοίταξε με καλά! Πιάνω το χέρι της ωραίας ξανθιάς και το φιλάω με πάθος μπροστά στα έκπληκτα σου μάτια! Προσπαθείς να πάρεις ανάσες, τα βλέφαρα σου παλεύουν να μείνουν ανοιχτά!"
1 note
·
View note