ხშირად ვსეირნობ მარტო, იქნებ შევხვედრილვართ კიდეც ქუჩაში და ძალიან ცივი მზერითაც აგვივლია ერთმანეთისათვის მზერა, ან დაგკვირვებივარ და ვერ მივმხვდარვარ რომ შენ ხარ და არ მოგსალმებივარ, ან იქნებ ეს შეხვედრაც ჩემი ფანტაზიის ნაყოფია და იმდენაც ჩაფიქრებული ვარ სეირნობისას, რომ მგონია ყველა მხედავს და მეც ყველას ვამჩნევ... არვიცი , მაგრამ ძალიან მომწონს მარტო სიარული, ათასი მიმიკის დაკვირვება, ქცევა ღიმილი , პიზიტივის დაჭერა, ხანდახან ხასიათიც მიიფუჭდება როცა სეირნობის ჰარმონიას რაიმე ცუდი სანახაობა მირღვევს ხოლმე, მაგრამ ადამიანთან სიახლოვე მის სიუცხოვესთან ერთად ყველაზე საინტერესო რამაა ჩემთვის და ეს სიამოვნებაა მარტო სეირნობა რაც მიღირს და კიდევ ბევრჯერ გავაგრძელებ, შუალედებში ნაცნობიც შემხვდება ღიმილით მოვიკითხავ მომიკითხავს ცოტახნით ამომიყვანს ფიქრების უფსკრულიდან და შემდგომ  კვლავ უკან ვბრუნდები ჩემდაუნებურად... მეტი დრო დაუთმეთ თქვენს თავთან ერთად  სეირნობას და ფიქრს, შველის ყველა სახის უხასიათობას <3

:3 :3 :3