‏‎🌞 تا روزی که ایران به دست ایرانیان اداره نشود اوضاع همین خواهد بود که می‌بینید مانند یورش و مردفریبی بیگانگان غزنوی و سلجوقیان و مغول، نه بانوان جایگاه درستی خواهند داشت نه مردان 🐉 🌙 همه داراییمان و ناموسمان میان بیگانگان پخش میشود و آنها لذت جهان را میبرند و به ریش همه ما میخندند 🐉 🔥 تو گوشمات کنیم و به فرزندانمان و فرزندانشان بیاموزیم و نسل به نسل بگوییم که بیگانه با دروغ و تزویر و مردمفریبی، فرمانروایی را از دستمان میربایند 🐉 ‌ 🐎 اگر نیاز میدانید که تاریخ‌مان بیشتر شناخته شود این پست را برای دوستانتان نیز بفرست 🐉 ‌ 🌞 پیج اینستاگرام و توییتر ایرانیکا 🦁👇 🔗@tarikhiranika 🌞 کانال تلگرام و فیسبوک ایرانیکا 🦁👇 🌲@IRANIKA ™️ #تخت_جمشید #پاسارگاد #هخامنشیان #هخامنشی #آریامهر #اشکانیان #ساسانیان #کوروش #کوروش_بزرگ #ساسانی‎‏ https://www.instagram.com/p/CjY-WmejnBw/?igshid=NGJjMDIxMWI=

‏‎🌞 هم شاهو همی موعبدی از او دور شد ف��ایزدی 🐉 🌙 چکامه فردوسی بزرگ که دیگر گواهیست که تئوری پادشاهی ایران باید روامداری و سکولار باشد ، 🐉 🔥 هر فرمانروایی و هر حکومتی که باشه باید هر دینو ایدئولوژی از حکومت جدا باشه به ویژه ادیان سامی مانند اسلام و مسیحیت و کومونیست 🐉 🌞 پیج اینستاگرامِ و توییتر تاریخے ایرانیکا 🦁👇 ₣ØŁŁØＷ🔗@tarikhiranika 🌞 کانال تلگرامِ تاریخے ایرانیکا 🦁👇 👉 🌲@IRANIKA ™️🔥‎‏ https://www.instagram.com/p/Cf5bbWejd6q/?igshid=NGJjMDIxMWI=

‏‎🌞 چکامه سرشناس و شهرِه ، رادمان پورماهک صفاری (یعقوب لیث صفاریان) بنیانگذار زنجیره صفاریان و رهبر گروه عیاران که پیش از یورش به بگداد(بغداد) به نزد خلیفه عباسی فرستاد. 🐉 🌙 ماناک و معنی چکامه: 🐉 🔥《من زادهٔ بزرگان، از دودمان جم و وارث تاج و تخت عجمم(هخم). من زنده‌کنندهٔ آن عزتم که از دست رفته و روزگار کهن آثار آن را از میان برده‌ است. 🐉 🐎 من آشکارا کینه‌خواه آنها هستم و خواهان انتقامم. اگر هر کس از حق آنان بگذرد من نخواهم گذشت. 🐉 🌲 درفش کاویان همراه من‌است، که با آن بر همهٔ ملل امید سروری دارم. 🐉 🌞 به بنی‌هاشم بگو پیش از آنکه پشیمان شوید به خلع خود گام بردارید. 🐉 🌙 زور و نیزه و شمشیر ما بود که شما را به دولت رسانید. 🐉 🔥 پدران ما شما را صاحب دولت و پادشاهی کردند. شما پاس خدمت آنها را نگاه نداشتید و سپاس فراوانی و نعمت به جای نیاوردید. 🐉 🐎 از این پس به حجاز سرزمین اصلی خود برگردید و به خوردن سوسمار و چراندن گوسپند بپردازید. به زودی به زور تیغ و نوک خامه بر تخت پادشاهان خواهم.》🐉 🌲 بن‌مایه: نهضت شعوبیه ،حسینعلی ممتحن،چاپ ۱۳۷۰، رویه۲۴۶ و۲۴۷ 🐉 🌞 پیج اینستاگرامِ و توییتر تاریخے ایرانیکا 🦁👇 ₣ØŁŁØＷ🔗@tarikhiranika 🌞 کانال تلگرامِ تاریخے ایرانیکا 🦁👇 👉 🌲@IRANIKA ™️🔥‎‏ https://www.instagram.com/p/Cf5ZhR-jybs/?igshid=NGJjMDIxMWI=

‍ 🌞 نیایشگاه دلفی 🐉 🌙 نیایشگاه دِلفی (delphi)(به یونانی: Δαφνί) در ۱۱ کیلومتری شمال باختری کانون شهر آتن قرار دارد. در نزدیکی این نیایشگاه یک جنگل با همین نام بود که ۵ تا ۲۰ کیلومتر مربع پهناوری دارد. این نیایشگاه در سده ۶ بنیانگذاری شد. کلیسای اصلی یک بنای تاریخی زیبا از هنر بیزانس است که در سده ۱۱ ساخته شده‌است. نیایشگاه دلفی در سال ۱۹۹۰ در میراث جهانی یونسکو به نگارش رسید و در سال ۱۹۹۹ به دلیل زلزله به شدت به آن آسیب زده شد. 🐉 🔥 تاریخچه 🐉 🐎 هر نیایشگاه یونانی سازه سپند یا مقدسی بود که به یک ایزد ویژه ، ویژاندن و اختصاص داشت و نیایشگران بر این باور بودند که او مرتب به آن سازه سر می‌زند. حتی کوچک‌ترین شهرها چندین نیایشگاه داشتند و هر ایزدی نیایشگاهی داشت که در سرتاسر یونان پراکنده بودند. سرانجام نیایشگاه‌های دینی ویژه‌ای در یونان پدیدار شدند که همه پولیس‌های گوناگون آن‌ها را دارایی مشترکشان به شمار می‌آوردند. ارزشمندترین و شهره‌ترین آن‌ها در دلفی بود. نیایشگاه دلفی به ایزد بلندمرتبه خورشید، آپولون وابستگی داشت. مردم از سرتاسر یونان برای نگرش‌خواهی از پوتیا، کاهنهٔ پیشگوی نیایشگاه، به آنجا رهسپاری می‌کردند. بیشتر مردم باور داشتند آپولون و دیگر ایزدان با میانجیگری او یکراست با آدمها سخن می‌گویند. هیچ کس نمی‌دانست که پوتیاها چگونه برگزیده می‌شوند، اما آن‌ها همواره زنان دهقانی بودند که هیچ توانایی و قابلیت ویژه‌ای نداشتند. کسانی که رایزنی و مشورت می‌خواستند هزینه زندگی پوتیاها را می‌پرداختند. چند نیایشگاه دیگر یونانی نیز پوتیا داشتند، اما هیچ‌کدام به اندازهٔ پوتیاهای دلفی سپند شمرده نمی‌شدند. 🐉 🌲 سرانجام، همین که زنده شدن دوباره تجارت آغاز شد و پولیس‌ها ثروتمند شدند، نیایشگاه دلفی به انبار بزرگی از دارایی تبدیل شد. بسیاری از نیایشگران، افزون بر پرداخت ورودیه، هدایای گرانمایه، از گزاره فلزان گرانبهایی چون زر برای آپولون می‌آوردند. همچنین، از آنجا که نیایشگاه جایگاه سپندی بود که کسی دلیری و گستاخی دزدی از آن نداشت، مردم بیشتر چیزگان گرانبهای خود را به سپردگانی و امانت در آنجا می‌گذاشتند 🐉 🌞 پیج اینستاگرامِ و توییتر تاریخے ایرانیکا 🦁👇 ₣ØŁŁØＷ🔗@tarikhiranika 🌞 کانال تلگرامِ تاریخے ایرانیکا 🦁👇 👉 🌲@IRANIKA ™️🔥 https://www.instagram.com/p/CfpBlGGMJaL/?igshid=NGJjMDIxMWI=

‏‎‍ 🌞 بخش نهم 🌙 حکایتِ همچنان باقی 🐉 🔥 همان‌گونه که در بالا گفته شد، کسی هنوز به‌گونه برا و برندگی نمی‌داند مردمان دریایی چه کسانی و اهل کجا بودند، تنها شمار زیادی پژوهشگر و پژوهشگرنما داریم که بر سر درستی و نادرستی فرضیه‌های خود در این مورد گفتمان و گفتاورد و ستیزه می‌کنند. سنگنبشته‌های مصری‌ای که در این نوشتار به آنها دستاویز شده کمابیش تنها گواه نوشتاری‌ای هستند که، افزون بر بر اشاره‌های جسته گریخته و نه چندان روشنگر در نامه‌های هیتّی‌ها و آشوری‌ها، دربارۀ مردمان دریایی در دست داریم. آشنا بودن مصریان با این مردمان نیز از این دیدگاه، بیگمانی و یقینی به شمار می‌آیند که مصریان هیچ‌گاه آنان را بیگانه به‌شمار نمی‌آوردند و شاید حتا دوستی و یا همبستگی هم میان این دو گروه وجود داشته، به‌ویژه در زمان رامسس بزرگ که توده زیادی از مردمان دریایی را میان لشکریان خود داشت و در همین راستا می‌توان نوایی و لحنی گویای شگفتی و ناگه‌گیری و غافلگیری از یورشگری آنان را از سنگنبشتۀ او برداشت کرد. به‌ نوشتۀ مارک فان دِ میه‌روپ تاریخ‌دان 🐉 🐎 مِرِنپتاح و رامسس سوم هردو [این یورش ها را] ناگهانی و ناپذیر و نشدنی و غیرقابل پیش‌بینی معرفی و شناسایی می‌کنند و از بودن توده مردمی بزرگ در آنها خبر می‌دهند. سنگنبشتۀ رامسس سوم حتا با تصویر ارابه‌هایی پر از زن و بچه و ابزارگان زندگی نیز همراه است، چنان‌که گویی سخن از یک مهاجرت گروهی و همگانی است. گزارش او از پدیدار شدن ناگهانی مردمان دریایی در شمال و خاور مدیترانه رنگ و بوی پیشبینی‌نشده و ناگهانی بودن، بی‌سرآغازی، و ویرانگری شدید دارد. اما سی سال پیش از زمان او، مِرِنپتاح نیز گزارش همسانی داده است. افزون بر وجود نام دودمان‌هایی که مردمان دریایی را تشکیل می‌دادند در کهن‌نوشت‌های مصری تازگی ندارد. بسیاری از این نام‌ها ده‌ها سال زودتر از این زمان در این مدارک آشکار می شوند. (۲۵۲-۲۵۱) 🐉 🌲 به مردمان دریایی در ادبیات مصری هم اشاره رفته است - «حکایت وِنامون» برجسته‌ترین نمونه در این پیوند به شمار میرود – که آنها را چهره‌هایی آشنا در چشم‌انداز فرهنگی مدیترانه شناسایی می‌کند. این که چرا این مردمان بارها به مصر یورش برده‌اند – اگر در راستینگی و در حقیقت آنها یورش را آغاز کرده باشند - معمایی است که هنوز تاریخ‌دانان و پژوهشگران پاسخی برایش ندارند. تاریخ‌دانانی مانند مارک فان دِ میه‌روپ باور دارند هویت مردمان دریایی حکایتی است که برای همیشه در پردۀ ابهام باقی خواهد ماند و دلیلی ندارد بیش از این برای پرده برداشتن از معمای آنان تلاش کنیم. پایان‎‏ https://www.instagram.com/p/CfRejx4MUe5/?igshid=NGJjMDIxMWI=

‏‎🌞 بخش هفتم 🐉 🌙 رامسس سوم از درگیری‌ پیشینیان خود با این مردمان خبر داشت و می‌دانست خطر یورش آنان شوخی بردار نیست. بنابراین آهنگ و تصمیم گرفت به‌جای شکیبایی کردن و کمین کشیدن به‌گونه سرراست و مستقیم با همه‌نیرو برای عملیاتی کوبنده وارد میدان شود. او به این نِگرش نیروهای یورشگر خود را در سراسر خط ساحلی مدیترانه و کرانه‌های رود نیل جایگیر کرد و به‌ویژه کمانداران سپاه را در بهترین موضع‌های شدنی و روا گذاشت، به گونه‌ای که دور از چشم دشمن باشند و همینکه فرمان یورش را شنیدند تیرهای خود را مانند باران بر سر کشتی‌های دشمن بریزند. هنگامی خدمۀ کشتی و سربازان به ضرب تیر از پا درآمدند یا به آب افتادند، نوبت تیرهای آتشین بود که کشتی‌ها را به آتش بکشند. 🐉 🔥 با این عملیات، تاخت و تاز و یورشگری دریایی شکست خورد و رامسس سوم توانست به‌سراغ بازمانده نیروهای یورشگر که از راه خشکی یورش می‌بردند، برود. او با انجام راهکاری همسان مردمان دریایی را در خشکی نیز شکست داد و آنها سرانجام در سال ۱۱۷۸ پیش از میلاد در سخا برای همیشه سرکوب شدند. کهن‌نوشت‌های مصری بار دیگر از پیروزی شکوهمندی حکایت می‌کنند که در هنگامِ آن شمار زیادی از مردمان دریایی کشته شدند و بسیاری نیز به اسیری درآمدند و به ناگزیری جذب نیروهای زمینی و دریایی مصر شده یا به‌عنوان برده فروخته شدند. 🐉 🐎 رامسس سوم شاید مصر را برای همیشه از خطر برافتادن، نجات داد، اما این جنگ برای او چنان پرهزینه از کار درآمد که «خزانۀ پادشاهی» را تهی کرد و بارگاه‌سازان سِت مؤات (دیرالمدینۀ کنونی) را بی‌دستمزد گذاشت. در فرجام، نخستین اعتصاب کارگریِ نگارش‌شده در تاریخ صورت گرفت که در آن کارگران دست از کار کشیدند و تا زمانی که دستمزد کامل خود را دریافت نکردند حاضر نشدند به سر کار برگردند. 🐉 🌲 مردمان دریایی پس از شکست از رامسس سوم از صفحۀ تاریخ ناپدید شدند، هرچند به شایدمندی زیاد شماری از آنان از میدان نبرد جان به‌در بردند که کم‌کم با فرهنگ مصری هم‌آمیخته شدند. به‌هرروی همان‌گونه که درمورد خاستگاه آنان نمارشی یا اشاره‌ای در دست نیست گواه‌هایی از وجودشان نیز پیدا نمی‌شود که وابسته به پس از ۱۱۷۸ پیش از میلاد باشد.اما تردیدی نیست که آنان به‌مدت نزدیک یکصد سال هراس‌انگیزترین و ترسناکترین یورشگران دریایی حوزۀ مدیترانه بودند و نیرو و امنیت مصر را بارها به خطر انداختند. 🐉 🌞 پیج اینستاگرامِ و توییتر تاریخے ایرانیکا 🦁👇 ₣ØŁŁØＷ🔗@tarikhiranika 🌞 کانال تلگرامِ تاریخے ایرانیکا 🦁👇 👉 🌲@IRANIKA ™️🔥‎‏ https://www.instagram.com/p/CfRdpkQsBtr/?igshid=NGJjMDIxMWI=

‏‎🌞 بخش ششم 🐉 🌙 رامسس سوم و نبرد سَخا 🐉 🔥 در دوران فرمانروایی رامسس سوم، مردمان دریایی باز به مصر یورش بردند. نخست کانون تجاری مصر در کادِش یا قادسیه را از میان بردند و سپس همه کشور را نشانه یورش قرار دادند. نخستین کنشان یا عملیات آنها (مانند زمان رامسس دوم) دربرگیرنده غارت باشتاب شهرهای بزرگ و کوچک ساحلی بود، اما چیزی نگذشت که به دلتای نیل سرازیر شدند. رامسس سوم در ۱۱۸۰ پیش از میلاد شکست سختی به آنها درون آورد، ولی آنها بار دیگر با نیروهای تازه نفس به میدان برگشتند. رامسس سوم در سنگنبشتۀ پیروزی خود، این یورش را چنین فرانمون می‌دهد: 🐎 کشورهای بیگانه در آبخوست‌های خود دست به توطئه‌چینی زدند. به‌ناگاه سرزمین‌ها ویران و مردمان زار و پریشان پراکنده شدند. هیچ سرزمینی را یارای ایستادگی در برابر لشکر آنان نبود، از هاتّی(هیتی باستان در آناتولی که آریایی تبار بودند و هشتاد درصد ترکیه امروز را در بر میگرفتند)، کوده، کارکمیش، ارزاوا، و اَلاشیه (عمارنه) به این سو – همه یک به یک برافتادند. [آنان] در آمورو (سرزمین آموریت‌ها) اردو زدند. مردمان آن دیار را نابود کردند و سرزمین‌شان از صفحۀ روزگار ناپدید شد. آنان همچنان پیش می‌تاختند و به سوی مصر می‌آمدند، اما در همان هنگام شعله‌های آتش برای پیشواز از ایشان آماده می‌شد. همبستگی آنان از پِلسِت‌ها، تجیِکِرها، شِکِلِش‌ها، دِنِن‌ها، و وِشِش‌ها، سرزمین‌های هم‌پیمان، تشکیل شده بود. آنان به هر چهارگوشۀ گیتی دست‌درازی کردند، دل‌هاشان استوار بود و بی‌پروا با خود می‌گفتند: «پیروزی در همه روی از آنِ ماست!» 🐉 🌲 سرزمین‌هایی که بر پایه این سنگنبشته همبستگی و اتحادیۀ مردمان دریایی را تشکیل داده بودند شاید بخش‌هایی از فلسطین (پِلِسِت) یا سوریه (تجیکِر) بوده باشند اما این شایدمندی قطعی نیست. البته تردیدی وجود ندارد که مردمان بالا – افزون بر چند دودمان دیگر – همان‌هایی بودند که در زمان مِرِنپتاح در کنار حبشی‌ها به مصر یورش بردند. این بار هم، مانند همان بار، مردمان دریایی با حبشی‌ها پیمان همبستگی بسته بودند و همان‌گونه که رامسس سوم اشاره کرده، از پیروزی خود اطمینان و دل‌استواری داشتند. آنها چندی پیش از آن دولت هیتّی را (که در نوشته‌های مصری هاتّی نامیده شده) در نزدیک ۱۲۰۰ پیش از میلاد برانداخته بودند، بنابراین هنگامی رامسس سوم می‌نویسد: «آنها به سوی مصر پیشروی می‌کردند» به شایدمندی زیاد نگرش و منظورش پیشروی دائمی بدون مانع و ایستادگی است. 🐉 🌞 پیج اینستاگرامِ و توییتر ایرانیکا 🦁👇 ₣ØŁŁØＷ🔗@tarikhiranika 🌞 کانال تلگرامِ @IRANIKA‎‏ https://www.instagram.com/p/CfRdSTGsd1D/?igshid=NGJjMDIxMWI=

‏‎🌞 بخش پنجم 🐉 🌙 «نُه کمان» نام مرسومی بود که مردمان مصر درباره دشمنان خود به کار می‌بردند و تِهینو نام سرزمین لیبی یا حبشه در آن زمان. 🐉 🔥 سنگنبشتۀ بالا به این فردید و به این نِگرش نگاشته شده که همگان بدانند مِرِنپتاح همۀ ملت‌های دشمنی را که بر ضد مصر شورش و خروش کرده بودند شکست داده و سر جای خود نشانده و صلح و آرامش را برپا کرده است. 🐉 🐎 «سنگ یادبود مِرِنپتاح» نخستین اشارۀ نگاشته و نوشته شده به اسرائیل را در خود دارد، اما دلچسب این که این نام را نه درباره یک سرزمین یا بخش یا کرانه بلکه درباره یک دودمان یا قوم به کار می‌برد. پژوهشگران هنوز ماناک و معنای دقیق این اشاره را درنیافته‌اند. 🐉 🌲 اشاره به اسرائیل هم، مانند نمونه مردمان دریایی، هنوز برای تاریخ‌دانان جای گفتمان دارد. 🐉 🌞 مِرِنپتاح خودش نه به اسرائیل ارزش ویژه‌ای می‌داد و نه به هیچ‌یک از سرزمین‌های دیگری که در سنگنبشته‌اش داوش و ادعای فتح آنها را داشت؛ همین که مردمان دریایی را سر جای خود نشانده و امنیت آتی مصر را تضمین و پایندانی کرده بود، برایش بسنده می‌کرد. 🐉 🌙 مِرِنپتاح هم مانند پیشینیان خود در این خیال خام به سر می‌برد که مردمان دریایی دیگر هرگز برنخواهند گشت. 🌞 پیج اینستاگرامِ و توییتر تاریخے ایرانیکا 🦁👇 ₣ØŁŁØＷ🔗@tarikhiranika 🌞 کانال تلگرامِ تاریخے ایرانیکا 🦁👇 👉 🌲@IRANIKA ™️🔥‎‏ https://www.instagram.com/p/CfRbHQ0sbnw/?igshid=NGJjMDIxMWI=

‏‎🌞 بخش چهارم 🐉 🌙 در این برهه از تاریخ مردمان دریایی، به‌نگر می‌رسد که آنها به‌دنبال ایجاد باشندگی و سکونتگاه‌های همیشگی برای خود در مصر بوده‌اند، چون نیروهای یورشگر اندازه زیادی کالاهای خانگی و ابزارهای ساختمان‌سازی با خود داشتند. مِرِنپتاح، پس از نیایش، روزه‌داری، و نظرخواهی از ایزدان برای طرح تدبیرهای جنگی، برای رویارویی با مردمان دریایی نیروهای ارتشی مصر را، که آمیخته‌ای از پیاده‌نظام، سواره‌نظام، و کمانداران بود، به پِریره (Perire)، شاید شهری در نزدیکی دلتای نیل، راهنمایی و رهنمود کرد و در نبردی به همین نام شش‌هزار تن از نیروهای دشمن را کشت و شماری از هموندان و اعضای خاندان پادشاهی حبشه را نیز به اسیری درآورد. مِرِنپتاح نیز داوش یا ادعا کرده که پیروزی او برا و قاطع بوده و مرزهای مصر بار دیگر به ایمنی کامل برگشته‌اند. او در بزرگداشت این دستاورد خود، دستور داد فرانمون کامل این داستان را در سنگ‌نبشته‌ای در کارناک و نیز بر یادبود سنگی سرشناس او که در بارگاهش در شهر تِبِس گذاشته شده است، بتراشند. در بخشی از بخش پایانی سنگنبشتۀ «سنگ یادبود مِرِنپتاح» آمده است: 🐉 🔥 شاهزادگان رخ بر خاک گذاشته «امان» می‌خواهند؛ حتا یک تن از «نُه کمان» جرئت ندارد سر بلند کند؛ تِهینو (Tehenu) غارت شده اما هاتّی در صلح و صفا است، کنعان در چنگال همه گونه بلا گرفتار آمده، اَشکِلون به تاراج رفته و جِزِر به تسخیر درآمده، یِنوعام چنان از صفحۀ روزگار ناپدید شده که گویی هرگز وجود نداشته است، اسرائیل بی بار و بر تباه شده، « خور » به‌صورت بیوۀ مصر درآمده. کشور همه در امن و امان است. هر که از این خطه گذشته به زیر درفش پادشاه مصر بالادست و پایین‌دست کشیده شده است. 🐉 🐎 فرتور این پست رامسس دوم در نبرد قادسیه (کادِش یا قادسیه (در سوریۀ کنونی) 🐉 🌲 شاید بخش کادش در سوریه امروزی مردم ایرانی تبار کادوسی در آنجا زندگی میکردند که با تو��ه به پراکندگی کادوسیان این شایدمندی بسیار زیاد است، 🐉 🌞 با توجه به چهره سوریه‌ای ها با موهای بور و گاهی چشم روشن نمایانگر آن است که دودمانهای نخستین و دست بالای سوریه امروز دودمانهای آریایی تبار میزیستند پسینترها فنیقیها یا فینیکسها در باختر آنها افزوده شده‌اند یعنی کناره‌های مدیترانه در لبنان امروزی، 🐉 🌙 البته در سوریه نیز نسک‌هایی از اسطورگان ایرانی و اوستایی بسیاری در سوریه یافت شده است 🐉 🌞 پیج اینستاگرامِ و توییتر تاریخے ایرانیکا 🦁👇 ₣ØŁŁØＷ🔗@tarikhiranika 🌞 کانال تلگرامِ تاریخے ایرانیکا 🦁👇 👉 🌲@IRANIKA ™️🔥‎‏ https://www.instagram.com/p/CfRazewsq8K/?igshid=NGJjMDIxMWI=

‏‎🌞 بخش سوم 🐉 🌙 رامسس این را هم تعریف می‌کند که در دومین سال فرمانروایی خود کامیاب شده این مردمان را در نبردی دریایی در آب‌های ساحلی مصر شکست دهد. او شکیبایی کرده تا مردمان دریایی کشتی‌های جنگی و تدارکاتی و باری خود را تا نزدیکی ریزشگاه رود نیل پیش برانند و در آنجا با ناوگان مصری کوچکی در آرایش دفاعی پسندیده، موضع گرفته. سپس خود در یکی از کناره‌ها چشم‌براه مانده تا مردمان دریایی با نیرویی که او آن را ناچیز وصف می‌کند یورش را آغاز کنند، آن‌گاه با همه نیرو به آنان یورش برده و همه کشتی‌هاشان را غرق کرده است. اینجور که پیداست در این نبرد تنها دودمان شِردان شرکت داشته‌اند یا، دست کم، آنها تنها دودمانی هستند که نام‌شان در این داستان به‌میان می‌آید، چون پس از نبرد شمار زیادی از آنها ناگزیر جذب ارتش رامسس می‌شوند و چند تن نیز به ردۀ نگهبانان ویژه او ارتقا پیدا می‌کنند. رامسس همیشه در سنگنبشته‌های خود لحنی بسیار استوار و مطمئن دارد و در این مورد نیز چنین القا می‌کند که خطر یورش مردمان دریایی را برای همیشه از میان برده بوده است، اما سنگنبشته‌های جانشینان او چیز دیگری میگویند 🐉 🔥 سنگنبشتۀ مِرِنپتاح 🐉 🐎 مِرِنپتاح (Merenptah) به دونگ خود گرفتار یورش مردمان دریایی شد، که این بار با مردمان لیبی (حبشه) پیمان همبستگی بسته بودند تا به دلتای نیل یورش ببرند. مِرِنپتاح می‌نویسد که در سال پنجم فرمانروایی او (۱۲۰۹ پیش از میلاد)، میرِیه (Mereye)، رهبر حبشی‌ها، با مردمان دریایی همبسته شده تا به مصر یورش ببرند. او می‌گوید که دوستان همبسته تازۀ لیبی «اهل دریاهای شمالی» هستند و نام سرزمین‌هاشان اِک‌وِش، تیرِش، لوقّا، شِردِن، و شِکِلِش است. پژوهشگران تا امروز کوشیده‌اند هویت و جایگاه دقیق این سرزمین‌ها را آشکار کنند، اما هنوز راه به جایی نبرده‌اند. شمار سرزمین‌هایی که به‌نام خاستگاه و جایگاه و مهد مردمان دریایی شناسش و معرفی شده به‌اندازۀ شمار پژوهشگرانی است که نظریه‌های پشتیبان این فرضیه‌ها را رد می‌کنند. راستش هرچه بوده، مِرِنپتاح مردمان دریایی را دشمنانی ترس‌انگیز و هراس‌انگیز وصف کرده و در سنگنبشتۀ خود بر دیوارهای نیایشگاه کارناک و نیز روی سنگ یادبودی در پرستشگاه بارگاه خود با غرور و افتخار از شکست دادن آنها داد سخن می‌دهد. 🐉 🌞 پیج اینستاگرامِ و توییتر تاریخے ایرانیکا 🦁👇 ₣ØŁŁØＷ🔗@tarikhiranika 🌞 کانال تلگرامِ تاریخے ایرانیکا 🦁👇 👉 🌲@IRANIKA ™️🔥‎‏ https://www.instagram.com/p/CfRaWV3siBF/?igshid=NGJjMDIxMWI=

‏‎‍🌞 بخش دوم 🐉 🌙 مردمان دریایی و رامسس دوم 🐉 🔥 فرانمون و بازگویی نبردهای پیروزمندانۀ مصریان با مردمان دریایی در سنگنبشته‌های سه تن از ارزشمندترین فرعون‌های مصر برای ما باقی مانده است: رامسس دوم (یا «بزرگ»، فرمانروایی ۱۲۷۹ تا ۱۲۱۳ پیش از میلاد)، پسر و جاشین او مِرِنپتاح (فرمانروایی ۱۲۱۳ تا ۱۲۰۳ پیش از میلاد)، و رامسس سوم (فرمانروایی ۱۱۸۶ تا ۱۱۵۵ پیش از میلاد). هر سه فرعون داوش و ادعا کرده‌اند در نبرد با دشمن به پیروزی‌های بزرگی دست یافته‌اند و فرانمون پر آب و تاب این پیروزی‌ها امروزه مفصل‌ترین گواه‌ها و شواهد وجود مردمان دریایی به‌شمار می‌رود 🐉 🐎 رامسس بزرگ یکی از برجسته‌ترین فرمانروایان تاریخ مصر باستان بود و دستاوردهای فراوانی داشت که از گزارۀ آنها می‌توان به نگهداشت کامل از مرزهای مصر در برابر یورش‌های دودمان‌های کوچ‌نشین و تأمین امنیت راه‌های ارتباطی و جاده‌های تجاری برای نیرومندسازی زیرساخت‌های اقتصاد کشور اشاره کرد. در آغازینه دوران فرمانروایی او، مردمان هیتی(هاتی) شهر کادِش یا قادسیه (در سوریۀ کنونی) را به تصرف خود درآوردند و رامسس در سال ۱۲۷۴ پیش از میلاد با لشگری بزرگ به آنان یورش برد. بیرون راندن هیتی‌ها در این لشکرکشی پیروزی بزرگی برای او به شمار می‌آمد، به‌همین‌چرایی به دستور او فرانمون کامل این پیروزی نوشته شد تا به گوش همۀ مردم برسد 🐉 🌲 در گزارش رامسس بزرگ از مردمان دریایی به نام هم‌پیمانان هیتی‌ها یاد شده، اما شماری از همین مردمان نیز به‌نام سرباز مزدور در فهرست نیروهای ارتشی او آمده‌اند. 🐉 🌞 پیروزی بی قید و شرطی که رامسس داوش و ادعای آن را دارد در گزارش‌هایی که از مردمان هیتی به‌جا مانده تمام و کمال به خودشان نسبت داده شده، اما سنگنبشتۀ رامسس از بسیاری جنبه‌های دیگر که شایدمند است که در یاد و ذهن او نبوده نیز دارای ارزش است، یکی از این جنبه‌ها آگاهی‌های کمیابی است که این سنگنبشته دربارۀ مردمان دریایی به‌دست می‌دهد. در گزارش رامسس از مردمان دریایی به‌نام هم‌پیمانان هیتی‌ها یاد شده، اما شماری از همین مردمان نیز به‌نام سرباز مزدور در فهرست نیروهای ارتشی او آمده‌اند. البته در این نوشته‌ها هیچ اشاره‌ای به اصل و ریشه یا هویت مردمان دریایی نشده که پژوهشگران به‌همین‌چرایی احتمال می‌دهند مخاطبان این نوشته خودشان در این مورد آگاهی کافی داشته‌اند؛ مردمان دریایی برای آنها نیازی به شناسش و معرفی نداشتند. 🐉 🌞 پیج اینستاگرامِ و توییتر تاریخے ایرانیکا 🦁👇 ₣ØŁŁØＷ🔗@tarikhiranika 🌞 کانال تلگرامِ تاریخے ایرانیکا 🦁👇 👉 🌲@IRANIKA ™️🔥‎‏ https://www.instagram.com/p/CfMwhcKMpyY/?igshid=NGJjMDIxMWI=

‏‎‍ 🌞 مردمان دریایی !! 🐉 🌙 بخش یکم 🐉 🔥 فروپاشی واپسینهای عصر برنز c ۱۲۰۰ _ ۱۱۵۰ پیش از میلاد 🐉 🐎 Simeon Netchev (CC BY-NC-SA) 🐉 🌲 مردمان دریایی همبستگی‌ای از دودمان‌های دریانورد و جنگجو بودند که در فاصلۀ سال‌های ۱۲۷۶ تا ۱۱۷۸ پیش از میلاد به شهرهای ساحلی کوچک و بزرگ کرانۀ مدیترانه یورش می‌بردند، به‌ویژه به سرزمین مصر که بیش از هر جای دیگر آماج یورش‌های آنان بود. مردمان دریایی را یکی از چرایی‌ها و عامل‌های ارزشمند «فروپاشی روزگار مفرغ» (نزدیک ۱۲۵۰ تا نزدیک ۱۱۰ پیش از میلاد) می‌دانند و پژوهشگران تا همین چندی پیش باور داشتند مسبب اصلی به پایان رسیدن ناگهانی روزگار مفرغ تنها مردمان دریایی بوده‌اند و بس. 🌲 🌞 هویت دودمانی یا تیره‌ای یا ملی مردمان دریایی هنوز در پردۀ ابهام باقی مانده، چون گزارش‌هایی که از کنشکردها و کارهای آنان در دست است بیشتر در بنمایه‌های مصری به نگارش رسیده که چیزی جز فرانمون و شرح نبردهای گوناگون با این مردمان را نشان نمی‌دهند، از گزاره نوشتار سنگ‌نبشتی در تانیس که در بخشی از آن می‌خوانیم: «آنها با کشتی‌های جنگی خود از راه دریا آمدند و کسی را یارای ایستادگی در برابرشان نبود.» شیوۀ اشارۀ بنمایه‌های مصری به این گونه یورش‌های رازآمیز بیشتر از این فراتر نمی‌رفت. 🐉 🌙 البته مصری‌ها فهرستی از نام دودمانهایی که مردمان دریایی را تشکیل می‌دادند نیز به‌جا گذاشته‌اند: شِردِن‌ها (Sherden)، شِک‌لِش‌ها (Sheklesh)، لوقّاها (Lukka)، تورشاها (Tursha)، و اَکاوَشاها (Akawasha). این مردمان افزون بر مصر به بخشهای گوناگون فرمانروایی هیتّی، لِوانت، و دیگر بخشهای کرانۀ مدیترانه نیز یورش می‌کردند. نظریه‌های (مورد گفتمان) در پیوند با اصلیت آنان، آنها را اِتروسکی/تروایی یا ایتالیایی، فلسطینی، موکنایی، و حتا مینوسی معرفی کرده‌اند، اما تاکنون هیچ مدرک نوشتاری تزده‌دار و مستندی پیدا نشده که پرتوی تازه بر پرسمان هویت آنان بیندازد و نکتۀ ویژه‌ای را در رد یا پذیرش یکی از این نظریه‌ها روشن کند. 🐉 🔥 نام «مردمان دریایی» در هیچ یک از بنمایه‌های باستانی نیامده است – این یک واژاک و زبانزد امروزی است که نخستین بار مصرشناس فرانسوی، گاستُن ماسپِرو، در سال ۱۸۸۱ میلادی آن را به کار برد. دلیل ماسپِرو برای بکارگیری از این عنوان این بود که بنا بر داوش و ادعای نوشته‌های باستانی این دودمان‌ها «از دریا» یا «از جزیره‌ها(آبخوست‌ها)» می‌آمدند، اما در هیچ‌یک از این نوشته‌ها به دریا یا جزیرۀ ویژه‌ای اشاره نشده و به همین خاطر خاستگاه اصلی مردمان دریایی همچنان ناشناخته مانده است. 🐉 🐎 ‎‏ https://www.instagram.com/p/CfMs_Ycsx5f/?igshid=NGJjMDIxMWI=

‏‎🌞 آیه کتاب دانیال: «تا موافق(همسو) شریعت مادیان و پارسیانی که منسوخ نمی‌شود 🐉 🌙 این آیه نشان میدهد دین و دادیکها یا قانونهای دینی ماد و پارس آن اندازه همسان هم بوده که نمیتوان آن دو را از هم جدا دید 🐉 🌞 پیج اینستاگرامِ تاریخے ایرانیکا 🦁👇 ₣ØŁŁØＷ🔗@tarikhiranika 🌞 کانال تلگرامِ تاریخے ایرانیکا 🦁👇 👉 🌲@IRANIKA ™️🔥‎‏ https://www.instagram.com/p/Ce8xkAlM3D5/?igshid=NGJjMDIxMWI=

‏‎‍ 🌞 کتابخانه پر از نسخه‌های خطی بی‌بدیلی بود که به زبان‌های سنکسریت، مانوی، ختنی، چینی و سغدی کتابت شده بود. پلیو، کاشف کتابخانه خاکسپاری‌شده پس از آنکه همه نسخه‌های موجود این کتابخانه را بیرون کشید، آنها را در جعبه‌هایی تعبیه و سوار بر قاطر و شتر به کشتی‌های فرانسوی رساند تا از راه دریا به پاریس جابجا شوند. 🐉   🌙 نسخ خطی نفیس، اسناد اقتصادی و اداری و نوشتار دینی گرانبهای کتابخانه خاکسپاری‌شده این‌بار سر از کتابخانه ملی پاریس درآوردند. پلیو با همکاری پژوهشگران سرشناسی چون مولر و نولدکه پژوهش بر روی آنها را آغاز کرد. سه نوشتار مانوی، نامه‌های شخصی، مجموعه نوشتاری به زبان سغدی و نوشتار چینی اسنادی بود که پلیو با خود به پاریس برد. 🐉 🔥 اما آنچه به پژوهشگران ایرانی کمک کرد نوشتار سغدی بود. یکی از باارزش‌ترین و ارزشمندترین آنها نوشتاری است با عنوان «داستان رستم به روایت سغدی». نوع قلم و کاغذ این اثر نشان‌دهنده آن است که نسخه به واپسینهای سده هفتم و آغاز سده هشتم میلادی برمی‌گردد. 🐉 🐎 پلیو که خود را کارشناس زبان و ادبیات پارسی نمی‌دانست، این نسخه را در اختیار نولدکه گذاشت. نسخه نظریه نولدکه را مبنی بر آنکه فردوسی روایت‌های مکتوبی از حماسه ملی ایران داشته که آن را به رشته نظم و ویرایش کشیده است، تایید می‌کرد. 🐉 🌲 «سوترای علت و معلول کردار» دیگر نوشتار سغدی کشف شده از کتابخانه غار هزار بودا بود. رساله آموزشی که ترجمه عین به عین آن به زبان چینی در پشت نسخه کتابت شده بود. پنج سال درازا کشید تا مولر توانست راز خط و زبان این نسخه را کشف کند و دریابد که این نسخه نفیس به الفبای سگدی(سغدی) و زبان سگدی نوشته شده است، سگدی زبانی آریایی و از خانواده زبانهای پارسیک است که کانون پر جمعیت آنها در تاجیکستان امروز میباشد. 🐉 🌞 پیج ای��ستاگرامِ تاریخے ایرانیکا 🦁👇 ₣ØŁŁØＷ🔗@tarikhiranika 🌞 کانال تلگرامِ تاریخے ایرانیکا 🦁👇 👉 🌲@IRANIKA ™️🔥‎‏ https://www.instagram.com/p/Ce3GkpUs5ip/?igshid=NGJjMDIxMWI=

‏‎بخش دوم ‍ 🌞 کتابخانه پر از نسخه‌های خطی بی‌بدیلی بود که به زبان‌های سنکسریت، مانوی، ختنی، چینی و سغدی کتابت شده بود. پلیو، کاشف کتابخانه خاکسپاری‌شده پس از آنکه همه نسخه‌های موجود این کتابخانه را بیرون کشید، آنها را در جعبه‌هایی تعبیه و سوار بر قاطر و شتر به کشتی‌های فرانسوی رساند تا از راه دریا به پاریس جابجا شوند. 🐉   🌙 نسخ خطی نفیس، اسناد اقتصادی و اداری و نوشتار دینی گرانبهای کتابخانه خاکسپاری‌شده این‌بار سر از کتابخانه ملی پاریس درآوردند. پلیو با همکاری پژوهشگران سرشناسی چون مولر و نولدکه پژوهش بر روی آنها را آغاز کرد. سه نوشتار مانوی، نامه‌های شخصی، مجموعه نوشتاری به زبان سغدی و نوشتار چینی اسنادی بود که پلیو با خود به پاریس برد. 🐉 🔥 اما آنچه به پژوهشگران ایرانی کمک کرد نوشتار سغدی بود. یکی از باارزش‌ترین و ارزشمندترین آنها نوشتاری است با عنوان «داستان رستم به روایت سغدی». نوع قلم و کاغذ این اثر نشان‌دهنده آن است که نسخه به واپسینهای سده هفتم و آغاز سده هشتم میلادی برمی‌گردد. 🐉 🐎 پلیو که خود را کارشناس زبان و ادبیات پارسی نمی‌دانست، این نسخه را در اختیار نولدکه گذاشت. نسخه نظریه نولدکه را مبنی بر آنکه فردوسی روایت‌های مکتوبی از حماسه ملی ایران داشته که آن را به رشته نظم و ویرایش کشیده است، تایید می‌کرد. 🐉 🌲 «سوترای علت و معلول کردار» دیگر نوشتار سغدی کشف شده از کتابخانه غار هزار بودا بود. رساله آموزشی که ترجمه عین به عین آن به زبان چینی در پشت نسخه کتابت شده بود. پنج سال درازا کشید تا مولر توانست راز خط و زبان این نسخه را کشف کند و دریابد که این نسخه نفیس به الفبای سگدی(سغدی) و زبان سگدی نوشته شده است، سگدی زبانی آریایی و از خانواده زبانهای پارسیک است که کانون پر جمعیت آنها در تاجیکستان امروز میباشد. 🐉 🌞 پیج اینستاگرامِ تاریخے ایرانیکا 🦁👇 ₣ØŁŁØＷ🔗@tarikhiranika 🌞 کانال تلگرامِ تاریخے ایرانیکا 🦁👇 👉 🌲@IRANIKA ™️🔥‎‏ https://www.instagram.com/p/Ce3F6emMKjZ/?igshid=NGJjMDIxMWI=

‏‎‍ 🌞 راز غار هزار بودا و کتابخانه خاکسپاری شده و پنهان شده! 🐉 🌙 داستان نیوه‌سرا یا کتابخانه‌ای که پس از ۹ سده از دل خاک بیرون آمد 🐉 🔥 غار هزار بودای ایالت گانسوی چین ۹ سده کتابخانه‌ای از نسخ خطی بی‌نظیر و نفیس را دل خود پنهان کرده بود. گوانگسو در زمان باستان کشور توران باستان نام داشت که دودمانهایی آریایی سکایی بودند و انگلیسیها و تاجیکهای ژاپن و چین نزدیکترین دودمانها به تورانیان باستان بودند که نخستین فرمانروایی را در آن بخشها و بیابان مغولستان بوجود آوردند.کتابخانه‌ای که کشف آن بدست پل پلیوی چین‌شناس رازهای بسیاری از زبان‌های کهن را فاش کرد. 🐉 🐎 غار هزار بودا پرشکوه‌ترین گنجینه هنر بودایی جهان است. غاری پوشیده از نقاشی‌های دیواری از بودا و اندیشه‌هایش که هزارگونه گفتار و فرتور(تصویر) از بودا را به نمایش می‌گذارد. 🐉 🌲 غار هزار بودا، هزار راز پنهان دارد. از نقاشی‌های دیواری که هر یک هزاران پیام در دل خود دارند تا تندیس خوابیده بودا که تا به کنون هیچ‌کس نتوانسته آن را از جای خود تکان دهد! 🐉 🌞 اما موضوع این گزارش نه تندیس‌ها، تراشکاریها و نقاشی‌های دیواری شگفت‌انگیز غار هزار بودا بلکه گنجینه‌ای نفیس از نسخ خطی است که ۹ سده از دیده‌‌ها پنهان مانده و همگان از هستندگی آن بی‌خبر بودند. 🐉 🌙 داستان کشف این کتابخانه از اینجا آغاز می‌شود که چین‌شناس شهیر فرانسوی، پل پلیو در سال 1907 میلادی به همراه انجمنی برگزیده راهی سینکیانگ در شمال چین و ایالت گانسو می‌شود. پلیو که در مدت باشندگی خود داستان‌ها و افسانه‌هایی را درباره غار هزار بودا از بومیان شنیده بود، فرصت را غنیمت شمرد و سفر پرداستان خود را به این غار آغاز کرد. 🐉 🔥 خاورشناس فرانسوی سه ماه پایان، غارهای هزار بودا را درنوردید و از غاری به غاری و از دالانی به دالان دیگر می‌رفت و پژوهشهایش را کامل می‌کرد. تا اینکه روزی در جریان بررسی‌هایش در غار شماره ۱۷ متوجه دیواری شد که گویا پسینترها به بدنه اصلی غار افزوده شده بود. دو راهبی که نگهبان غار بودند راضی به حفاری این بخش نشدند. اما با سماجت‌ها و پافشاری‌های پولیو سرانجام در ازای دریافت مبلغی ناچیز (برابر ۱۰۰ یوروی امروزی!) حاضر به همکاری شدند. 🐉 🐎 با برخورد نخستین تیشه به دیواره غار کتابخانه‌ای که ۹ سده از ترس دودمانهای مهاجم شمالی(آلتاییک‌ها یا مغولها) در دل غار آرمیده بود، سر از خاک بیرون آورد و همگان را شگفت‌زده کرد 🐉 🌞 پیج اینستاگرامِ تاریخے ایرانیکا 🦁👇 ₣ØŁŁØＷ🔗@tarikhiranika 🌞 کانال تلگرامِ تاریخے ایرانیکا 🦁👇 👉 🌲@IRANIKA ™️🔥‎‏ https://www.instagram.com/p/Ce3E4G-Mfw4/?igshid=NGJjMDIxMWI=

‏‎‍ 🌞 راز غار هزار بودا و کتابخانه خاکسپاری شده و پنهان شده! 🐉 🌙 داستان نیوه‌سرا یا کتابخانه‌ای که پس از ۹ سده از دل خاک بیرون آمد 🐉 🔥 غار هزار بودای ایالت گانسوی چین ۹ سده کتابخانه‌ای از نسخ خطی بی‌نظیر و نفیس را دل خود پنهان کرده بود. گوانگسو در زمان باستان کشور توران باستان نام داشت که دودمانهایی آریایی سکایی بودند و انگلیسیها و تاجیکهای ژاپن و چین نزدیکترین دودمانها به تورانیان باستان بودند که نخستین فرمانروایی را در آن بخشها و بیابان مغولستان بوجود آوردند.کتابخانه‌ای که کشف آن بدست پل پلیوی چین‌شناس رازهای بسیاری از زبان‌های کهن را فاش کرد. 🐉 🐎 غار هزار بودا پرشکوه‌ترین گنجینه هنر بودایی جهان است. غاری پوشیده از نقاشی‌های دیواری از بودا و اندیشه‌هایش که هزارگونه گفتار و فرتور(تصویر) از بودا را به نمایش می‌گذارد. 🐉 🌲 غار هزار بودا، هزار راز پنهان دارد. از نقاشی‌های دیواری که هر یک هزاران پیام در دل خود دارند تا تندیس خوابیده بودا که تا به کنون هیچ‌کس نتوانسته آن را از جای خود تکان دهد! 🐉 🌞 اما موضوع این گزارش نه تندیس‌ها، تراشکاریها و نقاشی‌های دیواری شگفت‌انگیز غار هزار بودا بلکه گنجینه‌ای نفیس از نسخ خطی است که ۹ سده از دیده‌‌ها پنهان مانده و همگان از هستندگی آن بی‌خبر بودند. 🐉 🌙 داستان کشف این کتابخانه از اینجا آغاز می‌شود که چین‌شناس شهیر فرانسوی، پل پلیو در سال 1907 میلادی به همراه انجمنی برگزیده راهی سینکیانگ در شمال چین و ایالت گانسو می‌شود. پلیو که در مدت باشندگی خود داستان‌ها و افسانه‌هایی را درباره غار هزار بودا از بومیان شنیده بود، فرصت را غنیمت شمرد و سفر پرداستان خود را به این غار آغاز کرد. 🐉 🔥 خاورشناس فرانسوی سه ماه پایان، غارهای هزار بودا را درنوردید و از غاری به غاری و از دالانی به دالان دیگر می‌رفت و پژوهشهایش را کامل می‌کرد. تا اینکه روزی در جریان بررسی‌هایش در غار شماره ۱۷ متوجه دیواری شد که گویا پسینترها به بدنه اصلی غار افزوده شده بود. دو راهبی که نگهبان غار بودند راضی به حفاری این بخش نشدند. اما با سماجت‌ها و پافشاری‌های پولیو سرانجام در ازای دریافت مبلغی ناچیز (برابر ۱۰۰ یوروی امروزی!) حاضر به همکاری شدند. 🐉 🐎 با برخورد نخستین تیشه به دیواره غار کتابخانه‌ای که ۹ سده از ترس دودمانهای مهاجم شمالی(آلتاییک‌ها یا مغولها) در دل غار آرمیده بود، سر از خاک بیرون آورد و همگان را شگفت‌زده کرد 🐉 🌞 پیج اینستاگرامِ تاریخے ایرانیکا 🦁👇 ₣ØŁŁØＷ🔗@tarikhiranika 🌞 کانال تلگرامِ تاریخے ایرانیکا 🦁👇 👉 🌲@IRANIKA ™️🔥‎‏ https://www.instagram.com/p/Ce3Bs0Ssw2j/?igshid=NGJjMDIxMWI=